Unity is Strength: Apr 20, 2008

Sunday, April 20, 2008

“ဘယလ္ သဲ ူငယခ္ ်ငး္ ”
ႏွစ္သစ္အတြက္ အားလံုးကို ႏႈတ္ခြန္းဆက္ပါတယ္ေနာ္။
ေယာဂီဝတ္ၿပီးတႏွစ္၊ ဘုန္းႀကီးဝတ္န႔ဲ ႏွစ္ႏွစ္၊ မေလးရွားမွာ ေျခာက္ႏွစ္နဲ႔ ထိန္းသိမ္းေရးစခန္းမွာတႏွစ္၊ အေမရိကား ႏွစ္ႏွစ္၊ စုစုေပါင္းတစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္
သႀကနၤ ္န႔ဲ ရွင္ကြဲကဲခြ ဲ့ရၿပီးတ့ေဲ နာက္ ဒီႏွစ္သစ္အတာကို အက်ဥ္းစံ အက်ယ္ခ်ဳပ္မ်ားနည္းတူ အထီးက်န္စာြ ျဖတ္သန္းေပးေနမိတယ္။ ဒါမွလဲ ပိုမိုရင့္က်က္တဲ့
ကိုယ္ခ်င္းစာနာမႈကို သတိျပဳႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ ပူေလာင္တ့ဲ ေႏေြ နေရာငေ္ အာက္က လွ်ပ္လွ်ပ္ထေနတ့ဲ ပကတိ တိတ္ဆိတ္ေျမျပင္ကို သံတိုင္စကာေတၾြကားကတဆင့္ ေတြေဝေငးေမာစြာ
လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း လြတ္ရက္ေမွ်ာ္လင့္လို႔ မသိႏိုင္ရွာသူတို႔ရ႕ဲ ေပးဆပ္စနြ ္႔လႈေနရဆဲ ဘဝေတဘြ က္က ဝငရ္ ပ္ၾကည့္မိေနရင္းေပါ့။
သူလဲလူ ကိုယ္လဲလူ၊ အဲဒီ လူလူခ်င္းတူတူမွာ ကြဲျပားျခားနားမႈ အတုအေယာင္ အဟန္ေဆာင္ေတြနဲ႔၊ တကယ္တမ္းမေတာ့ လြတ္ေျမာက္ေနသူေတြ
ကိုယ္တိုင္က မလြတ္လပ္ႏိုင္ၾကပါဘူးဆိုတာ သိပ္မၾကာခင္ပဲ သူတို႔သိခြင့္ရသြားေတာ့မွာပါ။ အဲဒီအခါမွာ ေထာင္နံရံတံခါးေတြဟာ အတားအဆီးမရွိ
ပြင့္လင္းလို႔၊ တိုင္းျပညႀ္ကီး တခုလံုးဟာလ ဲ ေၾကေြ ၾကာ္သံေတနြ ႔ဲ ျပည့္လွ်မ္းလို႔၊ လြတ္လပ္မႈေတ ြ ကိုယ္၌က လြတ္လပ္လာေတာ့မယ့္တေန.႔ .. ။
တားဆီးမရတဲ့ မ်က္ရည္ေတြ အလူးလူးန႔ဲ ျပည္သူျပည္သားေတြဟာ ဘႀကီးဦးေလးတို႔ အေမတို႔ အကိုအမတို႔ ညီေလးညီမေလးတို႔န႔အဲ တူ ေအာင္လံေတြ
တလႊားလႊား၊ ဝင့္ၾကြားအားမာန္မ်ားအျပည့္န႔။ဲ သူတို႔ရ႕နဲ ေဘးမွာ ေသနတ္ေတြ စလြယ္ေက်ာပိုးထားတ့ဲ ျပည္သူ႔ရင္ႏွစ္ သားခ်စ္ရတနာမ်ားက ၿပဳံးရႊင္က်ီစယ္စြာ
ဝိုင္းပတ္ကခုန္ေနတဲ့ လူထုကို ေပ႔ဖြ က္ပိုက္ေထးြ လို႔။ မိနမ္႔ ိန္႔ႀကီးၿပံဳးရင္း ႀကည့္ေနေတာ္မူတဲ့ ဦးပဥ ၨင္းဘုရားမ်ားက ဝမ္းသာလႈိက္လစွဲ ြာ။ အဒဲ ါ ျမန္မာ...။
တကယ္တမ္းျဖစ္သင့္တာက ဒါ။
ေလွာင္အိမ္တြင္းမွာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံထားရတ့ဲ ငွက္တေကာင္ကိုလႊတ္ေပးၾကည့္၊ ဖြင့္ဟေပးလာတ့ဲ တံခါးဝက အငမ္းမရ တိုးထြက္လို႔ မိုးထက္ေဝဟင္ယံဆီ
ပ်ံသန္းရင္း တံု႔ျပန္သီေၾကးြ သာြ းတ့ဲ ေတးသံဟာ ကမၻာမွာ အလွဆုံးျဖစ္လိမ့္မယ္။
မိဘျပည္သူမ်ားနဲ႔ စစ္ကိုပူဆာေနၾကတ့ဲ လူေတအြ ၾကားမွာ ကေလးမ်ားဟာ ေခါင္းေမာ့လည္ေမာ့နဲ႔ ေသနတ္ေျပာင္းကို နားမလည္ႏိုင္စြာ
စူးစမ္းၾကည့္ေနရွာတယ္။ အေမရိကားမွာ တကယ့္ေသနတ္အစစ္နဲ႔တူတာ ရုပ္ရွင္ထဲမွာေတာင္ ကေလးေတြ အျမင္မခံပါဘူး။
ပိုၿပီးေတာ့နားလည္ရခက္ေစတာက ဘာသာလူမ်ဳိးမကျဲြပားပဲ တသားတည္းတူညီ တေျမထမဲ ွာ ရပ္တည္ေနထိုင္စားေသာက္လာခ့ဲသူခ်င္း ရန္သူႀကီးေတြပမာ
အျငိဳးတႀကီးန႔ ဲ စစ္ခင္းေနၾကျခင္းပါ။
တကယ္ေတာ့ ျပည္သူဆိုတာ ယေန႔ယခု ေသနတ္တုတ္ဓါးေတြ ကိုင္ေဆာင္ထားၾကတဲ့ စစ္သည္ရဲမက္မ်ားရဲ႕ တခ်ိန္က မိဘမ်ားပဲ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ
ကိုယ္ခ်င္းစာေတြးၾကည့္မိရင္ သိႏိုင္လိမ့္မွာပါ။
ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ား ေပ်ာ္ရႊင္စြာ အတူတကြ လက္တဲြလို႔ လူတန္းေစ့ အၿမဲထာဝရ ေအးခ်မ္းစြာ ေနထိုင္သြားရဖို႔ အားႀကီးသူက အားနည္းသူကို ညွာတာ
ေစာင့္ေရွာက္ ေဖးမစာနာရမွာ ျမင့္ျမတ္သူတို႔ရ႕ဲ အလုပ္။
ေသနတ္ခလုတ္ကို မနားတမ္းဆညဲြ ွစ၊္ အားမစိုက္ရပါဘူးဆိုေပမယ့္ အဒဲ ီက်ည္ဆံေတြ ဒရေဟာ ေျပးဝင္ ထိုးစိုက္သြားလိုက္တ့ေဲ နရာမွာ စိတ္ကူးေလးနဲ႔ျဖစ္ျဖစ ္
ခဏတာ ကိုယ္ဝငၾ္ကည့္။ ၿပီးေတာ့ အသဲ လိုမ်ဳိ း ကိုယ္က ပစ္သတ္လိုက္လို႔ လက္ခ်ည္းဗလာ သက္သက္က ေသသာြ းရတ့ဲ သူေတဟြ ာ ကိုယ္နည္းတူ
ထမင္းကိုလက္နဲ႔စားၿပီး အိုးထဲကေရကို ဆီေဝ့တက္ေနတ့ဲ ခကြ ္ႏြမ္းေလးနဲ႔ ခပ္ေသာက္ခဲ့ရတ့ဲ ဆင္းရဲသားဗမာ။ တေျမထေဲ န တေရထဲေသာက္ေနလာတ ဲ့
တိုင္းရင္းသားအတူတူဟာ ေရွးအတီေတကေန စပ္မယ္ဆို ေဆြမ်ိဳးေတြခ်ည္းပဲ။
မိဘန႔ဲတူတဲ့ အစိုးရဆိုတာဟာ သားသမီးခ်င္းကို အပ်င္းေျပသေဘာမ်ဳိးကေလးနဲ႔ေတာင္မွ ရန္မတိုက္ေပးရဘူး။ ခ်စ္ခင္သင့္ျမတ္ နားလည္မႈရွိစြာနဲ႔
သာယာစိုေျပခ်မ္းေျမ့တဲ့ တိုင္းႏိုင္ငံတခုအျဖစ္ အိမ္နီးခ်င္းေတြရဲ႕ အလယ္မွာ တင့္တယ္ဂုဏ္ယူစဘြယ္ျဖစ္လာေအာင္ ပ်ဳိးေထာင္ျမွင့္တင္ႏိုင္ရမယ္။
ကိုယ္တိုင္က ေသာက္စားမူးရူး ရမ္းကားေနၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ေဘးမွာ သားသမီးေတြ အငတ္ခံထား ထားတယ္ဆိုရင္ မဟုတ္ေသးဘူး။ ဒါဟာျဖင့္ရင္
မိဘအစစ္လား၊ ပေထြးျဖစ္မလား။
တိုက္ပြဲတခုထဲ ကိုယ့္တူရူမွာ ရင္ဆိုင္ရပ္ၾကည့္ေနသူဟာ ငယ္ငယ္က ကစားေဖၚ ညီေလးညီမေလး၊ သူငယ္ခ်င္းေတြမ်ား ျဖစ္ေနေလေရာ့မလား။
တနယ္ရပ္ေက်းမွာ ေရာက္ရွိေနလို႔ ကိုယ့္ေရွ႕က ရပ္ကာေနတဲ့ေကာင္ဟာ ငါ့အမ်ဳိးေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးဆိုရင္ တျခားတေနရာရာ အလားတူ
ျမင္ကငြ ္းတခုထမဲ ွာပဲ ေရာက္ရွိေနႏိုင္တ့ဲ ကိုယ့္ညီေလးညီမေလးမ်ား ေဆြမ်ဳိးဝမ္းကဲမြ ်ားအတကြ ္ ျမင္ေယာင္ၾကည့္လို႔ရပါတယ္။ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားဟာ
အင္မတန္ကို လွပၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတ့ဲ ေလာကအဆင္တန္ဆာ တခုပါ။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စဥ္းစားၿပီးေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ျပတ္သားေစခ်င္ပါၿပီ။
၁၃၇၀ျပည့္ ႏွစ္ကူးအတာမွာ သႀကၤန္ကို အင္မတန္မွ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတ့ဲ ကိုမင္းကိုႏိုင္န႔တဲ ကြ အက်ဥ္းစံ သူရေဲ ကာင္း အေပါင္းရဲ႕ ဆံုးရႈံးနစ္နာခ ံ
ေပးဆပ္ေနမႈေတြ...။
ခ်စေ္ သာသားတို႔ရ႕ ဲ အိမျ္ပန္ခ်နိ ္ေမွ်ာ္ေနရွာမယ့္အေမစုန႔တဲ က ြ အားလံုးရဲ႕ အေမေတြ...။
အလြမ္းတေဝေဝနဲ႔ ပန္းပိေတာက္တို႔ ေၾကြရာေျမဆီ သမင္လည္ျပန္ေငးၾကည့္မိရင္း...။
ဘယ္သူမွ အျမငမ္ ခံဝံ့တ့ဲ ရႈံးနိမမ့္ ႈ မ်က္ရည္မ်ားက အိမ္အျပန္ခက္ေနရွာသူတို႔ရ႕ဲ ဘဝ သက္ျပင္းေမာမ်ားနဲ႔အတူေလ။
“အေတ႕႔ခြ က္သည္
ကမၻာတည္သေရြ႕႔၊ တေျမ့ေျမ့ကၽြမ္း
ျပန္လမ္းမသိ၊ ေျဖမရွိႏွင့္
ေဝဒနာအတိျဖင့္၊ ရင္တြင္းၿငိတြယ္
ႏြယ္တႏြယ္။
ယေန႔ထက္တည္
ခ်စ္မေျပမီ၊ စကားလွမ်ား
နားထဲၾကားေယာင္၊ အိပ္မက္ေအာင္ပင္
စြဲလမ္းစိတ္ဝယ္၊ သူဝင့္ထည္။
မေမ့ရက္ၿပီ
ၾကာရွည္သမွ်၊ ဘဝအပူ
ခဏကူပါ၊ မွ်ယူမေပး
ေျဖေတးြ မေပ်ာ္၊ အေဖၚမ့ကဲ င္း
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းျဖင့္၊ ေစာင့္ရင္းလြင့္ျပယ္
ႏွင္းပြင့္ငယ္။”
“ေကာင္းျမတ္သည့္ ႏွစ္သစ္မွာ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားအေပါင္း ေကာင္းက်ိဳးလိုရာ ဆႏၵမ်ားျဖင့္ မိဘႏွင့္တူေသာ အစိုးရမ်ဳိး ရရွိပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကလွ်က္ ေဘးဒုကၡ
ရန္အႏၱရာယ္အသြယ္သြယ္တို႔မွ ေက်ာ္လႊားလြန္ေျမာက္ၾကၿပီးလွ်င္ ႀကီးပြားတိုးတက္ ႀကြယ္ဝခ်မ္းသာမႈသုခအျဖာျဖာကို ဆြတ္ခူးရယူ
ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း အသက္တမွ် ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို႔သလိုက္ပါသည္။”
ဇာေနယ်

အၿပည္႔အစံုဖတ္လိုလွ်င္

ေျပာပါ

ေျပာပါ
“အခက္အခဲေတာ့ရိွတာေပါ့။ ပို႔ေပးတ့ေဲ ငရြ ေတာ့ ခမ်ာမ်ား ေက်းဇူးတင္ရွာပါတယ္။ ေဆးဖို့းစုစုေပါင္းကေတာ့
ငါးသိန္းေက်ာ္ေလာက္ကုန္သြားတယ္။ အဆင္ေတာ့ေျပသြားတာေပါ့။ ပံုမွန္ေထာင္၀င္စာေတြ႔တဲ့အခါ လိုတာေတြကို
စီစဥ္ေပးပါတယ္။ ကိုေအာင္ထြန္းတို႔ကလဲ ေတာ္လွန္ေရးေန႔ ရံုးေရွ႕ကိစၥနဲ႔ ခ်ိတ္ျပီး ဖမ္းခံလိုက္ရတယ္။ စုစုေပါင္း ၁၂ေယာက္။
ေထာင္၀င္စာအတြက္ အားလံုးခက္ခဲၾကတယ္။ ဒီအထဲက ထြန္းလင္းေက်ာ္ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးကေတာ့ ေဆးရံုၾကီး
တင္လိုက္ရတယ္။ ေသြးေတြအန္လို႔။ နဂိုက သူ့မွာ အဆုပ္ေရာဂါရိွတယ္။ ဖမ္းခံလိုက္ရေတာ့ ပိုဆိုးသြားပံုရပါတယ္။”
ကိုယ္တိုင္ ေသြးအန္ေနသလိုပဲ ခံစားလိုက္ရတယ္။
သူတို႔ကို မျမင္မသိခ့ဖဲ ူးေပမယ့္ မေလးရွားေထာင္ထဲမွာ လူမ်ဳိးျခား ျမန္မာ(ဗမာလို႔ မသံုးတာက ခံလိုက္ရတိုင္း
ညီအကိုတိုင္းရင္းသားေတြက အၿမဲပါေနက်မို႔ပါ)ေတြရဲ႕ အခ်ိဳးခံ အႏိွမ္ခံ အဖဲ့ခံ ဘဝေတြ ကိုယ္တိုင္ရင္ဆိုင္ ႀကံဳခဲ့ရဖူးတယ္ေလ။
အထူးသျဖင့္ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္အဖ႔ဲြ(မေလးေထာင္ရဲေတြက သံရံုးေရွ႕ အမ်ိဳးသားညီလာခံဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပၾကရင္း
ဖမ္းခံရတဲ့သူေတကြ ို စုၾကည္ရ႕လဲ ူေတလြ ို႔ ေခၚတတ္ၾကၿပီး စုၾကည္ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ အဖမ္းခံထားရတာ
မင္းတို႔ကဘာလုပ္ႏိုင္မွာမို႔လနဲ ႔ဲ ေလွာင္ေမးေမးေလ့ရွိပါတယ)္ တိုင္းကို တျခား ေထာင္က် ျမန္မာမ်ားထက္ ပိုၿပီးေတာ့
ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႏွိပ္ကြပ္ပါတယ္။ ေသြးထြက္ကြဲၿပဲ အားရေအာင္ ထိုးက်ိတ္ကန္ေက်ာက္ ရိုက္ႏွက္ႏွိပ္စက္ၿပီးမွ
တိုက္ပိတ္ေဆာင္ဘက္ ဆြဲထုတ္ခံသြားရတာမွာ ခံရတဲ့သူေတြဘက္က သူမ်ားႏိုင္ငံထဲ တရားမဝင္ခိုးေနတဲ့ ကေလကေခ်ေတြဘဝမို႔
ခါးခါးသီးသီး အံႀကိတ္လို႔သာ ခံခ့ၾဲကရတာပါ။
ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္တဲ့ အမိေျမန႔ဲ အဖႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကိုက်ေတာ့ တရားမဝင္သူေတြက ခပ္တည္တည္ တက္အုပ္ထားတာခံၿပီး
တရားဝင္ႏိုင္ငံသားေတျြ ဖစ္တ့ဲ တိုင္းရင္းသားအေပါင္းက တပါးသူစိမ္းေတြရဲ႕ေျမမွာ တရားမဝင္ အျဖစ္ခံလို႔(တခ်ိဳ႔မ်ားဆ ို
ေပ်ာ္လို႔ပါးလို႔၊ တခ်ဳိ႕ေတြလဲ ေသၾကေၾကၾကေပါ့ေလ)ေနရတဲ့ ပံုေတြေျပာပါတယ္။ ဒီစကားကို ဖိႏွိပ္မႈေတြခံမႏိုင္ၾကေတာ့တဲ့အဆံုး
ေထာင္ထဲ အစာငတ္ခံဆႏၵျပၾကစဥ္န႔ဲ တရားရံုးခ်ိန္းတခုမွာ က်ေနာ္တို႔ဟာ အျပစ္သားေတြမဟုတ္ေၾကာင္း ရင္ေကာ့ ေျပာခ့တဲ ုန္းက
အဒဲ ီျမန္မာစကားမတတ္တ့ဲ မေလး၊ တရုတ္၊ ကုလား ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားက တေလးတစား စဥ္းစားနားလည္ေပးၾကတယ္။
အဒဲ ီရ႕ေဲ နာက္ပိုင္းမွာေတာ့ မေလးေထာင္ဝန္ထမ္းေတြဘက္က မစရဲေတာ့ဘူး။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနေတြနဲ႔ ျပည္ပေရာက္
ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ကိုယ္၌က ေထာင္ပါအက်ခံၿပီး ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကတဲ့ အဒဲ ီရႈတ္ရွက္ခတ္ေနတဲ့ ရုတ္မတ္ခုႏွစ္ခ်က္ရ႕ဲ
အႏၱရာယ္ႀကီးမားပံုကို မင္းတို႔ေနာက္ထပ္ ဗမာဘယ္ႏွစ္သန္းေလာက္ ထပ္ၿပီးလက္ခံႏိုင္ေသးလို႔လဲဆိုတဲ့
နိမိတ္ျပေမးခြန္းတခုထနဲ ႔တဲ င္ ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိနားလည္သြားေစတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ အစိုးရဌာနပိုင္ ဝန္ႀကီးအဆင့္ေတကြ ေန
သက္ဆိုင္ရာ ေထာင္ပိုင္ ေထာင္ခ်ဳပ္ေတြဆီကို ဖုန္းဆက္ေျပာဆိုလာရကုန္သည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ
သိသိသာသာမဟုတ္ေပမယ့္ ေပၚေပၚထင္ထင္ႀကီးေတာ့ အသလြတ္ ရိုက္ႏွက္ႏွိပ္စက္ တိုက္ပိတ္တာေတြ မလုပ္ၾကေတာ့ဘူး။
ဆိုလိုခ်င္တာက သူတို႔လူမ်ဳိး သူတို႔ႏိုင္ငံေတြက သူတို႔တိုင္းျပည္ ဒုကၡေရာက္မွာကို စိုးရိမ္ပူပန္တတ္ၾကသေလာက္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးသား
တႏိုင္ငံတည္းအတူတူမွာက်ေတာ့ အမေလးဟ့လဲ ို႔ပဲ အေမေတြကိုတၿပီး ေအာ္ႏိုင္ေတာ့တယ္။ ဗမာစကားကို ဗမာလိုေျပာတာ
တျပည္ေထာင္တည္းသား ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း နားမလည္ၾကေတာ့ဘူးတဲ့လား။
လုပ္ရက္ၾကပံုေတြေျပာပါတယ္။ သူရို႕ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဘယ္ျပည္သူကမွ အဲဒီေလာက္ ဒုကၡအေရာက္ခံၿပီး
အုပ္ခ်ဳပ္ခုိင္းမထားပါဘူးေနာ္။ တရားဝင္ ႏိုင္ငံသားလက္မွတ္ကိုင္ထားတဲ့ ျပည္သူေတြနဲ႔ အဒဲ ီျပည္သူမ်ားရ႕ဲ
ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ထားျခင္းကို ခံရတ့ဲ အစိုးရလႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားက တရားမဝင္ ဖမ္းဆီးခံရ၊ သတ္ျဖတ္ညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္ခံရ၊
အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြထဲ တရားမဝင္ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္နဲ႔ ေနရစဥ္မွာ ဒီအာဏာရွင္ေစာက္ရူးေတြက အတည္ေပါက္နဲ႔ လူထုကိုတျပန္
ၿဖေဲ ဟာက္ေနေသးတယ္။ အရွက္မရွိတ့ဲ အာဏာသူခိုးေတြပါ။ သူခုိးဆိုမွေတာ့လဲ အရွက္ကဘယ္ရွိခ်င္ေတာ့မလဲေလ၊ ေနာ့။
အမ်ားႀကီးပဲ။ သူခိုးေတြ၊ သူခိုးသားမယားေတနြ ႔ ဲ သူတို႔ရဲ႕ေနာက္လိုက္ေတြ...။
တႏိုင္ငံလံုးမွာ က်န္ေနတ့ဲ လူေကာင္းမ်ားက အခုလို ေထာင္ထဲေတြမွာ၊ ရပိ ္သာ၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနဲ႔ တရားစခန္းေတြမွာ၊
လမ္းေတေြ ပၚမွာနဲ႔ ေရမလာ မီးမရတ့ ဲ ပိန္းပိန္းပိတ္ အေမွာင္ထုဖုံးလႊမ္းတဲ့ တိုက္ခန္းငယ္ေတြမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့စြာ...။
တိုင္းျပည္ဟာ ကံၾကမၼာရ႕လဲ က္ထဲ က်ေရာက္လို႔ေနပါၿပီ...။ ဥပေဒအကာအကြယ္မဲ့ေနရတဲ့ ျပည္သူေတြခမ်ာ ဘယ္ေတာ့
လုယက္သတ္ျဖတ္ခံရမလဲ ဆိုတာပဲ ေတြးေၾကာက္ေနရွာရေတာ့မယ္။ လူထုဟာ လံုၿခဳံရာမဲ့ခံစားလာရခ်ိန္ ကံကိုသာလွ်င္
ပံုခ်ၿပီးေတာ့ ျဖစ္လာသမွ် ဘာမဆိုကိုလက္ခံသြားရေတာ့မွာလား။ ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ား ေဟာၾကားခဲ့သလို ရတနာသံုးပါးဂိုဏ္းဝင္
ရဟန္းျမတ္သံဃာေတာ္ေတြကို ညင္းပမ္းႏွိပ္စက္ ေစာ္ကားသတ္ျဖတ္ ေမာင္းထုတ္ခဲ့မႈေတြရဲ႕ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္လာမယ့္
အက်ဳိးဆက္ရလဒ္က တိုင္းျပည္ပ်က္သုန္းျခင္းပဲျဖစ္မလား။ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး သဘာဝေဘးဒဏ္ေတြ က်ေရာက္လာမယ္။ သမိုင္းမွာ
မျဖစ္စဖူး မိုးေခါင္ေရရွား ရာသီဥတုေတြ ေဖါက္ျပန္လို႔ စားနပ္ရိကၡာရွားပါးမႈေတြ ႀကံဳလာမယ္။ လူလူခ်င္း အႏိုင္က်င့္ညွင္းပမ္း
ႏွိပ္စက္သတ္ျဖတ္တာေတြ ေပါလာမယ္။
ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားတ့ႏဲ ိုင္ငံတခုမို႔ ဒီေလာက္ဒုကၡေရာက္ရဖို႔ရွိမလားဆိုရင္ ဘာလို႔ ဒီ ရဟန္းသံဃာ ရွင္သာမေဏနဲ႔
သီလရွင္သူေတာ္စင္ေတြ ေသြးေျမက် ပ်ံလြန္ ညွင္းပမ္းႏိွပ္စက္မႈႀကီးေတြ ျပဳခဲ့ရတာလဲ၊ ျပဳခြင့္ကိုေပးခဲ့ၾကတာလဲ ဆိုတာက အေျဖပဲ
ျဖစ္မွာပါ။ ေသးြ န႔ေဲ ရးတ့ဲ သာသနာမွာ သနပ္ခါးလိမ္း ပန္းပန္ၿပီး ဆႏၵမဲသြားထည့္ ကန္႔ကြက္ခဲ့ရံုနဲ႔ ရလိမ့္မယ္လို႔ထင္ရင္
လုပ္ၾကည့္ေပါ့။ ႏိုင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲေတြျဖစ္တဲ့ တိုင္းျပည္ဥေသွ်ာင္ပါတီ ကိုယ္စားျပဳ ဒီမိုကေရစီအမတ္မ်ားနဲ႔
သခင္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး စစ္စစ္မ်ားကလဲပဲ သိကၡာနဲ႔ ရိကၡာကို မွ်တဆင္ျခင္ၾကည့္မေနပဲနဲ႔ တာဝန္ရွိတဲ႔အေလွ်ာက္
ဆင္းရဲသားေက်ာမြဲ ျပည္သူေတရြ ႕ဲ ငယ္ေနတ့ဲ မ်က္ႏွာကို ေထာက္လို႔ ေထာင္က်က် တန္းက်က် လိုအပ္သလို ျပက္ျပက္သားသား
အေရးယူ ကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္သင့္ပါၿပီ။
ဒီအတိုင္းသာသြား၊ ခင္ဗ်ားတို႔အားလံုး တေန႔ေသလိမ့္မယ္ ဆိုရင္ ေျပာတဲ့သူကို ရန္ရွာခ်င္လိမ့္မယ္။ ေသရင္ၿပီးၿပီလို႔
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ထင္ေနတ့ဲ ဘာသာမ့ေဲ တအြ တကြ ္ ဘုန္းႀကီးတို႔ဘက္ကလဲ သရဏဂံုတင္ေပးဖို႔ မလိုပါဗ်ာ။ ေနာင္တခ်ိန္
ျပည္သူလူထုရ႕ဲ ေမတၱာစူးလို႔ ေလာကန႔ဲ ဓမၼက ဒဏ္ခတ္တဲ့အခါ ဒီလိုလူမဆန္သူေတြရဲ႕ အသုဘရႈဆြမ္းသြတ္မ်ိဳးေတာ့
ေဆာရီးပဲဒကာလို႔သာ ျငင္းလႊတ္ဖို႔ ျပည္သူ႔ဘုန္းဘုန္းမ်ားအားလည္း ဒီစာလက္ခံရရွိၾကသူမ်ားကေနတဆင့္
ၾကားျဖတ္ေလွ်ာက္ထားလိုပါတယ္ဘုရား။ ေနာက္ထပ္ၿပီးေတာ့ ဒီလိုလူစားမ်ိဳးေတြအတြက္ ေျပာစရာက မေသခင္
ထမင္းဝဝစားထားၾကဦးေပါ့လို႔ပဲ။ အသလြတ္ႀကီး က်ိန္းတယ္လို႔ စိတ္ေတာ့မခုၾကနဲ႔ေနာ္။ ဒီကတရားစကားနဲ႔ သံေဝဂယူႏိုင္ဖို႔
ေျပာတာပါ။
သူရဲေကာင္းဆိုတာ ေခတ္ကာလရ႕ေဲ တာင္းဆိုမႈန႔ဲ သမိုင္းရဲ႕လိုအပ္ခ်က္အရသာ ေပၚထြက္လာရစၿမဲပဲျဖစ္တယ္။ တိုင္းျပည္မွာ
လနြ ္လနြ ္မင္းမင္း ေနာက္ထပ္လိုအပ္ေနေသးတ့ဲ သူရဲေကာင္းေတြအျဖစ္ ၈၈လြန္ ကာလေတြထဲက တံခြန္ထူခဲ့သူေတကြ
ဘယ္သူလဲ။ ကံမေကာင္းလွစြာပဲ ကိုယ္ေတာ့မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ေပါက္ပါတယ္ေနာ္။ ေျမွာက္ေပးေနတာလဲမဟုတ္ဘူး။ ၁၉၉၀ျပည့္ႏွစ္
သမိုင္းကေရးြ ခ်ယ္ေပးအပ္ထားတ့ဲ တာဝန္အရန႔ဲ အဲဒီျပည္သူက လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေပးအပ္ခဲ့တဲ့ ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္ပိုင္ခငြ ့္ေတြက
ဘယ္သူ႔ဆီမွာလဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာမွ ျပည္သူလူထုလက္ထဲ မလွိမ့္တပတ္နဲ႔ ျပန္ထိုးအပ္ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ
ကန္႔ကြက္လိုက္ပါ၊ ဒီဟာခင္ဗ်ားတို႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ တာဝန္ေတြခ်ည္းပါပဲ လုပ္ေနရတာလဲ။ ျပည္သူလူထုသာ အခရာ
အဓိကအက်ဆံုးလို႔ဆိုရင္ ဘံုရန္သူေတနြ ႔ဲ အနီးကပ္ဆံုး ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ကိုယ့္လူမ်ဳိး ကိုယ့္ျပည္သူေတြအတြက္ အနညး္ဆံုး
ရင္းႏွီးေပးဆပ္မႈေလးတခုခုေတာ့ တိုင္းရင္းသား မိဘျပည္သူအသီးသီးရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ အားနာပါးနာေလးပဲျဖစ္ျဖစ္
လုပ္ျပသင့္ပါတယ္။ လုပ္ၾကဖို႔အခ်ိန္တန္ၿပီလို႔လဲ ထင္ပါတယ္။
ကိုယ္ကျပည္ပႏိုင္ငံေတြမွာ ရွာေဖြေထာက္ပံ့ႏိုင္လို႔ ကိုယ့္တမိသား ခ်မ္းသာရာရၿပီး ကုသိုလ္ကံေတြေကာင္းမယ္လို႔ ထင္ထားရင္
အဒဲ ီစားႏငို ္ေသာက္ႏိုင္ေနတ့ဲ မိသားစု ေဆမြ ်ဳိးတစုတို႔ရဲ႕ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ေတြက စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕
သားမယားေဆမြ ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားလို မပနြ ္းမပ့ဲ လံုျခဳံစိတ္ခ်စြာ ရွိေနမွာ ေသခ်ာလား။
ဇာေနယ်
(Ref: Hotel Rwanda)