ကိုစိုး ဇူလိုင္ ၂၈၊ ၂၀၀၈
ကမၻာေပၚတြင္ လက္ရွိက်င့္သုံးေနေသာဥပေဒသည္ လူမႈေရးစည္းကမ္းမ်ားကတဆင့္ စတင္ေပၚေပါက္လာျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ပညာရွင္မ်ား၏ အဆိုအရ သိရသည္။
သမိုင္းဦး ဘုံေျမေခတ္ေနာက္ပိုင္းမွ ဥပေဒ သေႏၶတည္ခဲ့သည္ဟုလည္း ဆိုသည္။
ေခတ္အဆက္ဆက္ လူေနမႈအဆင့္အတန္းမ်ား၊ ယဥ္ေက်းမႈ အဆင့္အတန္းမ်ား တိုးတက္ျမင့္မားလာသည္ႏွင့္အမွ် ေစာင့္ထိန္းအပ္သည့္ လူမႈေရးစည္းကမ္းမ်ားမ်ားျပားလာခဲ့ၿပီး ဥပေဒျပဌာန္းခ်က္မ်ားလည္း တိုးလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ပညာရွင္မ်ားက မွတ္တမ္းျပဳခဲ့ၾကသည္။ ဆက္ဖတ္ရန္ အၿပည္႔အစံု ကို Click ႏွိပ္ပါ။
သို႔ျဖင့္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းသည္ ေရွာင္ရန္၊ ေဆာင္ရန္၊ ျပဳသင့္၊ မျပဳသင့္သည္မ်ားကို ေျပာျခင္းျဖစ္ၿပီး ဥပေဒ မွာ ျပဳလုပ္ ခိုင္းသည္ကို မျပဳလုပ္လ်ွင္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ မျပဳလုပ္ရန္ တားျမစ္ထားသည္ကို ျပဳလုပ္လ်ွင္ေသာ္ လည္းေကာင္း အက်ိဳးဆက္အေနႏွင့္ အေရးယူ အျပစ္ဒဏ္ေပးမႈမ်ား ပါ၀င္လာသည္။ ဤသည္မွာ စည္းကမ္းႏွင့္ ဥပေဒ၏ ကြဲျပား ကြာျခား ခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဥပေဒ က်င့္ထုံးႏွင့္ တရားစီရင္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေလ့လာၾကည့္ရာတြင္ ဘီစီ ၁၇၈၀ ခု (၁၈ ရာစု ေခတ္) က ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ ဟန္မူရာဘီ ကိုဓ ဥပေဒအရ အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းကို သတိရမိသည္။ ယင္း ဥပေဒသည္ လက္စားေခ်သည့္ သေဘာမ်ိဳး ျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။
မ်က္လုံး တလုံး ဆုံး႐ႈံးလ်င္ မ်က္လုံးတလုံး ေပးဆပ္ေစျခင္း၊ သြားတေခ်ာင္း ဆုံး႐ႈံးလ်င္သြားတေခ်ာင္း ေပးဆပ္ေစျခင္း ဟူသည့္ ျပစ္ဒဏ္ေပးမႈ က်င့္သုံးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
လက္စားေခ်သည့္ သေဘာတြင္ အၿငိဳးအေတးထားသည့္ သေဘာလည္း ပါ၀င္မည္ဟု ထင္ပါသည္။ ျမန္မာ စစ္အစိုးရက ၎တို႔ကို ဆန္႔က်င္သူမ်ားအေပၚ က်င့္သုံးေနသည့္ ဥပေဒ စနစ္သည္လည္း အၿငိဳးအေတးမ်ား ပါ၀င္ေနသည္ဟု ယုံၾကည္ ရသည္။
ျပည္ပ အေျခစိုက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေရွ႕ေနမ်ားေကာင္စီအဖြဲ႕ အတြင္းေရးမႉး ဦးေအာင္ထူးက အစိုးရတရပ္ လက္ထက္တြင္ ဥပေဒ အသက္၀င္မႈ ၂ ပိုင္းရွိသည္ဟု ေျပာသည္။
Rule of Law ဟု ေခၚေသာ ဥပေဒ စိုးမုိးေရးအေျခခံႏွင့္ အသက္၀င္သည့္ ဥပေဒႏွင့္ Rule by Law ဟု ေခၚေသာ ျပဌာန္း ထားသည့္ ဥပေဒကို တရားမွ်တမႈ ရွိမရွိႏွင့္ မည္သူျပဌာန္းသည္ကို ေလ့လာျခင္း ခြင့္မျပဳဘဲ ယင္းဥပေဒကိုသာ ေလးစား လိုက္နာခိုင္းေသာ အသက္၀င္သည့္ ဥပေဒဟူ၍ ျဖစ္ေၾကာင္း ဦးေအာင္ထူးက ေျပာျပသည္။
“အာဏာရွင္ေတြက တိုင္းျပည္အာဏာကို သိမ္းယူအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔သြားတာေတြ အားလုံးက Rule by Law နဲ႔ သြားတာ ခ်ည္းပဲ၊ ဒါကို မေလးစား မလိုက္နာရင္ အေရးယူမယ္”ဟု လည္း ဦးေအာင္ထူး က ဆိုသည္။
လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ က်င့္သုံးေနေသာ ဥပေဒ ပုံစံသည္ Rule by Law ႏွင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း သူက သုံးသပ္ျပသည္။
ျမန္မာ စစ္အစိုးရသတင္းစာမ်ားတြင္ အစိုးရကိုဆန္႔က်င္ၿပီး ဒီမုိကေရစီအေရး၊ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားကို ဖမ္းဆီးအေရးယူ အျပစ္ေပးေနမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဥပေဒမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံေရး ျပစ္မႈဆုိသည္ကို ျပဌာန္းျခင္း မရွိေၾကာင္းႏွင့္ ကာလၾကာရွည္စြာကပင္ ေျပာဆိုခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေရး ျပစ္မႈႏွင့္ အေရးယူသည့္ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား မရွိေၾကာင္း၊ ျပစ္မႈအက်ဥ္း သားမ်ားသာ ရွိေၾကာင္းတို႔ကို ဇူလိုင္ ၂၂ ရက္မွ စၿပီး ၃ ရက္ဆက္ ၍ ဥပေဒ ပုဒ္မမ်ားႏွင့္တကြ ေရးသားေဖာ္ျပထားသည္။
ထိုသို႔ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ဖမ္းဆီးအေရးယူခံထားရသူမ်ား၏ အမႈအခင္းမ်ားကို အက်ိဳးေဆာင္ေပးေနသည့္ ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕က ေရွ႕ေနႀကီး ဦးေအာင္သိန္းကမူ ႏိုင္ငံရွိလ်င္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ အမႈအခင္း မ်ား ရွိေၾကာင္းကို သိလ်က္ႏွင့္ မသိဟန္ျပဳ၍ သတင္းစာတြင္ ေရးသားေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေျပာသည္။
ႏိုင္ငံေရးသမားအတြက္ သတ္မွတ္ျပဌာန္းထားသည့္ ျပစ္မႈ ပုဒ္မ သီးသန္႔မရွိေသာ္လည္း လုံၿခံဳေရး အေၾကာင္းျပ ခ်က္အရ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဘိန္းပစ္ ဖမ္းသကဲ့သို႔ တျခားေသာ ရဲ အေရးပိုင္သည့္ ပုဒ္မမ်ားတပ္၍ေသာ္လည္းေကာင္း ျပစ္မႈ သတ္မွတ္၍ အဓိက လုပ္ေဆာင္ခ်က္ႏွင့္ မသက္ဆိုင္ေသာ ဖမ္းဆီးအေရးယူမႈမ်ားကို စစ္အစိုးရက ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားသူ မ်ားအေပၚ ျပဳက်င့္ေနျခင္း ျဖစ္သည္ဟုလည္း ဦးေအာင္သိန္းက ဆုိသည္။
“ႏိုင္ငံေရးသမားအတြက္ ပုဒ္မ သတ္မွတ္ထားတာ မရွိေသာ္လည္း ဖမ္းဆီးရျခင္း အေၾကာင္းတရားကို ၾကည့္၊ ႏိုင္ငံေရးအရ ဆႏၵျပတယ္၊ သူ႔မွာ ႏိုင္ငံေရးအရ ဆႏၵျပခြင့္ ရွိတာပဲ၊ လူသားအခြင့္အေရးရွိတာပဲ၊ သူ႔ရဲ႕ ပုဂၢိလက ခံစားမႈကုိ သူျပတာမဟုတ္ ဘူး၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္းတက္တယ္၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္းခ်ေပးဖို႔၊ ေလာင္စာဆီေစ်းတက္တယ္၊ ေလာင္စာဆီေစ်းခ်ေပးဖို႔ ဆႏၵျပတယ္၊ တဦးတေယာက္အၾကပ္အတည္းကို သူေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး၊ တျပည္ လုံးနဲ႔ခ်ီၿပီးေတာ့ ေျပာတဲ့ ကိစၥရပ္၊ ဒါ ႏိုင္ငံေရး အလုပ္ကို သူေဆာင္႐ြက္ေနတာ ျဖစ္တယ္”ဟု သူ က ေျပာသည္။
ဦးေအာင္သိန္း က ဆက္လက္ၿပီး “ဒါေပမယ့္ အဲဒီလူကို လမ္းပိတ္ဆို႔မႈနဲ႔ ျပစ္မႈ စြဲမယ္၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္းတက္လို႔ တက္တယ္ ေျပာတာကို အစိုးရကို အၾကည္ညိဳပ်က္ေစမႈ ပုဒ္မ ၁၂၄ (က) နဲ႔ စြဲမယ္ဗ်ာ၊ ဒီလို ျပစ္မႈပုဒ္မေတြနဲ႔က ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စြဲလို႔ရတယ္၊ သူ႔ရဲ႕ အဓိက လုပ္ေဆာင္ခ်က္က အမ်ားနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ကိစၥရပ္ဆိုေတာ့ ဒါ ႏိုင္ငံေရး အလုပ္လုပ္တာပဲ၊ အဲဒီလူကို ဖမ္းၿပီး ျပစ္မႈနဲ႔ ေထာင္ခ်တာပဲ”ဟု လည္း ေျပာဆုိသည္။
ထို႔အျပင္ သတင္းစာ၌ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္ အေရးေပၚ စီမံမႈ အက္ဥပေဒ တြင္ ပုဒ္မ ၅ ႏွင့္ ၅(ည)သည္ အမ်ားျပည္သူ ေအးခ်မ္း တည္ၿငိမ္ေရး ထိပါးေႏွာင့္ယွက္သူကို ၀ရမ္းမပါဘဲဖမ္းဆီးႏိုင္ၿပီး ၂ လ အထိ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားႏိုင္ေၾကာင္း၊ ယင္း ပုဒ္မအရ ေခၚယူထိန္းသိမ္း ခံရသူအမ်ားစုသည္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရး ပုဒ္မအျဖစ္ ကင္ပြန္းတပ္ၾကျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားထားသည္။
“ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးကတည္းက ႏိုင္ငံေရးသမားကို သပ္သပ္စြဲတဲ့ ပုဒ္မရယ္လို႔ သတ္မွတ္ျပဌာန္းထားေတာ့ မရွိဘူး၊ ပုဒ္မ ၅ ဆုိတာကို ဟုိတုန္းက ႏိုင္ငံေရးသမားေတြက ၅ စြဲတယ္လို႔ ေခၚၾကတယ္၊ အဲဒီလို ပုဒ္မ ၅ နဲ႔ စြဲတဲ့ လူေတြက ဘယ္လို အဆင့္အတန္းရွိသလဲ ဆိုေတာ့၊ ႏိုင္ငံေရး အဆင့္အတန္း ရွိတယ္၊ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား အဆင့္အတန္းရွိ တယ္၊ ေက်ာင္းသားေတြဆိုရင္ ေထာင္ကေန၊ အခ်ဳပ္ကေန စာေမးပြဲေျဖလို႔ရတယ္၊ အဲဒီလို အဆင့္အတန္းနဲ႔ထားတာ၊ အဲဒီ ဂုဏ္သေရရွိတဲ့လူေတြ အခ်ဳပ္ခံရစဥ္ ေအ၊ ဘီ၊ စီ ကလပ္စ္ ေတြနဲ႔ ထားတာ၊ ေနာက္ ဦးေန၀င္း တက္လာေတာ့မွ ေထာင္ ေတြမွာ ေနာင္ ဇိမ္နဲ႔ ေနရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး ဆုိၿပီး ကလပ္စ္ ေတြကို ဖ်က္ပစ္လိုက္တာ”ဟု ဦးေအာင္သိန္းက ရွင္းျပသည္။
ယင္းသို႔ ႏိုင္ငံေရးသေဘာေဆာင္သည့္မႈခင္းမ်ား၊ အစိုးရကို ဆန္႔က်င္သည့္ မႈခင္းမ်ား၊ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတရပ္ ေျပာင္းလဲရန္ ႀကိဳးစားသည့္ မႈခင္းမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ႏိုင္ငံေတာ္ လုံၿခံဳေရးထိပါးသည္ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ အစိုးရက က်ဴးလြန္ သူအား ပုဒ္မ ၁၀(က) အရ ၁ ႏွစ္၊ ၁၀(ခ) အရ ၅ ႏွစ္အထိ တရား႐ုံး အမိန္႔မယူ၊ ရမန္ မယူဘဲ သက္တမ္းတိုး ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈ မ်ားကို လက္ရွိျပဳလုပ္ေနသည္ဟု ဦးေအာင္ထူးကလည္း ေျပာဆုိသည္။
ဦးေအာင္ထူးကဆက္လက္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဥပေဒ စိုးမိုးေရးအေျခခံမွာ ရာႏႈန္းျပည့္ နီးပါး လုံး၀ ပ်က္စီးသြားေၾကာင္း၊ ဥပေဒကို ဥပေဒအတိုင္း က်င့္သုံးျခင္းမရွိေၾကာင္းႏွင့္ တည္ဆဲဥပေဒမ်ားကိုပါ ဆန္႔က်င္၍ ဖမ္းခ်င္သည့္ သူက ဖမ္းဆီးခ်င္ သလို ဖမ္းေနေၾကာင္း ေျပာသည္။
“စစ္သားက ဖမ္းခြင့္မရွိဘူး၊ အရပ္၀တ္ ၀တ္ထားတဲ့ လူ က ဖမ္းခြင့္မရွိဘူး၊ သူတို႔က ဘယ္အခါမွာ ဖမ္းခြင့္ရွိ သလဲ ဆိုရင္ ရဲ အေရးပိုင္တဲ့ ျပစ္မႈမ်ိဳး၊ လူသတ္မႈအႀကီးအက်ယ္ က်ဴးလြန္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာ၊ ရဲက အကူအညီေတာင္း ၿပီး ဖမ္းခိုင္းတာမ်ိဳးမွာ ၀င္ဖမ္းလို႔ရတယ္၊ တျခားအမႈအခင္းေတြမွာ အရပ္၀တ္နဲ႔ လူေတြ ၀င္ဖမ္းခြင့္မရွိဘူး၊ ႀကံ့ဖြံ႕ ေတြ ဖမ္းခိုင္းတာဟာ တည္ဆဲ ဥပေဒနဲ႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး ဖမ္းခ်င္သလိုဖမ္းတာျဖစ္တယ္၊ အခုပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ ကို ၅ ႏွစ္ ျပည့္ရင္ လႊတ္ရမွာ ဆက္ခ်ဳပ္ထားတယ္၊ ဥပေဒကို ဥပေဒအတိုင္း မက်င့္သုံးဘဲ အာဏာနဲ႔ လိုသလုိ က်င့္သုံး ေနတာပါ”ဟု ဦးေအာင္ထူးက ေ၀ဖန္သည္။
ယခုကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားကို ဖမ္းခ်င္သလိုဖမ္း၍ ပုဒ္မမ်ား တပ္ခ်င္သလို ေျပာင္းတပ္ေနျခင္းသည္ Due process of law ဟု ေခၚဆုိေသာ ျပစ္မႈဆိုင္ရာ က်င့္ထုံး ဥပေဒတြင္ သတ္မွတ္ေဖာ္ျပထားသည့္ ဥပေဒ လုပ္ထုံးလုပ္နည္း အဆင့္ဆင့္ ႏွင့္ အေရးယူအျပစ္ေပးရမည္ဟူေသာ အေျခခံျပဌာန္းခ်က္မ်ားကို ခ်ိဳးေဖာက္ျခင္းျဖစ္ ေၾကာင္းလည္း ဦးေအာင္ထူးက သုံးသပ္သည္။ ။
ကိုးကား — ၁။ ရာဇသတ္ႀကီး (Penal Code)
၂။ ဥပေဒ ေ၀ါဟာရမ်ား
၃။ ျမန္မာသတင္းစာမ်ား
၄။ Hamurabi’s Code of Law
Thursday, July 31, 2008
အာဏာျဖင့္တည္ေသာ ဥပေဒ
Thursday, July 24, 2008
Tuesday, July 22, 2008
ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္မ်ား
အဂၤါေန႔၊ ဂ်ဴလုိင္လ 22 2008
(၁၉၆၄ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၂၃ ရက္ေန႔တြင္ အသက္ ၈၉ ႏွစ္အရြယ္၌ ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္ခဲ့သည့္အတြက္ ၄၄ ႏွစ္ေျမာက္ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ေအာက္ေမ့ဖြယ္ အခါသမယတြင္ ဂုဏ္ျပဳသည့္ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါသည္။)
ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္ကို ေလ့လာတဲ့အခါ ဆရာႀကီးသခင္ ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရတဲ့ သမိုင္းေရးေခတ္ကာလ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို အေျခခံထားၿပီး ေလ့လာသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္္း ျဖတ္သန္းႀကီးျပင္းလာခဲ့ရတဲ့ သမိုင္းေရးေခတ္ကာလေတြကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ဆက္ဖတ္ရန္ အၿပည္႔အစံု ကို Click ႏွိပ္ပါ။
(က) ၁၉၀၀ ျပည့္ႏွစ္လြန္ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ ႏိုးၾကားစကာလ
(ခ) ၁၉၂၀ ခုႏွစ္ ၀န္းက်င္ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္မ်ား အႏိုးၾကားဆံုးကာလ
(ဂ) ၁၉၄၀ - ျပည့္ႏွစ္၀န္းက်င္ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈကာလ
(ဃ) ၁၉၄၈ ခုႏွစ္အလြန္ လြတ္လပ္စ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ဒီမိုကေရး ႀကိဳးပမ္းမႈကာလ
ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာေတြဟာ သူတို႕ျဖတ္သန္းရတဲ့ ေခတ္ကာလအသီးသီးနဲ႕ တနည္း မဟုတ္တနည္း ပါ၀င္ပါတ္သက္ေနမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းဟာလည္း ကဗ်ာဆရာ၊ သတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာတဦးျဖစ္တာမို႔ အထက္က က်ေနာ္တင္ျပခဲ့တဲ့ ေခတ္ကာလ ၄ ခုအတြင္း မလြဲမေသြ ပါ၀င္ပတ္သက္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ အဲဒီေခတ္ကာလ ၄ ခုအတြင္း ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈိင္း ဘယ္လို ရပ္တည္ခဲ့သလဲ။ ဘယ္လိုပါ၀င္ပါတ္သက္ခဲ့သလဲ။
(က) ၁၉၀၀ ျပည့္ႏွစ္၀န္းက်င္ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ ႏိုးၾကားစကာလ
၁၉၀၀ ျပည့္၀န္းက်င္ကာလဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံ၊ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္ တႏိုင္ငံလံုး အၿပီးအပိုင္ ေရာက္ရွိခဲ့ရတဲ့ ၁၈၈၅ - ခုႏွစ္ကစၿပီးတြက္ရင္ ကၽြန္္သက္ ၁၅ ႏွစ္ၾကာ ကာလျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ဘ၀ကိုစၿပီး ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ကစလို႔ ျမန္မာတမ်ဳိးသားလံုးရဲ႕ ခုခံေရးစစ္ပြဲေတြကို ၁၀ ႏွစ္တာကာလအတြင္း အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕ေတြဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၃ ဦး ကြပ္ကဲတဲ့ စစ္အင္အား ၃၅၀၀၀ ကို အသံုးျပဳၿပီးမွ ႏွိမ္နင္းခဲ့ရပါတယ္။
ကၽြန္ဘ၀ကိုေရာက္ရွိၿပီး ၁၀ ႏွစ္၊ ၁၅ ႏွစ္အထိ ခုခံေရးတိုက္ပြဲေတြ အရွိန္မေသခဲ့ပါဘူး။ ဒီတုန္းက ဆရာႀကီးရဲ႕ အသက္ဟာ ၂၀ ၀န္းက်င္ျဖစ္ပါတယ္။ တမ်ဳိးသားလံုးရဲ႕ ခုခံေရးစစ္ပြဲေတြကို အဂၤလိပ္ေတြက အဆမတန္ အင္အားသံုးၿပီး ႏွိပ္ကြပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ေတြ အညႊန္႔ခ်ဳိးခံရသလိုျဖစ္ၿပီး နယ္ခ်ဲ႕ကို အထင္ႀကီး၊ နယ္ခ်ဲ႕ကို ေၾကာက္ရြံ႕၊ နယ္ခ်ဲ႕နဲ႔ ပူးေပါင္းသြားၾကတဲ့ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ ျဖဴေဖ်ာ့သူမ်ား ေပၚေပါက္လာေနတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ ဒီေရ က်ဆင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းက ့ ့
"သတင္းလွစြာ၊ အင္း၀တည္စဥ္အခါက
ထီမထင္သကြာ ဘာကိုမွ်မစိုးတဲ့အျပင္
စည္ပင္သာယာ ျမန္မာေတြလဲ မညိႇဳးခဲ့ေပဘု
တမ္းခိုးဂုဏ္ေထာင္ေရာင္ျခည္နဲ႔
ေမွာင္မသီေျပာင္ၾကည္လို႔ထြန္းတဲ့ျပင္
ေတာင္ဒီမွာ ေအာင္စည္ရႊမ္းခဲ့တယ္
နန္းသိုက္ကြာေ၀းကာမွ၊ လြမ္းလိုက္ပါေသး ... " ဆိုတဲ့ မိဘုရားရွင္ဘို႔မယ္ဘြဲ႔ကဗ်ာကို ေရးပါတယ္။ ဒါဟာ အမ်ဳိးသားေရး စိတ္ဓာတ္ႏိုးၾကားဖို႔အတြက္ အဲဒီအခ်ိန္က ေရွ႕ဆံုးက ရပ္တည္ထားတဲ့ သူရိယသတင္းစာႀကီးမွာ ေရးခဲ့တာပါ။
ဒီေနရာမွာ တဖက္က ကိုယ့္ထီးကိုယ့္နန္း ကိုယ့္ၾကငွါန္းနဲ႔ လြတ္လပ္တဲ့လူမ်ဳိးအျဖစ္ ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ ဒဇာတိပုညဒ ကို ေဖာ္ထုတ္အမႊန္းတင္သလို၊ အျခားတဖက္ကလည္း အဲဒီေခတ္ အဲဒီအခါက အဂၤလိပ္အစိုးရက ဖိတခါ ေျခာက္တလွည့္၊ ေျမႇာက္တခါ ပင့္တလွည့္ လုပ္ထားလို႔ ျမန္မာတခ်ဳိ႕က နယ့္ခ်ဲ႕ကို အထင္ႀကီးၿပီး နယ္ခ်ဲ႕ယဥ္ေက်းမႈကို လက္ခံၿပီး ကိုယ့္အမ်ဳိးသားယဥ္ေက်းမႈကို အထင္အျမင္ေသးလာၾကပါတယ္။ ျမန္မာနာမည္ အေခၚအေ၀ၚေတြရဲ႕ေရွ႕က ဦးတို႕၊ ကိုတို႕၊ ေမာင္တို႔ကို ျဖဳတ္ၿပီး မစၥတာေတြ ေရွ႕ကတပ္ၿပီး မွည့္ၾက၊ ေခၚၾကပါတယ္။ မင္းပြဲစိုးပြဲ၊ အခမ္းအနားေတြမွာ ေတာင္ရွည္ပုဆိုးကို ခၽြတ္ၿပီး ေဘာင္းဘီ၀တ္၊ ဘြတ္ဖိနပ္စီးၾကပါတယ္။ ဒီလိုအမ်ဳိးသားယဥ္ေက်းမႈ ေမွးမွိန္ဖို႔ ျဖစ္လာတဲ့အခါ ဆရာႀကီးက ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္သယ္ ေမာင္မိႈင္း၀တၳဳထဲက အင္မတန္ ကိုယ္က်င့္တရားေဖာက္ျပားတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ 'ေမာင္မိႈင္း' ရဲ႕ နာမည္ကိုယူၿပီး အဲဒီေမာင္မိႈင္းရဲ႕ေရွ႕က မစၥတာတပ္ၿပီး 'မစၥတာေမာင္မိႈိင္း' ကေလာင္အမည္နဲ႔ 'ဗိုလ္ဋိီကာ' ေဆာင္းပါးေတြကို ဒလစပ္ ေရးပါေတာ့တယ္။ ဒီအခါက်ေတာ့မွ မစၥတာတပ္ၿပီး ရင္ေကာ့၊ ေျခဖ်ားေထာက္လမ္းေလွ်ာက္ၾကတဲ့ အမ်ဳိးသားေရး စိတ္ဓာတ္ခၽြတ္ၿခံဳက် ျမန္မာတခ်ဳိ႕ဟာ သတိသံေ၀ဂနဲ႔ အရွက္ရေစခဲ့ပါတယ္။ဒီေနရာမွာ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈိင္းဟာ ဇာတိပုညကိုေဖၚထုတ္ၿပီး၊ ဇာတိပုညေမွးမွိန္မႈကို သတိေပးၿပီး အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ ျမႇင့္တင္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့သလို ျမန္မာတမ်ိဳးသားလံုး ဆင္းရဲမြဲေတသထက္ မြဲေတလာ ရတဲ့အျဖစ္ဟာ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္အစိုးရရဲ႕ ဖိႏွိပ္ေသြးစုတ္မႈသာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အေတြးကို ေျခရာခံႏိုင္ဖို႔ အခုလို ကဗ်ာမ်ဳိးကိုလည္း ေရးခဲ့ပါတယ္။
” မြဲဘို႔ရာကံၾကမၼာႏွင့္
ဖန္လာပံု ကုသိုလ္ကလည္းမေကာင္းခ်င္ေတာ့
အထက္ဟိုအညာမွာေလ
ၾကက္ဆိုတာေတာင္မွ မေလာင္းခဲ့ပါဘု
အညာေျမ ဌါေနေဟာင္းဆီက
အေၾကြး(တရာ)ကို၊ ေဒြးခါကလည္း ေတာင္းျပန္ေပ့ါတဲ့
'အမယ္မင္း' ေမာင္းစရာရယ္လို႔မ်ားတပ္လိုက္မွျဖင့္
ေခါင္းတခါခါႏွင့္ဆပ္လွစြာေသာ
လွလွ ေစြ႕ေစြ႕ရယ္ႏွင့္၊ ၀၀ျပည့္ျပည့္ နျပာတရွဥ္းကိုလ
ေက်ာင္းတကာကိုသာအပ္လိုက္ေပေရာ့
ရသေရြ႕ဘာဘာညာ ညာရယ္လို႔မျငင္းေလနဲ႔
'မေလးရယ္' ေရာင္းကာသာဆပ္လိုက္ေပေတာ့၊ ရြာေရွ႕ယာတခင္း ဆိုၿပီး ”အညာ မဂၤလာေဆာင္ဘြဲ႔ ေလးခ်ဳိးႀကီး” ကဗ်ာမွာ တစစ ဆင္းရဲမြဲေတလာေနတဲ့ ျမန္မာေတာင္သူလယ္သမားေတြရဲ႕ဘ၀ကိုလည္း မီးေမာင္း ထိုးျပခဲ့ပါတယ္။
(ခ) ၁၉၂၀ ခုႏွစ္၀န္းက်င္ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ အႏိုးၾကားဆံုးကာလ
၁၉၂၀ ခုႏွစ္၀န္းက်င္ဆိုတာ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း အသက္အားျဖင့္ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ ကာလျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကာလမွာ အမ်ဳိးသားေရးလႈပ္ရွားမႈေတြဟာလည္း ပင္လယ္ေရလိႈိင္းေတြလို တခုၿပီးတခုု ျမင့္သထက္ ျမင့္လာေနတာေတြ႕ၾကရပါတယ္။ လယ္သမားဆိုရင္လည္း လယ္သမားမို႔၊ အလုပ္သမားဆိုရင္လည္း အလုပ္သမားမို႔၊ ေက်ာင္းသားဆိုရင္လည္း ေက်ာင္းသားအေလ်ာက္၊ လူတန္္းစား အလႊာအသီးသီးဟာ တခ်ိန္က တသီးတကန္႔စီ လႈပ္္ရွားေနခဲ့ၾကရာက တပ္ေပါင္းစုပုံသ႑န္အဆင့္အထိ အမ်ဳိးသားေရးတိုက္ပြဲ ပံုသ႑န္ဟာ တိက်မွန္ကန္အားေကာင္းလာခဲ့ပါတယ္။
ဒီလို အမ်ဳိးသားေရးတိုက္ပြဲ၊ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးတိုက္ပြဲေတြ ထန္ျပင္းလာေနတဲ့အခါ အမ်ဳိသားေရး တိုက္ပြဲ နည္းနာကိစၥမွာလည္း အျငင္းပြားစရာေတြ၊ အျမင္ရႈပ္ေထြးႏိုင္စရာေတြကို ႀကံဳၾကရပါတယ္။ ဥပမာအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ ဟိုတခ်ိန္တုန္းက ကိုယ့္ထီးကိုယ့္နန္းနဲ႔ ဂုဏ္ေရာင္ေျပာင္စြာ ေနလာႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတဲ့ ေခတ္ကို ေဖာ္ထုတ္ ေျပာဆိုတဲ့အခါ အမ်ဳိးသားလြတ္လပ္မႈ၊ အမ်ဳိးသားဂုဏ္္သိကၡာ၊ အမ်ဳိးသားယဥ္ေက်းမႈ အခိုင္အမာရွိမႈကိုပဲ မီးေမာင္းထိုးသင့္ၿပီး ပေဒသရာဇ္စနစ္ကို ျပန္လည္လက္ယပ္မေခၚမိဘို႔၊ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ၾကည္လင္ဖို႔ လိုအပ္တယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ကို လူအေတာ္မ်ားမ်ားက မသိၾကပါဘူး။ နယ္ခ်ဲ႕ကိုဆန္႔က်င္တဲ့အခါ အခုလို ေခတ္မီမွန္ကန္တဲ့ ခံယူခ်က္မထားႏိုင္ခဲ့ၾကပါဘူး။ ဒီေနရာမွာေတာ့ ဆရာႀကီးဟာ မွားယြင္းတဲ့ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္နဲ႔ မွန္ကန္တဲ့ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ကို ခြဲျခားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အမ်ဳိးသားေရး က်ဳိးပမ္းေဆာင္ရြက္သူေတြထဲမွာ အဲဒီအယူအဆနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အျငင္းပြားလာရင္ ဆရာႀကီးက "မွန္ကန္တဲ့ အမ်ဳိးသားေရးသမား" ေတြဘက္က ရပ္တည္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ဟိုေခတ္ဟိုအခါအေနနဲ႔ လြယ္မေယာင္နဲ႔ ခက္တဲ့ျပႆနာေတြကေတာ့ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ကိစၥတို႔၊ အဂၤလိပ္အစိုးရလက္ေအာက္မွာပဲ အိႏိၵယနဲ႔ တြဲၿပီးေနမလား၊ ခြဲၿပီးေနမလားဆိုတဲ့ တြဲေရး၊ ခြဲေရးျပႆနာ၊ တခါ ကုလားဗမာ အဓိက႐ုဏ္းျပႆနာေတြဟာ အမ်ဳိးသားေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ ေလွကားထစ္ အဆင့္တိုင္း အဆင့္တိုင္းမွာ ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းၾကရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ပ္အတည္းမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္၊ ဒီႏိုင္ငံေရး အက်ပ္အတည္း၊ ဒီနည္းနာကိစၥေတြဟာ တကယ္ေတာ့ အဲဒီေခတ္က စာေပသမားေတြကို စိန္ေခၚခဲ့တဲ့ ကိစၥေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတုန္းက အဲဒီအမ်ဳိးသားေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ၊ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးတိုက္ပြဲ ေလွကားထစ္တခ်ဳိ႕မွာ အမ်ဳိးသားေရး ၀ါဒီဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ မြဲက်ံတဲ့အတြက္ ေလွကားထစ္ဆံုးတဲ့အထိ တက္မလာႏိုင္ဘဲ လမ္းခုလတ္မွာတင္ ေဘးထြက္က်န္ရစ္ခဲ့ၾကရပါတယ္။
ဒီတုန္းက ဆရာႀကီးက အခုလို ကဗ်ာမ်ဳိးေရးၿပီး သူ႔ရဲ႕ရပ္တည္ခ်က္ကို ေဖာ္ျပတာေတြ႔ရပါတယ္။
" သို႔ေလာ သို႔ေလာ၊ သေဘာႏွစ္ျဖာ
ၿမိဳ႕ေရာေတာပါ မကြဲတဲ့အျပင္
ေပါင္းအသင္း တညီတညာ
ကေသာင္းကနင္း ဖီလာလဲ မခြဲၾကေပဘု
ဘ၀င္ေစာျဖဴသဒၶါ တေမာက္ေမာက္ကဲခ်ိန္မို႔
ရွင္ေရာလူပါ ေသာက္ ေသာက္လဲပါေရာ ... " ဆိုတဲ့ ကဗ်ာမ်ဳိးကို ေရးပါတယ္။ ဒီကဗ်ာဟာ ဦးဘေဘ၊ ဦးပုနဲ႔ ဦးထြန္းရွိန္တို႔ ဘိလပ္ကို သြားၿပီး အေရးဆိုေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနာက္ပိုင္းက က်န္ေနရစ္ခဲ့ၾကတဲ့ ဒ၀ိုင္၊ အမ္၊ ဘီ၊ ေအဒ လူႀကီးပိုင္းတခ်ဳိ႕က အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ ၃ ဦးကို ကန္႔ကြက္ၿပီး ဘုရင္ခံက ေရးဆြဲတင္ျပတဲ့ ဓျမန္မာျပည္ အနာဂတ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဓ ဆိုတာကိုပဲ ေထာက္ခံေၾကာင္း ေၾကညာတဲ့အခါ 'ေဘ၊ ပု၊ ရွိန္' သံုးဦးရဲ႕ေနာက္ လူထုတရပ္လံုး ႏွလံုးမကြဲ၊ သေဘာႏွစ္ခု မရွိတဲ့အေၾကာင္း ႏိႈးေဆာ္တဲ့ ကဗ်ာကို ေရးခဲ့တာပါ။
ဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အားလံုးသိရွိၾကတဲ့အတိုင္း ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားထုရဲ႕ ပထမ၊ ဒုတိယ၊ သပိတ္ေတြ၊ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းေတြ ေပၚေပါက္လာခဲ့တာေတြ၊ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးႀကိဳးပမ္းမႈ၊ ဂ်ီ၊ စီ၊ ဘီ၊ ေအ အဖြဲ႕ႀကီးရဲ႕ အကြဲအၿပဲကိစၥ၊ ဒိေနာက္ပိုင္း ဆရာစံအေရးေတာ္ပံု၊ ဗိုလ္စံဖဲအေရးေတာ္ပံု၊ ၉၁ - ဌာနအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကိစၥ၊ ကုလားဗမာအဓိကရုဏ္း၊ သခင္ဂိုဏ္းႀကီးျပိဳကြဲျခင္း ... အစရွိတဲ့ သမိုင္းေရးျပႆနာေတြအတြင္းမွာ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈိင္း ဘယ္လို႐ႈျမင္ခဲ့တယ္၊ ဘယ္လိုရပ္တည္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို ကဗ်ာတပိုဒ္ခ်င္းစီ အနည္းငယ္မွ် က်ေနာ္တင္ျပခ်င္ပါတယ္။
" ေအာ္ ... တခ်ိဳ႕ေတြကျဖင့္ အၿမိဳ႕ၿမိဳ႕ၾကြၾကြၿပီး
ငို႔ဘ ပလီဥာဏ္ျဖင့္
၀စီကံ အလိမ္အညာစကားေတြႏွင့္
အတည္အမွန္ကိုလိမ္ကာ ထားတဲ့ျပင္
အသား ျပာတာတာႏွင့္
ကုလားျမန္မာခြဲလ်င္ျဖင့္
မနည္းေပါင္ တကဲ့ တန္ခိုးေတြက မိုးႏွင့္ကမၻာေတမွ် ေပပ
ကိုးဆယ့္တဌါနကိုလ၊ ျမန္မာရလ်င္ မရွည္ၾကာဘု
တျပည္တရြာ မ်က္ႏွာငယ္ႏွင့္ေျပာင္းလာတဲ့
ကလီကမာ အနက္ထည္ေတြေဂ်ာင္းရမယ့္အျပင္
အေပါင္ဆံုးနယ္ေျမမွာ အေခ်ာင္ဆံုးနယ္ေျမေကာင္းေတြတဲ့
ေၾသာ္ ၀တိန္နီးေအာင္ပ၊ အရွိန္ႀကီးေပတဲ့ သိမ္ႀကီးေစ်း 'စူရတီဘဇာ' ကိုေတာင္
ပုသိမ္မနီးမေ၀း လူစည္ရာသို႔ေျပာင္း တ့ဲၿပီး
အေတြးမသာယာတဲ့ ရေသ့တကာေမြ႕စရာ ေကာင္းပါတဲ့
ေၾသာ္ ... ထမင္း၀၀ေကၽြးမဲ့ဲဘုရင္ကိုေတာင္ မင္းကေမြးတဲ့ အင္းေခြးက အဂၤလန္ေမာင္းမည္သို႔
ကေျပာင္းကျပန္ အ႐ႈပ္ညဏ္သမားေတြရဲ႕
ေၾကာင္းမတန္ မဟုတ္မွန္စကားေတြႏွင့္
မတရားတခ်ဳိ႕ မေတာ္ေလတယ္ေနာ္ကြယ္
နားတၿဖိဳ႕ၿဖိဳ႕၊ ခါးသမို႕သာပ ၾကားလို႔မေလ်ာ္ ... "
ဒါကေတာ့ ၁၉၂၉ ခုႏွစ္မွာျဖစ္လာတဲ့ ဟိုတုန္းက အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ခံျဖစ္တဲ့ အိႏိၵယနဲ႔ တြဲမလား၊ ခြဲမလားဆိုတဲ့ ျပႆနာေပၚလာတဲ့အခါ၊ ကၽြန္အခ်င္းခ်င္း ေၾကာခ်င္းကပ္ၿပီး အမ်ဳိးသားေရး တိုက္ပြဲ၀င္တဲ့ နည္းဟာ မွန္ကန္တယ္ဆိုတဲ့ တြဲေရးအတြက္ ႏိႈးေဆာ္တဲ့အစုနဲ႔၊ အိႏိၵယနဲ႕ ခြဲၿပီးေနသင့္တယ္ဆိုတဲ့ အစုရယ္လို႔ ၂ စု ကြဲတဲ့အခါ အဂၤလိပ္အစိုးရရဲ႕ ေသြးခြဲေရးဥာဏ္္နီဥာဏ္နက္ကို အမ်ဳိးသားေရးေခါင္းေဆာင္ တခ်ိဳ႕က အမွန္အတိုင္း မျမင္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါဘူး။ ခြဲေရးသမား ၂၁ ဦးကတဖက္၊ တြဲေရးသမား ဦးစိုးသိမ္း၊ ဦးခ်စ္လိႈင္တို႔ အစုကတဖက္ ျဖစ္လာပါတယ္။ လူထုကလည္း ဘယ္ဘက္ကုိ လိုက္ရမွန္း မသိေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သတင္းစာေတြထဲမွာလည္း ခြဲေရးဘက္က ေထာက္ခံတဲ့ သတင္းစာနဲ႔ တြဲေရးဘက္က ေထာက္ခံတဲ့ သတင္းရယ္လို႔ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီတုန္းက ဆရာႀကီးက တြဲေရးဘက္က ေထာက္ခံၿပီး ရပ္တည္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုလိုနီဘ၀လြတ္ေျမာက္ဖို႔ တိုက္ပြဲ၀င္ရာမွာ ကိုလိုနီႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္လာေနတဲ့ အေျခအေနကို အဂၤလိပ္အစိုးရက ညီညြတ္ေရးၿပိဳကြဲေအာင္ ဖန္တီးလိုက္တဲ့ ျပႆနာျဖစ္တယ္ဆိုတာကို နားလည္ပါတယ္၊ ဆရာႀကီးက ႏိုင္ငံေရးအျမင္ မၾကည္လင္ႏိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ ခြဲေရးသမား၂၁ ဦးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အခုလို ကဗ်ာဖြဲ႔ၿပီး ထိုးႏွက္႐ႈတ္ခ်လိုက္ပါတယ္။
"အစာျမင္လ်င္။ ဗမာမခင္မူ၍
သာသနာပလႅင္ႏွင့္ ေ၀းတဲ့ေအာင္
(အမယ္မင္း)ေကၽြးမဟဲ့ အႏွဴးတြင္ျဖင့္
ေခြးအဖြဲ႔ထူးရယ္လို႔၊ နေဘးလွည့္လွည့္ၿပီး
ေျပးသနဲ႔၊ေကၽြးမကြဲ႔ ျမဴးတတ္တဲ့ ၀န္မင္းရယ္
ေခြးႏွစ္ဆယ့္တဦး ..." ဆိုၿပီးေရးခဲ့ပါတယ္။
ဆရာႀကီးေရးဖြဲ႕႐ႈတ္ခ်ခဲ့တဲ့ အဲဒီခြဲေရးသမား ၂၁ ဦးဟာလည္း အဂၤလိပ္ကေပးတဲ့ လစာ ၅၀၀၀ ကို ယူခဲ့ၾကတာမို႔ အမ်ဳိးသားေရး သစၥာေဖာက္မ်ားအျဖစ္နဲ႔ နာမည္ပ်က္ခဲ့ၾကပါတယ္။
တခါ ... ၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားက ကၽြန္ပညာေရးစနစ္ တိုက္ဖ်က္ေရး တိုက္ပြဲေခၚသံကို ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္၀န္းထဲကေနၿပီး ဟစ္ေၾကြးလိုက္တဲ့ အခါမွာလည္း ့ ့ ့
"ေအာ္ ... ေ၀းခရီးကေပမဲ့
အေရးႀကီးလွ်င္ျဖင့္၊ ေသြးနီးရာပါစၿမဲေပမို႔
ဆရာလည္းကြာ၊ ပထမအရင္ ကနဦးဆီက
ျမန္မာ့တခြင္မွာ၊ သမတ ရွင္ဘုရင္ မလူးခင္ပ
' ထ ' ဆင္ထူးကို တျမည္ျမည္သင္ခဲ့သမို႔
' ထီ ' မထင္ေက်ာင္းေတာ္သားေတြရဲ႕
အမည္စဥ္မွာ ေခါင္းအေပၚဖ်ားမွာလ
မင္း႐ို႕ဆရာကို စာရင္းတို႕ကာ ထားလိုက္ၾကေပေတာ့" လို႔၊ ရဲတင္းသံ အက်ယ္ေလာင္ဆံုးနဲ႔ ျပန္ထူးခဲ့ပါတယ္။
တခါ ... လယ္သမားသူပုန္ႀကီး ဂဠဳန္ဆရာစံရဲ႕ ပုန္ကန္မႈႀကီး ေပၚေပါက္လာတဲ့ အခါက်ျပန္ေတာ့လည္း ဓရဂံုစံ ခ်စ္စရာ တပည့္တို႔မွာျဖင့္၊ ဥံဳအရဟံ သစၥာဂတိေတြႏွင့္၊ ဂဠဳန္သရဏံ ဂစၦာမိၾကေပေတာ့ ..." ဆိုၿပီး အတိအလင္း ေထာက္ခံအားေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုေက်ာင္းသားထုတိုက္ပြဲ၊ လယ္သမားထုတိုက္ပြဲေတြဟာ ရန္၊ငါ စည္းျခားဖို႔ လြယ္ကူတဲ့ျပႆနာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ရန္၊ငါ ခြဲျခားဖို႔ခက္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာေတြ ျဖစ္ပြားလာတဲ့ အခါမ်ဳိးမွာ တနည္းအားျဖင့္ ႏိုင္ငံေရး နည္းနာအရ အမွန္အမွား ခြဲျခားဖို႔ရန္ ခက္ခဲတဲ့ ျပႆနာမ်ဳိးေတြမွာ ဆရာႀကီးရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မမွားခဲ့တာ၊ မေတြေ၀ခဲ့တာ၊ မႈန္၀ါးခဲ့တာရယ္လို႔ မရွိခဲ့တဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ တခုေျပာရရင္ ' ကုလားဗမာ အဓိက႐ုဏ္း' ျပႆနာမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ ကုလားေတြဟာ ျမန္မာတမ်ဳိးသားလံုးရဲ႕ ရန္သူလား။ ရန္သူအစစ္ဟာ ဘယ္သူလဲ။ ဒီလိုခြဲျခားစမ္းစစ္တဲ့အခါ ကုလားလူမ်ဳိးေတြဟာ ျမန္မာေတြရဲ႕ ရန္သူမဟုတ္ဘူး၊ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕ အစိုးရသည္သာ ရန္သူအစစ္ျဖစ္တယ္။ ကုလားဗမာ အဓိကရုဏ္းေတြ ျဖစ္လာရတာကိုက နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရရဲ႕ ေသြးခြဲအုပ္ခ်ဳပ္မႈ စနစ္ေၾကာင့္သာျဖစ္တယ္ ကုလားလည္းကၽြန္၊ ဗမာလည္းကၽြန္ပဲ ကၽြန္အခ်င္းခ်င္း လက္တြဲၿပီး ဘံုရန္သူ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕ အစိုးရကိုသာ ဦးတည္တိုက္ၾကရမွာျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္ပါတယ္။ ဒီတုန္းက အဲဒီေခတ္၊ အဲဒီႏိုင္ငံေရး ေရခ်ိန္အရ ေျပာရရင္ အခုလို အမွန္အတိုင္းျမင္ဖို႔ရာ ခက္ခဲလွတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အမ်ဳိးသားေရး၀ါဒီတခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ကုလားဆန္႔က်င္ေရး တရားေတာင္ ေဟာခဲ့ၾကေသးတယ္။ ဒီလိုအင္မတန္ သိမ္ေမြ႕ျမင့္မားလွတဲ့ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာမ်ဳိးမွာေတာင္မွ ဆရာႀကီးသခင္ကို္ယ္ေတာ္မိႈင္းက " ေၾသာ္ ... အခြန္တိုး စာရင္းေတြႏွင့္၊ ၀န္ထမ္းပိုးမကင္းႏိုင္တဲ့၊ အလြန္ဆိုးျခင္း ပမာမွာေလ၊ ကၽြန္မ်ဳိးခ်င္းစာနာလို႔မွ မႏိႈင္းၾကေရာ့သလား၊ နထိုင္းနပ်က္၊ နနက္-နျပာေတြကိုေနာ္ကြယ္၊ အရိုင္းသက္သက္၊ တလိုင္း ႏွက္သလိုမို႔၊ အို (အုန္းခင္)ရဲ႕၊ ကသိုဏ္းဓမၼစက္၊ စစ္ကိုင္းဘက္ဆီက၊ မိႈင္းရွက္သကြာဓ ဆိုၿပီး ကုလားဗမာအဓိကရုဏ္းကို ဆန္႔က်င္႐ႈတ္ခ်ၿပီး ကုလားလည္းကၽြန္၊ ဗမာလည္းကၽြန၊္ ကၽြန္အခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ဖို႔ကိုပဲ တိုက္တြန္းခဲ့ ရပ္တည္ခဲ့ပါတယ္။
(ဂ) ၁၉၄၀ ခုႏွစ္လြန္၀န္းက်င္ လြတ္လပ္ေရးႆၾကိဳးပမ္းမႈမ်ားကာလ
ဒီကာလအတြင္းမွာ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈိင္းရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးကို အဆြဲေဆာင္ႏိုင္ဆံုးအျဖစ္အပ်က္ ၂ ခုရွိပါတယ္။ တခုက ဖဆပလအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႀကီးက ေခါင္းေဆာင္ၿပီး အေထြေထြသပိတ္ႀကီးဆင္ႏႊဲလာတဲ့ အျဖစ္အပ်က္နဲ႔ ေနာက္ တခုက အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား လုပ္ႀကံခံခဲ့ၾကရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။
အေထြေထြသပိတ္ႀကီး ေပၚေပါက္လာတဲ့အခါ ဟိုအရင္ ဗဟန္းေကာလိပ္ သပိတ္တိုက္ပြဲေတြကို ျပန္လည္ ေအာင့္ေမ့ၿပီး စိတ္အားတက္ၾကြေစတဲ့ 'လြတ္လပ္ေရးအတိတ္ သပိတ္ဘြဲ႕ မဟာကဗ်ာ ေလးခ်ဳိးႀကီး' ထဲမွာ ဆရာႀကီး က အခုလို ထည့္သြင္းေရးစပ္ပါတယ္။
" ျမန္မာတခြင္၊ သပိတ္အေမွာက္ေပါခ်ိန္မို႔၊ ဆရာသခင္ အရိပ္နမိတ္ တဆိတ္ေဟာလိုက္မကြဲ႔၊ ေျမႇာက္သနဲ႔ ေျခာက္သနဲ႔၊ ရာဇာဂုဏ္းကို ေျမာက္တဲ့ ေၾကာက္တဲ့ အာရံုမေခၚၾကေလနဲ႔၊ (အမယ္မင္း) အေဟာဒိ႒ ေလာဂ်ိတ္ျပသလိုပ၊ ေစာစိတ္က ေအာင္ပေစ ေအာင္ပေစ ညႊန္းညႊန္းၿပီးေတာ့ (ေၾသာ္) ေတာသပိတ္ ဒကာမေတြနဲ႔၊ ေရာၾကိတ္လိုက္ ေရာၾကိတ္လိုက္ဟလို႔၊ ၾသဒိႆ ေအာင္သေျပ ေညာင္ေရသြန္း ..." ဆိုၿပီး ေရးပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ၾကားညႇပ္ၿပီး ေျပာစရာရွိတာက အေထြေထြသပိတ္ႀကီးကို ေၾကာက္ၿပီး ဘုရင္ခံ ဒဆာေဒၚမန္စမစ္ဒ က ၀မ္းကိုက္လို႔ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပၿပီး အဂၤလန္ကို ျပန္ေျပးတဲ့အခါ ဆရာႀကီးက အဂၤလန္သို႔ ဘုုရင္ခံျပန္ပို႔တဲ့ ေမတၱာစာေလးခ်ဳိးကို ေရးပါတယ္။ ဒီကဗ်ာထဲမွာ ဆရာႀကီးက လူမ်ဳိးျခားအစိုးရပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ့္လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း အစိုးရပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္အစိုးရမဆို မတရား ဖိႏွိပ္ေသြးစုပ္အုပ္ခ်ဳပ္ရင္ လူထုက ဆန္႔က်င္ၾကမွာသာျဖစ္ေၾကာင္း ေရးပါတယ္။ ဒီအခ်က္ဟာ ဆရာႀကီးတို႕ေခတ္၊ ဆရာႀကီးတို႕ ျဖတ္သန္းေနၾကရတဲ့ ကာလမွာ ဆရာႀကီးရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္ ဘယ္ေလာက္အထိ ျမင့္မားၾကည္လင္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို အေျဖထုတ္ေပးတဲ့ ကဗ်ာပိုဒ္ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ဆရာႀကီးက အခုလိုဖြဲ႕ပါတယ္။
" ျမန္ေပၚဇမၺဴ လူတမ်ိဳးဟာက
လူမ်ဳိးျခား အရွင္သခင္မဆိုထားႏွင့္ေတာ့၊
ကိုယ့္အမ်ဳိးသား ဘုရင္ကိုေတာင္ မမွီခိုသာမွျဖင့္
မၾကည္ညိဳ မသဒၵါ ရက္ရက္စက္စက္ ဆဲတဲ့ၿပီး
သည္လိုအခါမွာ အသက္နဲ႔လဲမဟဲ့လို႔
၀က္၀က္ကြဲေအာင္ ဆူၾကပူၾကတဲ့အျပင္
လူအ လူန တက္တက္ရိုးေတြမို႔
(အမယ္္မင္း)အိုးတိုး အတနဲ႔
အမ်ဳိးမ်ိဳး ဂြက် ဂြက်ၿပီး
နသိုးထပိုး ကသကဲ့သို႔ ႐ိုး႐ိုးရြရြ မရႊင္မၿပံဳးမႈ၍
(ေၾသာ္)တန္ခိုးတျပျပ သူခိုးဓားျပကဲ့သို႔ေသာ
အစိုးတရ ရွင္ဘုရင္ကိုေတာင္ မျမင္ခ်င္ေအာင္မုန္းဓ
ဆရာႀကီးရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးကို ထိခိုက္ေစတဲ့ ေနာက္ထပ္အျဖစ္အပ်က္တခုကေတာ့၊ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔မွာ အမ်ားသိၾကတဲ့အတိုင္း ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ လုပ္ႀကံခံၾကရတဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ လုပ္ႀကံခံရတဲ့အခါ ဆရာႀကီးက ကဗ်ာတပုဒ္ေရးၿပီး ေၾကကြဲခဲ့ပါတယ္။ ဒီကဗ်ာတပုဒ္ဟာျဖင့္ ဆရာႀကီးဘယ္ေလာက္အထိ စိတ္ထိခိုက္ ေၾကကြဲခဲ့ရတယ္ဆိုတာ အလြန္ ေပၚလြင္ေစတဲ့ ကဗ်ာပါ။
" ေၾသာ္ ... အေဆာင္ေဆာင္နန္းေတြ ၾကငွါန္းေတြႏွင့္ေႏွာ
အေခါင္မျမန္းခင္က ေအာင္စာတမ္းခ်ဳိ႕ေစဘို႕
ေအာင္ပန္းညိႇဳ႕ရရွာတဲ့၊ ေတာင္တမန္းတို႔ ဗမာမွာ အေဟာင္းသံသရာ အငုတ္ေတြႏွင့္
ေအာင္ဆန္းတို႔ မသာမယာဟာ ၎ကံၾကမၼာအလုပ္ေပထင့္
ေသာင္းျမန္ မရဏာစမုတ္မွာေတာ့ ခ်ဳပ္သနဲ႔ ယင္းအလိုတြင္
ေဒါင္းလံ ပု၀ါအုပ္ပါလို႔ က်ဳပ္ျဖင့္ သၿဂိဳလ္ခ်င္ ..." ဆိုၿပီး ေရးပါတယ္။
(ဃ) ၁၉၄၈ ခုႏွစ္လြန္ လြတ္လပ္စ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရး ႀကိဳးပမ္းမႈကာလ
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ လြတ္လပ္ၿပီးေနာက္၊ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္တ၀ိုက္မွာ အမ်ဳိးသားေသြးကြဲမႈႀကီး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ အမ်ဳိးသား စည္းလံုးေရးၿပိဳကြဲမႈကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၾကတဲ့အခါ တိုင္းရင္းညီအကိုအခ်င္းခ်င္း၊ ကိုယ့္လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း၊ ေသြးစြန္းတဲ့အထိ ေသြးကြဲလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို အမ်ဳိးသား ညီညြတ္ေရးၿပိဳကြဲၿပီး ေသြးစြန္းတဲ့အထိ ပဋိပကွၡေတြ ျဖစ္လာတဲ့အခါ ဆရာႀကီးက ဒီျပႆနာေတြကို ႏိုင္ငံေရးနည္း၊ တနည္းအားျဖင့္ အၾကမ္းမဖက္တဲ့ နည္းနဲ႔သာ ေျဖရွင္းဖို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း အာဏာရအစိုးရ တာ၀န္ရွိသူေတြဟာ ဆရာႀကီးရဲ႕စကားကို လ်စ္လွ်ဴ႐ႈခဲ့ၾကပါတယ္။ အျပဳတ္တိုက္ေရးလမ္းစဥ္ဟာ မွားၿပီး အၾကမ္းမဖက္ ေဆြးေႏြးညိႇႏိုင္းေရး လမ္းစဥ္က မွန္တယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ ဆရာႀကီးရဲ႕ သင္ပုန္းေခ်တဲ့ နည္းနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္ လုပ္ဖို႔ဆိုတာ အစိုးရကိုယ္တိုင္က မက်င့္သံုးႏိုင္ေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္မီးဟာ တဟုန္းဟုန္း ထေတာက္ပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္္မို႔ ဆရာႀကီးက ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရး အဖြဲ႔ႀကီးကို ဖြဲ႔ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လံုးကၽြတ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လူထုဆႏၵျပပြဲႀကီး လုပ္ပါတယ္။ လူထုပရိသတ္ ၂၀၀၀ ေက်ာ္ ပါ၀င္ၿပီး၊ သံဃာထု ၃၀၀၀ ပါ၀င္တဲ့ သံဃာထုအစည္းအေ၀းႀကီး ျဖစ္ေအာင္လုပ္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ပန္ၾကားလႊာေတြ ထုတ္ပါတယ္။ ဒီကိစၥကို ထိေရာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ဖို႔ ႏိုင္ငံေတာ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္နဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုက အေတြ႔မခံခဲ့ပါဘူး။ ဒီတုန္းက ဆရာႀကီးရဲ႕ " သူမသာ ကိုမနာ နည္းနဲ႔ ၿငိမး္ခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ၾကပါ၊ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးၾကပါဆိုတဲ့ ၾသ၀ါဒ" ဟာ တမ်ဳိးသားလံုးရဲ႕ ႏွလံုးသားမွာ စြဲမက္သြားေစခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့လည္း တတိုင္းျပည္လံုး ျပည္တြင္းစစ္မီး တားမရ ဆီးမရ၊ ၿငိွ္မ္းမရ သတ္မရ ျဖစ္လာတဲ့အခါ ဆရာၾကီးခမ်ာ ေသာကဖိစီးၿပီး အခုလို ကဗ်ာမ်ဳိးကို ဖြဲ႔ပါတယ္။
" ဒဂံုၿမိဳ႕က အလြန္အကၽြံ ခ်ီးၾကတဲ့
ခၽြန္လည္း ခၽြန္သတည္းဆိုတဲ့ ထိုတကဲ့၀န္ႀကီးခမ်ာေတြကို
အလြန္လည္း ဆရာသနားမိတဲ့အျပင္
အမ်ားတပည့္ ကိုယ့္အမ်ိဳးဘာသာေတြမွာ ခိုကိုးရာမဲ့ခ်ိန္မို႔
တလွဲ႕တဖံုမ်ဳိးသာပ ဘိုးဘိုးေခၚဒဆရာေအာင္ဒႏွင့္
ျမန္မာေဘာင္ ကနက္ဘမရာသနဆီသို႔
လာမေယာင္ ' စၾကၤာ ' တမိပါေတာ့
ေလာကတခြင္မွာေနာ္ကြယ္
ေဟာမရ ေျပာမရေတြေၾကာင့္ ေသာက ပူပင္" ဆိုၿပီး ပူေဆြးျမည္တမ္းခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီ လြတ္လပ္စေခတ္ဦးမွာပဲ အာဏာရအစိုးရက ဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္္းကို ' အလကၤာ ေက်ာ္စြာဘြဲ႔' အပ္ႏွင္းပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ အေထာက္အပံ့ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ေပးပါတယ္။ ဒီအခါက်ေတာ့ လူတခ်ဳိ႕က ဆရာၾကီးကို အစိုးရက ခ်ီးေျမႇာက္သလိုလိုနဲ႕ စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းတာ ခံေနရၿပီလို႔ ေ၀ဖန္ၾကပါတယ္။ ဆရာႀကီးကေတာ့ ေဟာသလိုကဗ်ာမ်ဳိး ေရးၿပီး သူ႔ရပ္တည္ခ်က္က ဘယ္လိုဆိုတာ ႏိုင္ငံသိေအာင္ ေၾကညာလိုက္ပါတယ္။
" ေၾသာ္ ...ႏွီသည့္ အတြက္ကယ္ေၾကာင့္
ဆီထည့္သည့္ ခြက္လိုေပါ့
ပီတိပြက္ပြက္ၿပီဲး ျပည္ႀကီးဘက္မွာ အေတာ္ေပါတ့ဲျပင္
ေဘာ္ေၾကာ့ဘက္မွာ တသက္လည္း ခ်စ္မကြာ ခ်စ္မကြာနဲ႔ ေမတၱာေရာက္ေလေတာ့
တခ်က္တည္း ပစ္ပစ္ခါခါ သစၥာေဖာက္မယ္လို႔
သခင္ - အထင္မေရာက္ၾကေလနဲ႔
မေၾကာက္မညႇာာ မွန္ရာလုပ္သူမို႔
အႏုတ္စုတ္ ဂုတ္စုတ္၊ အေျမႇာက္စိန္ ေဖါက္ခ်ိန္လို႔ ခြဲသလိုေပါ့
တသုပ္ေနာက္တႀကိမ္ ေပါက္ဆိန္ပြဲမွာလဲ
ေၾသာ္ - အသင္းတို႔ အပင္းတို႔ သတင္းတို႔နဲ႔ အဆက္မကြာေအာင္ဟာ
မင္းတို႔ဘက္မွာသာ ႀကဲမဲ့ ႏႊဲမဲ့ျပင္ ..."
ဒါကေတာ့ ဆရာႀကီးက သူဟာ လူထုဖက္သာရပ္မယ့္လူျဖစ္တယ္လို႔ အတိအလင္းေၾကညာတဲ့ ကဗ်ာပါပဲ။
၁၉၅၂ ခုႏွစ္အလြန္မွာ ကိုရီးယားစစ္ပြဲဟာ၊ ကမၻာၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ၿခိမ္းေျခာက္လာပါတယ္။ ျပည္တြင္း စစ္မီးက မၿငိမ္းသတ္ႏိုင္တဲ့ၾကားက ကမၻာ့စစ္မီး ထေတာက္ေတာ့မယ့္ အႏၱရာယ္ကိုလည္း ျမင္ရေတာ့ ဆရာႀကီးအဖို႔ အင္မတန္ ေသာကေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ျမန္မာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လႈပ္္ရွားမႈေတြကို အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ကာမွ လူငယ္ေတြနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းၿပီး အလုပ္လုပ္ရရွာပါတယ္။
၁၉၅၂ ခု၊ တရုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏိုင္ငံမွာ က်င္းပတဲ့ ႏိုင္ငံေပါင္း ၃၇ ႏိုင္ငံ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားနဲ႔အတူ ကမၻာ့့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ညီလာခံႀကီးကို ဆရာႀကီး တက္ေရာက္ၿပီး ကမၻာ့့စစ္မီး ထေတာက္မယ့္အေရးကို ၀ိုင္း၀န္းေျဖရွင္းၾကဖို႔ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္၊ ဟန္ေဂရီႏိုင္ငံမွာ က်င္းပတဲ့ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ညီလာခံႀကီးကိုလည္း တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ဆရာႀကီးထားရွိတဲ့၊ ဆရာႀကီးလက္ကိုင္ထားတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး နည္းနာဆိုတာ၊ မူအားျဖင့္ လူထုနည္းနဲ႔ ေျဖရွင္းေဆာင္ရြက္တဲ့ နည္းျဖစ္ပါတယ္။ လူထုညီညြတ္ရင္ စစ္မီးေတြကို ႏိုင္ေအာင္ၿငိွမ္းႏိုင္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ စစ္မီးေတြ၊ ျပည္တြင္းစစ္မီးေတြကို ေမႊးတဲ့ တရားခံဟာ၊ နယ္ခ်ဲ႕သမားေတြနဲ႔ ေဖာက္ျပန္မွားယြင္းတဲ့ အစိုးရေတြသာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ စစ္ကိုဖန္တီးတဲ့ စစ္ရဲ႕တရားခံကိုလည္း ရွင္းရွင္းျပတ္ျပတ္ပဲ ျမင္ပါတယ္။ တခါ စစ္မီးေတြကို အၿပီးအျပတ္ ၿငိွမ္းသတ္ႏိုင္တဲ့နည္းဟာ အျပဳတ္တိုက္ေရးနည္း မဟုတ္ဘဲ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြး ညိႇႏိႈင္းတဲ့နည္းသာ မွန္တယ္ဆိုတဲ့ နည္းကို ဆရာႀကီးက ယံုၾကည္ပါတယ္။
တခါ ...၊ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းတဲ့အခါ လူတန္းစားအျမင္ ၾကည္လင္ဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးဟာ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား လူတမ္းစား ၂ ရပ္ရဲ႕ အေရးပါပံုကို လက္ခံသူျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဟိုေခတ္ ဟိုအခါ သမိုင္းေရးအေျခအေနမွာ အမွန္ကန္ဆံုးနဲ႕ အတိုးတက္ဆံုးအျမင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုအယူအဆကို ဆရာႀကီးရဲ႕ ကဗ်ာတပုဒ္မွာ အခုလိုေတြ႕ရပါတယ္။
" ေၾသာ္ ... ဇမၶဴတခြင္တြင္ျဖင့္
လူအသြင္ အျပင္ႏွင့္တကြ
မူအဆင္ဆင္ေတြႏွင့္ အယူအငင္မွာေတာ့
တူခ်င္လည္းတူၾက၊ မတူခ်င္လဲ ေနၾကေပါ့ေနာ္
ျဖဴျဖဴစင္စင္ ျဗဟၼာစရိယ ဂုိဏ္းေတြနဲ႕
တူတံဇင္ ဓမၼ ကထိကမိႈင္းရယ္လို႕
ကမၻာ့အထိကရ ႏွစ္ပိုင္းတြင္ျဖင့္
စစ္ကိုင္းေအာင္ ကမၻားယံတခြင္
(အိုကြယ္)ကမၻာ့က၀ိဓစ မိႈင္းရယ္လို႔
သမိုင္းေအာင္လံတင္ ..." ဆိုၿပီး ေရးတာေတြ႕ရပါတယ္။
ဒီကဗ်ာပိုဒ္ထဲက ေအာက္ပါစာသားေတြကို ဂရုတစိုက္ထားၿပီး ဖတ္ၾကည့္ပါ။
" လူအသြင္ အျပင္ႏွင့္တကြ
မူအဆင္ဆင္ေတြႏွင့္ အယူအငင္မွာေတာ့
တူခ်င္လည္း တူၾက၊မတူခ်င္လဲ ေနၾကေပါ့ေနာ္ ..."
ဒီကဗ်ာစာသားေတြဟာ ဒီကေန႔ လက္ခံက်င့္သံုးလာၾကတဲ့ ဒဗဟု၀ါဒဒ ကို ဆရာႀကီးက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ၀န္းက်င္ကတည္းက လက္ခံယံုၾကည္ က်င့္သံုးခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို အံ့ၾသဘြယ္ ေတြ႕ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဂိုဏ္းဂနကိစၥ၊ ပုဂၢလကိစၥ၊ အယူ၀ါဒကိစၥ၊ လူမ်ဳိးကိစၥ၊ ဘာသာကိစၥေတြမွာ ဆရာႀကီးရဲ႕အျမင္ဟာ ဓမတူတာေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရးဓဆိုတဲ့ ဒဗဟု၀ါဒဒ ကို ဆရာႀကီး လက္ခံယံုၾကည္ခဲ့တယ္ဆိုတာ သိတာထင္ရွားေစႏိုင္တဲ့ ကဗ်ာစာသားမ်ားျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈိင္းရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္ေတြကို က်ေနာ္ဘာ့ေၾကာင့္တင္ျပခဲ့ရသလဲ။
က်ေနာ္တို႔ စာေပသမားေတြအေနနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ေခတ္မွာ က်ေနာ္တို႔ကို စိန္ေခၚေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းတဲ့အခါ ဘယ္လိုရပ္တည္ခ်က္မ်ဳိးနဲ႔ ရပ္တည္ေျဖရွင္းသင့္သလဲဆိုတဲ့ အေျဖကိုရဖို႔အတြက္ ဆရာႀကီးရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္ေတြကို က်ေနာ္ တင္ျပခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးဆီက က်ေနာ္တို႕အတုယူ သင့္တဲ့အေၾကာင္း တင္ျပခဲ့တာပဲျဖစ္ပါတယ္။
အမွန္အားျဖင့္ ၀န္ခံရမယ္ဆိုရင္ ဆရာႀကီးရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္ကို က်ေနာ္ တင္ျပခဲ့တာ ၿပီးျပည့္စံုျခင္း မရွိဘူးဆိုတာ ၀န္ခံရမွာျဖစ္ေပမယ့္ က်ေနာ္ လက္လွမ္းမီသေလာက္ အခုလို တင္ျပျခင္းျဖင့္ပဲ စာေပရဲေဘာ္မ်ားအတြက္ တစံုတရာ အက်ဳိးရွိေစမယ့္ တင္ျပခ်က္ ျဖစ္ႏိုင္ေကာင္းရဲ႕လို႔ က်ေနာ္ ယံုၾကည္မိပါတယ္။
ညိႇိႏိႈင္းကိုးကားသည့္ စာအုပ္မ်ား
(၁) ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ေလးခ်ဳိးေပါင္းခ်ဳပ္
(၂) သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း လက္ေရြးစဥ္ေလးခ်ဳိးတရာ (ေမာင္တင္ေရႊ)
(၃) ဗိုလ္ဋီကာ (မစၥတာေမာင္မိႈင္းး)
(၄) စာေပအင္အား (အထက္ဗမာႏိုင္ငံစာေရးဆရာအသင္း)
(၅) ေခြးဋီီကာ (သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း)
(၆) ျမန္မာကဗ်ာစာတမ္းမ်ား(စာေပဗိမာန္ထုတ္၊ ျပည္သူ႔လက္စြဲစာစဥ္)
(၇) သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း(ေမာင္တင္ေရႊ)
(၈) မွာေတာ္ပံုႏွင့္ စစ္ကိုင္းျပန္မွာေတာ္ပံု (ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈိင္း)
Rest of your post
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တကယ္လြတ္ေတာ့မလား
သံုးသပ္ခ်က္
္ပီတာေအာင္/ ၂၁ ဇူလုိင္ ၂၀၀၈
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ျမန္မာစစ္အစိုးရက ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္သက္တမ္း ထပ္တိုးျခင္းကို အာဆီယံ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးမ်ားအေနျဖင့္ အလြန္စိတ္ပ်က္မိေၾကာင္းႏွင့္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္၏ တစိတ္တပိုင္းအျဖစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အျခားႏိုင္ငံေရး သမားမ်ားကို ျပန္လႊတ္ေပးရန္ ထပ္မံေတာင္းဆိုေၾကာင္း အာဆီယံအ လွည့္က် ဥကၠ႒ စင္ကာပူ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ေဂ်ာ့ခ်္ယိုးက အာဆီယံကိုယ္စား ယမန္ေန႔က ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။ ဆက္ဖတ္ရန္ အၿပည္႔အစံု ကို Click ႏွိပ္ပါ။
ထုိအခ်က္သည္ အာဆီယံအဖြဲ႔ တေလွ်ာက္လံုး ကိုင္စြဲထားသည့္ တႏိုင္ငံ၏ ျပည္တြင္းေရးကို တႏိုင္ငံက ၀င္မစြက္ဖက္ေရးဆိုသည့္ မူေဘာင္ကို ေက်ာ္လြန္၍ ေျပာဆိုျခင္းျဖစ္ၿပီး တဖက္က လည္း ယေန႔ စတင္က်င္းပေနသည့္ အာဆီယံ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးမ်ား အစည္းအေ၀း၌ အေမရိ ကန္ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ကြန္ဒိုလီဇာ႐ိုက္စ္ တက္ေရာက္ရန္ရွိေနသျဖင့္ အေမရိကန္ႀကိဳက္ေအာင္ ေလသံပစ္ျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု အခ်ိဳ႕ေလ့လာသူမ်ားက ယူဆသည္။
ထို႔အျပင္ စင္ကာပူႏိုင္ငံတြင္ ေရာက္ရွိေနသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဦးဥာဏ္၀င္းကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ျပန္လႊတ္ေပးမည္ဟု တိတိက်က် မေျပာဆိုေသာ္လည္း ေနာက္ (၆) လအၾကာ၌ ျပန္လႊတ္ေပးေတာ့မေယာင္ အာဆီယံသတင္းယူေနသည့္ ႏုိင္ငံျခားသတင္းဌာန မ်ားက သတင္းေခါင္းစဥ္ တပ္ၾကသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျပန္လြတ္္ရန္ အၿမဲတမ္း ေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ္လည္း နအဖ စစ္ေခါင္းေဆာင္ မ်ားသည္ ေျပာသည့္အတိုင္း မလုပ္သည္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကံဳဖူးေနၾကျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဥပေဒေၾကာင္း အရ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖင့္ အမ်ားဆံုး (၅) ႏွစ္သာ ခ်ထားႏိုင္သည္ဟု အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (အန္အယ္လ္ဒီ) ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ဦးဥာဏ္၀င္းက ေခတ္ၿပိဳင္ကို ေျပာသည္။
၎က “ဥပေဒမွာ ပါတဲ့ဟာ က်ေနာ္တို႔ အျမင္အရ (၅) ႏွစ္ပဲ။ သူတုိ႔ကေတာ့ (၆) ႏွစ္လို႔ ေျပာတယ္။ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ သူတုိ႔နဲ႔ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုတာ လြဲေနတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔က အဓိပၸာယ္ဖြင့္တာ (၅) ႏွစ္၊ သူတို႔က အဓိပၸာယ္ဖြင့္တာ (၆) ႏွစ္ ဒါပဲ” ဟု ေျပာသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ႏိုင္ငံေတာ္အား ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးလိုသူမ်ား၏ ေဘးအႏၲရာယ္မွ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သည့္ ဥပေဒ ပုဒ္မ ၁၀ (ခ) ျဖင့္ အေရးယူထားျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုဥပေဒ အရ အေရးယူျခင္းခံရသူအား (၁) ႏွစ္ထိ ဗဟုိအဖြဲ႕ (ျပည္ထဲေရး) က တားဆီးမႈ ျပဳလုပ္ႏိုင္ ေၾကာင္း၊ လိုအပ္ပါက ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ တႀကိမ္လွ်င္ (၁) ႏွစ္ထက ္မပိုေစဘဲ စုစုေပါင္း (၅) ႏွစ္ထိ ခြင့္ျပဳႏိုင္ေၾကာင္း ဥပေဒ၌ ပါရွိသည္။
ထိုဥပေဒသည္ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္က ျပ႒ာန္းထားသည့္ တႀကိမ္လွ်င္ ရက္ေပါင္း (၁၈၀) ထက္ မပိုေစဘဲ စုစုေပါင္း (၃) ႏွစ္ အထိဆိုသည့္ စကားရပ္ကို တႀကိမ္လွ်င္ (၁) ႏွစ္ထက္ မပိုေစဘဲ စုစုေပါင္း (၅) ႏွစ္အထိဆိုသည့္ စကားရပ္ျဖင့္ ၁၉၉၁ ခု ၾသဂုတ္ (၉) ရက္က န၀တ ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး ေစာေမာင္၏ အမိန္႔ျဖင့္ ျပင္ဆင္သတ္မွတ္ခဲ့သည့္ ဥပေဒျဖစ္သည္။
အန္အယ္လ္ဒီႏွင့္ နအဖ စစ္အစိုးရတို႔အၾကား ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ သက္တမ္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အဓိပၸာယ္ ေကာက္ယူပံု ကြာျခားေနသည္ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ အမည္မေဖာ္လိုသူ ဗဟိုတရား႐ံုးခ်ဳပ္ ေရွ႕ေနတဦးက ေျပာၾကားသည္။
၎က “အဲဒီမွာ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို (၃) ႏွစ္က (၅) ႏွစ္အထိ တိုးထားတယ္။ အန္အယ္လ္ ဒီက အဓိပၸာယ္ေကာက္တာကေတာ့ ဗဟိုအဖြဲ႕ေရာ၊ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔ေရာ ေပါင္းၿပီးေတာ့ (၅) ႏွစ္ယူ ပံုရတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္က အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုတာကေတာ့ သူ႔ဘာသူ (၆) ႏွစ္လို႔ ေကာက္ယူၿပီးေတာ့ ဒီလိုမ်ဳိး တားဆီးတယ္လို႔ ယူဆႏိုင္တယ္” ဟု ေျပာသည္။
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္အေနျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖင့္ ဖမ္းဆီးသည့္ ေန႔ရက္ကို တိတိက်က် ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ခ်ျပၿပီး ဗဟိုအဖြဲ႔ႏွင့္ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔၏ အမိန္႔ တေပါင္းတည္းျဖစ္သင့္ေၾကာင္း ေထာက္ျပကာ နအဖ၏ ဥပေဒကို ေခ်ပသင့္ေၾကာင္း ၎က ဆက္လက္ေျပာသည္။
သို႔ေသာ္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ဦးဥာဏ္၀င္းက ရွင္းျပရာတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၂၀၀၃ ခု ေမလ (၃၀) ရက္၌ စတင္ဖမ္းဆီးခံရသည္ကိုသာ သိရွိၿပီး ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ စခ်ထားခံရသည့္ေန႔ကို မသိရွိေၾကာင္း ေျပာသည္။
၎က “က်ေနာ္တုိ႔က စၿပီးဖမ္းတဲ့ရက္နဲ႔ ၾကာေနတာကိုပဲ ေျပာႏိုင္တယ္။ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ဘယ္ အခ်ိန္က ဘယ္လို စတယ္ဆိုတာ အစိုးရက ဘယ္တုန္းကမွ လူသိရွင္ၾကား မလုပ္ခဲ့ဘူး။ မလုပ္ခဲ့ တဲ့အတြက္ က်ေနာ္တို႔ ဒီအေပၚမွာ ေျပာလို႔မရပါဘူး” ဟု ေျပာၾကားသည္။
မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ သက္တမ္း (၆) ႏွစ္ျပည့္သြားပါက ဥပေဒေၾကာင္းအရ ေနာက္ထပ္ ဖမ္းခ်ဳပ္ထား၍ မရေတာ့ေၾကာင္း ရန္ကုန္ေရွ႕ေနမ်ားက ေျပာသည္။ သို႔ေသာ္ စစ္အစိုး ရသည္ ပုဒ္မ-၁၀ ခ ႏွင့္ ဖမ္းထားသူမ်ားကုိ ျပန္လႊတ္ၿပီး ျပန္ဖမ္းလိုပါက ေထာင္ဒဏ္ ႏွစ္ (၃၀) ၀န္းက်င္ခ်ႏုိင္သည့္ ကိစၥမ်ားျဖစ္သည့္ လက္နက္ကုိင္ ေသာင္းက်န္းသူ အဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္မႈ၊ ႏုိင္ငံျခားအစုိးရမ်ားထံမွ အေထာက္အပံ့ရယူမႈ စသည့္ စြဲခ်က္တခုခု တပ္ေလ့ရွိသည့္အတြက္ ထုိစြဲခ်က္မ်ားကုိ “၀မ္းဆက္” ဟု ရန္ကုန္ ေရွ႕ေနေလာကတြင္ သုံးႏႈန္းေလ့ရွိသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ေနာက္ (၆) လမွာ ျပန္လႊတ္ေပးလည္း ပုဒ္မ-၁၀ ခ ႏွင့္ မဖမ္းေတာ့ဘဲ အဆုိပါ ၀မ္းဆက္ပုဒ္မမ်ားကုိ စစ္အစိုးရက ကုိင္ထားသည့္အတြက္ ေနာက္ထပ္ အလြယ္တကူ ျပန္ဖမ္းႏုိင္သည့္ အေနအထားတြင္ ရွိသည္ဟု ရန္ကုန္ေရွ႕ေနမ်ားက ယူဆသည္။
အာဆီယံဘက္က ၾကည့္လွ်င္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေျမာက္ေရးထက္ အေမရိကန္-အာဆီယံ အုပ္စုခ်င္း ဆက္ဆံေရး မ်က္ႏွာမပ်က္ရန္က ပို၍အေရးႀကီးေနသည္။ အထူးသျဖင့္ အေမရိကန္ကေန အာဆီယံကုိ ႏွစ္စဥ္ေပးေနသည့္ ကၽြမ္းက်င္မႈ အကူအညီမ်ား အမ်ားအျပား ရွိသည့္အတြက္ ျမန္မာအေရး ေျပလည္ရန္ထက္ အေမရိကန္ မၿငိဳျငင္ေရးသာ အာဆီယံက အၿမဲ ဂ႐ုစုိက္ေလ့ရွိသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ အာဆီယံထိပ္သီး အစည္းအေ၀းမတုိင္ခင္ ျမန္မာအေရးကုိ မီဒီယာမ်ားမွတဆင့္ ခပ္ ဆတ္ဆတ္ေလး ေ၀ဖန္ေပးၿပီး ထိပ္သီးအစည္းအေ၀းအၿပီး ထုတ္ျပန္သည့္ အာဆီယံ ပူးတြဲေၾက ညာခ်က္တြင္မူ ျမန္မာအေၾကာင္း မပါေတာ့ဘဲ ေလသံေလွ်ာ့ပစ္သည့္နည္း အာဆီယံက်င့္သုံး ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာၿပီ ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ စင္ကာပူတြင္ က်င္းပေနသည့္ လက္ရွိ အာဆီယံထိပ္သီးအစည္းအေ၀းကေန အေကာင္း ဘက္ ႀကံဖန္ေျပာရလွ်င္ ျမန္မာနာဂစ္မုန္တုိင္းကိစၥတြင္ အာဆီယံက ႏွမ္းျဖဴးေပးခဲ့သည့္ လုပ္ရပ္ကုိ မီးေမာင္းထုိးျပမည့္အခ်က္ဟု ယူဆႏုိင္သည္။ ။
Rest of your post
Wednesday, July 16, 2008
၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုင္ရာ ျပႆနာမ်ား
မင္းဇင္ ဇူလိုင္ ၁၆၊ ၂၀၀၈
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပဋိပကၡက ေရရွည္ၿပီး၊ ေျဖရွင္း၍ ေျပလည္ႏိုင္ဖြယ္ မရွိသည့္ ေနာက္ထပ္အဆင့္တခုသို႔ တက္လွမ္းေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ တနည္းဆိုရေသာ္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပဋိပကၡက စုဖြဲ႔စည္းထားသည့္ အျခားပံုစံတမ်ဳိးသို႔ ေျပာင္းလဲ သြားေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။
စစ္အစိုးရက "လမ္းျပေျမပံု" အဆင့္ (၇) ခု၏ တခန္း တက႑အေနျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳခဲ့ၿပီး၊ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား က်င္းပရန္ ဆက္လက္ျပင္ဆင္ေနျခင္းျဖင့္ ကစားပြဲအသစ္အတြက္ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒသမ်ားကို တဖက္သတ္ခ်မွတ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယခုဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒက ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အထူးလိုအပ္ေန သည့္ ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ေရးဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားအတြက္ အခိုင္အမာ အခ်က္အလက္မ်ား ပါ၀င္လွသည္ မဟုတ္ ပါ။ ႏိုင္ငံေရးပါတီ၊ အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးက အတူတကြ ေတြ႔ဆံုညိႇႏိႈင္းၾက၍ သူတို႔၏ ထင္ျမင္ယံုၾကည္ခ်က္မ်ားကို ဖလွယ္ ညိႇႏိႈင္းႏိုင္ၾကရန္ အခြင့္အလမ္းလည္း ျဖစ္ေပၚလာဖြယ္ မရွိပါ။ ဆက္ဖတ္ရန္ အၿပည္႔အစံု ကို Click ႏွိပ္ပါ။
ဤသို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ျပဳျပင္တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို သြားမည့္အစား၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဦးတည္ခ်က္က တလြဲျဖစ္ေနခဲ့ သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက "ႏိုင္ငံျခားေရး မူ၀ါဒဆိုင္ရာ မဂၢဇင္း" (Foreign Policy magazine) ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုင္ရာ ရန္ပံုေငြ အဖြဲ႔တို႔၏ တင္ျပခဲ့သည့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ "က်ရႈံးႏိုင္ငံ ညႊန္းကိန္း" (failed state index) အရ ႏိုင္ငံေပါင္း ၁၇၇ ခုတြင္ အၾကမ္း ဖက္ ပဋိပကၡမ်ား ျဖစ္ေပၚ၍ နစ္နာဖြယ္ရွိေသာ၊ လူမႈေရးအရ ဆုတ္ယုတ္က်ဆင္းမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာဖြယ္ရွိေသာ ၁၂ ခု ေျမာက္ႏိုင္ငံအျဖစ္ တန္းစီသတ္မွတ္ခံထားရသည္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ေလ့လာခ်က္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံက အဆင့္ ၁၄ ေနရာတြင္ ရွိခဲ့ၿပီး၊ ျမန္မာႏိုင္ငံက ယခုႏွစ္တြင္ ပိုမိုက်ဆင္းသြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ ၿပိဳကြဲကိန္း ဆိုက္ေနရၿပီ ျဖစ္သည္။
" ယခုအေျခအေနမွာေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေကာင္းတဲ့အနာဂတ္ အလားအလာေတြ ျဖစ္ေပၚေနတာ က်ေနာ္တကယ္ကို မေတြ႔ရေသးပါဘူး" ၀ါရွင္တန္ ဒီစီၿမိဳ႔ ေဂ်ာ့ခ်္ေတာင္းတကၠသိုလ္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးရာ ကၽြမ္းက်င္သူ ေဒးဗစ္ စတိန္းဘာ့ဂ္ (David Steinberg) က ေျပာသည္။
စစ္တပ္ထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုမ်ား အပါအ၀င္ အတိုက္အခံ အင္အားစုမ်ား၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ မ်ားက ျပဒါးတလမ္း၊ သံတလမ္းျဖစ္ေနၾကၿပီး ယခု ဖြဲ႔စည္းပံုအသစ္ႏွင့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားေၾကာင့္လည္း အေျပာင္း အလဲမ်ား ျဖစ္ေပၚတိုးတက္လာရန္ မျမင္ရပါ။
အတိုက္အခံအင္အားစုမ်ားကလည္း အမ်ဳိးသားျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရးအတြက္ တတ္ႏိုင္သမွ် ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ လႈပ္ရွားၾကလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အသစ္ေသာ ဖြဲ႔စည္းပံု အခင္းအက်င္းမ်ားအရ အတြင္း၀င္၍ ေဆာင္ရြက္ လွ်င္လည္း ထိေရာက္မႈ အနည္းငယ္မွ်သာ ရႏိုင္ေျခ ရွိပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ စစ္တပ္က အသာစီးယူ လႊမ္းမိုးထိန္းခ်ဳပ္ ထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ၿပီး၊ သို႔ဆိုလွ်င္ အျခားေရြးခ်ယ္စရာ လမ္းေၾကာင္း၊ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကိုသာ ဆက္လက္ေဖာ္ေဆာင္ၾကရ ဖြယ္ ရွိပါေတာ့သည္။ ဥပမာအားျဖင့္- လူထုကို လႈံ႔ေဆာ္စည္းရံုး လႈပ္ရွားေစသည့္ လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာကို စည္းရံုး တိုက္တြန္းသည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကိုသာ ပို၍ ဦးစားေပး လုပ္လာရဖြယ္ ရွိေနသည္။
အျခားတဖက္တြင္လည္း စစ္တပ္က သူ၏တဖက္သတ္ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္သည့္ အႂကြင္းမဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္ေရးကို ဖြဲ႔စည္းပံုအသစ္ ႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားကို အသံုးခ်၍ ဆက္လက္ အတင္းအက်ပ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ပဋိပကၡ ေၾကာင့္ သူတို႔ေပးဆပ္ရမည့္ အရင္းအႏွီး တန္ဖိုးမ်ားကို ေလွ်ာ့ခ်ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ဤမူ၀ါဒမ်ားအတိုင္း ဆက္၍သြားပါက ျမင္သာ သည့္ရလဒ္မွာ ႏိုင္ငံတကာက ဆက္လက္ ၀ိုင္းပယ္ခံရျခင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရး တုိး၍ က်ဆင္းရမည့္ အေျခ အေနပင္ ျဖစ္ပါသည္။
"စစ္တပ္က တဖက္သတ္ အေျဖရွာတဲ့ အေနအထားမ်ဳိးကို က်ေနာ္တို႔ လံုး၀ လက္မခံႏိုင္ဘူး" ယခင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ေဟာင္းတဦး ျဖစ္သူႏွင့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရွိ ျမန္မာအေရးလႈပ္ရွားေနသည့္ US Campaign for Burma အဖြဲ႔၏ အမႈေဆာင္ ဒါရိုက္တာတဦး ျဖစ္သူ ဦးေအာင္ဒင္က ေျပာပါသည္။ "စစ္တပ္ရယ္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္တဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (NLD) ရယ္၊ တိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေတြရယ္ အတူတကြ ေစ့စပ္ညိႇႏိႈင္း ေျပလည္မႈ မရမခ်င္း အေမရိကန္ဦးေဆာင္တဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက စီးပြားေရးဒဏ္ခတ္မႈေတြ ရုပ္သိမ္းသြားမွာ မဟုတ္ဘူး" သူက ေျပာသည္။
ႏိုင္ငံျပင္ပရွိ ျမန္မာ့စီးပြားေရးပညာရွင္ ဦးစိန္ေဌးကမူ ထိုထက္ပို၍ ခန္႔မွန္းေျပာဆိုခဲ့သည္။ " အေနာက္တိုင္း စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔ဒဏ္ခတ္မႈေတြ ရွိေနေန-မရွိေနေန၊ စစ္အစိုးရရဲ႔ မူ၀ါဒအမွားေတြနဲ႔ လြဲေခ်ာ္ေနတဲ့ စီမံခန္႔ခြဲမႈေတြေၾကာင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုး တက္လာဖို႔ အလားအလာ မရွိဘူး။ လူထုေတြ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးလည္း ရလာဖြယ္ မရွိဘူး။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ျပန္ဖ်က္ ဆီးသလို ျဖစ္ေနတယ္။ ၂၀၁၀ အၿပီးမွာ ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးအေျခအေနက ပိုလို႔ ဆိုးသြားလိမ့္မယ္" ဟု ေျပာခဲ့သည္။
စစ္တပ္က အမ်ားသူငါ အက်ဳိးစီးပြားမ်ားႏွင့္ ညိႇႏိႈင္းေျပလည္ ရယူလိုစိတ္ မရွိေသာေၾကာင့္၊ ေနာက္ထပ္ လူထုအံုႂကြလႈပ္ ရွားမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚရန္ အလားအလာ၊ ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားလည္း ရွိေနပါေသးသည္။ ပို၍ ဖိႏွိပ္မႈမ်ား လုပ္ေဆာင္လာဖြယ္ရွိေန ၿပီး၊ စစ္တပ္အေပၚ လူထုက နာက်ည္းေဒါသျဖစ္ေနရမႈမ်ား၊ မုန္းတီးမႈမ်ားကလည္း တိုး၍ ျဖစ္လာဖြယ္ ရွိပါသည္။
" ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးတဲ့တိုင္ေအာင္ စစ္တပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက လူေတြကို အခုလို အတင္းအက်ပ္ခိုင္းေစ အုပ္ခ်ဳပ္တာ ေတြ ဆက္လုပ္ေနၾကဦးမွာပဲ။ လူေတြမွာ အခုခံစားေနၾကရတဲ့ ေဒါသေတြက လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ သံဃာ့ဆႏၵျပပြဲေတြကို အၾကမ္း ဖက္ႏွိမ္နင္းတဲ့အခ်ိန္ကစလို႔ အျမင့္ဆံုးအေနအထား ေရာက္လာတယ္။ ေနာက္ပိုင္း မုန္တိုင္းကယ္ဆယ္ေရးကိစၥေတြမွာ လူထုဒုကၡေတြကို စစ္အစိုးရက လ်စ္လ်ဴရႈထားတာေၾကာင့္ မေၾကနပ္မႈေတြ ပိုလို႔ ထပ္ေဆာင္းျပင္းထန္လာတယ္" ျမန္မာ ႏိုင္ငံ၏ စစ္ဖက္-အရပ္ဖက္ ဆက္ဆံေရးကိစၥမ်ားကို ေလ့လာေနသူ သုေတသီ ဦး၀င္းမင္းက ေျပာပါသည္။ "အရပ္ဖက္- စစ္ဖက္ ဆက္ဆံေရးမွာ ပဋိပကၡသေဘာေဆာင္ၿပီး ဆက္သြားလိမ့္မယ္"။
အဖြဲ႔အသီးသီး၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေရးကိစၥမ်ားကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေစေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ရံုမွ်မက၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး တက္လာမည့္ အစိုးရကလည္း ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံက ၾကံဳေတြ႔ရင္ဆိုင္ေနရေသာ အေရးပါသည့္ ျပႆနာ မ်ားကို ေျပာင္းလဲေစႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ ယခု အထီးက်န္အေနအထားကိုလည္း ေျပာင္းလဲႏိုင္ဖြယ္ အေၾကာင္း တစံုတရာ မျမင္ရပါ။
စစ္အစိုးရက ျပဌာန္းခဲ့သည့္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒသစ္အရ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က စစ္တပ္ေရးရာကိစၥမ်ား ကို လြတ္လပ္စြာ စီမံခန္႔ခြဲရွိမည္ျဖစ္ၿပီး၊ တပ္သားသစ္စုေဆာင္းမႈႏွင့္ တပ္တိုးခ်ဲ႔မႈ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား၊ ရာထူးခန္႔ထားမႈ၊ တပ္ ေနရာခ်ထားမႈ၊ ဘ႑ာေရး၊ စစ္တပ္ပိုင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား၊ စစ္လက္နက္ပစၥည္း ၀ယ္ယူ ထုတ္လုပ္မႈဆိုင္ရာကိစၥမ်ား အပါအ၀င္ သူ႔သေဘာအတိုင္း စီမံခြင့္ရွိေနမည္ ျဖစ္သည္။
တၿပိဳင္နက္တည္းမွာပင္ ကေလးစစ္သားျပႆနာ၊ အဓမၼ ေျပာင္းေရႊ႔ေနရာခ်ထားမႈမ်ား၊ အဓမၼလုပ္အားခိုင္းေစမႈမ်ား၊ ေျမျမႇဳပ္မိုင္း ျပႆနာ၊ ျပည္တြင္းတြင္ အေျခမဲ့ ေျပာင္းေရႊ႔ထြက္ေျပးေနၾကရသူ ဒုကၡသည္မ်ား၊ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ဒုကၡ သည္မ်ား ထြက္ေျပးေနရမႈ၊ မုဒိမ္းမႈႏွင့္ အျခားေသာ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ား စသျဖင့္ စစ္ေဆးထိန္းကြပ္မႈမရွိဘဲ က်င့္သံုးေနၾကသည့္ စစ္တပ္၏ အက်ဳိးစီးပြားဆိုင္ရာႏွင့္ အမူအက်င့္ဆိုင္ရာ ဆက္စပ္ေနသည့္ ျပႆနာမ်ားမွာလည္း ေျဖ ရွင္းႏိုင္ျခင္း မရွိဘဲ ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနၾကမည္ ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေရွ႔ပိုင္းကဲ့သို႔ေသာ တိုင္းရင္းသား ေဒသမ်ားတြင္ ဤျပႆနာမ်ား ဆက္လက္ ျဖစ္ေပၚေနေပလိမ့္မည္။
ထို႔အျပင္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခံထားရသည့္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ ဥပေဒျပဳခြင့္အာဏာကို ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားျခင္း ေၾကာင့္လည္း စစ္တပ္ကို ႀကီးၾကပ္ခြင့္ရၾကမည္ မဟုတ္ေပ။ စစ္တပ္က က်ဴးလြန္ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့ေသာ ျပစ္မႈမ်ားကိုလည္း ျပန္လည္ ကုစားေျဖရွင္းေပးႏိုင္မည့္ အရပ္ဖက္ယႏၱယားမ်ားကိုလည္း ဖြဲ႔စည္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ရာဇ ၀တ္မႈ က်ဴးလြန္သည္ဟု စြပ္စြဲခံရသူ တပ္မေတာ္သားမ်ားကို တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္က ခန္႔အပ္သူမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔ စည္းသည့္ စစ္တပ္ခံုရံုးမ်ားတြင္သာ စစ္ေဆးအျပစ္ေပးမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ေသခ်ာသည္မွာ အေရးယူအျပစ္ေပးခံရျခင္း မရွိဘဲ စစ္တပ္ကို ဆက္လက္၍ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္ခြင့္ ေပးထားဦးမည့္ပံု ရွိေနပါသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲေၾကာင့္ ကနဦးကာလတြင္ ရုပ္ျပသေဘာျဖစ္ေစ ေခါင္းေဆာင္မႈ ေျပာင္းလဲသြားဖြယ္ အေျခအေန ရွိေနပါသည္။ အာဏာဗဟိုခ်က္မ ၂- ခုျဖစ္လာဖြယ္ ရွိၿပီး တဖက္က စစ္တပ္၊ တဖက္က အစိုးရ ျဖစ္လာဖြယ္ ရွိ ေနပါသည္။ စစ္တပ္အတြက္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းကို သီးသန္႔ဖယ္ခ်န္ထားေစသည့္ အျပင္၊ အေရးႀကီး သည့္ ၀န္ႀကီးေနရာ ၃- ခုျဖစ္သည့္ (ကာကြယ္ေရး၊ ျပည္ထဲေရး၊ နယ္စပ္ေဒသ ေရးရာ ၀န္ႀကီးဌာန) တာ၀န္မ်ားကို ခန္႔အပ္ တာ၀န္ေပးခြင့္လည္း စစ္တပ္က ရယူထားပါေသးသည္။ ထို႔အျပင္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားက က်န္သည့္ အစိုးရ၀န္ႀကီးဌာနေနရာ မ်ားႏွင့္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေနရာမ်ားကို ၎တို႔၏ လူမိုက္ဆန္ဆန္ အရပ္သားအဖြဲ႔အစည္း၊ ျပည္ေထာင္စုၾကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအဖြဲ႔ (USDA) အဖြဲ႔၀င္မ်ားျဖင့္ ျဖည့္ဆီးရန္လည္း ၾကံစည္ထားၾကပါေသးသည္။
ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မဲခိုး၊ မဲညစ္မည္၊ ၾကံ့ဖြံ႔အဖြဲ႔၀င္မ်ားကလည္း အတိုက္အခံကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ႏွီးႏြယ္သူမ်ားကို ၿခိမ္း ေျခာက္မႈမ်ား၊ ဗိုလ္က်တိုက္ခိုက္မႈမ်ား ျပဳၾကမည္မွာ ေသခ်ာေနပါသည္။ ခိုင္လံုသည့္ သာဓကမ်ားလည္း ရွိေနပါသည္။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္က ၾကံ့ဖြံ႔အဖြဲ႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ကားတန္းကို အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကၿပီး၊ ေနာက္ပိုင္းႏွစ္မ်ား တြင္ အတိုက္အခံလႈပ္ရွားသူမ်ားကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ က်ဴးလြန္တိုက္ခိုက္မႈမ်ားလည္း က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကဖူးသည့္ လက္မရြံ႔ သာဓကမ်ား ရွိေနၾကပါသည္။ ကမၻာႀကီးအေနျဖင့္ မၾကာေသးမီက ၿပီးခဲ့သည့္ ဇင္ဘာေဘြေရြးေကာက္ပြဲမ်ားနည္းတူ လူမိုက္အုပ္စုမ်ားျဖင့္ ရမ္းကားဗိုလ္က်ၾကမည့္ ဒီမိုကေရစီမ်ဳိးကို ျမင္ေတြ႔ၾကရဖြယ္ ရွိေနပါသည္။
မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးေနာက္ပိုင္း အာဏာခြဲေ၀မႈတြင္ အာဏာဗဟိုခ်က္မ ၂-ခု အၾကား ပဋိပကၡမ်ား ၾကံဳလာရ ဖြယ္ ရွိေနပါသည္။ အမိန္႔ေပးစနစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုႏွင့္ ပုဂၢလိကဆိုင္ရာ အက်ဳိးစီးပြားကိစၥမ်ားအေပၚ အေျခခံၿပီး ေပၚေပါက္လာ ဖြယ္ ရွိပါသည္။ ယခုအခ်ိန္ကတည္းကပင္ သတင္းမ်ားအရ စစ္တပ္မွ အရာရွိမ်ားႏွင့္ ၾကံ့ဖြံ႔အဖြဲ႔၀င္မ်ားအၾကား ႀကီးေလးသည့္ သေဘာထားကြဲလြဲမႈမ်ား၊ တင္းမာမႈမ်ား စတင္ေပၚေပါက္လာေနၿပီဟု ဆိုၾကပါသည္။ ၾကံ့ဖြံ႔အဖြဲ႔၀င္မ်ားက စစ္တပ္၏ အုပ္ခ်ဳပ္ ေရးလုပ္ပိုင္ခြင့္အတြင္း ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္မႈမ်ား ရွိလာခဲ့ၿပီး၊ အက်ဳိးစီးပြားဆိုင္ရာ ျပႆနာမ်ားအေပၚ အေျခခံ၍ မေၾက လည္မႈမ်ား ေပၚေပါက္လာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
စစ္တပ္က အာဏာခြဲေ၀အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းဆိုင္ရာ ကိစၥမ်ားတြင္ အေတြ႔အၾကံဳ မရွိခဲ့ၾကသည့္အေလ်ာက္၊ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားက လည္း ၾကံ့ဖြံ႔အဖြဲ႔၀င္မ်ား အစြမ္းျပလာၾကသည္ကို လက္ခံႏိုင္ရန္ ခက္ခဲပါလိမ့္မည္။
"စစ္တပ္ထဲက အရာရွိေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ၾကံ့ဖြံ႔ေတြကို မုန္းၾကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ အခ်ိန္လြန္သြားတာနဲ႔အမွ် သူတို႔လည္း က်သြားမွာပဲလို႔ တြက္ထားၾကတယ္" စစ္တပ္ႏွင့္ နီးစပ္သည့္သူမ်ားက ဆိုၾကပါသည္။
မည္သူက ႀကိဳးဆြဲသည္ပင္ျဖစ္ေစ၊ အစိုးရက အာဏာဗဟိုခ်က္မ ၂-ခုႏွင့္ အလုပ္လုပ္ေနရလွ်င္ ႀကီးေလးသည့္ အတြင္း ဂိုဏ္းဂဏ ပဋိပကၡမ်ားၾကံဳရဖြယ္ ရွိသလို၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔အတြင္း ဘာမွ လုပ္၍ကိုင္၍ မရသည့္ အေျခအေနမ်ဳိးလည္း ျဖစ္ေနႏိုင္ပါသည္။
အခ်ဳိ႔ေသာ ေထာက္ခံေျပာဆိုသူမ်ားက ယခုပံုစံအတိုင္းျဖင့္ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲတိုးတက္လာကာ ေနာက္ဆံုး ပြင့္လင္း လြတ္လပ္သည့္ အေျခအေန ေရာက္သြားႏိုင္သည္ဟုလည္း ဆိုၾကပါသည္။ ထိုသူမ်ားက စစ္တပ္၏ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒသည္ အားနည္းခ်က္မ်ား ရွိေနေသာ္လည္း၊ ေနာက္ထပ္ မ်ဳိးဆက္သစ္ စစ္တပ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအတြက္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာ အခြင့္အလမ္းမ်ား ရလာေစမည္ဟု ယံုၾကည္ေနၾကပါသည္။ ထိုသူမ်ားက ယခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားေရးဆြဲ ထားသည့္ အားနည္းခ်က္မ်ားျပည့္ေနေသာ ဒီမိုကေရစီပံုစံကို လက္ခံလိုက္ၿပီး၊ ေရရွည္တြင္ လူအမ်ားက ပို၍ လက္ခံႏိုင္ ဖြယ္ရွိသည့္ အေျဖျဖစ္ေပၚလာေစရန္ စတင္သည့္ တာထြက္အျဖစ္ အသံုးခ်ႏိုင္သည္ဟုလည္း ဆိုၾကပါသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး ေပၚထြက္လာမည့္ အစိုးရ၏ အာဏာၿပိဳင္ဆိုင္မႈ သေဘာသဘာ၀အတြင္း၌ လမ္းပြင့္လာမည့္သေဘာ၊ ေရရွည္တြင္ ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အေနအထားကို မေတြ႔ၾကရပါ။ ဤသို႔ျဖစ္ခဲ့မည္ဆိုလွ်င္ေသာ္မွ ေရရွည္သည္ မည္မွ်အခ်ိန္ယူ ေစာင့္ၾကရမည္နည္း၊ မည္မွ် ေရရွည္မည္နည္းဟု ေမးခြန္း ထုတ္ဖြယ္ ရွိေနပါသည္။ သိပ္ေရရွည္ၾကာျမင့္လြန္းမည္ဆိုပါကလည္း တိုင္းျပည္အတြင္းႏွင့္ ျပင္ပရွိ အတိုက္အခံအဖြဲ႔ အစည္းမ်ားအေနျဖင့္ မဟာဗ်ဴဟာအရ အေရးမပါေတာ့သည့္ အေနအထားတိုင္ ေရာက္ရွိသြားႏိုင္ပါသည္။
အမွန္တြင္ စစ္အစိုးရက အတင္းအက်ပ္ခ်ထားသည့္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒအတြင္း၌ ႏိုင္ငံေရးအရ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာရန္ အေျခအေန မရွိပါ။ စစ္တပ္၏ ဖြဲ႔စည္းပံုတြင္ ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ခ်က္မ်ား ျပဳရန္ ၾကံစည္ထားသည္ ထားဦး၊ စစ္တပ္က လႊမ္းမိုးထားသည့္ လႊတ္ေတာ္ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အသစ္ေသာ အာဏာဖြဲ႔စည္းပံုအရ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တျဖည္းျဖည္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ား လုပ္ေဆာင္သြားမည္ဟူသည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ မရွိ ပါ။ လူထုက ဖိအားေပးေတာင္းဆိုၾကၿပီး၊ ေနာက္ဆံုး စစ္တပ္က လိုက္ေလ်ာညိႇႏိႈင္းေဆြးေႏြးရသည့္ အေျခအေနမွသာ လက္ရွိ ဗိုလ္ေနျမဲ-က်ားေနျမဲ အေျခအေနမွ ရုန္းထြက္ႏိုင္ဖြယ္ ရွိပါသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီး အလား အလာမ်ားကလည္း အားေလ်ာ့ဖြယ္ ေမွးမွိန္ေနပါသည္။
သို႔အတြက္ေၾကာင့္ ကုလသမဂၢ ဦးေဆာင္သည့္ ႏိုင္ငံတကာမိသားစုအေနျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အင္အားစုအားလံုး ပါ၀င္ႏိုင္ သည့္ ႏိုင္ငံေရးေျပလည္မႈ ရရွိေစေရးအတြက္ ၂၀၁၀ မတိုင္မီတြင္ ၎တို႔၏ ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားကို ႏွစ္ဆတိုးေဆာင္ရြက္ၾကရန္ လိုအပ္ေနပါသည္။ အေရးပါသည့္ အင္အားစု၊ အဖြဲ႔အသီးသီးအၾကား အဓိပၸါယ္ရွိသည့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ျဖစ္လာေစ ေရးအတြက္ အင္အားသံုးေစ့စပ္ေစသည့္ သံတမာန္ေရးနည္းလမ္းျဖင့္ ၾကား၀င္ရန္ လိုအပ္ေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ စစ္အစိုးရကို "ယံုၾကည္လက္ခံႏိုင္ဖြယ္ရွိသည့္၊ အင္အားစု အားလံုးပါ၀င္ႏိုင္သည့္" ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား က်င္းပေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံေနရံု မွ်ျဖင့္ အလုပ္မျဖစ္ႏိုင္ပါ။
ဤေရြးေကာက္ပြဲမ်ားမွ ထြက္ေပၚလာမည့္ရလဒ္သည္ စစ္အစိုးရ၏ ဖြဲ႔စည္းပံု ဥပေဒအလိုက်အတိုင္း ျဖစ္လာလိမ့္မည္ကို ႏိုင္ငံတကာ မိသားစု အေနျဖင့္ အျပည့္အ၀ နားလည္သေဘာေပါက္ထားရန္ လိုအပ္ပါသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္ေန႔က ဘရပ္ဆယ္တြင္ ဥေရာပသမဂၢေခါင္းေဆာင္မ်ား ျပဳခဲ့ၾကသကဲ့သို႔ အမွားႀကီး ထပ္မံက်ဴးလြန္ဖြယ္ ျဖစ္လာႏိုင္ပါ သည္။ ထိုအစည္းအေ၀းတြင္ ဥေရာပသမဂၢေခါင္းေဆာင္မ်ားက စစ္အစိုးရအေနျဖင့္ " ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးမည္ဟု ေၾကညာထားသည့္အတိုင္း ျပင္ဆင္မႈမ်ား ေသခ်ာေဆာင္ရြက္ရန္ႏွင့္ လူအမ်ားလက္ခံယံုၾကည္ႏိုင္သည့္၊ အားလံုးက အျပည့္အ၀ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခြင့္ရွိသည့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္သို႔ ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ငန္းစဥ္အျဖစ္ အေကာင္ အထည္ေဖာ္ရန္" ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။ အတြင္း တရားကိုယ္သေဘာအရ၊ ေနာက္ဆက္တြဲ ျဖစ္လာႏိုင္သည့္ အက်ဳိးဆက္ မ်ားအရ အႏၱရာယ္ကို တြက္ဆျခင္းမျပဳဘဲ ဥေရာပသမဂၢ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို အေလာသံုးဆယ္ တြန္းအားေပးခဲ့ၾကသည္။ ဤသို႔ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္ကိုလည္း သူတို႔က ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီအေရး အတြက္ ေဆာင္ရြက္ ေပးခဲ့ၿပီဟု ေၾကနပ္ပံုလည္း ရေနၾကသည္။ က်င့္၀တ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ ၀မ္းနည္းဖြယ္ကိစၥျဖစ္ၿပီး၊ မဟာ ဗ်ဴဟာအရ အႀကီးအက်ယ္လြဲေခ်ာ္မႈလည္း ျဖစ္ေပသည္။
မၾကာမီကာလတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေနာက္ထပ္တေခါက္ လာရန္ ရည္ရြယ္ထားသည့္ ကုလသမဂၢ၏ အထူးသံ မစၥတာ အီဗရာဟင္ ဂမ္ဘာရီအေနျဖင့္လည္း စစ္အစိုးရ၏ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို တရား၀င္ ေထာက္ ခံမႈ မေပးမိလိုက္ေစရန္ အထူးသတိထားရပါလိမ့္မည္။ အင္အားစု အားလံုးပါ၀င္ႏိုင္ေျခရွိသည္ဟု တြက္ဆခဲ့ၿပီး စစ္အစိုးရ၏ "လမ္းျပေျမပံု" ကို တခ်ိန္က ေထာက္ခံခဲ့သည့္ ကုလသမဂၢ အေနျဖင့္၊ ယခုအခ်ိန္တြင္ ဤေျမပံုသည္ အျခားအေရးပါသည့္ အင္အားစုမ်ားကို စုစည္း ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ျခင္း မရွိေတာ့သည့္အတြက္ မကိုက္ညီေတာ့ေၾကာင္း ျပတ္သားရွင္းလင္းစြာ ေျပာဆိုရေတာ့မည့္ အခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။
အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ ကုလသမဂၢ ဦးေဆာင္သည့္ ႏိုင္ငံတကာမိသားစုအေနျဖင့္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ မတိုင္မီအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အင္အားစုအားလံုး ပါ၀င္ေျဖရွင္းႏိုင္မည့္ ႏိုင္ငံေရးေျပလည္မႈ ရရွိေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကို လက္မေလွ်ာ့ သင့္ေသးပါေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါသည္။
မင္းဇင္ေရးသားသည့္ The 2010 Election Challenges ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုေဖာ္ျပပါသည္။
သတင္းေထာက္တဦးရဲ႕ ရင္ဖြင့္သံ … လပြတၱာျမင္ကြင္း
ေအာင္သက္ဝိုင္း/ လပြတၱာ ဇူလိုင္ ၁၆၊ ၂၀၀၈
က်ေနာ္ အခု လပြတၱာက ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အင္တာနက္ဆိုင္ကိုတန္း၀င္လာတာပါ။ အေျခအေနေတြက အစိုးရေျပာ သလို လုံး၀မဟုတ္ဘူးဗ်။ ေတာ္ေတာ္ကို ဆိုးတယ္။ အရင္တုန္းက ဒုကၡသည္ေတြက စခန္းေတြမွာ ဒုကၡခံရတယ္။ အခု ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ျပန္ၿပီး ဒုကၡခံရတယ္။ ကိုင္းေသာင္၊ ကညင္ကုန္း၊ ေရြး၊ ျပင္စလူ ရြာေတြေရာက္ခဲ့တယ္။ ျပန္လည္ထူေထာင္ ေရးအတြက္ဆိုၿပီး လုပ္အားဝင္ေပးခိုင္းတာ အႀကီးအက်ယ္ပဲ။ ဆက္ဖတ္ရန္ အၿပည္႔အစံု ကို Click ႏွိပ္ပါ။
“မင္းတို႔ ရပ္ရြာေတြ ျပန္လည္ထူေထာင္ဖို႔ ငါတို႔စစ္သားေတြက ေရာက္လာတာ။ မင္းတို႔တေတြ ငါတို႔နဲ႔ ပူးေပါင္းလုပ္” ဆိုၿပီး လုပ္အားေပးခိုင္းတာပဲ။ ႐ိုက္တာ၊ ႏွက္တာေတြလည္း ရွိတယ္။ ၃မိုင္၊ ၅မိုင္နဲ႔ ရတနာဒီပ ကစားကြင္းက ေနရပ္မျပန္ေသးတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြအမ်ားႀကီး လုပ္အားေပးအခိုင္းခံေနရတယ္။ သူတို႔က လုံး၀မျပန္ခ်င္ၾကဘူး။ လုပ္အားေပးမလိုက္ရင္ စခန္းက ေမာင္းထုတ္မယ္ဆိုလို႔သာ လုပ္အားေပး လုိက္ၾကရတာ။ စခန္းေတြကို ၾသဂုတ္ ၅ ရက္ေန႔ ေနာက္ဆံုးထားၿပီး ဖ်က္မယ္၊ မျပန္ရင္ အၾကမ္းဖက္မယ္လို႔သတိေပးထားတယ္။
ကုလသမဂၢကို သိပ္အထင္မႀကီးနဲ႔ဗ်ိဳ႕။ သူတို႔ေတြက လူထုနဲ႔တသားတည္းမျဖစ္ဘူး။ ေဒၚလာရလို႔ အလုပ္လာလုပ္ေနၾကတာ။ ဒုကၡသည္ေတြ အရမ္းအခက္အခဲျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ သိတာေတာင္ သတင္းမထုတ္ျပန္ေပးၾကဘူး။ အစိုးရၿငိဳျငင္မွာ အရမ္း ေၾကာက္ေနၾကတယ္။ သူတို႔ေတြက အေျခအေနကို အၿမဲထိေတြ႕ေနရတာ။ သိတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ေဒၚလာရေနတဲ့ လုပ္ငန္းေတြ ရပ္သြားမွာစိုးလို႔ သိရဲ႕သားနဲ႔ မသိလုိက္ မသိဘာသာ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ေနၾကတာ။
သူတို႔အတြက္သုံးေနတဲ့ စရိတ္ေတြက ဒုကၡသည္ေတြကို ေထာက္ပံ့ေနတဲ့စရိတ္ထက္ မ်ားမယ္လို႔ ထင္တယ္။ အိမ္အေကာင္း စားေတြကို တလ က်ပ္ ၁၀ သိန္း နဲ႔ ၁၅ သိန္းအၾကားေပးၿပီး ငွားေနၾကတယ္။ တကယ္လို႔သာ သူတို႔ေတြ ေစတနာရွိရင္ အသုံးစရိတ္ကို ေလွ်ာ့ခ်ၿပီး ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ သုံးေငြ အပိုုထြက္လာေအာင္ လုပ္သင့္တာေပါ့ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ေတြက ၀တ္ေက်တန္းေက်ဗ်။ လူမႈေရးစိတ္ဓာတ္အရင္းခံၿပီး လာလုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။
အခု ထပ္ေတာင္းတဲ့ ေဒၚလာ သန္း ၂၈၀ ဆိုတာ သူတို႔အတြက္ပဲ ေနမွာေပါ့။ ဒုကၡသည္ေတြကေတာ့ တာေပၚလင္စကို အမိုး အကာလုပ္၊ ၀ါးလုံးနဲ႔ တဲထိုး၊ WFP က မေသ႐ံုေပးတ့ဲ ဧည့္မထ ဆန္ညံ့ကို စားေနရတာ။ မုိးေလးရြာေနလို႔ ဒုကၡသည္ေတြ အတြက္ ေရအဆင္ေျပေနတာ။ မုိးသာမရြာရင္ေတာ့ ျဖစ္လိုက္မယ့္ကပ္ေရာဂါေတြ။ ေဆးကုသမႈအပိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း အဲဒီ အန္ဂ်ီအိုေတြ မေရာက္ေသးတဲ့ ေနရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္။ အဓိက ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ဒုကၡသည္ေတြမွာ အားကိုးရာမရွိဘူး။
က်ေနာ္ေရာက္သြားတဲ့ ရြာေတြက ဒုကၡသည္ေတြက က်ေနာ့္ကိုတိုင္ၾကတယ္။ သူတို႔ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အေျခအေနေတြကိုေပါ့။ သူတို႔စိတ္ထဲမွာ က်ေနာ္က သူတို႔ကို တခုခုျဖစ္ေအာင္ ကူညီေပးႏုိင္မယ္ဆိုၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတယ္။ အဲဒါ က်ေနာ္ ၀မ္းအနည္းဆုံးပဲ။ က်ေနာ္က သူတို႔အတြက္ သတင္းေရးေပး႐ံုကလြဲရင္ ဘာဆိုဘာမွ မတတ္ႏုိင္ဘူးဗ်။ က်ေနာ္ေရးတဲ့ သတင္းေတြက သူတို႔ေတြကို မကယ္တင္ႏုိင္ဘူးဆိုတာ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ သိတယ္။
ကမၻာက သိမယ္၊ ႏုိင္ငံတကာက သိမယ္၊ ဒါေလာက္ပဲ။ အဲဒါအကုန္ပဲ။ ကုလသမဂၢဆိုတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းႀကီး ေတြေတာင္ လပြတၱာ ၿမိဳ႕ေပၚမွာရွိေနၿပီး ဒီဒုကၡသည္ေတြကို မကူညီႏုိင္တာ က်ေနာ္လို သတင္းေထာက္ တေယာက္က ဘာကူညီႏုိင္ မွာလဲ။ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ သတင္းေကာင္းေတြ ရမယ္၊ လူေတြဖတ္ၾကမယ္၊ အေရးေကာင္းရင္ ခ်ီးက်ဴးၾကမယ္၊ ဒါပဲ။ လာမယ့္ ဇူလိုင္လကုန္ဆိုရင္ ၃ မိုင္၊ ၅မုိင္၊ ရတနာဒီပက လူေတြကို ဆြဲထုတ္မယ္။ တဲေတြဖ်က္မယ္။ ႏွင္မယ္။ ေျပာမရရင္ ႐ိုက္ေကာင္း႐ိုက္မယ္။
ဟိုးအရင္ လပြတၱာၿမိဳ႕ေပၚက ဒုကၡသည္စခန္းေတြကေန ဒုကၡသည္ေတြကို ၃ မိုင္၊ ၅မိုင္နဲ႔ ရတနာဒီပ စခန္းေတြကို ပို႔တုန္းက ဘယ္လို ပို႔ခဲ့တယ္ထင္လဲ။ ဘုရားႀကီး၀င္းနဲ႔ ၿမိဳ႕ေပၚစခန္းက လူေတြကိုညေန ၄ နာရီေလာက္ လပြတၱာ ၿမိဳ႕မွာတပ္စြဲထားတဲ့ တပ္မ ၆၆ က စစ္သားေတြက နံပါတ္တုတ္ေတြ ေသနတ္ေတြကိုင္၊ ဒုကၡသည္စခန္းေတြကို ၀ိုင္း၊ ၿပီးေတာ့ ကားႀကီးေတြေပၚ ကို ကြၽဲႏြားေတြလို ေမာင္းတင္ခဲ့တာဗ်။ အဲဒါ အခုမွ ဒုကၡသည္ေတြက က်ေနာ့္ကို ေျပာျပတာ။ သူတို႔အဲဒီလို ထပ္လုပ္ခံရမွာ ေၾကာက္ေနၾကတယ္။
အဲဒီလို ဒုကၡသည္စခန္းေတြကို အင္အားသုံးေရႊ႕တာ ကုလသမဂၢက ျမန္မာ၀န္ထမ္းေတြသိတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ သတင္းမထုတ္ ခဲ့ၾကတာလဲ။ အဲဒီျဖစ္ရပ္ကုိ ၿမိဳ႕ခံေတြအားလုံးလည္းသိတယ္။ အခုေနာက္တႀကိမ္ အဲဒီလို ျဖစ္ဦးမယ္။ ၿပီးေတာ့ စခန္းကို တာ၀န္ယူထားတဲ့တပ္နဲ႔ အာဏာပိုင္ေတြက ညေန အရက္မူးလာရင္ “သူမ်ား ထမင္းစားၿပီး အပ်င္းတက္ေနတဲ့ ဟာေတြ၊ သူေတာင္းစားေတြ၊ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ ျပန္ၾကပါလား” ဆိုၿပီး ဆဲတယ္။ အဲဒါ မခံႏုိင္တဲ့ ဒုကၡသည္မိသားစုေတြက၊ အထူးသျဖင့္ ေယာက်္ားေတြက ျပန္ေအာ္ရင္ ေခၚၿပီး႐ိုက္၊ ၿပီးေတာ့ အဲဒီမိသားစုကုိ စခန္းက ေမာင္းထုတ္တယ္။ အဲဒါ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ ေတြ။ စခန္း ၃ ခုစလုံးမွာ ျဖစ္ေနတာ။ ၿပီးေတာ့ အလွဴရွင္ေတြလာရင္ ဘာမွ မလိုအပ္ဘူးဆိုၿပီး ေျပာခိုင္းတယ္။ အရမ္းလွဴခ်င္ တဲ့သူေတြက ဇြဲေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အၾကာႀကီး စကားေတြေျပာၿပီးမွ လွဴလို႔ ရတယ္။ အဲဒီအေျခအေနေတြကို ကုလသမဂၢ သိမွာပါ။ ဒါေပမယ့္သူတို႔ ဘာေၾကာင့္ ႏႈတ္ဆိတ္ေနၾကတာလဲ ...။
ၿပီးေတာ့လည္း TCG (အာဆီယံ၊ ကုလသမဂၢ၊ နအဖ … သံုးပြင့္ဆိုင္ ဗဟိုအဖြဲ႔) ဘာေတြ ဘယ္လို စာရင္းေကာက္ သြားတယ္ မသိဘူးလို႔ လပြတၱာ ၿမိဳ႕ခံေတြက ေျပာတယ္။ လူငယ္ေလးေတြ လာတယ္တဲ့။ သူတို႔က အာဆီယံ ... ဘာဘာ ညာညာ အဖြဲ႔ ကပါေပါ့။ ရြာေတြမွာ ဘာေတြ ျဖစ္ေနလဲသိခ်င္တယ္ဆိုၿပီး လပြတၱာၿမိဳ႕ေပၚမွာေနတဲ့ ရယကကို မရမက ေမးတယ္။ ဟုိက က်ေနာ္တို႔ အရမ္းႀကီးမသိဘူး။ ရြာကို လိုက္ပို႔ေပးမယ္ဆိုၿပီးေျပာေတာ့ အခ်ိန္မရလို႔ပါ၊ ျမန္ျမန္နဲ႔ ခန္႔မွန္းေျပာပါဆိုၿပီး စာရင္း ေတြေကာက္သြားေလရဲ႕။ အဲဒါဘယ္လိုလုပ္ၿပီး စာရင္းအမွန္ ထြက္မလဲ။ က်ေနာ့္မွာ လူသက္ေသေတြ၊ အေထာက္အထား ေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္။ စာရင္းေတြကို အေပၚယံ လုပ္သြားၾကတာေလ။ အဲဒါ TGC ေပါ့။ အဲဒီ အစီရင္ခံစာက အေျခအေနမွန္ ကို လုံး၀ထင္ဟပ္မျပႏုိင္တာ ေသခ်ာေပါက္ပဲ။
ၿပီးေတာ့ အစိုးရနဲ႔ VOA နဲ႔ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေလဆင္ႏွာေမာင္းကိစၥ။ အစိုးရက ေလဆင္ႏွာေမာင္း မတိုက္ဘူး။ VOA ကတိုက္တယ္ ဆိုၿပီး ျဖစ္ခဲ့တာ။ တကယ္ေတာ့ တိုက္ခဲ့တယ္။ လပြတၱာၿမိဳ႕ ၃ မုိင္ နားက ရြာေတြမွာ အိမ္ေတြ အလုံးလိုက္ကို ကြၽတ္ထြက္ တာ။ သို႔ေသာ္ VOA က ေျပာတဲ့ေနရာ လြဲသြားတာ။ အဲဒါ အစိုးရက ခ်က္ေကာင္းရၿပီဆိုၿပီး ကိုင္လိုက္တာဗ်။
ေနာက္တခုက အစိုးရ ေျပာေနတဲ့ လယ္ထြန္စက္ေတြ ေပးေနတယ္။ မ်ဴိးစပါးေတြ ေပးေနတယ္။ ေလွေတြ၊ ပိုက္ေတြေပးေန တယ္ဆိုတဲ့ကိစၥ။ ရြာက လူေတြက က်ေနာ့္ကို ဘာေျပာလဲသိလား။ မင္းက အစိုးရဘက္ကလားတဲ့။ သူတို႔ဘာမွမရဘူးတဲ့။ ရတဲ့ရြာေတြေတာ့ ရွိတယ္တဲ့။ ဟုတ္တယ္။ ရတဲ့ရြာေတြရွိတယ္။ သို႔ေသာ္္ စက္အစုတ္။ လယ္တဧကကို ဒီဇယ္ဆီ ၂ ဂါလန္ ေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီစက္အစုတ္ေတြက ပ်က္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆီအရမ္းစားတယ္။ တဧက ထြန္ဖို႔ ၄ ဂါလံနဲ႔ ၅ ဂါလံ ကုန္တယ္တဲ့။ ၿပီးေတာ့ စက္ ၁၀ လုံးမွာ ၃ လုံးေလာက္ပဲ ေကာင္းတယ္တဲ့။ အဲဒီေကာင္းတဲ့ ၃ လုံးကို ကုိယ့္လယ္မွာ ထြန္ႏုိင္ ဖို႔ ရြာလူႀကီးကို ၂ သိန္းလာဘ္ထိုးရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေပးတာက အသုံးမက်တဲ့စပါး၊ ႏွံကား ဆိုတာ။ သူက ဆန္နာမည္ဆိုရင္ မေနာသုခေပါ့။ က်ဲလိုက္တယ္။ တပင္မွ မေပါက္ဘူး။ သူတို႔အရင္ကစိုက္တဲ့ မ်ဴိးစပါးကလည္း လုံး၀မရေတာ့ လယ္သမား ေတြ ပက္လက္လန္ေရာ။
စပါးပင္မရွိတဲ့လယ္ကြင္းေတြကို ျမစ္ကမ္းတေလွ်ာက္မွာျမင္ခဲ့တယ္။ အစိုးရ လိမ္တာေတြကေတာ့ အံ့ေရာပဲ။ စပါးပင္ရွိတဲ့ လယ္ကြင္းေတြကုိေတာ့ လပြတၱာၿမိဳ႕အ၀င္ လမ္းတေလွ်ာက္မွာပဲ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဒါက မုန္တုိင္းသင့္ ဧရိယာ တခုလုံးနဲ႔ ႏႈိင္းရင္ ဘာမွ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ တကယ့္ကို ရင္ေမာစရာပဲ။
ဒုကၡသည္ေတြေၾကာင့္ ဒုကၡသည္စခန္းကို အုပ္ခ်ဴပ္တဲ့ လူႀကီးမင္းေတြနဲ႔ ၿမိဳ႕ရဲ႕ ရယက၊ မရက ေဆြေတာ္၊ မ်ဳိးေတာ္၊ လပြတၱာ ၿမိဳ႕ခံ အိမ္ပိုင္ရွင္ေတြ အေတာ့္ကို ခ်မ္းသာလာၾကၿပီ။ စားေသာက္ဆုိင္ေတြဆိုတာ ၾကက္ပ်ံမက်။ ၿပီးေတာ့ လပြတၱာမွာ UN က မမေတြ၊ ကိုကိုေတြ၊ ဦးႀကီးေတြ၊ တျခား INGO က ကိုကို၊ မမ၊ ဦးႀကီးေတြရဲ႕ ခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးေတြကေတာ့ ေဒၚလာေငြ ရာခ်ီေပးငွားထားတဲ့ အိမ္ႀကီး အိမ္ေကာင္းေတြေပၚမွာ ရွိလာၿပီ။
ဒုကၡသည္ေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈတဲ့သူတို႔ကို က်ေနာ္တကယ္မုန္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွမသိရွာေလတဲ့ ဒုကၡသည္ အမ်ားစုက ေတာ့ UN နဲ႔ INGO က က်ပ္ေငြ ေသာင္းဂဏန္းနဲ႔ ဆန္ေလးေတြေပးတာကို ကယ္တင္ရွင္ႀကီးေတြအလား ထင္မွတ္ယူဆ ကိုးကြယ္ေနၾကတယ္ဗ်။ ဆရာမ၊ ဆရာဆိုၿပီး ေလးေလးစားစား ႐ို႐ိုေသေသ ေအာက္က်ဳိ႕ ဆက္ဆံေနၾကတယ္။ ေအးေပါ့ ေလ။ အစိုးရက လုပ္မေပးတာထက္စာရင္ သူတို႔ကလုပ္ေပးေနေတာ့ ကယ္တင္ရွင္ႀကီးေတြလို႔ ထင္ေနတာ သိပ္ေတာ့ မဆန္းပါဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ့ သူတို႔ကို ေဆာရီးပဲ။ အေျပာကေတာ့ ေရႊမန္းတင္ေမာင္၊ အကကေတာ့ ခ်ဳိမိုင္မုိင္ဆိုတာေတြ။အရင္ ခရီးစဥ္တုန္းက ဒုကၡသည္ေတြကို သနားစိတ္၊ ဒီUN နဲ႔ INGO ေတြကို မုန္းတဲ့စိတ္နဲ႔ ျပန္ခဲ့ရတယ္။ အခု ခရီးစဥ္လည္း ဒီလိုပဲ၊ ေနာက္ခရီးစဥ္လည္း ဒီလိုပဲလာဦးမွာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ သူတို႔ေတြက လူစိတ္မရွိတဲ့သူေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ အိုေက။ က်ေနာ္ေျပာတာေတြ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ နားေထာင္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။ ရင္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေပါ့သြားၿပီ။
Rest of your post
Tuesday, July 15, 2008
အာခ်ဲအိပ္မက္ ပ်က္မပ်က္ (ေခတ္ၿပိဳင္ အယ္ဒီတာအာေဘာ္)
နာဂစ္မုန္တုိင္းထိေဒသမ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ ဆန္ျပတ္လပ္မွာ စိုးရိမ္စရာ မရွိေၾကာင္း စစ္ အစိုးရက ေၾကညာ၏။ သို႔ေသာ္ လာမည့္ ၾသဂုတ္၊ စက္တင္ဘာ၊ ေအာက္တုိဘာမွစ၍ ရန္ကုန္မွာ ဆန္ျပတ္လပ္ၿပီး တျပည္လုံး လူမႈေရးအုံႂကြမႈမ်ား ျဖစ္လာႏုိင္သည္ဟု ပကတိ စီးပြားေရး ကိန္း ဂဏန္းမ်ားကုိ အေျချပဳၿပီး ေခတ္ၿပိဳင္က ေထာက္ျပထား၏။ ဆက္ဖတ္ရန္ အၿပည္႔အစံု ကို Click ႏွိပ္ပါ။
တဘက္ကလည္း ၾသဂုတ္၊ စက္တင္ဘာ၊ ေအာက္တုိဘာ၊ သုံးလအတြက္ ဆန္ကုိ ေစ်းမတင္ဘဲ ထိန္းေရာင္းေပးရန္ ရန္ကုန္ ဒုတိယၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ ေမာင္ပါက ရန္ကုန္ဘုရင့္ေနာင္ ဆန္ကုန္သည္ ႀကီးမ်ားကုိ မၾကာခင္က ႀကိတ္ၿပီး အမိန္႔ထုတ္ထားျပန္၏။ ထုိအခ်က္က ဆန္ျပတ္လပ္္မည့္ကိစၥ စစ္အစုိးရ မည္မွ်ပူပန္ေနသည္ကုိ ထင္ထင္ရွားရွား ျပေန၏။ ေစ်းကြက္ကုိ အမိန္႔ျဖင့္ ၀င္ေရာက္ စြက္ဖက္ျခင္းသည္ စင္စစ္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးကုိ ဆန္႔က်င္ျခင္းျဖစ္၏။
ဒုတိယၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ ေမာင္ပါ၏ အမိန္႔ေၾကာင့္ ဘုရင့္ေနာင္ ဆန္ကုန္သည္ႀကီးမ်ား လုပ္စားရန္ မျဖစ္ ေတာ့ဘဲ ဆန္ပြဲ႐ုံမ်ား ပိတ္ရမည့္ကိန္း ဆုိက္ေန၏။ လက္ေတြ႕အေျခအေနကုိ ၾကည့္လွ်င္လည္း စပါး ေစ်းက ေအာက္ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ တင္း (၁၀၀) ကုိ က်ပ္ (၄) သိန္း၀န္းက်င္ထက္ ေလ်ာ့ျခင္းမရွိ။ ဆန္ေစ်းကလည္း ထိပ္စဆန္ေစ်းက တတင္းခြဲ တအိတ္ကုိ (၃၆,၀၀၀) ေက်ာ္ေနသည့္အတြက္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ယခုအခ်ိန္ ေစ်းထက္ (၂) ႏွစ္အတြင္း (၁၂၅) ရာႏႈန္း တက္လာ၏။ကမာၻ႔စားနပ္ရိကၡာႏွင့္ စုိက္ပ်ဳိးေရးအဖြဲ႕(FAO) က ထုတ္ျပန္သည့္ စာရင္းအရ မုန္တုိင္းဒဏ္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံရသည့္ ဧရာ၀တီတုိင္း၊ ရန္ကုန္တို္င္း (၁၁) ၿမိဳ႕နယ္တြင္ စပါးစုိက္ႏုိင္သည့္ ဧကမွာ ထုိ (၁၁) ၿမိဳ႕နယ္ရွိ စုစုေပါင္း စုိက္ဧက၏ (၄၄) ရာႏႈန္းသာရွိ၏။ ၂၀၀၈ မုိးစပါး စုိက္ရန္ လုိသည့္ မ်ိဳးစပါးတန္ခ်ိန္မွာ အဆိုပါ (၁၁) ၿမိဳ႕နယ္အတြက္ တန္ခ်ိန္ (၃) ေထာင္ေက်ာ္ လုိ၏။ အဆိုပါ (၁၁) ၿမိဳ႕နယ္၏ ခုိင္းကၽြဲ၊ ခုိင္းႏြား ဆုံး႐ႈံးမႈမွာ မုန္တုိင္းမတုိက္မီကာလ အေရအတြက္၏ (၃၄) ရာႏႈန္းရွိ၏။
လက္ေတြ႕အေျခအေနကုိ ၾကည့္လွ်င္ ဆားငန္ေရ၀င္သည့္ ျပႆနာ၊ ခုိင္းကၽြဲ၊ ခုိင္းႏြား မလုံေလာက္ သည့္ျပႆနာ၊ လယ္လုပ္သား ရွားပါးသည့္ျပႆနာ စသည္တုိ႔ေၾကာင့္ (၄၄) ရာႏႈန္းျပည့္ေအာင္ ျပန္စုိက္ႏုိင္ရန္မလြယ္။ လုိအပ္သည့္ မ်ိဳးစပါးလည္း အျပည့္အ၀ မရသည့္ျပင္ မုိးစပါးစုိက္ခ်ိန္လည္း လြန္ေနၿပီျဖစ္၏။
မုိးစပါးအထြက္ကုိ ေမွ်ာ္ကုိး၍ မရသည့္အေျခအေနတြင္ ကုန္သည္ကုိ စစ္အစုိးရက ဓားႀကိမ္းႀကိမ္း ၿပီး လာမည့္ ၾသဂုတ္၊ စက္တင္ဘာ၊ ေအာက္တုိဘာအတြက္ ဆန္ေစ်းထိန္းရန္ဆုိသည္မွာ ရယ္စရာ ျဖစ္ေန၏။ ျမန္မာစစ္အစိုးရ ႀကိတ္ၿပီး ေခ်ာက္ခ်ားေနသည္မွာ ေပၚလြင္၏။
စင္စင္ ခုတ္ရာတျခား ရွရာတလြဲ ျဖစ္ေနျခင္းကုိ စစ္အစိုးရ သေဘာမေပါက္။ ျပည္သူတရပ္လုံး ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္ေနသည့္ နာဂစ္မုန္တုိင္းျဖစ္သည့္ကိစၥ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အန္အယ္လ္ဒီႏွင့္ ပူးေပါင္း ႏုိင္ငံေရးအေျဖရွာခဲ့လွ်င္ ျပည္သူကလည္း ေထာက္ခံမည္၊ ႏုိင္ငံတကာမွာလည္း မ်က္ႏွာပြင့္မည္ကုိ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား သိဖုိ႔ေကာင္း၏။ကမာၻ႔အေတြ႕အႀကဳံကုိၾကည့္လွ်င္ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ သဘာ၀ေဘးအႏၲရာယ္တို႔ ဆက္စပ္မႈရွိ၏။ သဘာ၀ ေဘးအႏၲရာယ္ဒဏ္ ဆုိးရြားေလ ႏုိင္ငံေရးမတည္ၿငိမ္မႈ ပုိမ်ားေလျဖစ္သည္ဟု ႏုိင္ငံတကာ ေလ့လာ သူေတြက ယူဆ၏။ အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး တုိးတက္မႈနည္းသည့္ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ပုိ၍ မတည္ၿငိမ္မႈမ်ားေလဟု ေထာက္ျပၾက၏။
၂၀၀၄ ဆူနာမီ မတုိင္ခင္ကဆုိလွ်င္ အင္ဒိုနီးရွားအစိုးရႏွင့္ ဆူနာမီဒဏ္ခံရသည့္ အာခ်ဲျပည္နယ္ၾကား ႏုိင္ငံေရး ပဋိပကၡႀကီးမား၏။ အာခဲ်ခြဲထြက္ေရးသမားမ်ားႏွင့္ အင္ဒိုနီးရွား အစိုးရၾကား ႏွစ္ (၄၀) ေက်ာ္ ေျဖရွင္းမရသည့္ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာျဖစ္၏။ အာခ်ဲျပည္နယ္ကုိ ကမာၻႏွင့္အဆက္ျဖတ္ထားၿပီး စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ျပ႒ာန္းထားသည့္အခ်ိန္ ဆူနာမီ၀င္လာျခင္းျဖစ္၏။ ထုိအခ်က္ကုိ အခြင့္ေကာင္းယူ၍ ဆူနာမီမတုိင္မီ (၂) လအလုိမွာ အင္ဒုိနီးရွားသမၼတျဖစ္လာသူ ဆူဆီလုိဘန္ဘန္းက အာခ်ဲလက္နက္ ကုိင္ ခြဲထြက္ေရးသမားမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြး၏။
ေဆြးေႏြးမႈရလဒ္အျဖစ္ ဆူနာမီဒဏ္ခံရသည့္ အာခ်ဲကုိ ႏုိင္ငံတကာက အခ်ိန္မီ ကယ္ဆယ္ခြင့္ ရသကဲ့သုိ႔ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးကုိလည္း အလုံးအရင္းႏွင့္ ကူညီခြင့္ရ၏။ ေနာက္ဆုံး အင္ဒို နီးရွားအစိုးရႏွင့္ အာခ်ဲခြဲထြက္ေရးသမားမ်ားၾကား ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ႏုိင္၏။ အာခ်ဲခြဲထြက္ ေရးေခါင္းေဆာင္ကုိ အာခ်ဲျပည္နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးအျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ႏုိင္ခဲ့၏ ထုိအခ်က္ကုိ ကမာၻက ဥပမာေကာင္းအျဖစ္ ယူဆ၏။
ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ နာဂစ္မုန္တုိင္းတုိက္ၿပီဆု္ိေတာ့ အာခ်ဲမွာ ကူညီခဲ့သည့္ ႏုိင္ငံတကာ စစ္သေဘၤာမ်ား ကယ္ဆယ္ရန္ အခိ်န္မီေရာက္လာ၏။ ျမန္မာစစ္အစိုးရက အန္အယ္လ္ဒီႏွင့္ ေဆြးေႏြးၿပီး ဧရာ၀တီ တုိင္း ကယ္ဆယ္ေရး ဖြင့္ေပးေလမလား ကမာၻက ေမွ်ာ္လင့္၏။ အာခဲ်ကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ႏုိးႏုိးအမ်ားက စိတ္ကူးယဥ္၏။ ပိတ္ေနသည့္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကုိ နာဂစ္က ဖြင့္ေလမလား အိပ္မက္မက္သူမ်ားက မက္၏။
လက္ေတြ႕အေျခအေနတြင္မူ အန္အယ္လ္ဒီသည္ အာခ်ဲခြဲထြက္ေရးသမားမ်ားကဲ့သုိ႔ ဧရာ၀တီတုိင္း လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ လက္နက္ကုိင္ တုိက္ပြဲ၀င္ေနသည့္ ပါတီမဟုတ္။ တျပည္လုံးက မဲဆႏၵ ရွင္မ်ားလုိလားသည့္အခ်က္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ တာ၀န္ရွိသည့္ ပါတီျဖစ္၏။ အၾကမ္းမဖက္ လမ္းစဥ္ စြဲကုိင္သည့္ပါတီျဖစ္၏။ ပါတီေခါင္းေဆာင္ကလည္း အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ေန၏။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊကလည္း ဆူနာမီကာလ အင္ဒိုနီးရွားသမၼတ ဆူဆီလုိဘန္ဘန္းကဲ့သို႔ စိတ္ရင္းမ်ိဳးထားႏုိင္သူမဟုတ္။ နာဂစ္ေၾကာင့္ အေလာင္းမ်ား သိန္းသန္းခ်ီေနသည္ကုိပင္ သတင္း ပတ္အေတာ္ၾကာသည္ထိ လွည့္မၾကည့္ဘဲ ေနရက္သူျဖစ္၏။ ျပည္သူႏွင့္ အတုိက္အခံအေပၚ ရက္စက္ရန္ ၀န္မေလးသူျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ဧရာ၀တီတုိင္း ကယ္ဆယ္မည့္ ႏုိင္ငံတကာ စစ္သေဘၤာမ်ားကုိ လက္ညိဳးထုိးၿပီး ရန္လုပ္ေတာ့၏။ ေခတ္သစ္ ငရမာန္ကန္းႏွင့္ ေစာလူးမင္း ပုံျပင္ဟုပင္ ဆုိႏုိင္၏။
ဇာတ္ေပါင္းေသာ္ ကယ္ဆယ္ေရးထက္ ျပည္သူအေလာင္းမ်ားေပၚ စစ္ဖိနပ္နင္း၊ ဆႏၵခံယူပြဲလုပ္ၿပီၤး စစ္အစိုးရက တဖက္သတ္အႏုိင္ယူသြား၏။ ျပည္သူမ်ား မ်က္ရည္မစဲခင္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကုိ အာမခံ ခ်က္ေပးမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲေျခလွမ္းသစ္ကုိ စစ္အစိုးရက ျပင္၏။ အန္အယ္လ္ဒီကလည္း စစ္အစိုးရ ဆႏၵခံယူပြဲကုိ ကန္႔ကြက္ရင္း အသံတိမ္သြား၏။ ဤတြင္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအတြက္ အာခ်ဲအိပ္မက္ ပ်က္ေလပလားဟု ေတြးရန္ရွိ၏။
စစ္အစိုးရအေျခအေနမွာလည္း အာဏာ လက္နက္ႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေနသည့္တုိင္ ႏုိင္ငံေရးအရ အသာစီးမဟုတ္၊ စစ္အစိုးရေမွ်ာ္မွန္းသည့္ ပထမႀကိမ္ လႊတ္ေတာ္ေခၚၿပီး အစိုးရဖြဲ႕ၿပီးမွသာ စိတ္ ေအးရမည့္ အေနအထားျဖစ္၏။ အန္အယ္လ္ဒီမွာလည္း စစ္အစိုးရႏွင့္ ေဆြးေႏြးခြင့္ မရေသးသည့္ တုိင္ ႏုိင္ငံေရးအရ နာလန္မထူေတာ့သည့္ အေနအထားမဟုတ္။
အာခဲ်အိပ္မက္ ပ်က္မပ်က္ဆုိသည္မွာ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေပၚတည္၏။ ဆန္အက်ပ္ အတည္းေရာက္မွ အန္အယ္လ္ဒီႏွင့္ ေဆြးေႏြးရသည္ဆုိလွ်င္ တုိင္းျပည္ ပုိနာမည္။ ျမန္မာစစ္ေခါင္း ေဆာင္မ်ား အျမင္မွန္ရရန္ ေခတ္ၿပိဳင္က တုိက္တြန္းလုိပါ၏။ ။
ဆုိက္ကလုန္းနာဂစ္မုန္တုိင္းသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေျပာင္းလဲေစမည့္အခ်က္ေလာ
၂၀၀၄ ခု ဒီဇင္ဘာ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ အာခ်ဲျပည္နယ္ တခုလံုးကုိ ရစရာမရွိေအာင္ ဖ်က္ဆီးခဲ့ေသာ ဆူနာ မီလႈိင္းႀကီးသည္ လူသားမ်ားအတြက္ ေၾကကြဲ၀မ္း နည္းဖြယ္ရာျဖစ္ေသာ္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာ တူညီမႈပုံစံျဖင့္ ႏိုင္ငံေရး အရ မဂၤလာတပါး ျဖစ္ခဲ့ သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေမ (၂) ရက္က တိုက္ခတ္ ခဲ့သည့္ ၂၀၀၄ ခုက အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံတြင္ ဆူနာမီျဖစ္ပြားခဲ့ခ်ိန္၌ အင္ဒိုနီးရွားအစိုးရသည္ အာခ်ဲျပည္နယ္ရွိ ခြဲထြက္ေရးအုပ္စုႏွင့္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း (၄၀) ေက်ာ္ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ထိုျပည္ နယ္သည္ ညမထြက္ရ အမိန္႔ေအာက္တြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာရွိခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံတကာ လူ႔အခြင့္အေရး အဖြဲ႕ မ်ား၊ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားေသာ ကူညီမႈအဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ သတင္းေထာက္မ်ားကို လည္း ၀င္ခြင့္ပိတ္ပင္ထားသည့္ နယ္ေျမျဖစ္သည္။
ဆူဆီလုိ ဘန္ဘန္း ယူဒယိုႏိုသည္ ဆူနာမီမျဖစ္ပြားမီ (၂) လခန္႔အလို အခ်ိန္ပိုင္းတြင္ အင္ဒိုနီးရွား သမၼတျဖစ္လာသူျဖစ္ၿပီး ဆူနာမီကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ အာခဲ်ျပည္နယ္ရွိ ခြဲထြက္ေရးသမားမ်ားႏွင့္ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ လမ္းဖြင့္ေပးခဲ့သည္။
ထို႔အတြက္ ရလဒ္မွာ အႀကီးမားဆံုးေသာ သဘာ၀ေဘးအႏၲရာယ္ ျပန္လည္ထူေထာင္မႈတခု ျဖစ္လာ ခဲ့ၿပီး လက္ရွိေခတ္ကာလတြင္ အလုံးအရင္းလုိက္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရး အားထုတ္မႈမ်ားလည္း ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ထုိမွတဆင့္ ခြဲထြက္ေရးသမားမ်ားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာတူညီခ်က္ ရလာ သည့္ျပင္ အာခ်ဲျပည္နယ္ ခြဲထြက္ေရးေခါင္းေဆာင္ကို ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ႏိုင္ခဲ့သည္။
လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) အတြင္း ႏွစ္စဥ္လိုလို လူေပါင္း သန္း (၂၀၀) ေက်ာ္သည္ သဘာ၀ ေဘးအႏၲရာယ္ဒဏ္ကို ခံစားခဲ့ၾကရသည္။ ကမာၻ႕လူဦးေရ တိုးပြားလာသည္ႏွင့္အမွ် ေလထု ပူေႏြး လာျခင္းမ်ား၊ ေရႀကီးျခင္းမ်ား၊ တိုင္ဖုန္းမုန္တိုင္း၊ ဟာရီကိန္းမုန္တိုင္း တိုက္ခတ္မႈမ်ား မၾကာခဏ ျဖစ္ပြားေနသည္ျဖစ္ရာ ထိုျဖစ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးအရ အက်ိဳးဆက္မ်ား ရွိလာမည္မွာ အေသ အခ်ာပင္ျဖစ္သည္။ မၾကာေသးခင္က ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ သဘာ၀ေဘးအႏၲရာယ္ႀကီး (၂) ခုသည္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ သဘာ၀ေဘးအႏၲရာယ္ ဆက္ႏႊယ္ေနသည္ဆိုသည့္သေဘာကို ျပသခဲ့သည္။
ပထမအခ်က္အေနျဖင့္ ေဘးအႏၲရာယ္ျဖစ္ပြားမႈ ပိုမိုျပင္းထန္ေလ ႏိုင္ငံေရးအရ မၿငိမ္သက္မႈသည္ ပိုေလ ျဖစ္သည္။ ဒုတိယအခ်က္အေနျဖင့္ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈမရွိေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ မတည္မၿငိမ္္ျဖစ္မႈ ပို၍မ်ားသည္။ ထို (၂) ခ်က္လံုး ထည့္သြင္းစဥ္းစားလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ျဖစ္ပြား ခဲ့ေသာ မတည္ၿငိမ္မႈမွာ အေတာ္ဆိုး၀ါးမည္ျဖစ္သည္။
မိုးေလ၀သ ႐ႈေထာင့္မွ ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ဆိုင္ကလုန္းနာဂစ္သည္ ဟာရီကိန္း ကက္ထရီးနား ေလာက္ မျပင္းထန္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အေတြ႕အႀကံဳမွာ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ တုႏႈိင္းစရာ မရွိေလာက္ေအာင္ ျပင္းထန္သည္ဟု ဆိုရမည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးအရ အာရွ တြင္ မတိုးတက္မႈ ႏႈိင္းၿပိဳင္စရာဆို၍ ေျမာက္ကိုရီးယားသာ ရွိသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဆန္အထြက္ႏႈန္း အမ်ားဆံုးျဖစ္သည့္ ဧရာ၀တီျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသႏွင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ နယ္တို႔ကို နာဂစ္မုန္တိုင္း တိုက္ခတ္သြားၿပီး (၁၀) ရက္ၾကာသည့္အခ်ိန္အတြင္း စစ္အစိုးရသည္ ႏိုင္ငံျခား ကယ္ဆယ္ေရး လက္တဆုပ္စာမွ်ကိုသာ ျပည္တြင္းသို႔ ၀င္ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။
ကိုယ္ေတြ႕သတင္းပို႔ခ်က္မ်ားတြင္ စိတ္မေကာင္းဖြယ္ရာ လူေသအေလာင္းမ်ား ေခ်ာင္းေျမာင္းမ်ား ထဲတြင္ ေမ်ာေနသည့္ ဓာတ္ပံုမ်ားႏွင့္ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ျဖစ္သြားေသာ မိသားစုမ်ား ခ်ိဳ႕တဲ့လွသည့္ ဒုကၡ သည္စခန္းမ်ားသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းေနပံုမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။ စစ္အစိုးရကို ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားမွ ဖိအားေပး မႈေၾကာင့္ ကုလသမဂၢ ေအဂ်င္စီမ်ား၊ ပူးတြဲအစိုးရ ေအဂ်င္စီမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ NGO မ်ားမွ သဘာ၀ေဘးအႏၲရာယ္ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕မ်ား ျပည္တြင္းသို႔ ၀င္ခြင့္ရလာၾကျခင္းျဖစ္သည္။
သန္း (၅၀) ရွိေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ လူဦးေရကို (၄၅) ႏွစ္ေက်ာ္ကာလအထိ လူ႔အေျခခံလိုအပ္ခ်က္မ်ား မျဖည့္တင္းႏိုင္သည့္ေနရာတြင္ ကမ္းကုန္ေလာက္ေအာင္ မွတ္တမ္းတင္ထားရသည့္ စစ္အစိုးရ အေနျဖင့္ မုန္တိုင္းဆိုးက်ိဳးကို ကာလၾကာရွည္စြာ မခံစားႏိုင္ဖို႔ဆိုလွ်င္ ႏိုင္ငံတကာအကူအညီ (ကယ္ဆယ္ေရး ကၽြမ္းက်င္သူမ်ား၊ ရိကၡာႏွင့္ ကုန္ၾကမ္းမ်ား၊ ေငြေၾကး) လိုအပ္မည္ဆိုသည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္သည္။
ကမာၻ႔အျခားေနရာမ်ားတြင္ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားရွိခဲ့သည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း နာဂစ္မုန္တိုင္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အာဏာတည္ေဆာက္မႈထိခိုက္ရန္ မည္သို႔မွ် အရာထင္ႏုိင္မည္ မဟုတ္ေပ။ အမွန္ တြင္လည္း အစိုးရသည္ မုန္တိုင္းသင့္ ဒုကၡသည္မ်ားကို မျဖစ္စေလာက္ ကူညီရန္ ႀကိဳးစားရသည့္ အ႐ံႈးမ်ားထက္စာလွ်င္ ေမ (၁၀) ရက္တြင္ ျပဳလုပ္သည့္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအတြက္ ဆႏၵခံယူ ပြဲတြင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ိဳးအျမတ္ မ်ားစြာရရွိခဲ့သည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္ ခ်ထားေသာ၊ စိတ္ကူးေျပာင္းၿပီး ေနျပည္ေတာ္သို႔ ေရႊ႕သြားေသာ၊ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ စက္တင္ဘာက သံဃာေတာ္မ်ား ဦးေဆာင္သည့္ လူထုဆႏၵျပပြဲကို အင္အားသံုး ႏွိမ္နင္းခဲ့ေသာ အစိုးရသည္လည္း ထိုစစ္အစိုးရပင္ျဖစ္သည္။
သေဘာထားအျမင္ ကြဲလြဲေသာ ဥပေဒသမ်ား ရွိေနေသာ ကမာၻႀကီးတြင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေနထိုင္ေနၾက ရျခင္းျဖစ္သည္။ သူတပါးႏိုင္ငံတြင္းရွိ ျပည္တြင္းေရးမ်ားကို ၀င္မစြက္ေရးဆိုသည့္ ၾကာျမင့္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ဥပေဒသသည္လည္း အခ်က္တခ်က္ျဖစ္သည္။ ထိုဥပေဒသ တခုတည္းႏွင့္ပင္ ျမန္မာ အစိုးရအေနျဖင့္ ဆိုင္ကလုန္းနာဂစ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပြားခဲ့ရသည့္ ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးမႈမ်ားကို ျပဳျပင္ရာတြင္ မည္သည့္ႏိုင္ငံျခားအကူအညီကို လက္ခံမည္၊ လက္မခံမည္ကို ၎ဘာသာ ဆံုးျဖတ္တာ၀န္ယူ ႏိုင္ခြင့္ ရွိေနသည္။
ဟာရီကိန္း ကက္ထရီးနား တိုက္ၿပီးေနာက္တြင္ အေမရိကန္အစိုးရသည္ ကုလသမဂၢအပါအ၀င္ ႏိုင္ငံျခားအစိုးရမ်ား၏ အကူအညီမ်ားကို ျငင္းဆန္ခဲ့သည္မွာလည္း ထိုဥပေဒသေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ အကူအညီမ်ားကို လက္မခံရသည္မွာ အကူအညီေပးအပ္ျခင္းကို ႀကီးၾကပ္ရန္အတြက္ တာ၀န္ရွိမႈအေပၚတြင္ မူတည္သည္။
မၾကာေသးမီ ကာလမ်ားတြင္ အသံုးမ်ားလာသည့္ ဥပေဒတခုမွာ အစုိးရက တမင္ျဖစ္ေစ၊ ကူညီ ႏိုင္မည့္ အေနအထားမ်ိဳး မရွိ၍ျဖစ္ေစ ျပည္သူမ်ားကို ရက္ရက္စက္စက္ က်ဴးလြန္ေနသည့္ အေျခ အေနမ်ိဳးရွိလွ်င္ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀န္းမွ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ႏိုင္သည္ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ၾကား၀င္ မစြက္ေရးဥပေဒသမွာ ကုလသမဂၢ တည္ေထာင္ကတည္းက ရွိေနခဲ့ၿပီး ႏုိင္ငံတကာမွ ၀င္စြက္ခြင့္ (R2P) သည္ ၂၀၀၅ တြင္ က်င္းပသည့္ ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွတဆင့္ ႏိုင္ငံတကာဥပေဒ ျဖစ္လာသည္။
ထို႔အျပင္ ႏုိင္ငံတကာမွ ၀င္စြက္ခြင့္ (R2P) သည္ သဘာ၀ေဘးအႏၲရာယ္၊ ကပ္ေရာဂါႏွင့္ အျခား အလားတူ ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးမ်ားအတြက္ မဟုတ္ဘဲ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ ရက္စက္ယုတ္မာမႈမ်ားႏွင့္ ရင္ ဆိုင္ေနရသည့္ အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ႏိုင္ငံတကာမွ အေရးယူရန္ လမ္းၫႊန္ျပထားေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ထို R2P ကုိ ဒါဖာ အေရးအခင္းတြင္ အသံုးျပဳခဲ့ေသာ္လည္း ေအာင္ျမင္မႈ မ်ားမ်ားစားစား မရရွိခဲ့ေပ။ ထိုဥပေဒကို ထပ္မံတိုးခ်ဲ႕မည္ဆိုလွ်င္လည္း ကုလသမဂၢအဖြဲ႕၀င္ႏိုင္ငံ အေတာ္မ်ားမ်ားက ဆန္႔က်င္ ၾကမည္ျဖစ္သည္။ ထိုဥပေဒကို ထပ္မံခ်ဲ႕ထြင္ရန္ ႀကိဳးစားမည္ဆိုလွ်င္ လူမ်ိဳးတံုးေအာင္ သတ္ျဖတ္ ေနမႈမ်ားတြင္ R2P ကို ေထာက္ခံမည့္အင္အားလည္း ပိုမို၍ ေလ်ာ့နည္းသြားႏိုင္သည္။
ျမန္မာအစိုးရအေနျဖင့္ ႏိုင္ငံျခားအစိုးရမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အန္ဂ်ီအုိမ်ားက ကမ္းလွမ္းသည့္ အကူ အညီမ်ားကို ဆက္လက္ၿပီး ျငင္းဆန္သြားမည့္ အေနအထားတြင္ ရွိေနပံုရသည္။ ယခုအေန အထား၌ ျမန္မာမုန္တိုင္းသင့္ ဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ အေကာင္းဆံုး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွာ တ႐ုတ္ႏွင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ အပါအ၀င္ အာဆီယံအဖြဲ႕၀င္ ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္သည့္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ အသြင္မ်ိဳး မေဆာင္သည့္ အကူအညီမ်ားကို အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္ လံုလံုေလာက္ေလာက္ ေပးႏိုင္ေရးပင္ ျဖစ္သည္။
(Brookings-Bern စီမံကိန္းမွ ျပည္တြင္း ရြာပုန္းရြာေရွာင္ ကိစၥဆုိင္ရာ ပူးတြဲၫႊန္ၾကားေရးမႉး Elizabeth Ferris ႏွင့္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ ေဂ်ာ့၀ါရွင္တန္တကၠသိုလ္မွ ထြန္းသစ္စေစ်းကြက္မ်ား ဘ႑ာေရးဆုိင္ရာ ကၽြမ္းက်င္သူ Mr. Lex Rieffel တုိ႔ ပူးတြဲေရးသားသည့္ ေဆာင္းပါးကုိ ဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္သည္)
Thursday, July 10, 2008
မုန္တိုင္းလြန္ကာလ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး ေႏွးေကြးမႈေၾကာင့္ (၂၀၀၈/၂၀၀၉) စပါးအထြက္ႏႈန္း စိုးရိမ္ဖြယ္ရာျဖစ္
မုန္တိုင္းလြန္ကာလ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး ေႏွးေကြးမႈေၾကာင့္ (၂၀၀၈/၂၀၀၉) စပါးအထြက္ႏႈန္း စိုးရိမ္ဖြယ္ရာျဖစ္
အပူပိုင္းေဒသ ဆိုင္ကလုန္းနာဂစ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အဓိက စပါးစုိက္ပ်ိဳးရာေဒသျဖစ္သည့္
ဧရာ၀တီ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသ ေအာက္ပိုင္းကို ေမ (၂) ရက္က တိုက္ခတ္သြားခဲ့ရာ စိုက္ပ်ိဳးေရး ေျမမ်ား၊ အေျခခံအေဆာက္အအုံမ်ား၊ ကၽြဲႏႊားတိရစၧာန္မ်ားႏွင့္ သိုေလွာင္ထားေသာ ရိကၡာစပါး မ်ားကို အႀကီးအက်ယ္ ထိခိုက္ပ်က္စီးေစခဲ့သည္။ ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္းႏွင့္အတူ (၁၂) ေပ အျမင့္ ရွိေသာ လႈိင္းလံုးႀကီးသည္လည္း မုန္တိုင္းသြားရာ ကုန္းတြင္းပိုင္း လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း မိုင္ (၂၅) မွ (၃၀) အထိ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။
ဆက္ဖတ္ရန္ အၿပည္႔အစံု ကို Click ႏွိပ္ပါ။
စတုရန္းမိုင္ (၂,၀၀၀) နီးပါးရွိေသာ အခ်က္အခ်ာက်သည့္ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေျမမ်ားသည္ ဆားငန္ေရမ်ား၊ သည္းထန္စြာရြာသြန္းေသာ မိုးေရမ်ားေအာက္ နစ္ျမဳပ္ခဲ့ရသည္။ ထိုသို႔ ထိခိုက္ပ်က္စီးရသည့္ စပါးစိုက္ပ်ိဳးရာ ေနရာမ်ားသည္ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုး စပါးထြက္ရွိမႈ၏
(၆၀) ရာခုိင္ႏႈန္းနီးပါး စပါးထြက္ေနေသာေနရာမ်ား ျဖစ္သည္။
မုန္တိုင္းဒဏ္ကို တိုက္႐ိုက္ခံစားရသည့္ လူဦးေရမွာ (၂.၄) သန္းရွိသည္ဟု ကုလသမဂၢက ခန္႔မွန္းသည္။ စပါးစိုက္ပ်ိဳးခ်ိန္ရာသီသည္ ဇူလိုင္ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ ကုန္ဆံုးေတာ့မည္ျဖစ္၍ (၂၀၀၈/၂၀၀၉) အတြက္ စပါးအထြက္ႏႈန္းသည္ မေရရာ မေသခ်ာ ျဖစ္ေနသည္။
မုန္တိုင္းသင့္ေဒသမ်ားရွိ ပ်က္စီးသြားေသာ ေျမေနရာမ်ား၊ အေျခခံ အေဆာက္အအုံမ်ားကို ျပန္လည္ အေျခခ်ေရးအတြက္ အမွန္တကယ္ လုပ္ေဆာင္မႈမွာ မရွိသေလာက္ နည္းပါးေန
သကဲ့သုိ႔ လယ္သမားမ်ားအတြက္လည္း သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္သည့္ စားေရရိကၡာ၊ မ်ိဳးစပါး၊ လက္နက္ကိရိယာ၊ ကၽြဲႏႊားတိရိစၧာန္ သို႔မဟုတ္ ကၽြဲႏြားအစားထိုး လယ္ထြန္စက္မ်ားအတြက္ လိုအပ္သည့္ ေလာင္စာဆီ စသည္တို႔ကိုလည္း ေထာက္ပံ့ေပးရဦးမည္ျဖစ္သည္။ မုန္တိုင္း
အလြန္ ကြင္းဆင္းေလ့လာေရးတြင္ အေမရိကန္ လယ္ယာစုိက္ပ်ိဳးေရး ၀န္ႀကီးဌာန (USDA)
လည္း ပါ၀င္ခဲ့ရာ ေမ (၅) ရက္တြင္ (၄၉၀,၀၀၀) ဟက္တာအထိ ေရလႊမ္းမိုးေနခဲ့ေသာ ေနရာမ်ားတြင္ ေမ (၃၀) ရက္၌ (၃၀၀,၀၀၀) ဟက္တာမွာ ေရျပန္ဆင္းသြားၿပီ ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္လည္း မုန္တိုင္းျဖစ္ၿပီး (၁) လၾကာသည့္ေနာက္ပိုင္းအထိ ခန္႔မွန္းေခ်အားျဖင့္ (၁.၄) ဟက္တာ (သို႔) မူလက ေရလႊမ္းမိုးခံထားရမႈ၏ (၈၀) ရာခိုင္ႏႈန္း ဧရိယာသည္ ေရႀကီးသည့္
ဒဏ္ကို ခံေနရဆဲျဖစ္သည္။ ခန္႔မွန္းေခ်အားျဖင့္ (၈၇၀,၀၀၀) ဟက္တာမွာ တိုးတက္ေျပာင္းလဲ လာသည့္ လကၡဏာ မေတြ႕ရေပ။
ေရႀကီးသည္က တေၾကာင္း၊ ထြန္တံုးပိတ္ခ်ိန္ ေစာသည္က တေၾကာင္းေၾကာင့္ ခန္႔မွန္းေခ်အားျဖင့္ (၇၀၀,၀၀၀) ဟက္တာမွာ အဓိကက်သည့္ မိုးရာသီတြင္ စပါးစိုက္ပ်ိဳးႏိုင္မည္မဟုတ္ဟု USDA မွ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားက ခန္႔မွန္းထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ (၂၀၀၈/၂၀၀၉) အတြက္ ဆုတ္ယုတ္မည့္ စပါးအထြက္ႏႈန္းမွာ (၇၀၀,၀၀၀) ဟက္တာမွ ထြက္ရွိမည့္ စပါးအေရအတြက္ပင္ ျဖစ္သည္။
USDA မွ လက္ရွိ ခန္႔မွန္းထားသည္မွွာ (၂၀၀၈/၂၀၀၉) အတြက္ ျမန္မာ့ဆန္စပါး ထုတ္လုပ္မႈသည္ တန္ခ်ိန္ (၉.၄) သန္း (ဆန္စက္ထုတ္လုပ္မႈ အေျချပဳ) ရွိမည္ျဖစ္ၿပီး ၿပီးခဲ့သည့္လမွစလွ်င္ ထုတ္ လုပ္မႈ တန္ခ်ိန္ (၀.၆) သန္း က်ဆင္းသြားမည္ျဖစ္ကာ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ထက္စာလွ်င္ (၁၂) ရာခိုင္ႏႈန္း ေလ်ာ့က်သြားမည္။ စပါးရိတ္သိမ္းႏိုင္မႈကို (၆.၄) သန္း ဟက္တာဟု ခန္႔မွန္းထားၿပီး ၿပီးခဲ့သည့္ ႏွစ္ထက္ (၁၀) ရာခိုင္ႏႈန္း ေလ်ာ့နည္းသြားမည္။ ထပ္ေဆာင္း၍ USDA က ခန္႔မွန္းထားသည္မွာ မုန္တိုင္းႏွင့္ ေရႀကီးမႈတို႔ေၾကာင့္ အနည္းဆံုး (၂၀၀၇/၂၀၀၈) ဆန္အထြက္ႏႈန္းမွ ဆန္တန္ခ်ိန္ (၁.၀) သန္း ဆံုး႐ံႈးသြားခဲ့ရသည္။ ထိုဆန္အမ်ားစုမွာ လယ္ယာမ်ား၊ ေဒသခံဆန္စက္မ်ား၊ ဆန္ဂို ေထာင္မ်ားတြင္ သိုေလွာင္ထားေသာ ဆန္မ်ားျဖစ္သည္။
ေရလႊမ္းၿပီး စပါးပ်က္စီးမႈ အေျခအေနျပ ေျမပံု
မုန္တုိင္းလြန္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားမွာ ၿပီးခဲ့သည့္လအတြက္ လုပ္ေဆာင္ေနဆဲ ျဖစ္ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ၊ အဖြဲ႕အစည္းဆိုင္ရာ၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္မႈႏွင့္ ေငြေၾကးဆိုင္ရာ အခက္အခဲ အတားအဆီးမ်ား ရွိေနေသာေၾကာင့္ လယ္ယာေျမ ျပန္လည္ျပဳျပင္ေရးႏွင့္ မိုးရာသီ
စပါးစိုက္ပ်ိဳးေရးတို႔အတြက္ လယ္သမား တဦးခ်င္းစီ၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ျခင္း မရွိေပ။ ဧရာ၀တီျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသတြင္ မိုးရာသီအတြက္ စပါးစိုက္ပ်ိဳး ခ်ိန္သည္ ပ်ိဳးခင္းထဲမွ ပ်ိဳးပင္မ်ား လယ္ကြက္အတြင္း ျပန္လည္ေကာက္စိုက္မႈအပါအ၀င္ ထိုလုပ္ ငန္းမ်ားကို ဇူလိုင္ ေနာက္ဆံုးပတ္အတြင္း အၿပီးသတ္ရသည္။
လယ္ယာေျမမ်ား ေနရာအႏွံ႔အျပား ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ေၾကေအာင္ ပ်က္စီးရျခင္း၊ ေဒသခံ လယ္ သမားတို႔၏ ကၽြဲႏြားအမ်ားအျပား ေသေက်ပ်က္စီးရျခင္းေၾကာင့္ မုန္တိုင္းသင့္ဒဏ္ကို အႀကီး အက်ယ္ ခံရသည့္ ေနရာမ်ားတြင္ ယခုႏွစ္အတြက္ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္မည့္ အေျခအေနတြင္ ရွိမေနႏိုင္ေပ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ကၽြဲႏြားအေရအတြက္ အသံုးျပဳႏႈန္း အမ်ားဆံုးမွာ မုန္တိုင္းသင့္သည့္ေဒသတြင္ အမ်ားဆံုးျဖစ္ေနသည္။
မုန္တုိင္းေၾကာင့္ ကၽြဲႏြားအေသအေပ်ာက္ အေျခအေနျပ ေျမပံု
ကုလသမဂၢ၏ စားနပ္ရိကၡာႏွင့္ စိုက္ပ်ိဳးေရးအဖြဲ႕ (FAO) တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ မုန္တိုင္းကယ္ဆယ္ေရး အဖြဲ႕တဖြဲ႕ ရွိေနၿပီး ထိုအဖြဲ႕သည္ စုိက္ပ်ိဳးေရးက႑ အေသးစိတ္ ကြင္းဆင္းေလ့လာမႈမ်ား လုပ္ေဆာင္ေနသည္။ အဓိက စိုးရိမ္ေနရသည့္အခ်က္မွာ လယ္ယာသံုး ကၽြဲႏြားမ်ား ဆံုး႐ံႈးရျခင္းႏွင့္ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ မ်ိဳးစပါးမ်ားကို လယ္သမားအေရအတြက္ႏွင့္အညီ ေတာေနေဒသမ်ားသို႔ အခ်ိန္မီ အလံုအေလာက္ ျဖန္႔ျဖဴးႏိုင္ေရးျဖစ္သည္။ လယ္ယာလုပ္ငန္းခြင္မ်ားႏွွင့္ ပတ္သက္ၿပီး တျခားႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ အျခားေဒသမ်ားမွ သယ္ေဆာင္လာေသာ ကၽြဲႏြားမ်ားမွာ ခ်က္ခ်င္းခိုင္းေစ၍ မရႏိုင္ဘဲ က်င့္သားရေအာင္ အခ်ိန္ေပးရသကဲ့သုိ႔ စိုက္ပ်ိဳးေရးအတြက္ ကၽြဲႏြားအစားထိုး အသံုးျပဳ ေနသည့္ လယ္ထြန္စက္မ်ားအတြက္လည္း ေလာင္စာဆီခ်ိဳ႕တဲ့မႈမ်ားႏွင့္ စက္ျပင္ဆင္သူ လိုအပ္ ေနမႈမ်ားလည္း ရွိေနသည္။
အခ်ဳပ္ဆိုရလွ်င္ လံုေလာက္ေသာ မ်ိဳးစပါးကို ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း၌ ရရွိရန္မေသခ်ာသကဲ့သုိ႔ ျမစ္၀
ကၽြန္းေပၚေဒသတြင္ အသံုးျပဳရန္ လိုအပ္မည့္ အခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုလည္း အဆင္ေျပေျပ ရရွိရန္ မေသမခ်ာ ျဖစ္ေနသည္။ စိုက္ပ်ိဳးျခင္း မျပဳမီ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ပ်က္စီးခဲ့ရသည့္ လယ္ယာေျမမ်ား ျပန္လည္ျပဳျပင္မႈႏွင့္ ဆားငန္ေရ၀င္ထားသည္တို႔ကို ပံုမွန္အတိုင္း ျပန္လည္လုပ္ေဆာင္ရန္ လိုအပ္ေနသည့္ စပါးစုိက္ဧရိယာမွာ (၇၀၀,၀၀၀) ဟက္တာအထိ ရွိေနသည္ဟု FAO က ခန္႔မွန္း ထားသည္။ လယ္ယာေျမမ်ား အေကာင္းဆံုး အေနအထားအထိ ျပန္လည္ရရွိေအာင္ လုပ္ေဆာင္ ႏိုင္ေစကာမူ ရက္သတၱပတ္အနည္းငယ္အတြင္း လုပ္ငန္းခြင္ လုပ္ေဆာင္မႈတို႔ကို စနစ္တက် ၿပီးစီးေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ရန္မွာမူ ျဖစ္ႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ (၂၀၀၈/၂၀၀၉) မိုးရာသီတြင္ စိုက္ပ်ိဳးရမည့္ အခ်ိန္သည္ ကုန္လြန္သြားမည္ျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ စပါးစုိက္ပ်ဳိးမႈ အေျခအေနျပ ေျမပံု
အားလံုး စုေပါင္းမည္ဆိုပါက မုန္တိုင္းသင့္သည့္ ေဒသမွာ အဓိက ျပည္နယ္ႏွင့္တိုင္း (၄) ခုရွိၿပီး ထိုေဒသမ်ားသည္ ခန္႔မွန္းေခ်အားျဖင့္ စပါးစိုက္ပ်ိဳးမႈ ဟက္တာ (၄.၀) သန္းရွိရာ တႏိုင္ငံလံုး စပါးစိုက္ပ်ိဳးမႈ၏ (၅၇) ရာခိုင္ႏႈန္းရွိသည္။ ေရတို ေရရွည္ ပ်က္စီးမႈအမ်ားဆံုးမွာ တႏိုင္ငံလံုး၏ စပါးစိုက္ဧက (၃၇) ရာခိုင္ႏႈန္းရွိသည့္ ဧရာ၀တီတိုင္းႏွင့္ ရန္ကုန္တိုင္းတို႔ ျဖစ္သည္ဟု မုန္တိုင္း ေလ့လာသူမ်ားက ေထာက္ျပၾကသည္။ ထိုတိုင္း (၂) ခုတြင္ စပါးစိုက္ပ်ိဳးႏိုင္မႈ ဟက္တာ (၂.၆) သန္းရွိရာ မူလကတည္းက မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ေရႀကီးမႈ ျဖစ္ပြားသြားသည္မွာ ခန္႔မွန္းေခ်အားျဖင့္ ဟက္တာ (၁.၂၅) သန္း ရွိမည္ဟု USDA က ခန္႔မွန္းသည္။
ေမ (၃၀) ရက္တြင္ ေရႀကီးမႈမွာ ေလ်ာ့ပါးသြားေသာ္လည္း ခန္႔မွန္းေခ်အားျဖင့္ ဟက္တာ (၁.၁) သန္းမွာ ေရႀကီးမႈဒဏ္ကို အတိုင္းအတာတခုအထိ ဆက္လက္ခံေနရဆဲ ျဖစ္သည္။ ထိုေရႀကီးမႈ ဒဏ္ကို ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ခံေနရာေသာ ေဒသမ်ားမွာ ဧရာ၀တီတိုင္းေတာင္ပိုင္း ကမ္း႐ိုးတန္းေဒသ မ်ားျဖစ္သည္။
ကုန္းတြင္းပိုင္းရွိ စပါးစိုက္ပ်ိဳးရာ ေနရာမ်ားတြင္ ေရႀကီးမႈမွာ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ရွိမေနေသာေၾကာင့္ ကမ္း႐ိုးတန္းေဒသမ်ားတြင္ရွိ စပါးစိုက္ပ်ိဳးရာ ေနရာမ်ားကိုလည္း ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး၊ ေရႏုတ္ေရးအတြက္ အကူအညီ ေပးရမည္ျဖစ္သည္။ မုန္တိုင္းျဖစ္ၿပီး တလၾကာသြားေသာ္လည္း ရန္ကုန္တိုင္းေတာင္ပိုင္း ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ေရႀကီးသည့္ ေဒသမ်ားတြင္ သိသိသာသာ တိုးတက္ ေျပာင္းလဲလာမႈ မရွိေသးေပ။
မုန္တိုင္းေလ့လာသူတို႔ အဆိုအရ မြန္ျပည္နယ္တြင္ ထိခိုက္ပ်က္စီးမႈမွာ (၂၀၀၈/၂၀၀၉) စပါး အထြက္ႏႈန္းအတြက္ ထိခိုက္မႈ မရွိႏိုင္ဟု သံုးသပ္ထားေသာ္လည္း ၿပီးခဲ့သည့္လအထိ မြန္ျပည္ နယ္ရွိ္ စပါးစိုက္ပ်ိဳးရာ အဓိကေနရာမ်ားတြင္ ေရႀကီးမႈမ်ားမွာ ရွိေနဆဲဆိုသည့္အခ်က္ကို မွတ္ သားထားရမည္ျဖစ္သည္။ မြန္ျပည္နယ္ရွိ ေရႀကီးမႈ အပ်က္အစီးႏွင့္ စပါးစိုက္ပ်ိဳးမႈ အေျခအေန ပံုမွန္အတိုင္း ရွိမရွိဆိုသည္တို႔ကို ေထာက္ျပသည့္ လြတ္လပ္ေသာ အစီရင္ခံစာမ်ားကိုေတာ့
USDA က မရရွိေသးေပ။
ေမလ (၅) ရက္ႏွင့္ ေမလ (၃၀) ရက္ ေရႀကီးမႈ အေျခအေနျပ ေျမပံု
လက္ရွိ ျမန္မာျပည္တြင္ ေရႀကီးေနမႈ အတိုင္းအတာသည္ ေရတို လယ္ယာအေျခအေနႏွင့္ စပါး စိုက္ပ်ိဳးမႈ အေျခအေနအတြက္ မည္မွ်အထိ ဆိုးက်ိဳးေပးမည္ဆိုသည္ကို မသိရွိရေသးေပ။ ပို၍ အေရးႀကီးသည္မွာ လယ္ေျမထဲ ဆားငန္ေရ ၀င္သည္ကို ျပန္လည္စစ္ထုတ္ရန္ အခ်ိန္ယူရမည္ ျဖစ္ၿပီး လယ္ထဲတြင္ ဆားငန္ေရ၀င္ၿပီး ပ်က္စီးမႈမ်ား ရွိေနပါက စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္မည့္ လယ္ယာပမာဏ ေလ်ာ့က်ေနဦးမည္ျဖစ္သည္။
စပါးစိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္မႈအတြက္ ျဖစ္ႏိုင္မည့္ ပ်က္စီးမႈအေျခအေနႏွွင့္၊ စပါးစိုက္ပ်ိဳးမႈ အေျခအေန မ်ားကို USDA မွ လာမည့္ သတင္းပတ္မ်ားအတြင္း ရရွိမည့္ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို အကဲ ျဖတ္သြားမည္ျဖစ္သည္။ အေသးစိတ္ ကြင္းဆင္းေလ့လာခ်က္မ်ား ၿပီးျပည့္စံုသြားပါက ခန္႔မွန္း ခ်က္မ်ားကို အေသးစိတ္ စိစစ္တည္းျဖတ္ၿပီး တင္ျပဦးမည္ျဖစ္သည္။
(အေမရိကန္လယ္ယာစုိက္ပ်ိဳးေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ ၂၀၀၈ ခု ဇြန္ (၁၀) ရက္ေန႔စြဲျဖင့္ ထုတ္ျပန္သည့္ BURMA: 2008/09 Rice Crop Threatened By Slow Post-Cyclone Recovery အစီရင္ခံစာကုိ ဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္သည္)
Rest of your post
Wednesday, July 9, 2008
အရပ္ဖက္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အားေကာင္းလာေစေရး အားေပးရန္ လိုသည္
ရဲနည္ ဇူလိုင္ ၈၊ ၂၀၀၈
မယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္စရာ ေကာင္းသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ မုန္တိုင္းဒဏ္သင့္ခဲ့ရသည့္ ဒုကၡသည္မ်ားက ကပ္ေဘးက်ေရာက္ ရအၿပီး ၂-လအၾကာတြင္ စစ္အစိုးရ အာဏာပိုင္မ်ားထံမွ ကူညီေထာက္ပံ့မႈမ်ား မရရွိၾကေသာ္လည္း ၾကံ့ၾကံ့ခံ၍ သူတို႔၏ ဘ၀မ်ားကို ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။
ဆက္ဖတ္ရန္ အၿပည္႔အစံု ကို Click ႏွိပ္ပါ။
ဤနာဂစ္မုန္တိုင္းႀကီးတြင္ အစိုးရထုတ္ျပန္သည့္ ကိန္းဂဏန္းမ်ားအရ လူေပါင္း ၈၄,၅၃၇ အသက္ဆံုးရႈံးခဲ့ရၿပီး၊ လူေပါင္း ၅၃,၈၃၆ ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့သည္။ ဤမွ် ျပင္းထန္ဖ်က္အားျပင္းလွသည့္ မုန္တိုင္းႀကီးကို ညႊန္းဆို၍ အေရွ႔ေတာင္အာရွႏိုင္ငံ မ်ားအဖြဲ႔ (အာဆီယံ) ၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ျဖစ္သူ ဆူရင္ ပစ္ဆူ၀န္ (Surin Pitsuwan) က " မုန္တိုင္း ႀကီး၏ ဆိုးရြားျပင္းထန္လွသည့္ ေဒါသကို အံတု၍ အရႈံးေပးလက္ေျမႇာက္ရန္ ျငင္းဆန္ၾကသည္၊ ျပန္လည္ထရပ္မည္ဟု သံႏၷိဌာန္ ျပဳၾကသည္၊ သူတို႔၏ ဘ၀အတိုင္း ျပန္လည္ရပ္တည္လာၾကသည္ကို ေတြ႔ျမင္ၾကရသည္မွာ မိမိတို႔အားလံုးအတြက္ အမွန္တကယ္ စိတ္အားတက္ႂကြဖြယ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္" ဟု ဆိုခဲ့သည္။
ဤသို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ အရပ္ဖက္လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေပၚ ခ်ီးက်ဴးေျပာဆိုခဲ့သည္ကို ၾကားၾကရသည္မွာ အထူး၀မ္းေျမာက္ ဖြယ္ပင္ ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ အခန္းက႑ကို ခ်ီးက်ဴးေျပာဆိုခဲ့ၾကၿပီး၊ ဤရဟန္းသံဃာ မ်ားက ပုဂၢလိက အလွဴရွင္မ်ားႏွင့္ လိုအပ္မႈရွိေနၾကသည့္ ဒုကၡသည္မ်ားအၾကား အေရးပါသည့္အခန္းက႑မွေန၍ ၾကား၀င္ ညိႇႏိႈင္း ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ၾကသည္။ ေဒသဆိုင္ရာ ကယ္ဆယ္ေရး အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ ႏိုင္ငံတကာ လူသားခ်င္းစာနာမႈဆိုင္ရာ ကူညီကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔ အစည္း မ်ားတြင္ ပါ၀င္လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားကိုလည္း ေက်းဇူးဆိုရၿခိမ့္မည္။ ထိုသူမ်ား၏ ၀ိုင္း၀န္းကူညီမႈ မ်ားေၾကာင့္သာ မုန္တိုင္းသင့္ဒုကၡသည္မ်ားအေနျဖင့္ ကပ္ေဘးေရာဂါမ်ားႏွင့္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါး မႈေဘးေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ ဒုတိယအႀကိမ္ ၾကံဳရဖြယ္ရွိသည့္ ကပ္ေဘးဒုကၡဆိုးကို ေရွာင္လႊဲႏိုင္ခဲ့ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္လည္း အမွန္တြင္ မၾကာေသးမီ ကာလတိုင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ အရပ္ဖက္လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ အင္အားအခ်ိနဲ႔ဆံုး အေျခအေနတြင္ရွိခဲ့ၿပီး၊ လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားအတြင္းတြင္လည္း မဖြံ႔ၿဖိဳး ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႏွိပ္ကြပ္ ခံခဲ့ရသည္။ အဆက္ဆက္ေသာ အစိုးရမ်ားကလည္း အရပ္ဖက္လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို ဖယ္ရွားႏိုင္ရန္ အစဥ္တစိုက္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကၿပီး၊ စစ္အစိုးရမ်ား၏ အက်ဳိးေဆာင္ေပးၾကမည့္ ထိန္းခ်ဳပ္ခံ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကိုသာ ခြင့္ျပဳထားခဲ့သည္။
ဤအရပ္ဖက္ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံုကာလတြင္ ျပန္လည္ ႏိုးၾကား၍ ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူး ၾကသည္။ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ သံဃာအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ လြတ္လပ္သည့္ သတင္းမီဒီယာအဖြဲ႔ အစည္းမ်ား မိုးဦးမႈိမ်ားလို အႏွံ႔အျပား ေပၚေပါက္လာခဲ့ၾကသည္။
ယခုတႀကိမ္တြင္ေတာ့ နာဂစ္မုန္တိုင္း အၿပီးတြင္ ပုဂၢလိက ေစတနာအလွဴရွင္မ်ား၊ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔မ်ား အမ်ားအျပား ေပၚေပါက္လာၾကသည္။ နာမည္ႀကီး အႏုပညာသည္မ်ား၊ သတင္းမီဒီယာ အုပ္စုမ်ား၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ား၊ အလွဴေပး ေရး အဖြဲ႔မ်ားကလည္း စိတ္တူကိုယ္တူ လူထုမ်ားႏွင့္ စုေပါင္းဖြဲ႔စည္း၍ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို တက္တက္ႂကြႂကြ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ယေန႔ကာလတိုင္ စစ္အစိုးရ အာဏာပိုင္မ်ားက လြတ္လပ္သည့္ အရပ္ဖက္လူမႈအဖြဲ႔ အစည္းမ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္၍ တင္းက်ပ္စြာ ထိန္းခ်ဳပ္ထားဆဲပင္ ျဖစ္သည္။ စစ္အစိုးရက မ်က္ႏွာသာေပးမွ ပိုမိုလြတ္လပ္ စြာ ေဆာင္ရြက္ ခြင့္ရႏိုင္သည့္ အေျခအေနလည္း ရွိေနသည္။
စစ္အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအတြင္း ယခုအခ်ိန္တိုင္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ ကိစၥမ်ား ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ ေဆာင္ရြက္ ရန္အတြက္လည္း စိတ္ဆႏၵ မေတြ႔ၾကရေသးေပ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကိစၥမ်ား လုပ္ေဆာင္ၾကရမည့္အစား ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ ခ်ဳပ္မ်ားက တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားကို ဆက္ လက္ဖမ္းဆီးျခင္း၊ လူထုမ်ား၏ အခြင့္အေရးမ်ား ဆက္လက္ခ်ဳိးေဖာက္ေန ျခင္း၊ အထူးသျဖင့္ တိုင္းရင္းသားလူနည္းစု ျပည္သူမ်ားကို ဖိႏွိပ္ေနၾကျခင္းမ်ား ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ေနၾကၿပီး ၂၀၁၀ တြင္ က်င္းပမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ အေျပးအလႊား စီစဥ္ေနလွ်က္ ရွိသည္။
အရပ္ဖက္လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ားကမူ လူထုအမ်ား၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား ျပန္လည္၍ ပ်ဳိးေထာင္ျမႇင့္တင္ေပးရန္၊ တရားမွ်တမႈ၊ ဗဟု၀ါဒ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၊ ေနာက္ဆံုး ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ အေရးပါသည့္ အခန္းက႑က စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေၾကာင္း အထင္ ႀကီးရေလာက္ေအာင္ လက္ေတြ႔သက္ေသျပႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဤအဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈ ေပးရန္၊ ေျမေတာင္ေျမႇာက္ အားေပးရန္ႏွင့္ က်ယ္ျပန္႔ သည့္ ပို၍ စနစ္တက်စုစည္းမႈရွိသည့္ အရပ္ဖက္ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ တာ၀န္မည္သူယူပါမည္နည္း။ ဤေမးခြန္းအတြက္ အေျဖမရွိေသးပါ။
ကုလသမဂၢႏွင့္ အာဆီယံအဖြဲ႔တို႔အေနျဖင့္ စစ္အစိုးရႏွင့္ ပူးတြဲ၍ ေရတိုကာလ ျပႆနာမ်ားျဖစ္သည့္ သန္႔ရွင္းသည့္ ေသာက္သံုးေရ ရရွိေရး၊ အစားအစာႏွင့္ အမိုးအကာ ရရွိေရး၊ ေနာက္ထပ္ အသက္မ်ားေသဆံုးရသည့္ ကပ္ေဘးမ်ား ထပ္မံ မၾကံဳေစေရး စသျဖင့္ ႏိုင္စြမ္းသမွ် ကူညီေျဖရွင္းေဆာင္ရြက္ရန္ႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီမ်ား ရရွိေရးအတြက္ ၀ိုင္း၀န္း ႀကိဳးပမ္းၾကရန္ မွန္ေသာ္လည္း၊ ႏိုင္ငံေရးအရ သင့္ျမတ္ေျပလည္မႈရေစေရး အတြက္လည္း ဆက္လက္ႀကိဳးပမ္းရန္ လိုအပ္ပါသည္။
ေရရွည္ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ရမည့္္ ကိစၥအမ်ား၌ ပိုမိုခိုင္မာ အင္အားေကာင္း သည့္ အရပ္ဖက္လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ား ေပၚထြန္းလာေစေရးကိုလည္း အေရးေပး အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ လိုအပ္ေနပါ သည္။ သို႔မွသာ ၾကံဳေတြ႔ရဖြယ္ရွိေနသည့္ စီးပြားေရးႏွင့္ လူသားခ်င္းစာနာမႈဆိုင္ရာ ကပ္ေဘးမ်ားကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ၾကဖြယ္ ရွိပါေတာ့သည္။
ကုလသမဂၢအေနျဖင့္ သတ္သတ္ မွတ္မွတ္ လုပ္ရန္ လိုအပ္ေနေပၿပီ
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊက ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းသို႔ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္သားမ်ား မုန္တိုင္းသင့္ ဧရာ၀တီျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသရွိ ေဒသမ်ားသို႔ အကန္႔ အသတ္မရွိ အျပည့္အ၀ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးပါမည္ဟု ကတိျပဳခဲ့သည္မွာ ရက္သတၱပတ္ ၆ ပတ္ေက်ာ္လာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ မူလက လူအမ်ားေသေၾကဆံုးရႈံးရဖြယ္ရာ အေျခအေနႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကရၿပီး ကုလသမဂၢက “၀င္ေရာက္ ကာကြယ္ေပးပိုင္ခြင့္ တာ၀န္” ကို အတင္းအက်ပ္ အသံုးျပဳရေတာ့မည့္ အေျခအေနတိုင္ ဆိုက္ခဲ့ရၿပီးေနာက္၊ ဘန္ကီမြန္းက ဤသို႔ ခြင့္ျပဳလာခ်က္ကို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ႀကိဳဆိုလက္ခံခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူ၏ "လမ္းဖြင့္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ" ဆိုသည့္ စကား၏ တန္ဖိုးကိုမူ လူအမ်ားက သံသယရွိေနၾကဆဲ ျဖစ္သည္။
ဆက္ဖတ္ရန္ အၿပည္႔အစံု ကို Click ႏွိပ္ပါ။
ယခုကဲ့သို႔ စစ္အစိုးရ၏ ေခါင္းမာမႈအေပၚ အေလွ်ာ့ေပး လိုက္ေလွ်ာေက်နပ္ခဲ့ရသည္မွာ ကုလသမဂၢအဖို႔ ယခုတႀကိမ္တည္း မွ်သာ မဟုတ္ေပ။ ဘန္ကီမြန္းက သူ၏ေရွ႔ေတာ္ေျပး မစၥတာ အီဗရာဟင္ ဂမ္ဘာရီကို ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရန္ ယခုႏွစ္ အေစာပိုင္းက ေစလႊတ္ခဲ့သည့္အခါ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားက မစၥတာဂမ္ဘာရီကို ဆိုးသည့္ကေလး ႀကိမ္ဆံုးမသည့္ သဖြယ္ ဆက္ဆံလႊတ္ခဲ့ၾကသည္။ ကမၻာတ၀ွမ္းလံုးက စစ္အစိုးရအေပၚ ပစ္ပယ္ရႈံ႔ခ်သည့္ သေဘာထားရွိၿပီး ဆက္ဆံေနမႈ မ်ားကို မေက်နပ္ေဒါသျဖစ္ေနၾကသည့္ ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားက သူတို႔၏ေဒါသမ်ားကို မစၥတာဂမ္ဘာရီထံ ပံုေအာဖြင့္ခ်ခဲ့ ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကုလ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ဘန္ကီမြန္လာသည့္ကိစၥက တမ်ဳိးတဘာသာ ျဖစ္သည္။ သူက ႏိုင္ငံေရးကိစၥႏွင့္ မပတ္သက္ဘဲ လာေရာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီမ်ား ပိုမိုရရွိလာေစရန္ ကတိက၀တ္ႏွင့္ တိတိက်က် ရည္ရြယ္ခ်က္ခ်မွတ္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္လည္း ပို၍အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ေသာ ဆက္ဆံခံရ ၿပီး၊ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္တိုးရန္အခြင့္နည္းခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္လည္း မစၥတာဘန္ကီမြန္းလာေရာက္ခဲ့သည့္ ခရီးစဥ္ ရည္ရြယ္ခ်က္၏ ေအာင္ျမင္မႈကို လူမည္မွ်၏ အသက္ကို ကယ္ဆယ္ႏိုင္ခဲ့သနည္းဟူသည့္ အေရအတြက္ျဖင့္သာ တိုင္းတာရမည္ ျဖစ္သည္။ ယံုၾကည္ဖြယ္မေကာင္းလွသည့္ နာမည္ ပ်က္ေနသူ စစ္အစိုးရ၏ ကတိစကားမ်ားျဖင့္ တိုင္းတာဆံုးျဖတ္၍ ရလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ထိုမွ်မက သံုးပြင့္ဆိုင္ဗဟိုအဖြဲ႔ (Tripartite Core Group) က ေဆာင္ရြက္ေပးေနသည့္ ကယ္ဆယ္ေရး ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကလည္း မေရမရာ မသဲမကြဲပင္ ရွိေနေသးသည္။ ဤသံုးပြင့္ဆိုင္ဗဟုိအဖြဲ႔က ကုလသမဂၢ၏ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ အေရွ႔ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ား အဖြဲ႔ (အာဆီယံ)၊ ျမန္မာစစ္အစိုးရတို႔ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္ စုဖြဲ႔ထားျခင္းျဖစ္ၿပီး ဤအဖြဲ႔က နာဂစ္မုန္တိုင္းကပ္ေဘးဆိုင္ ရာ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား ဦးေဆာင္ဦးရြက္ ျပဳသြားမည္ဟုလည္း ဆိုထားသည္။
ကုလသမဂၢ လူသားခ်င္းစာနာမႈဆိုင္ရာ ပူးေပါင္းညိႇႏိႈင္းေရးရံုး (UN OCHA) ၏ ဇြန္လ ၃၀ ရက္ေန႔တြင္ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည့္ အစီရင္ခံစာအရ မုန္တိုင္းဒဏ္သင့္ခဲ့ရသူ ဒုကၡသည္ တသန္းေက်ာ္မွာ ယခုတိုင္ မည္သည့္အကူအညီမွ် ရရွိျခင္းမရွိေသး ဟု ဆိုပါသည္။ ပို၍ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ေကာင္းသည့္ အေျခအေနမွာ လြန္ခဲ့သည့္ တလခန္႔က ထုတ္ေ၀သည့္ အစီရင္ခံစာႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ပါကလည္း ကိန္းဂဏန္းမ်ား မေျပာင္းမလဲ ရွိေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ကုလသမဂၢ စားနပ္ရိကၡာႏွင့္ စိုက္ပ်ဳိးေရးအဖြဲ႔ (FAO) ၏ ဇြန္လ ၁၃ ရက္ေန႔ထုတ္ အစီရင္ခံစာအရ "ဇြန္လ ၄ ရက္ေန႔တိုင္ ပဏာမႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းမႈမ်ားအရ ကပ္ေဘး သင့္၍ ဒုကၡခံစားရသည္ လူဦးေရ ၂. ၄ သန္းအနက္မွ ၁. ၃ သန္းေသာ အက်ဳိးခံစာရဖြယ္ရွိသူမ်ား (ဒုကၡသည္မ်ား) ထံသို႔ သာ အကူအညီမ်ားေရာက္ရွိႏိုင္ေသးသည္" ဟု ဆိုပါသည္။
ႏိုင္ငံေတာ္က ဦးေဆာင္သည့္၊ ႏိုင္ငံတကာက ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား တလၾကာျမင့္သည့္ တိုင္ေအာင္ မုန္တိုင္းဒဏ္သင့္ခဲ့ရသူ ဒုကၡသည္ အေရအတြက္ တ၀က္နီးပါးမွ်မွာ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ အကူအညီမ်ား မရရွိ ျဖစ္ေနရပါသနည္း။ ေမးခြန္းထုတ္ဖြယ္ ရွိလာပါသည္။ ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ အေၾကာင္းမ်ဳိးစံု ရွိႏိုင္ပါသည္။ ရာသီဥတုျပႆနာ မ်ားေၾကာင့္ႏွင့္ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသတြင္ ပ်က္စီးဆံုးရႈံးမႈ ပမာဏ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ျခင္းေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ ရွိပါ သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အျခားလြတ္လပ္သည့္ သတင္းဌာနအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အစီရင္ခံခ်က္ အမ်ဳိးမ်ဳိးမွ ေတြ႔ရွိေနရသည္ကား ျပႆနာ၏ အဓိက အစိတ္အပိုင္းမွာ စစ္အစိုးရ ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ေနပါသည္။ ၎တို႔က ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား ေႏွာင့္ ေႏွးေစရန္ နည္းေပါင္းစံုျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကပါသည္။
ကုလသမဂၢ၏ ဌာနမ်ားက စစ္အစိုးရထံ အျပစ္ပံု လက္ညိႇဳးမထိုးမိေစရန္ သတိျပဳ ေရွာင္လႊဲေနၾကပါသည္။ သူတို႔က ေတြ႔ ၾကံဳရသည့္ အခက္အခဲမ်ားကို ေျခရာေကာက္ၿပီး ေဒသဆိုင္ရာ ျဗဴရိုကေရစီ အဟန္႔အတားမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ စစ္အစိုးရ၏ စစ္ဖက္ဆိုင္ရာ ၾကား၀င္စြက္ဖက္မႈမ်ားအျဖစ္ အခ်က္ျပေဖာ္ျပခဲ့ၾကပါသည္။ ဥပမာတင္ျပရလွ်င္ ကုလသမဂၢ လူသားခ်င္း စာနာမႈဆိုင္ရာ ပူးေပါင္းညိႇႏိႈင္းေရးရံုး (OCHA) ၏ အစီရင္ခံစာတြင္ ေဖာ္ျပထားရာ၌ " မၾကာခဏ ဆိုသလို လူမ်ားေရႊ႔ ေျပာင္းေနျခင္းေၾကာင့္" သတ္မွတ္ထားသည့္ လိုအပ္ခ်က္ရွိသူမ်ားထံ အကူအညီမ်ားေရာက္ရွိေစရန္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ မႈ၌ ျပႆနာမ်ား ပိုမိုရႈပ္ေထြးေစသည္ဟု ဆိုထားပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကိစၥအမ်ားစုတြင္ ဤသို႔ေျပာင္းေရႊ႔ေနၾကမႈသည္ လူအမ်ားက ဆႏၵအရေျပာင္းေရႊ႔ျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း၊ စစ္အာဏာပိုင္မ်ားက လူမ်ားကို ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားမွ ေန၍ ၎တို႔ ေနထိုင္ရာ ေက်းရြာလယ္ကြက္မ်ားတြင္ အလုပ္ျပန္လုပ္ကိုင္ၾကေစရန္ အတင္းအက်ပ္ ျပန္လည္ႏွင္ထုတ္ ေျပာင္းေရႊ႔ေစ ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သူတို႔က မေဖာ္ျပခဲ့ၾကပါ။
အလားတူ ကိစၥရပ္ မ်ားစြာရွိပါေသးသည္။ ရဟတ္ယာဥ္မ်ား မုန္တိုင္းသင့္ေဒသမ်ားသို႔ ပို႔ေဆာင္ရန္အတြက္ ခြင့္ျပဳခ်က္ ရရွိ ရန္ ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႔ၾကာေနရမႈမ်ား၊ ျပည္တြင္းမွ ဆန္၀ယ္ယူ၍ ျဖန္႔ျဖဴးရန္ တားျမစ္ထားခ်က္မ်ား၊ သတင္း အခ်က္အလက္ မ်ား ကန္႔သတ္ထားျခင္းေၾကာင့္ ေထာက္ပံ့ေရးဆိုင္ရာ ျပႆနာၾကံဳရျခင္းမ်ားလည္း ရွိေနပါေသးသည္။ "သူတို႔ (ျမန္မာ အာဏာပိုင္မ်ား) က က်ေနာ္တို႔ကို အဲသည္ မုန္တိုင္းဒဏ္ခံရတဲ့ ေနရာေတြမွာ ဆက္သြယ္ေရးကိရိယာေတြနဲ႔ မရွိေစခ်င္ ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။" အေရးေပၚ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔တခုျဖစ္သူ နယ္စည္းမျခား အေ၀းေျပာဆက္သြယ္ေရးအဖြဲ႔ (Telecoms Sans Frontieres) မွ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူတဦးက ကုလသမဂၢ ေတာင္းဆိုခ်က္အရ ေထာက္ပံ့ေပးရန္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံတြင္း ေရာက္ရွိလာၿပီးမွ လက္ေလွ်ာ့ မထြက္ခြါရမီတြင္ ေျပာဆိုခဲ့ပါသည္။
ဤသို႔ေသာ ကန္႔သတ္ခ်က္ အခက္အခဲမ်ားမွာ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ တခုမွ် လက္ခံႏိုင္ဖြယ္ မရွိပါ။ သို႔ေသာ္ လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ ႏိုင္ငံတကာအလွဴရွင္မ်ားသို႔ ၎တို႔၏ ကယ္ဆယ္ေရး ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေနမႈမ်ား ေအာင္ျမင္ေန ေၾကာင္း ဆင္ေျခေပး ျပသေနရၿပီး ယခုအခ်ိန္တြင္ ၎တို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္အထေျမာက္၍ ေဆာလ်င္စြာ ျပန္လည္နာလံထူ ခဲ့ေၾကာင္း ဆင္ေျခေပး တိုက္တြန္းေနရသည့္ အေျခအေနျဖစ္ေနေပသည္။
ဤသို႔တင္ျပခ်က္မ်ားကိုလည္း လူအမ်ားက ယံုၾကည္လက္ခံရန္ ခက္ခဲၾကေပလိမ့္မည္။ အလ်ဴရွင္မ်ားဖက္က ယံုၾကည္မႈ နည္းေနၾကသည္။ စစ္အစိုးရက ကြင္းဆင္းေဆာင္ရြက္ေနသည့္ အဖြဲ႔မ်ား ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ အေျခခံမူ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား သတ္ မွတ္ေပးရန္ ဆက္လက္ျငင္းဆန္ေနခဲ့ၿပီး၊ ဤအခ်က္ေၾကာင့္ပင္ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားလည္း ထိခိုက္ေႏွာင့္ ေႏွးေန ေစသည္။ ကုလသမဂၢ၏ ကမၻာ့စားနပ္ရိကၡာ အစီအစဥ္ အဖြဲ႔ (WFP) က သတိေပးေျပာၾကားရာတြင္ အကယ္၍ ေနာက္ထပ္ ရန္ပံုေငြမ်ား မရရွိပါက ယခုေထာက္ပံ့ေရးလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ ပ်ံသန္းေနၾကသည့္ ရဟတ္ယာဥ္မ်ားလည္း ရပ္နားေနၾကရ ေတာ့မည္ဟု သတိေပးေျပာဆိုခဲ့သည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ စစ္အစိုးရအလိုက် ျဖစ္ရေပေတာ့မည္။ စစ္အစိုးရ က ဤရဟတ္ယာဥ္ မ်ား ႏိုင္ငံအတြင္း ပ်ံသန္းခြင့္ျပဳရန္ ကနဦးကတည္းက မလိုလားခဲ့ပါ၊ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ပင္ ခြင့္ျပဳခ်က္ ေပးေရး တုံ႔ဆိုင္း ဖင့္ေႏွးေနျခင္း ျဖစ္သည္။
အာဆီယံအဖြဲ႔က ဦးေဆာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္ နာဂစ္မုန္တိုင္းအၿပီး ပူးတြဲအကဲျဖတ္ စစ္ေဆးခ်က္ (PONJA) ထြက္ေပၚ လာအၿပီးတြင္ ဤအကဲျဖတ္စစ္ေဆးမႈေၾကာင့္ အကူအညီမ်ား ပို၍ရလာဖြယ္ ရွိသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအဖြဲ႔၀င္ ျဖစ္လာၿပီး ေနာက္ ဆယ္စုႏွစ္တခုၾကာ အေကာင္းရလဒ္တခုမွ် မျပႏိုင္ဘဲ ရွိေနရာမွ၊ ယခုအခါတြင္ ေဒသဆိုင္ရာအဖြဲ႔အစည္းျဖစ္သည့္ အာဆီယံက ထူးထူးျခားျခား စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း ဟိတ္ဟန္ထုတ္လြန္းလိုမႈေၾကာင့္လည္း ၎၏အခန္းက႑ကို ျပန္၍ ဖ်က္ေနသည့္သဖြယ္ရွိသည္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ အာဆီယံအဖြဲ႔က ၎တို႔၏အစီအစဥ္မ်ားအတိုင္း အစီအစဥ္တက် လုပ္ ေဆာင္ေနႏိုင္သည္ဟူသည့္ ဗလာကတိ အာမခံခ်က္မ်ားထက္စာလွ်င္ အနည္းငယ္မွ်သာ ပို၍ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါ ေသးသည့္ အေျခအေန ရွိပါသည္။ "ဒုကၡသည္ေတြရဲ႔ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ေတြ ျဖည့္ဆီးေပးႏိုင္ၿပီး သူတို႔က ေဆာလွ်င္စြာ ျပန္လည္နာလံထူႏိုင္ၾက ၿပီ" ဟု အာဆီယံအဖြဲ႔၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးျဖစ္သူ ဆူရင္ ပစ္ဆူ၀န္က (PONJA) အကဲ ျဖတ္ စစ္ေဆးမႈအဖြဲ႔၏ ကနဦး ေလ့လာေတြ႔ရွိခ်က္မ်ားကို ကိုးကား၍ ေျပာဆိုခဲ့သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ ကူညီကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား၏ ထိေရာက္မႈအေပၚ သံသယျဖစ္ေနၾကမႈမ်ား ေပ်ာက္ကင္းၾကရန္ဟု ဆိုလွ်င္ ကုလသမဂၢအေနျဖင့္ စစ္အစိုးရအလိုက် အကူအညီေပးေရးလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ေနရ သည့္ အေျခအေနမွ ရုန္းထြက္ရန္ တနည္းသာ ရွိပါသည္။ အကူအညီေပးေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို စစ္အစိုးရက ျပန္ေပးဆြဲထား သည့္သဖြယ္ ျပဳေနသည့္ အေျခအေနကို ျငင္းဆန္ရန္ လိုအပ္ေနပါသည္။
ဤသို႔ျဖစ္ေစရန္ဆိုလွ်င္ စစ္အစိုးရက ယခုလူသားခ်င္းစာနာမႈဆိုင္ရာ ကပ္ေဘးကို တုံ႔ျပန္ေဆာင္ရြက္ေရးအတြက္ ေနာက္ ထပ္ ႏိုင္ငံတကာအကူအညီမ်ား ရရွိရန္ေမွ်ာ္လင့္ေနေသးသည္ဆိုပါက၊ အျပည့္အ၀ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မွသာလွ်င္ လက္ခံ ႏိုင္ဖြယ္ ရွိပါသည္။ ယခုျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ကပ္ေဘးအေျခအေနက ပိုမိုဆိုးရြားသြားၿပီး ႏိုင္ငံေရးအရ မၿငိမ္မသက္မႈမ်ား ဆက္ လက္ ျဖစ္ပြားလာမည့္ အႏၱရာယ္လည္း ရွိေနပါသည္။
ယခုလကုန္ပိုင္းတြင္ ကုလသမဂၢ၏ အထူးသံ မစၥတာဂမ္ဘာရီက သြားေရာက္သြားေရာက္ဦးမည္ ျဖစ္ၿပီး၊ အမ်ဳိးသားျပန္ လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရးဆိုင္ရာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ျဖစ္ေျမာက္လာေစေရးအတြက္ ေနာက္ထပ္သြားေရာက္တိုက္တြန္း လိမ့္ဦးမည္ ျဖစ္သည္။ ဤအခ်ိန္တြင္ စစ္အစိုးရက အတိုက္အခံအင္အားစုမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းစရာမလိုဟု ျမင္ထား သည္။ သူ၏ အႀကီးအကဲျဖစ္သူ မစၥတာဘန္ကီမြန္က "ျမန္မာျပည္သူမ်ား လြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ အျပည့္အ၀ရရွိ ခံစားႏိုင္ေစေရးအတြက္ အျပင္းအထန္ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္သြားမည္ဟု သံႏၷိဌာန္ခိုင္ခိုင္မာမာ ခ်ထားေၾကာင္း" ေျပာထား ခဲ့သည္။ အကယ္၍ သူက ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ၏ ကတိအတိုင္း ျမဲေစေအာင္ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါက သူ၏ကတိစကားသည္ လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကသည့္ လူလိမ္ႀကီးမ်ား၏ အႏွစ္မဲ့ကတိစကားသဖြယ္ အတူတူသာ ျဖစ္ေနေပေတာ့မည္။
Tuesday, July 8, 2008
စာနယ္ဇင္းသမားမ်ား သို႔မဟုတ္ စစ္အစိုးရ၏ နံပတ္ ၂ ရန္သူ
ေအးခ်မ္းေျမ့ ဇူလိုင္ ၇၊ ၂၀၀၈
“စစ္အစိုးရအတြက္ကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမားၿပီးရင္ သူတိုု႔ရဲ႕ နံပတ္ ၂ ရန္သူက ဂ်ာနယ္လစ္ေတြပဲ” ဟု ရန္ကုန္ သတင္း ဂ်ာနယ္တေစာင္မွ သတင္းေထာက္တဦးက ေျပာဆိုခ်က္က ယေန႔ ျမန္မာစာေပေလာက မည္သို႔ ရပ္တည္လႈပ္ရွားေန ရသည္ကို ေရာင္ျပန္ဟပ္ေဖာ္ျပခ်က္တခုဟု ဆိုရမည္သာ။ ဆက္ဖတ္ရန္ အၿပည္႔အစံု ကို Click ႏွိပ္ပါ။
ျမန္မာသတင္းေထာက္မ်ားသည္ ျပည္တြင္း ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ေဖာ္ျပခြင့္မရသည့္ နာဂစ္မုန္တိုင္း ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္း မ်ားကို ျပည္ပရွိ လြတ္လပ္သည့္ မီဒီယာမ်ားထံ ရသည့္နည္းႏွင့္ ေပးပို႔ျခင္းအားျဖင့္ သတင္းမွန္မ်ားကို ကမၻာက သိခြင့္ ရေအာင္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသျဖင့္ စစ္အစိုးရက ၎တို႔၏ ညံ့ဖ်င္းမႈႏွင့္ တာဝန္မယူမႈမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ေသာ သတင္းသမားႏွင့္ စာေရးဆရာမ်ားကို ရန္သူအျဖစ္ သေဘာထား လာပံုရေၾကာင္း ျမန္မာသတင္းစာဆရာမ်ားက ေျပာဆိုေနၾကသည္။
“ျမန္မာ စာနယ္ဇင္းေတြမွာ ဒုကၡသည္ ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းကို သံုးလို႔မရဘူး။ လူေတြငတ္ေနတယ္ ဆိုတာေရးလို႔ မရဘူး။ ေလေဘး ကယ္ဆယ္ေရးစခန္း လို႔ပဲေရးရတယ္။ အကူအညီ အလံုအေလာက္ မရဘူး ဆိုတာမ်ိဳး ေရးရင္ စိစစ္ေရးက ျဖတ္တာပဲ” ဟု ရန္ကုန္အေျခစိုက္ သတင္းေထာက္ တဦးကေျပာျပသည္။
သတင္းေထာက္မ်ား ႀကိဳးစားပမ္းစားလိုက္ထားသည့့္ အျဖစ္မွန္၊ သတင္းမွန္မ်ားကို စိစစ္ေရးတင္ၿပီး မူၾကမ္းက်လာသည့္ ေန႔မ်ားတြင္ ဂ်ာနယ္တိုက္၌ ဆဲဆိုသံမ်ား ၾကားေနရသည္ဟု သူကဆို၏။
“က်ေနာ္တို႔ ေရးထားတဲ့ သတင္းေတြ ျဖဳတ္ခံလိုက္ရတဲ့ ေန႔ဆို က်ေနာ္တို႔ေတာ့ ထုိင္ၿပီး ဆဲတာပဲ။ တတ္ႏိုင္တာ ဒါပဲရွိတယ္ ေလ။ လူေတြက တကယ္ငတ္ေနၿပီ၊ အကူအညီက မလံုေလာက္ဘူး။ အဲဒါကို ျပည္သူလူထုသိေအာင္ ေရးလို႔မရဘူး။ ဘယ္ေလာက္ ေဒါသထြက္စရာေကာင္းလဲ” ၎ သတင္းေထာက္က ဆက္ေျပာ၏။
လက္တေလာ ထြက္ရွိေနသည့္ ျမန္မာ သတင္းစာႏွင့္ ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ရြာလံုးကၽြတ္ ပ်က္စီးေနသည္ကို အေပၚစီးက ထင္ထင္ရွားရွား ႐ိုက္ယူထားသည့္ ပံုမ်ား၊ ဆန္ရဖို႔ တန္းစီေနသည့္ပံုမ်ား၊ စားစရာ အိုးခြက္ ပန္းကန္မရွိေသာ ေၾကာင့္ ဖက္ရြက္မ်ားႏွင့္ ထမင္းစား ေနသည့္ပံုမ်ား စသည့္ ဒုကၡသည္ မ်ား၏ တကယ့္အေျခအေနကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျဖစ္ေစသည့္ သတင္းဓာတ္ပံုႏွင့္ သတင္း ေပးပို႔ခ်က္ မ်ားအစား အျပဳသေဘာ ေဆာင္သည့္ သတင္းႏွင့္ ေဆာင္းပါးမ်ားသာ ေရးရမည္ဟု စိစစ္ေရးက အမိန္႔ ထုတ္ထားေၾကာင္း ရန္ကုန္အေျခစိုက္ နာမည္ႀကီး ဂ်ာနယ္တေစာင္မွ အယ္ဒီတာတဦးက ေျပာသည္။
“က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ျမင္ကြင္းကို ေဆာင္းပါးေရးလိုက္တယ္ဗ်ာ။ အဘြားအို တေယာက္ ဘာ အကူအညီမွမရဘူး။ ငွက္ေပ်ာအူေတြကို ဒီတိုင္းစားေနရတာ။ အဲဒီအေၾကာင္း ေဆာင္းပါးေရးတာ အျဖဳတ္ခံရတယ္” ဟု သူက ေျပာျပ၏။
နာဂစ္ ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္းအၿပီးတြင္ သတင္းစာဆရာမ်ားကိုသာမကဘဲ ရသ စာေရးဆရာမ်ားကိုပါ ပိုမို စည္းကမ္း တင္းက်ပ္လာေၾကာင္း ျမန္မာ စာေပအသိုင္းအဝန္းမွ ၾကားသိရသည္။
“အရင္ကလည္း ကဗ်ာေတြကို ျဖဳတ္တာပါပဲဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ခုဟာက ပိုဆုိးလာတယ္။ နာဂစ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကဗ်ာေတြက လည္း တကယ့္ ခံစားမႈစစ္စစ္ေတြ ဆိုေတာ့ စစ္အစိုးရကို ပုိိထိတယ္ထင္ပါရဲ႕။ တခ်ိဳ႕ ကဗ်ာ ေတြဆို အဓိပၸာယ္လံုးဝ ေပ်ာက္တဲ့ထိ အေၾကာင္းလိုက္၊ အပုဒ္လိုက္ ျဖဳတ္ခံရတာ” ဟု ကဗ်ာဆရာတဦးက ေျပာျပသည္။
လတ္တေလာ နာဂစ္ ဆိုင္ကလုန္း မုန္တိုင္းႏွင့္ ဆက္စပ္ၿပီး ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံထားရသည့္ ဂ်ာနယ္လစ္ ၄ ဦးရွိၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ျမန္မာ မီဒီယာ အဖြဲ႕အစည္း (BMA) က ထုတ္ျပန္ေၾကညာထားသည္။
မၾကာခင္က အဖမ္းခံလိုက္ရသည့္ ဂ်ာနယ္လစ္မ်ားမွာ ျမန္မာထရီႁဗြန္းဂ်ာနယ္၏ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဦးေအာင္ေက်ာ္ဆန္း၊ အီကိုဗစ္ရွင္း ဂ်ာနယ္ သတင္းေထာက္ မအိမ့္ခိုင္ဦး၊ နာမည္ႀကီး ဟာသသ႐ုပ္ေဆာင္ ႏွင့္ ဘေလာ့ဂါ ဇာဂနာႏွင့္အလြတ္တမ္း ဂ်ာနယ္လစ္တဦးျဖစ္သည့္ ကိုေဇာ္သက္ေထြးတို႔ျဖစ္သည္။
“ျပည္တြင္းက ဂ်ာနယ္လစ္ေတြက ႏိုင္ငံတကာ မီဒီယာေတြကို အျဖစ္မွန္အတုိင္း အသိေပးလိုက္ေတာ့ စစ္အစိုးရက အရွက္ကြဲေတာ့တာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြကို မဲၿပီး ဖမ္းေတာ့တာပဲ။ ဘယ္လိုပဲ ဖမ္းဖမ္း ဂ်ာနယ္လစ္ေတြကေတာ့ လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ေနၾကမွာပဲ” ဟု ရန္ကုန္သတင္းေထာက္က ေျပာသည္။
သတင္းမွန္မ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ တင္ျပေရးအတြက္ အႏၱရာယ္ကိုမမႈဘဲ ျပည္ပမီဒီယာမ်ားမွတဆင့္ ေရးသားတင္ျပေနသည့္ ျပည္တြင္းအေျခစိုက္ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားကမူ ယေန႔ေခတ္တြင္ သတင္းကို ဖုံးဖိ ထား၍ မရေတာ့ဟု ဆုိၾကသည္။
“စာနဲ႔ေရးလို႔မရရင္ ပါးစပ္နဲ႔ သတင္းျဖန္႔ေနမွာပဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီနည္းက ထိေရာက္တယ္ ဗ်။ အဲဒီပါးစပ္ သတင္းကို သူတို႔က ေကာလာဟလလို႔ နာမည္တပ္တာ။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက ေကာလာဟလေတြ က ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ မွန္တယ္။ အဲဒါကို စစ္အစိုးရကလည္းသိတယ္” ဟု ရန္ကုန္အေျခစိုက္ သတင္းေထာက္က ဆက္ေျပာသည္။ ။
