မင္းဟန္
ၾကာသပေတးေန႔၊ ဂ်ဴလုိင္လ 17 2008 07:00 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္
(၆၁) ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္ ေဆာင္းပါး
“အမ်ဳိးသားသူရဲေကာင္း တေယာက္ဟာ ဒီတုိင္းျပည္မွာ သိပ္တာရွည္မခံဘူး။ ရန္သူမ်ားတယ္။ အမ်ားဆံုး သံုးႏွစ္ပဲ ခံမယ္။ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ --- ေနာက္ (၁၈) လထက္ မပိုဘူးလို႔ ယူဆတယ္”
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
(ေမာရစ္ေကာလစ္၏ Last And First in Burma စာအုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ ၂၆၉၊ ၂၇၀) မွ
ဆက္ဖတ္ရန္ အၿပည္႔အစံု ကို Click ႏွိပ္ပါ။
(၁)
၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၈) ရက္။
အင္းစိန္ေထာင္ ---။
“ဂ်ဳိင္း” ----။
က်ယ္ေလာင္သည့္ ေဒါက္ျဖဳတ္သံေၾကာင့္ အုတ္ရိုးနီနီေပၚမွ က်ီးမ်ားလန္႔၍ ထပ်ံကုန္ၾကသည္။ ေရာင္နီက မေပၚေသး။ အင္းစိန္ေထာင္၀င္းအတြင္း အေမွာင္ထုက ႀကီးစုိးေနဆဲ။ အင္းစိန္ေထာင္၏ ႀကိဳးစင္ရွိရာတြင္မူ လ်ပ္စစ္မီးေရာင္မ်ားေၾကာင့္ လင္းလင္းပပ ရွိ၍ေနသည္။ ေဒါက္ျဖဳတ္သံႏွင့္အတူ ႀကိဳးစင္ေပၚမွ ျဖဴျဖဴအရိပ္ ေလးခုသည္ ႀကိဳးစင္တြင္း အတြင္းသို႔ ရိပ္ခနဲ ထိုးဆင္းသြားသည္။ လ်ပ္တျပတ္ ----။ ႀကိဳးတုိင္မွ တြဲေလာင္းက်ေနသည့္ ႀကိဳးေလးေခ်ာင္းက ေလးလံသည့္ အရာ၀တၱဳမ်ားအား ဆြဲထားရသည့္အတြက္ “ တန္း” ၍ ေနသည္။ မလႈပ္ရွား ----။ ၿငိမ္သက္လ်က္။
အင္းစိန္ေထာင္ႀကီးႏွင့္ (၁၂) မိုင္ခန္႔ ေ၀းကြာသည့္ ရန္ကုန္ေထာင္ ႀကိဳးစင္အတြင္း၌လည္း က်ယ္ေလာင္သည့္ ေဒါက္ျဖဳတ္သံ --- ။ ၿပီးလ်င္ ---- ႀကိဳးစင္တုိင္မွ ႀကိဳးစင္တြင္း၊ အတြင္းသို႔ တြဲေလာင္းက်ေနသည့္ ႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းသည္လည္း ---။ မလႈပ္ရွား ---၊ ၿငိမ္သက္လ်က္ ---။
(၂)
၁၉၄၅ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၁၉) ရက္။
ေနသူရိန္ ကဇာတ္ရုံ ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔။
စစ္ၿပီးစ --- ရန္ကုန္ၿမိ့ဳသည္ နာတာရွည္ သူနာတေယာက္၏ နာလန္ထ လူနာကဲ့သို႔ ျဖစ္၍ေနသည္။ အားအင္ကမရွိ ။ ဟိုနားထိလည္းနာ၊ ဒီနားထိလည္းနာႏွင့္ အရာရာသည္ ယိုယြင္း၍ ေန၏။ ယမ္းေငြ႔မ်ားက အုပ္ဆိုင္းဆဲ။ လမ္းမထက္ ေသြးကြက္မ်ားက မုတ္သုန္မိုးအား အာခံ၍ ေနဆဲ။ မုတ္သုန္မိုးသည္ စစ္၏ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္တုိ႔အား မေဆးေၾကာ မသုတ္သင္ႏုိင္ေသး။ အုပ္မႈိင္းေသာ မိုးသားတိမ္ထုတုိ႔၏ ေအာက္၌ ေနသူရိန္ကဇာတ္ရုံၾကီးသည္ ယခင္က အထီးတည္း ။ ယခုမူ ----။
“(ဖ ဆ ပ လ) အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ့ ကိုယ္စား က်ေနာ္ ဒီလူထု အစည္းအေ၀းႀကီးမွာ အဆုိသံုးရပ္ကို တင္သြင္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမဦးစြာ ဗမာ့ တပ္မေတာ္သစ္ကို မ်ဳးိခ်စ္ ဗမာ့တပ္မေတာ္သားမ်ားႏွင့္သာ ဖြဲ႔စည္းသြားရန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယ အဆိုအေနနဲ႔ လြတ္လပ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ တရပ္ ေရးဆြဲႏိုင္ေရးအတြက္ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္္ေတာ္တရပ္ ေခၚယူသြားေရး ျဖစ္္ပါတယ္။ တတိယ အေနနဲ႔ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုး၊ လံုး၀လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံတခု ျဖစ္ဖုိ႔အတြက္ ႀကိဳးပမ္း လုပ္ေဆာင္ၾကတဲ့အခါမွာ အဖြဲ႔အစည္းေပါင္းစံု တုိင္းရင္းသားေပါင္းစုံ စည္းလံုးညီွညႊတ္ၾကဖုိ႔ လိုပါတယ္။ ---- ဒီအတြက္ အားလံုး ညီညီညႊတ္ညႊတ္နဲ႔ လုပ္ကိုင္သြားၾကရန္ ျဖစ္ပါတယ္။”
ေနသူရိန္ လူထု အစည္းအေ၀းပြဲႀကီးသို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွ တင္သြင္းေသာ အဆုိျပဳသံႏွင့္ ေထာက္ခံသည့္ ၾသဘာသံမ်ားသည္ ကဇာတ္ရုံႀကီးအတြင္းမွ လ်ံထြက္၍လာသည္။ `ဤမွ ---- ကန္ေတာ္ႀကီးေရျပင္ကို ျဖတ္တိုက္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံ တနံတလ်ားသို႔ ----။
ေနသူရိန္ လူထု အစည္းအေ၀းပြဲႀကီးက ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပြဲအား လက္နက္ကိုင္ တုိက္ပြဲမွ လူထုတိုက္ပြဲ သဏၭာန္ဆီသို႔ ခ်ဳိးေကြ႔လိုက္သည္။
(၃)
၁၉၄၅ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ( ၂)ရက္။
ကာလကတၱားၿမိဳ့ ၊ အိႏၵိယႏုိင္ငံ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေလာ့လူ၀ီ ေမာင့္ဘတ္တန္က ဗမာ့တပ္မေတာ္သစ္ ဖြဲ႔စည္းေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးရန္ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ႔ကို ဖိတ္ေခၚသည္။ သူက ၿဗိတိသွ် အစိုးရ၏ အေရွ့ေတာင္အာရွ မဟာမိတ္တပ္ေပါင္းစု စစ္္ေသနာပတိခ်ဳပ္။ ၿပီးေနာက္ ျမန္မာ့အေရးအား မွန္မွန္ကန္ကန္ အကဲျဖတ္ႏို္င္သည့္ စစ္ဘက္ အရာရွိတဦး ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔တြင္ ဘီဒီေအမွ ဗိုလ္လက်္ာ၊ ဗိုလ္ေဇယ်၊ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ၊ ဗိုလ္ေဇာ္မင္း၊ ဗုိလ္ေန၀င္း၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္တို႔ ပါၿပီး ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ ဦးဘေဘ၊ ဦးၫိုထြန္း၊ သခင္သန္းထြန္းႏွင့္ ေစာဘဦးႀကီးတုိ႔ ပါသည္။ အဖြဲ႔၏ေခါင္းေဆာင္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္္သည္။ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔သည္ ရန္ကုန္မွ ကာလကတၱား ----။ ကာလကတၱားမွတဆင့္ သိရီိလကၤာႏိုင္ငံ ကႏၷီသို႔ သြားၾကမည္။ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္ အဖြ႔ဲသည္ ကာလကတၲားတြင္ ခတၱနားသည္။ ထုိစဥ္က သခင္သိန္းေဖ (ဦးသိန္းေဖျမင့္) သည္ ကာလကတၲားတြင္ ရွိေနသည္။ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္သိန္းေဖ (ဦးသိန္းေဖျမင့္) ေတြ႔ဆံုၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အနာဂတ္အေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ အနာဂတ္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား မည္သည့္ အခန္းက႑မွ ပါ၀င္ေစမည္နည္း။ စစ္ေခါင္းေဆာင္လား။ ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္လား။ အျမင္ႏွစ္မ်ဳိး ကြဲ၍ေနသည္။ သခင္စိုး၊ သခင္သန္းထြန္း စသည့္ ကြန္ျမဳနစ္မ်ားက ေအာင္ဆန္းသည္ ႏို္င္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ တဦးရွိသင့္သည့္ အရည္အခ်င္း ေပါင္းစံုမရွိ။ ႏိုင္ငံေရး ပရိယာယ္ မကြ်မ္းက်င္။ လူမႈဆက္ဆံေရး ညံ့ဖ်င္းသည္။ ထုိေၾကာင့္ တပ္မေတာ္ထဲတြင္သာ ေနသင့္သည္။ ဤအျမင္ကို ဗိုလ္လက်ာ္ႏွင့္ သခင္သိန္းေဖ (ဦးသိန္းေဖျမင့္) တုိ႔က လက္မခံ။ ေအာင္ဆန္းသည္သာ အမ်ဳိးသားေရး အင္အားစု အေပါင္းကို ညီညႊတ္ေသာ တပ္ဦးတရပ္ ျဖစ္လာေစရန္ စြမ္းေဆာင္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္မႈ ေပးႏိုင္မည့္ တဦးတည္းေသာ ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္သည္။ ထုိေၾကာင့္ စစ္တပ္မွ ထြက္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးတြင္သာ တာ၀န္ယူရမည္။
အဆံုးအျဖတ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေပၚတြင္သာ တည္ေတာ့၏။ ဗမာ့မ်ဳိးခ်စ္ တပ္မေတာ္သစ္တြင္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္အဆင့္ႏွင့္ ( ဒုတိယ တပ္မေတာ္ စစ္ေဆးေရး အရာရွိခ်ဳပ္) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ရာထူးလက္ခံရန္ ေမာင့္ဘတ္တန္က လမ္းေၾကာင္းျပန္၏။ မည္သို႔နည္း ----။
(၄)
၁၉၄၅ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ (၁၉)ရက္။
အလံုလမ္း ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
ဘုရင္ခံ ဆာေဒၚမန္စမစ္သည္ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ (၁၆) ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဆင္းမလားမွ ျပန္လာျခင္း ျဖစ္ၿပီး ဘုရင္ခံသည္ ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္ၿပီး ေနာက္တေန႔မွာပင္ ၎၏အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပံုစံသစ္အား ထုတ္ျပန္ ေၾကျငာေတာ့သည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက မသစ္ဆန္း။ မဲျပာပုဆိုးပင္။ ဘုရင္ခံ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီကို အဖြဲ႔၀င္ (၁၅) ဦးႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းမည္။ ဘုရင္ခံအလုိက် ခန္႔ႏိုင္၏။ ထုတ္ပယ္ႏိုင္၏။ စကၠဴျဖဴစာတမ္း၏ အစြမ္းသတၱိျဖင့္ ကိုလိုနီိစနစ္အား ထိန္းသိမ္းရန္သာ ျဖစ္သည္။ မိုးေႏွာင္ရက္က်န္ ရန္ကုန္ၿမိဳ့က ၿငိမ္သက္လ်က္။
ဘုရင္ခံ ဆာေဒၚမန္စမစ္ႏွင့္ ( ဖ ဆ ပ လ) အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ေဆြးေႏြးပြဲက အခ်ိန္မၾကာ ---။ ဘုရင္ခံက (ဖ ဆ ပ လ) အား ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ အဖြဲ႔တြင္ ပါ၀င္ရန္ ကမ္းလွမ္းသည္။ (ဖ ဆ ပ လ) မွ ဘုရင္ခံအမႈေဆာင္ ေကာင္စီအား ၾကားျဖတ္ယာယီ အမ်ဳိးသား အစိုးရအေနျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းရန္ ရည္ရြယ္၏။ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ (၁၅)ေနရာတြင္ (၁၁) ေနရာအား (ဖ ဆ ပ လ) သို႔ ေပးရန္ ေတာင္းဆိုသည္။ ျပည္ထဲေရး ဌာနကိုလည္း (ဖ ဆ ပ လ) ေကာင္စီ၀င္ တဦးမွ တာ၀န္ယူမည္။ ဘုရင္ခံမွ ခ်က္ခ်င္း အေျဖမေပးႏိုင္။ မၾကာမွီ အေၾကာင္းျပန္ေပးပါမည္ဟု ယဥ္ေက်းစြာျဖင့္ ဆုိသည္။ ၿပီးၿပီ။ ေဆြြးေႏြးပြဲက ဤမွ်သာ ---။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္သန္းထြန္း၊ ႏွင့္ ဦးဘေဘတုိ႔ ဘုရင္ခံအား ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ဘုရင္ခံ၏ အိမ္ေတာ္မွ ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ အလံုလမ္းမႀကီးက စန္႔စန္႔ႀကီး ၀ပ္ဆင္း၍ ေနသည္။ မိုးစက္မ်ားက သူ႔အေပၚ၌ ခုန္ေပါက္၍ ေနၾကသည္။ တပါတ္ခန္႔ ၾကာသည့္အခါ၌ ဘုရင္ခံမွ အေၾကာင္းျပန္သည္။ ( ဖ ဆ ပ လ)၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားအား ျငင္းပယ္သည့္အေၾကာင္း ----။ ၿပီးလွ်င္ --- ဘုရင္ခံသည္ အလိုေတာ္ရိမ်ားႏွင့္ စကၠဴျဖဴစာတမ္းအား ထုဆစ္ေတာ့၏။ ဆာေပၚထြန္း နန္းရင္း၀န္ ျဖစ္လာသည္။
(၅)
၁၉၄၆ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ (၁၇-၂၃)ရက္။
ေရႊတိဂံု အလယ္ပစၥယံ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
ရာသီဥတုသည္ ရွင္း၍ေနသည္။ ေကာင္းကင္သည္ လင္း၍၊ လင္း၍ ----။ တိမ္ဆုိင္ တိမ္အုပ္မ်ား မရွိ။ ေနျခည္သည္ အတားအဆီးမရွိ ေျမကမၻာေပၚသို႔ ျဖန္႔က်က္၍ ဆင္းလာ၏။ ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ႀကီးသည္ ေနျခည္ႏွင့္ လိမ္းက်ံထားသျဖင့္ ေရႊအိုေရာင္ ၀င္းပ၍ ေနသည္။ ထိုးက်ေနသည့္ ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္၏ အရိပ္သည္ အဆုိတင္သြင္းေနသူ အေပၚသို႔ အုပ္မိုးထားသည္။ ဘီဒီေအ ယူနီေဖာင္းႏွင့္ (ဖ ဆ ပ လ) ဥကၠဌ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ ပထမအႀကိမ္ (ဖ ဆ ပ လ) ျပည္လံုးကြ်တ္ ညီလာခံႀကီးသို႔ အဆုိ တင္သြင္း၍ ေနသည္။
“ ---- ဟုတ္လား ။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ၿမိဳ့ေနဆင္းရဲသား၊ ကုန္သည္ပြဲစားမ်ားႏွင့္ တုိင္းရင္းသား အရင္းရွင္ လူတန္းစားေတြဟာ ---- ။ ဟုတ္လား----။ နယ္ခ်ဲ့ အရင္းရွင္ကို အျပဳတ္တုိက္ႏိုင္ဖို႔ ကိုယ့္ဆုိင္ရာ လူတန္းစား အဖြဲ႔အစည္းေတြ တည္ေထာင္ၿပီး လူတန္းစား ညီညႊတ္ေရးေတြ တည္ေဆာက္ၾကရမယ္။ အဲဒီ လူတန္းစား အဖြဲ႔အစည္း အသီးသီးက ကိုယ္စားးလွယ္ေတြနဲ႔ ---- ဟုတ္လား ----။ တသီးပုဂၢလ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ဒီ (ဖ ဆ ပ လ) တပ္ေပါင္းစုႀကီး အတြင္းမွာ ညီညႊတ္စြာနဲ႔ လုပ္ကိုင္ သြားၾကပါရန္ ဒီညီညႊတ္ေရးအဆိုကို တင္သြင္းပါတယ္ ----”
လက္ခုပ္သံမ်ားက ေရႊတိဂံု အလယ္ပစၥယံ အတြင္း၌ ဆူညံ၍ ေနေတာ့သည္။ အဆိုအား ကန္႔ကြက္သူမရွိ အားလံုး ေထာက္ခံၾကသည္။ လူတန္းစား ညီညႊတ္ေရး ၊ ၿပီးလွ်င္ တပ္ေပါင္းစုႀကီးအတြင္း ညီညႊတ္ေရး၊ ထိုမွ အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးဆီသို႔ ----။
ရဟန္း၊ သံဃာ၊ လူထုလူတန္းစား ၊ စုစုေပါင္း ေလးသိန္းေက်ာ္ တက္ေရာက္ၾကသည့္ အႀကီးမားဆံုး ႏိုင္ငံေရး အစည္းအေ၀းပြဲႀကီး ျဖစ္သည္။
“ဒိုမီနီယံ အလိုမရွိ”
“လံုး၀လြတ္လပ္ေရး ခ်က္ခ်င္းေပး”
“တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ အျမန္ေခၚ”
(၆)
၁၉၄၆ ခုႏွစ္ မတ္ (၂၇)ရက္။
အလံုလမ္း၊ ဘုရင္ခံေနအိမ္၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
(ဂ်ပန္ကင္ဒို ဓါးရွည္သည္ အေပၚသို႔ ေျမွာက္၍ တက္သြားသည္။ ေျပာင္လက္ေသာ ကင္ဒုိဓါးရွည္သည္ ေနေရာင္ေအာက္၌ လင္းလက္သြား၏။ ခဏတာအတြင္း ဓါးရွည္သည္ ေအာက္သို႔ စုိက္ဆင္းလာၿပီး ခုတ္ပိုင္းလိုက္သည္။ တိခနဲ ျပတ္မသြား---။ သထံုုခရိုင္၊ ေပါင္ၿမိဳ့နယ္မွ အဂၤလိပ္သူလွ်ဳိ သဲျဖဴကုန္းရြာ၏ ကုလားသူႀကီးသည္ အေရွ႔သို႔ ငိုက္၍ လဲက်သြားသည္။ သို႔႔ေသာ္ ခ်က္ခ်င္း မေသ။ အဂၤလိပ္သူလွ်ိ၏ အသက္က ျပင္းလွသည္။
ေသြးစြန္းေနေသာ ကင္ဒုိဓါးရွည္အား ဓါးအိမ္အတြင္းသို႔ ထုိးသြင္းလုိက္ရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အသက္ျပင္းလြန္းလွသည့္ အဂၤလိပ္သူလွ်ဳိ ကုလားသူႀကီးအား ေသနတ္ႏွင့္ ပစ္သတ္ရန္ သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားအား အမိန္႔ေပးလုိက္သည္။ အနိဌာရုံျမင္းကြင္းအား ၾကည့္ရႈေနၾကေသာ ပရိတ္သတ္ႀကီးသည္ အဂၤလိပ္သူလွ်ဳိတဦး ေသဒဏ္ စီရင္ျခင္းအေပၚ၌ ေက်နပ္၍ ေနၾကသည္။)
ဘုရင္ခံ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ ဒု-ဥကၠဌ ဆာရိုက္၀ုိက္စ္သည္ ဘီအုိင္ေအ စစ္ေၾကာင္းမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့စဥ္ အေပါင္ၿမိဳ့နယ္ မုတၱမ ေဘာလံုးကြင္းအတြင္္း သဲျဖဴေခ်ာင္း ရြာသူႀကီးအား သတ္မႈႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား တရားစြဲဆုိႏိုင္ရန္ အခ်က္အလက္ဖုိင္တြဲကို အစည္းအေ၀းတြင္ ဖတ္ျပ၍ ေနသည္။
အလံုလမ္း ဘုရင္ခံ၏ အိမ္ေတာ္၌ ျပဳလုပ္ေသာ အစည္းအေ၀း ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုရင္ခံကိုယ္တုိင္က မတက္ေရာက္။ ေမၿမိဳ့သို႔ အနားယူ သြားေန၏။ ၿဗိတိသွ် စစ္ဘက္မွ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဘရစ္ႏွင့္ သူ၏ စစ္ဦးစီး အရာရွိႀကီးမ်ား၊ ပုလိ္ပ္မင္းႀကီးႏွင့္ အရပ္ဖက္ အဂၤလိပ္ အရာရွိႀကီးမ်ား တက္ေရာက္ၾကသည္။
အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး တုိက္ပြဲ၏ တပ္ဦးတြင္ ရွိေနသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္မွ ဖယ္ရွားႏိုင္ရန္ လူသတ္မႈျဖင့္ ေထာင္သြင္း ဖမ္းဆီးႏိုင္ရန္ ၾကံစည္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
ျမန္မာျပည္ပုလိပ္မင္းႀကီး မစၥတာ ခ်က္တယ္လ္က -----
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို စီအုိင္ဒီိက ဖမ္းတာနဲ႔ ျမန္မာျပည္ သူပုန္ထၾကမွာပဲ။ ေနာက္ၿပီး စစ္အတြင္းက က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ ျပစ္မႈေတြကို အေထြေထြ လြတ္ၿငိမ္ခ်မ္းသာခြင့္ေပးဖို႔ လန္ဒန္မွာ အခု စဥ္းစားေနၾကၿပီး မၾကာခင္ ဥပေဒ ထြက္လာမယ္။ ဒီေတာ့ မၿပီးစီးေသးဘဲ ဆိုင္းငံ့ထားသင့္တယ္”
ပုလိပ္မင္းၾကီး၏ ေဆြးေႏြးခ်က္အေပၚ တပ္မေတာ္ ေသနာပတိခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘရစ္ကလည္း ေထာက္ခံ၏။
“ဟုတ္တယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ဖမ္းတာနဲ႔ လူထုႀကီးက သူပုန္ထၾကမွာပဲ။ အထူးသျဖင့္ ေက်းလက္ေဒသေတြမွာ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး တု႔ံျပန္ၾကလိမ့္မယ္။ ေနာက္ၿပီး --- ဗမာ့ တပ္မေတာ္အတြင္းမွာ ရွိေနတဲ့ တပ္မေတာ္သား ေလးေထာင္၊ ငါးေထာင္က က်ဳပ္တုိ႔ကို စတုိက္မွာပဲ။ သူတုိ႔မွာ လက္နက္ အျပည့္အစံု ရွိတယ္။ စစ္ပညာ ရွိတယ္။ စစ္ပြဲ အေတြ႔အႀကဳံ ရင့္က်က္ေနၿပီ ျဖစ္တယ္။ ဆရာစံ ဂဠဳန္တပ္လိုမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး -----“
အစည္းအေ၀း ခန္းမအတြင္း တိတ္ဆိတ္၍ သြားသည္။ အားလံုးက ေတြးဆ၍ ေနၾကသည္။ ေနမ၀င္ အင္ပါယာႀကီးအတြက္ -----။
(၇)
၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၂၀)ရက္။
အမွတ္ (၂၅) တာ၀ါလိန္လမ္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေနအိမ္၏ အေပၚထပ္တြင္ (ဖ ဆ ပ လ) အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔အစည္းအေ၀း ထုိင္ေနၾကသည္။ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသည္ ေျပာင္းလဲ ျဖစ္ေပၚလ်က္ ရွိ၏။ ရန္ကုန္ၿမိဳ့သည္ မၿငိမ္သက္။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ေမလ (၁၄) ရက္ေန႔တြင္ အင္းစိန္ခရိုင္၊ ထန္းတပင္ ၿမိဳ့၌ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားအား တားျမစ္မိန္႔ကို ဖီဆန္၍ စစ္ေရး ေလ့က်င့္သည္ ဟူ၍ အစိုးရက ဖမ္းသည္။ မေက်နပ္ၾက။ မတရားေသာ အမိန္႔အာဏာႏွင့္ ဖိႏွိပ္ျခင္းဟု ျမင္ၾကသည္။ ေမလ (၁၈) ရက္ေန႔တြင္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားက မတရားဖမ္းဆီးမႈအား ကန္႔ကြက္သည့္ စီတန္းလွည့္လည္ ဆႏၵျပပြဲႀကီးအား က်င္းပၾကသည္။ လယ္သမားမ်ား ပါသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ပါသည္။ ရဟန္း၊ သံဃာမ်ားလည္း ပါၾကသည္။ မတရား အမိန္႔အာဏာ ဟူသမွ် တာ၀န္အရ ဖီဆန္၍ ျပျခင္းျဖစ္၏။ ပုလိပ္အဖြဲ႔က ပစ္ခတ္ေတာ့သည္။ ဆႏၵျပသူ လယ္သမားႀကီးသံုးဦး ေသဆံုးၿပီး (၁၅)ဦးခန္႔ ဒဏ္ရာရၾကသည္။ ဤမွစ၍ တုိင္းျပည္သည္ မၿငိမ္သက္ေတာ့ ----။ အာဏာ ဖီဆန္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚ၍ လာေတာ့သည္။ လူထု သိန္းႏွင့္ခ်ီ၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ့တြင္ ဆႏၵျပၾကသည္။ (ဖ ဆ ပ လ)၏ ဦးေဆာင္မႈ ေအာက္၌ စနစ္တက် လူထုတုိက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲလ်က္ ရွိသည္။
လူထု၏ အက်ပ္အတည္းက ႀကီးမားလွသည္။ မတရားသည့္ အမိန္႔အာဏာေအာက္ မလူးသာ မလႈပ္သာ ရွိေနသည့္အျပင္ အေျခခံ စားသံုးကုန္ ေစ်းႏႈန္းက အဆမတန္ တက္၍လာသည္။ ဂ်ပန္ ေငြစကၠဴမ်ားအား တရားမ၀င္ ေၾကျငာလိုက္သျဖင့္ ေငြေၾကး အက်ပ္အတည္း ျဖစ္ရသည္။ လက္နက္ပုန္းမ်ားက ေနရာအႏွံ ----။ လုယက္မႈ၊ ဓါးျပတုိက္မႈတုိ႔က တုိး၍လာသည္။ လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရးက လံုၿခဳံ ေခ်ာေမြ႔မႈမရွိ။ ျပည္သူလူထုသည္ က်ီးလန္႔စာ၊ စားဘ၀ေရာက္၍ ေနသည္။
အေျခအေန အရပ္ရပ္အား ဘုရင္ခံ ဆာေဒၚမန္စမစ္ႏွင့္ ဆာေပၚထြန္း အစုိးရသည္ မည္သို႔မွ် မေျဖရွင္းႏိုင္။ အက်ပ္ေတြ႔၍ ေနသည္။
(ဖ ဆ ပ လ) ဗဟို အလုပ္မႈေဆာင္ အဖြဲ႔သည္ လက္ရွိ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ႏုိင္ငံေရး အေျခအေနမ်ားကို ရႈျမင္ရာ၌ မကြဲလြဲ။ အျမင္တူညီၾက၏။ ေရွ႔လုပ္ငန္းစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သူေရးဆြဲထားသည့္ စီမံခ်က္အၾကမ္းအား ဗဟို အလုပ္မႈေဆာင္မ်ားသို႔ ဖတ္ၾကားျပေနသည္။
“ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရး ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ ကန္႔ကြက္ပြဲအတြက္ “
၁။ ၾသဂုတ္လ (၂၅) ရက္ မတိုင္မွီ စီတန္း လမ္းေလွ်ာက္ပြဲ လုပ္ႏုိင္က လုပ္ေစလိုသည္။ မျဖစ္ႏုိင္က အစည္းေ၀းပြဲ လုပ္ေစလိုသည္။
၂။ အထက္ပါ ကန္႔ကြက္ပြဲမွာ အာဏာဖီဆန္ေရး မဟုတ္ေသးသျဖင့္ လက္ရွိ ဥပေဒမ်ားကို ေဖာက္ဖ်က္ျခင္း စေသာ ကိစၥမ်ဳိး မလိုေသးပါ။
၃။ ေႂကြးေႀကာ္သံမ်ားမွာ ေအာက္ပါအတုိင္း ျဖစ္သင့္ပါသည္။
- ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ ဥပေဒေတြ ပယ္ဖ်က္
- ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ အမိန္႔ေတြ ပယ္ဖ်က္
- ကာကြယ္ေရးဥပေဒ အလိုမရွိ
- လက္္တေလာ ဥပေဒ ေတြ အလိုမရွိ
- သတင္းစာေတြ မခ်ဳပ္ခ်ယ္ႏွင့္
- ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ေတြကို လႊတ္ေပး
(၈)
၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၂၀)ရက္။
စက္တင္ဘာလ (၅) ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ ပုလိပ္အစည္းအရုံးမွ ဦးေဆာင္၍ ပုလိပ္သပိတ္ႀကီးအား စတင္သည္။ စက္တင္ဘာ (၁၅) ရက္ေန႔တြင္ စာတုိက္အမႈထမ္းမ်ား သပိတ္ေမွာက္ၾကျပန္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ---- ေၾကးနန္း၊ မီးရထား၊ စည္ပင္သာယာ စေသာ အစုိးရဌာနမ်ား လိုက္၍ သပိတ္ေမွာက္ၾကေတာ့သည္။ ၀န္ထမ္းေပါင္းစံု သပိတ္ႀကီး -----။ သပိတ္ႀကီးေၾကာင့္ နယ္ခဲ့်အစုိးရ ယႏၱရားႀကီး ပ်က္မည္ကဲ့သို႔ ျဖစ္၍လာသည္။ ဘုရင္ခံသစ္ ဆာဟူးဘတ္ရန္႔စ္သည္ မေျဖရွင္းတတ္။ အက်ပ္ေတြ႔၍ ေနသည္။ မည္သို႔ ကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းမည္နည္း။ ဘုရင္ခံသစ္သည္ စက္တင္ဘာ (၁၇) ရက္ေန႔တြင္ ဆာေပၚထြန္း အစိုးရအဖြဲ႔ကို ဖ်က္သိမ္းလုိက္သည္။ ဘုရင္ခံ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီသစ္ ဖြဲ႔စည္းေရးအတြက္ ဆားဟူးဘတ္ရန္႔စ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေတြ႔သည္။ ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီသစ္တြင္ (ဖ ဆ ပ လ) ကိုယ္စားလွယ္ အေရအတြက္ တုိးေပးမည့္အေၾကာင္္း ကမ္းလွမ္း၍လာသည္။
ထုိအခ်ိန္၌ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္လည္း ယူဂႏၵာေထာင္မွ ျပန္ေရာက္၍ ေနၿပီ။ အလိုေတာ္ရိေဟာင္းႀကီး ဦးေစာအားလည္း ဘုရင္ခံသစ္က ေခၚ၍ေတြ႔သည္။ ဘုရင္ခံ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီသစ္ ဖြဲ႔စည္းေရးအား ေဆြြးေႏြးသည္။ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီသစ္တြင္ ပါ၀င္ရန္ ဘုရင္ခံက ဦးေစာအား ကမ္းးလွမ္းသည္။ ဦးေစာက မျငင္း။ သေဘာတူမႈ ရသြားေတာ့သည္။
ဘုရင္ခံအိမ္၀င္း အတြင္းမွ ျပန္ထြက္လာေသာ ဦးေစာ၏ကားသည္ အလံုလမ္းအတုိင္း ေမာင္းႏွင္္၍ လာခဲ့သည္။ သူရိယ သတင္းစာတုိက္သို႔ ေရာက္သည့္အခါ ကားရပ္ၿပီး သတင္းတိုက္အတြင္းသို႔ ဦးေစာ ၀င္၍သြားသည္။ သူရိယ သတင္းစာတုိက္မွ ျပန္ထြက္လာေသာ ဦးေစာ၏ကားေနာက္၌ အစိ္မ္းေရာင္ ဂ်စ္ကားတစင္း လုိက္ပါ၍လာၿပီ။ ဦးေစာက သတိမထားမိ။ ျပည္လမ္းအတုိင္း ေမာင္းႏွင္လာၾကေသာ ကားႏွစ္စင္းသည္ နီးသြားလိုက္၊ ေ၀းသြားလုိက္ႏွင့္ ေျမနီကုန္း အ၀ိုင္းႀကီးအနီးသို႔ ေရာက္၍လာသည္။ အစိမ္းေရာင္ဂ်စ္ကားသည္ အရွိန္ျမွင့္ၿပီး ဦးေစာ၏ကားအား ေက်ာ္တတ္သည္။ ကားႏွစ္စီး ေဘးခ်င္းယွဥ္မိသည္ႏွင့္ အစိမ္းေရာင္ဂ်စ္ကားေပၚမွ ဦးေစာအား ေသနတ္ႏွင့္ ပစ္ေတာ့သည္။ တခ်က္ -------။ ဦးေစာကား၏ မွန္ကို ထိသည္။ မွန္မ်ား ေၾကမြ လႊင့္စင္ကုန္၏။ ေနာက္တခ်က္ ထပ္ပစ္သည္။ ဦးေစာအား မထိ။ ဦးေစာက ကားအတြင္း၀ပ္၍ ေနလိုက္ၿပီ ျဖစ္သည္။ တတိယ တခ်က္ ထပ္ပစ္ျပန္သည္။ ၿပီးလွ်င္ အရွိန္ႏွင့္ေမာင္း၍ ထြက္သြားေတာ့သည္။ ဦးေစာတုိ႔၏ကားက အေ၀းတြင္ က်န္ခဲ့ၿပီ။
(၉)
၁၉၄၆ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၂၃)ရက္။
အမွတ္ (၁၀) ၊ ေဒါင္းနင္းလမ္း၊ လန္ဒန္ၿမိဳ့။
ရန္ကုန္တြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ႏုိင္ငံေရး မၿငိမ္သက္မႈမ်ားအား လန္ဒန္ရွိ ေလဘာအစုိးရသည္ သူ၏ တပ္အင္အားႏွင့္ ေခ်မႈန္းလို၏။ (ဖ ဆ ပ လ) ႏွင့္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးရန္ ဆႏၵမရွိ။ လြတ္လပ္ေရးေပးရန္ မစဥ္းစား။ ကိုလိုနီစနစ္ကိုသာ အခိုင္အမာႏွင့္ တည္ေဆာက္ ခ်င္ေနၾကသည္။ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ေတာင္းဆုိ တုိက္ပြဲ၀င္ေနမႈအား စစ္အင္အား ႏွင့္ ႏွိမ္နင္းလိုေလသည္။ သို႔ေသာ္ ျဖစ္ႏိုင္ ၊ မျဖစ္ႏုိင္ ခ်ိန္ဆ၍ ေနၾကသည္။ ေဒါင္းနင္းလမ္းမွ ၿဗိတိသွ် စစ္ဦးစီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားထံသို႔ ထင္ျမင္ခ်က္ ေတာင္း၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားမွ ေဒါင္းနင္းလမ္း အမွတ္ (၁၀)သို႔ ၎တုိ႔၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားအား အစီရင္ခံ တင္ျပၾက၏။
“ဒုတိယ ကမၻာစစ္ႀကီးတြင္ ကမၻာ့ အေရွ႔တလႊားသို႔ သြားေရာက္ကာ ေလးႏွစ္နီးပါး ၾကာေအာင္ ရန္သူ ဂ်ပန္မ်ားအား တုိက္ခိုက္ရၿပီးမွ စစ္ႏုိင္ေသာ ၿဗိတိသွ်စစ္တပ္မ်ားႏွင့္ ၿဗိတိသွ် လက္ေအာက္ခံ အာဖရိကတုိက္သား တပ္မ်ားသည္ အိမ္ျပန္ခ်င္ေနၾကသည္။ ျမန္မာ အမ်ဳိးသား စစ္တပ္ႏွင့္ တသားတည္း စည္းလံုးညီညႊတ္လ်က္ရွိေသာ ျပည္သူလူထု အင္အားႀကီးကို ၿဖိဳခြင္း အႏိုင္ယူရန္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာဖြယ္ရွိသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ မိုးရာသီ ရႊံႏြံမ်ားအတြင္း၌ ၿဗိတိသွ် စစ္သားမ်ားက ေလးငါးႏွစ္ ဆက္၍ စစ္တုိက္ေနလိုေသာ စိတ္ဓါတ္ မရွိေတာ့ၿပီ။ ထုိ႔အျပင္ အိႏၵိယျပည္ႀကီးသည္ မၾကာမီေသာ ကာလအတြင္း၌ လြတ္လပ္ေရး ရသြားေတာ့မည္။ ဤအေျခအေန၌ အိႏၵိယျပည္၏ ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ဂႏၵီ၊ ေန႐ူး အစရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပြဲကို ႏွိမ္နင္းရန္အတြက္ အိႏၵိယ စစ္တပ္မ်ားအား အသံုးခ်ျခင္းကို ခြင့္ျပဳၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ထုိေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံအား အသားတၾကည္ႏွင့္ လြတ္လပ္ေရး ေပးလုိက္ျခင္းသည္သာလွ်င္ အေကာင္းဆံုး နည္းလမ္း ျဖစ္သည္”
(၁၀)
၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ၊ စက္တင္ဘာလ (၂၆)ရက္။
စက္တင္ဘာ (၅) ရက္ေန႔မွ စတင္ခဲ့ေသာ “စက္တင္ဘာ အေရးေတာ္ပံုႀကီး” သည္ အားေကာင္း၍ သာလာ၏။ ဘုရင္ခံသည္ (ဖ ဆ ပ လ) အား အမႈေဆာင္ ေကာင္စီသစ္တြင္ ပါ၀င္ရန္ ကမ္းလွမ္းေနေသာ္လည္း (ဖ ဆ ပ လ) ၏ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားအား ေစ်းဆစ္၍သာ ေနေလသည္။ မလုိက္ေလ်ာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဘုရင္ခံအား ---
“က်ဳပ္ေတာင္းတာ ေအးေအးေဆးေဆး မေပးရင္ လူထုကို က်ဳပ္ထိန္းႏုိင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ထ ခ်ကုန္လိမ့္မယ္”
ဟူ၍ တဖက္မွ အားကိုျပ၍ ၿခိမ္းေျခာက္၏။ တဖက္မွ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားကို ေအးေဆးစြာႏွင့္ ရရွိႏိုင္ရန္ ေစ့စပ္ ၫွိႏႈိင္း၏။ အေလ်ာ့အတင္း လုပ္ၾက၏။ စက္တင္ဘာလ (၂၉) ရက္ေန႔တြင္ လူထုသိန္းႏွင့္ခ်ီ၍ စကၠဴျဖဴစာတမ္း ကန္႔ကြက္ပြဲ ျပဳလုပ္မည္ဟု ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ေၾကျငာလုိက္၏။ ဘုရင္ခံ တင္းမထားႏုိင္ေတာ့။ ေလ်ာ့ေပးရေတာ့သည္။
ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီအား (၁၁) ဦးႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းမည္။ (ဖ ဆ ပ လ) မွ (၇)ဦး ပါ၀င္မည္။ ေကာင္စီကို အစုိးရအဖြဲ႔ ပံုသ႑ာန္ႏွင့္ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္မည္။ ဘုုရင္ခံက အမႈေဆာင္ေကာင္စီ၏ သဘာပတိ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဒုတိိယ သဘာပတိ၊ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားေရးဌာနကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္္ဆန္းက တာ၀န္ယူၿပီး ေတာင္တန္းေဒသမ်ားကို ဘုရင္ခံမွ တုိက္ရိုက္ တာ၀န္ခံမည္။
ဘုရင္ခံႏွင္ (ဖ ဆ ပ လ) တို႔ ၫွိႏႈိင္း၍ ရသြားၾကၿပီ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အစုိးရ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ တာ၀န္ကို အလံုလမ္း၊ ဘုရင္ခံေနအိမ္၌ လက္မွတ္ေရးထိုး ရယူခဲ့ၿပီးေနာက္ တာ၀ါလိန္းလမ္း ေနအိမ္သို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ပါ၀င္ေသာ အစုိးရ၊ ညီၫႊတ္ေသာ (ဖ ဆ ပ လ)ႏွင့္ လူထုသည္ ယာယီ အမ်ဳိးသားအစုိးရအျဖစ္ အခ်ဳပ္အခ်ာ အာဏာပိုင္ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္သို႔ အေရာက္ ခ်ီတက္ေတာ့မည္။
(၁၁)
၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ (၄) ရက္။
အမွတ္ (၂၅) ၊ တာ၀ါလိန္းလမ္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေနအိမ္ အေပၚထပ္၌ (ဖ ဆ ပ လ) အလုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔အစည္းအေ၀း ျပဳလုပ္ေနသည္မွာ ႏွစ္ရက္ရွိၿပီ။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မခ်ႏိုင္ေသး။ မေန႔ညကလည္း သန္းေခါင္ေက်ာ္မွ အစည္းအေ၀း ရပ္နားလုိက္ရသည္။ လူေတြက ပန္း၍ေန၏။ (ဖ ဆ ပ လ) အဖြဲ႔မွ ဘုရင္ခံ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီအစုိးရ အဖြဲ႔တြင္၀င္ၿပီး တလေက်ာ္ေက်ာ္ ကာလအတြင္း (ဖ ဆ ပ လ) အေနျဖင့္ ေနာက္တဆင့္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ လန္ဒန္ အစုိးရကို ေတာင္းဆိုမည့္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ မေန႔ညက သခင္ႏုသည္ (ဖ ဆ ပ လ) ဗဟို အလုပ္မႈေဆာင္ အဖြဲ႔သို႔ အဆိုတရပ္ တင္၍ ေဆြးေႏြးသည္။
ၿဗိတိသွ် အစုိးရ အေနႏွင့္ ျမန္မာျပည္၏ လြတ္လပ္ေရးကို တႏွစ္အတြင္း ေပးပါမည္ဟု ၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ (၃၁) ရက္ေန႔ မတုိင္မွီ လန္ဒန္ရွိ ေလဘာအစိုးရက ေၾကျငာေပးရန္။
ၿဗိတိသွ်အစုိးရက မေၾကျငာေပးပါက ဘုရင္ခံ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီ အစိုးရအဖြဲ႔မွ (ဖ ဆ ပ လ) ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ႏႈတ္ထြက္မည္။ ၿပီးလ်ွင္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အႏုနည္းျဖင့္ အာဏာဖီဆန္ေရး တုိက္ပြဲမ်ား ဆင္ႏႊဲသြားမည္။
သခင္ႏု၏ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားအား ဆုိရွယ္လစ္ပါတီမွ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ေထာက္ခံသည္။ ဦးဘေဘတုိ႔က ကန္႔ကြက္၏။ က်န္လူမ်ားမွာေတာ့ မည္သည့္ သေဘာထားမွ မေျပာၾက။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ သေဘာထားအား သိခ်င္ၾကပံုရ၏။ သူ႔သေဘာထားအား ေဆြးေႏြးလုိက္ပါက က်န္လူမ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ သေဘာထားအတုိင္း ရပ္တည္ၾကမည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေထာက္ခံပါက သေဘာမတူေသာ္လည္း ေထာက္ခံၾကမည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ကန္႔ကြက္ပါက ေထာက္ခံခ်င္ေသာ္လည္း သူတုိ႔ ကန္႔ကြက္ၾကမည္။ ထိုေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သူ႔၏ သေဘာထားအား အရင္ မတင္ျပျခင္း ျဖစ္္သည္။ ဤသို႔ႏွင့္ မေန႔က အစည္းေ၀းသည္ ညနက္ သန္းေခါင္ေက်ာ္ခဲ့၏။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟူ၍ မခ်မွတ္ႏို္င္ခဲ့။ ဒုတိယည ဗဟို အလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ အစည္းအေ၀း စသည္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွစ၍ ေဆြးေႏြးေတာ့သည္။
“လြတ္လပ္ေရးဟာ အေရးအႀကီးဆံုး ျပႆနာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီျပႆနာကို ဦးစားေပးၿပီး ေဆာင္ရြက္ရမယ္။ ဒီလို ဦးစားေပးၿပီး မေဆာင္ရြက္ရင္ လြတ္လပ္ေရးကို က်ေနာ္တုိ႔ မ်က္ေျခပ်က္သြားမယ္။ ဒီလြတ္လပ္ေရး ေပးပါမယ္လို႔ ၿဗိတိသွ်အစုိးရကို ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ (၃၁) ရက္ေန႔မတိုင္မီ ေၾကျငာခိုင္းရုံနဲ႔ မလံုေလာက္ဘူး။ မေၾကျငာရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ဘာလုပ္မယ္ဆုိတာ ပါရမယ္။ အဲဒါမပါရင္ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ၿဗိတိသွ်အစုိးရက ဖုိင္တြဲခ်င္လည္း တြဲထားလိုက္မယ္။ စကၠဴစုတ္ထဲ့တဲ့ ျခင္းထဲကို စုတ္ပစ္ၿပီး ထည့္ခ်င္ ထည့္ထား လိုက္လိမ့္မယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ၿဗိတိသွ် အစုိးရက မေၾကျငာရင္ က်ေနာ္တို႔ ဘာလုပ္မယ္ ဆိုတာကို ထည့္ရမယ္။ မထည့္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ အာဏာ ဖီဆန္တယ္ဆုိတာ မလုပ္ရင္ မျဖစ္လုိ႔ လုပ္ရတာ လြယ္တဲ့ကိစၥ မဟုတ္ဘူး။ အိႏၵိယမွာ မဟတၱမဂႏၵီဟာ အႏုနည္း အာဏာဖီဆန္ဖို႔ သူ႔လူေတြကို ၫႊန္ၾကားတယ္။ လူတခ်ဳိ႔သာ နားေထာင္တယ္။ တခ်ဳိ႔က နားမေထာင္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ဗမာေတြက သိပ္စိတ္ဆပ္တယ္။ အႏုနည္းနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ထိ အာဏာ ဖီဆန္ႏို္င္မလဲ ဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ရမွာပဲ။ အိႏၵိယမွာ တခ်ဳိ႔လူေတြဟာ အၾကမ္းဖက္လာတဲ့အခါ ဂႏၵီဟာ အာဏာဖီဆန္ေရးကို ရုပ္သိမ္းပစ္လုိက္ရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ လူေတြက က်ေနာ္တို႔စကားကို နားမေထာင္ဘဲ အၾကမ္းဖက္လာရင္ အာဏာဖီဆန္ေရးကို ခ်က္ခ်င္း ရပ္ပစ္ရမွာပဲ ----“
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေဆြးေႏြးၿပီးသည့္ေနာက္ (ဖ ဆ ပ လ) အလုပ္မႈေဆာင္အဖြဲ႔မွ သခင္ႏု၏ အဆုိကို မကန္႔ကြက္ၾကေတာ့။ အားလံုးမွ ေထာက္ခံလုိက္ၾကသည္။ (ဖ ဆ ပ လ) အလုပ္ အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔အစည္းအေ၀းကား ၿပီးေလၿပီ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ့က ၿငိမ္သက္စြာ လဲေလ်ာင္း၍ ေနသည္။ တခါတခါ တာ၀ါလိန္းလမ္းမေပၚမွ ေမာင္းႏွင္သြားေသာ ေမာ္ေတာ္ကားသံမ်ားအား ၾကားရသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ ၀င္လာသည္။ သမီးငယ္ မစုက မိခင္၏ေဘး၌ ႏွစ္ႏွစ္ၿခဳိက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္၍ ေနေလၿပီ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ေနသည့္ သမိီးငယ္ မစု၏ နဖူးျပင္သို႔ ညင္သာစြာ နမ္းလုိက္၏။
(၁၂)
၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ (၂၀) ရက္။
ေလာင္း၀စၥလမ္း၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ ဌာနခ်ဳပ္။
ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအား (ဖ ဆ ပ လ)အတြင္းမွ ထုတ္ပယ္ ပစ္လုိက္ၿပီးသည့္ေနာက္ (ဖ ဆ ပ လ) တြင္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္အဖြဲ႔ႏွင့္ ဆုိရွယ္လစ္ ပါတီတုိ႔သာလွ်င္ အင္အားႀကီးမားစြာႏွင့္ က်န္ရိွခဲ့ေတာ့သည္။ (ဖ ဆ ပ လ) အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီး အတြင္း၌ အဖြဲ႔အစည္း အလံမ်ားအား တိုးေ၀ွ႔၍ စုိက္ထူေနၾကသည္။ (ဖ ဆ ပ လ) အတြင္း စစ္ေရးအရ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္အဖြဲ႔ ရွိပါလ်က္ႏွင့္ ဆုိရွယ္လစ္ပါတီက လယ္သမား ရွပ္နီတပ္အား စင္ၿပိဳင္ေထာင္၏။ ျပည္ထဲေရးဌာနသည္ ဆုိရွယ္လစ္ ပါတီ၀င္မ်ားအား ေသနတ္လိုင္စင္ ထုတ္ေပးသည္။ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားကိုမူ မထုတ္ေပး။ ထိုစဥ္က ျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကီးက ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း ျဖစ္သည္။ သူက ဆုိရွယ္လစ္ပါတီမွ ေခါင္းေဆာင္။ ဤျပႆနာမ်ဳိးက ခရိုင္တုိင္း၌ ျဖစ္ေပၚ၍ေန၏။ ျပႆနာက ႀကီး၍သာ လာသည္။ မေပါက္ကြဲၾကမွီ ေစ့စပ္ ေျဖရွင္းေပးရန္ လိုေပမည္။ သခင္ႏုက ေမၿမိဳ့တြင္ ေရာက္ေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ေၾကးနန္းရိုက္၍ ရန္ကုန္သို႔ အျမန္ျပန္လာရန္ ေခၚလိုက္သည္။ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ႏွင့္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီတုိ႔ ညီၫႊတ္ေရးအတြက္ (ဖ ဆ ပ လ)က ေစ့စပ္ေရး ျပဳလုပ္ေပးသည္။
ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္အဖြဲ႔ ဌာနခ်ဳပ္၀င္းတ၀ိုက္ လူမ်ား တျဖည္းျဖည္း စံုလာၾကၿပီ။ ေယာလံုခ်ည္အကြက္ ရင္ဖံုးအက်ႌႏွင့္ ဆရာဦးဘခ်ဳိသည္ ၫႈိးငယ္ေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားအား လွမ္း၍ ၾကည့္ေနသည္။ ဆရာခ်ဳိမွာ တုိင္းျပည္အတြက္ စုိးရိမ္စိတ္ ၀င္ေနသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ထုိင္ေနရင္း သခင္ႏုႏွင့္ ရယ္ေမာ၍ စကားေျပာေန၏။ တခါ တခါ ဆရာဦးဘခ်ဳိကို လွမ္း၍ စကားေျပာသည္။ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီမွ ခရိုင္ တာ၀န္ခံမ်ားလည္း စံုၿပီ။ ျပည္္သူ႔ရဲေဘာ္မွ ခရိုင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားလည္း စံုၾကၿပီ။ သခင္ႏုကစ၍ ေစ့စပ္ေရးစကား ေျပာသည္။ ၿပီးေနာက္ ဗိုလ္စိန္မွန္၊ ဦးဗေဆြတို႔က ေျပာၾကသည္။ ညီၫႊတ္ၾကရန္ အေၾကာင္းမ်ားအား ႏႈတ္ဖ်ားမွ ေျပာေနၾကသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ စကားေျပာရန္ ရယ္ေမာကာ ထ၍လာသည္။ သူ႔လက္ထဲတြင္ ဒုိင္ယာရီ စာအုပ္ငယ္ေလးအား ကိုင္ထားသည္။ သူ႔ေရွ႔ရွိ ဆိုရွယ္လစ္ ပါတီ၀င္မ်ားႏွင့္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားအား ၾကည့္ၿပီး တံုးတိစကားအား ဆုိေလ၏။
“ ---- မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာစကားမ်ားေနဖို့ ရွိလဲ။ မင္းတုိ႔ အလကား စကားမ်ားေနတာပဲ။ ဒီေလာက္ မိုက္တြင္းမနက္ၾကနဲ႔။ ငါသာ အာဏာရွင္လုပ္ခ်င္ရင္ မင္းတုိ႔ကို ခြစီးထားရုံပဲ။ ရဲေဘာ္ေတြထဲကလည္း ေသာက္သံုးမက်ေကာင္ေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဆုိရွယ္လစ္ထဲကလည္း ဘ၀င္ျမင့္ၿပီး အလကား အထင္ႀကီးေနတာေတြ တပံုႀကီးပဲ။ ေျပာခ်င္ေသးတာက ငါဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္လုိက္ မရွာဘူး။ ကိုယ္ယံုၾကည္ခ်က္အတုိင္း လုပ္သြားမွာပဲ။ တခ်ဳိ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ရာထူးေပး အာဏာေပးၿပီး ေနာက္လုိက္ စုေနၾကတယ္။ ငါဘယ္ေတာ့မွ ဒီလုိမလုပ္ဘူး။ ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္အတုိင္း လုပ္သြားမွာပဲ။ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္လုိက္မေမြးလုိ႔ အခုလည္း တေယာက္တည္း၊ ထီးထီးပဲ”
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ စကားဆံုးသည္ႏွင့္ ျပန္၍ ထုိင္လိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ သခင္ႏုႏွင့္ ရယ္ေမာ၍ စကားေျပာေန၏။ ေမွာင္ရိပ္က သန္း၍ လာေလၿပီ။ စိန္ေ၀လ်ံ တူရိယာအဖြဲ႔မွ `ညီၫႊတ္ေရး ေသြးဗိမာန္` သီခ်င္းသံသည္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ ဌာနခ်ဳပ္၀င္းအတြင္း ပ်ံႏွံ႔၍ ေနသည္။
(၁၃)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ၊ ဇန္န၀ါရီလ (၂၇) ရက္။
အမွတ္ (၁၀) ၊ ေဒါင္းနင္းလမ္း၊ လန္ဒန္ၿမိဳ့။
ေဒါင္းနင္းလမ္း အမွတ္ (၁၀)က ၿဗိတိသွ်၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တုိ႔ ေနထုိင္ရာအိမ္ ျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္ ဗိသုကာ ဆန္ေသာ သာမန္တုိက္ႀကီးမွ်သာ။ ထူးထူးျခားျခား ထည္၀ါ ခန္႔ညားျခင္းမ်ား မရွိလွ။ အျပင္ဖက္မွ ျမင္ရေသာ အျမင္ျဖစ္၏။ အတြင္း၌မူ ခမ္းနား၏ ၊ ထည္၀ါ၏၊ ခန္းလံုးျပည့္ ခင္းထားေသာ ေကာေဇာႀကီးမ်ား။ ၿဗိတိသွ် ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္၊ ၿဗိတိသွ် ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းတုိ႔ႏွင့္ ပါတ္သတ္ စပ္ဆုိင္ေသာ ပန္းခ်ီကားမ်ား၊ ဓါတ္ပံုႀကီးမ်ားအား အခန္းနံရံမ်ားတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲ၍ ထားသည္။ အစည္းအေ၀း ခန္းမက က်ယ္၀န္းၿပီး ခမ္းနားသပ္ရပ္ သန္႔ရွင္း၏။ ပရိေဘာဂမ်ားသည္လည္း ေခတ္မီပံုစံမ်ား မဟုတ္။ ၀ိတုိရိယ ဘုရင္မေခတ္ ပရိေဘာဂ အသံုးအေဆာင္မ်ား ျဖစ္သည္။ ထုထည္ႀကီးသည္။ ခိုင္ခန္႔သည္။ ၿပီးလွ်င္ ---- ေတာ္၀င္ဆန္ၿပီး လက္ရာေျမွာက္လွ၏။ ဤေနရာတြင္ပင္ ၿပီးခဲ့သည့္ ဇန္န၀ါရီ (၁၃) ရက္ေန႔မွ စ၍ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္ေသာ ျမန္မာ့ ကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ႔ႏွင့္ ၿဗိတိသွ်အစုိးရတုိ႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ----။ ယခုမူ အၿပီးသတ္ သေဘာတူညီခ်က္ပင္ ရရွိခဲ့ၿပီ။
လန္ဒန္ ရာသီဥတုက ညေနပိုင္းသို႔ ေရာက္လာသည္ႏွင့္ ေအးခဲ၍ လာေတာ့သည္။ စႏုိးေခၚ မိုးပြင့္မ်ားက အဆက္မျပတ္ သိပ္သည္းစြာ က်လ်က္ရွိသည္။ သေဘာတူညီခ်က္တြင္က အပိုဒ္ (၉) ပိုဒ္သာ ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ---- ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး အတြက္မူ အာမခံခ်က္ ရွိသည္။ စည္းေႏွာင္မႈ ခိုင္ခန္႔၏။ အျပင္တြင္ ေအးခဲေနေသာ္လည္း အစည္းအေ၀း ခန္းမတြင္းတြင္မူ ေႏြး၍ေနသည္။ (ဖ ဆ ပ လ) ကိုယ္စားလွယ္ သခင္ျမႏွင့္ ဦးဘေဘတုိ႔က သေဘာတူညီခ်က္ အပိုဒ္ (၈) အပိုဒ္ခြြဲ (ခ)ႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ထပ္၍ ေဆြးေႏြြးေစလုိသည္။ အပိုဒ္ (၈) အပိုဒ္ခြဲ(ခ) က ----
“နယ္ျခားေဒသရွိ တုိင္းရင္းသားမ်ား၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအား ၎တို႔၏ ဆႏၵသေဘာထားကို ေရွးဦးစြာ ေမးျမန္းရမည္။ ယင္းသို႔ ဆႏၵ သေဘာထား ေမးျမန္းျခင္းကို ေရွ႔လ (၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ) ပင္လံုၿမိဳ့၌ က်င္းပမည့္ အစည္းအေ၀းတြင္ ျဖစ္ေစ ေမးျမန္း၍ ဆႏၵသေဘာထား ယူရမည္။ ေမးျမန္းရမည့္ အခ်က္က ေတာင္တန္းေဒသ ျပည္နယ္မ်ား အေနႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အစုိးရႏွင့္ ဆက္ဆံေရးကို မည္သည့္ပံုစံျဖင့္ ဆက္ဆံလုိေၾကာင္း ၎တုိ႔၏ ဆႏၵသေဘာထားကို ေမးျမန္းရန္ပင္ ျဖစ္သည္”
အဓိပၸါယ္က ေတာင္တန္းေဒသ တုိင္းရင္းသားမ်ား အေနျဖင့္ ျမန္မာတုိ႔ အင္ပါယာအတြင္း ဒိုမီနီယံ အဆင့္ႏွင့္ ေနမလား။ ဒါမွမဟုတ္ ခြဲထြက္ၿပီး သီးျခား လြတ္လပ္ေရး ရယူမလား။ ဟူ၍ သေဘာထား ေတာင္းခံရန္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္ကို သခင္ျမႏွင့္ ဦးဘေဘတို႔မွ စုိးရိမ္စိတ္ျဖင့္ ဘ၀င္မက်ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကမူ” ဒီကိစၥအတြက္ ဘာမွမပူၾကပါနဲ႔ ပင္လံုက်ရင္ ၾကည့္ပါ။ အဂၤလိပ္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္သလုိ မျဖစ္ပါဘူး” ဟု ေျပာၿပီး ထပ္ေဆြးေႏြးရန္ မလိုေတာ့ဟု ဆုိသည္။ ဤတြင္ ----- သေဘာတူစာခ်ဳပ္က လက္မွတ္ ေရးထိုးရန္သာ က်န္ေတာ့၏။ ၿပီးၿပီ။ သို႔ေသာ္ ---- ဂဠဳန္ဦးေစာႏွင့္ သခင္ဗစိန္တို႔ ႏွစ္ဦးက စာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္မ်ားကို သေဘာမတူ၍ လက္မွတ္ ေရးမထုိးႏိုင္ဟု တစခန္း ထလာၾကသည္။ သူတို႔က (ဖ ဆ ပ လ) ကိုယ္စားလွယ္မ်ားမဟုတ္။ အလိုေတာ္ရိမ်ား ျဖစ္၏။ ျငင္းဆန္ျခင္းမွာ အပိုဒ္ (၈) အပုိဒ္ခြဲ (ခ) ေၾကာင့္လည္း မဟုတ္။ (ဖ ဆ ပ လ) ႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား တမင္ ဆန္႔က်င္ၾကျခင္းသာ ျဖစ္္သည္။ ဤစာခ်ဳပ္က ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးသို႔ သြားရာလမ္း ျဖစ္သည္။ ဤသည္ကို အလိုေတာ္ရိမ်ား မေလွ်ာက္လို။ လြတ္လပ္ေရးက အလိုေတာ္ရိမ်ား၏ ႏုိင္ငံေရး သခၤ်ဳိင္းေျမျဖစ္ၿပီး ဤစာခ်ဳပ္က သူတုိ႔အတြက္ ေသဒဏ္ စီရင္ခ်က္မ်ဳိး ျဖစ္၏။ ဤသည္ကို အက္တလီတို႔ကလည္း သိ၏။ သို႔ျဖင့္ စာခ်ဳပ္အား ဂဠဳန္ဦးေစာႏွင့္ သခင္ဗစိန္တို႔ ႏွစ္ဦးမွ သေဘာမတူေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ႏွင့္ လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီး ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ၾကသည္။
“ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္”
(၁၄)
၁၉၄၇ခုႏွစ္ ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၅)ရက္။
(ဖ ဆ ပ လ) ဌာနခ်ဳပ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက တုိ္င္းျပည္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အပင္ပန္းခံႏိုင္သူ ျဖစ္၏။ ေဖေဖာ္၀ါရီလ(၂) ရက္ေန႔တြင္ လန္ဒန္မွ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္ေရာက္ခဲ့သည္။ ၿပီးလွ်င္ ---- ရွမ္းျပည္သို႔ ခရီးထြက္ျပန္သည္။ မနား ---။ ပင္လံုတြင္ တုိင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ေတြ႔သည္။ ေစာ္ဘြားႀကီးမ်ားႏွင့္ ေတြ႔၏။ ဒူး၀ါးႀကီးမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြး၏။ တုိင္းရင္းသား လူထု ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ၫွိႏႈိင္း၏။ ကိုလိုနီ စနစ္ေအာက္မွ လြတ္လပ္ေရး ရယူရာတြင္ ျမန္မာမ်ားႏွင့္အတူ လက္တြဲၿပီး ေအးေအးပူပူ အတူတူ ေသြးစည္း၍ လြတ္လပ္ေရးႀကီးအား ရယူသင့္ေၾကာင္္း စည္းရုံး၏။ တင္ျပ၏။ တုိင္းရင္းသား ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကလည္း သေဘာတူ လက္ခံၾက၏။ ဤသို႔ႏွင့္ပင္လံု၌ ျပည္ေထာင္စု စာခ်ဳပ္ႀကီးအား ခ်ဳပ္ဆိုႏို္င္ခဲ့ေတာ့သည္။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္-----။
ၿဗိတိသွ်အစိုးရမ်ား အံ့အားသင့္၍ သြားေတာ့သည္။ ျပည္တြင္း အလိုေတာ္ရိမ်ား မ်က္ႏွာ ပ်က္ခဲ့ၾကသည္။ ၿဗိတိသွ်တုိ႔မွ ေအာင္ဆန္း - အက္တလီ စာခ်ဳပ္တြင္ သြင္းခဲ့ေသာ အပိုဒ္ (၈) အပိုဒ္ခြဲ(ခ) ႏွပ္ေၾကာင္းကား ထင္သလုိ ျဖစ္မလာခဲ့။ ၿဗိတိသွ်တုိ႔၏ ခံစစ္ကုန္းမ်ား ၿပိဳေလၿပီ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္အား ခ်ဳပ္ဆုိၿပီးသည္ႏွင့္ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္တြင္ လူထုအား ရွင္းျပသည္။ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္ႏွင့္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္တုိ႔ အေၾကာင္း-----။ ၿပီးလွ်င္ ---- (ဖ ဆ ပ လ) ဦးစီးအဖြဲ႔ အစည္းအေ၀း ေခၚျပန္သည္။ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၅) ရက္။ (ဖ ဆ ပ လ) ဌာနခ်ဳဳပ္၌ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္၏ အႏွစ္သာရအား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွ ဦးစီးအဖြဲ႔ အစည္းအေ၀းတြင္ ရွင္းျပသည္။
“ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္အရ ျမန္မာျပည္က ရရွိခဲ့ေသာ အခ်က္မ်ားက အဘယ္နည္း။ ၾကားျဖတ္ အစုိးရသည္ အမ်ဳိးသား ၾကားျဖတ္အစိုးရ အာဏာကို ရရွိခဲ့သည္။
ၿဗိတိသွ်ပါလီမန္က ဥပေဒျပဳ ျပဳလုပ္ေပးျခင္းက မဟုတ္ေပ။ ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ တုိင္းျပည္အာဏာပုိင္ အခြင့္အေရး ရခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
ၾကားျဖတ္ အစုိးရသည္ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ ႏို္င္ငံျခားေရး ဌာနမ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္သည္။ ႏိုင္ငံျခားသို႔ သံတမန္မ်ား ေစလႊတ္ႏို္င္ခြင့္ ရွိသည္။
တိုင္းရင္းသား စစ္တပ္မ်ားကို လံုး၀ အုပ္ခ်ဳပ္ႏို္င္ၿပီး ႏိုင္ငံျခား စစ္တပ္မ်ားမွာက ၾကားျဖတ္အစုိးရ လက္ေအာက္မွာ မရွိေသး။
တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္သည္ ၁၉၃၅ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဥပေဒအရ ေရြးေကာက္ျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ပဲ အရြယ္ေရာက္သူတုိင္း မဲဆႏၵေပး၍ ႏိုင္ငံသားမ်ားသာ ၀င္ေရာက္ အေရြးခံႏို္င္ေသာ လႊတ္ေတာ္ ျဖစ္ရေပမည္။
တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္သည္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္ ၊ မပိုင္ကိုက မဆံုးျဖတ္ရေသး။ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ ရွိသလားဆိုတာ လူထုအင္အား အေပၚမွာ တည္တယ္။”
(၁၅)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၉) ရက္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
ဘုရင္ခံေဟာင္း ဆာေပၚထြန္း၊ ဂဠဳန္ဦးေစာ၊ ေဒါက္တာဘေမာ္တို႔မွ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုအၿပီး တပါတ္အၾကာတြင္ ျပဳလုပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကိုလိုနီစနစ္ႏွင့္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပြဲအတြင္း ပင္လံု ခံစစ္ကုန္းအား ၿဗိတိသွ်တုိ႔ လက္လႊတ္ၿပီး ကာလအတြင္း ျဖစ္သည္။ ဦးေစာမွ ေအာင္ဆန္းအား စြပ္စြဲ တုိက္ခိုက္ေတာ့သည္။
ေအာင္ဆန္းသည္ ကိုလိုနီအစုိးရႏွင့္ ေစ့စပ္ၿပီး အမ်ဳိးသား လြတ္လပ္ေရးအား သစၥာေဖာက္သည္ဟု သတင္းစာ ဆရာမ်ားအား ေျပာသည္။ ဦးေစာမွ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္အား ေဒါင္းနင္းလမ္း ေနအိမ္၌ လက္မွတ္ေရးထုိးစဥ္ ေအာင္ဆန္းသည္ အက္တလီအား မလြန္ဆန္ႏိ္ုင္၍ ေရးထိုးခဲ့ရေၾကာင္း လက္မွတ္ထိုးစဥ္ ေအာင္ဆန္းသည္ လက္တုန္တုန္ႏွင့္ ေရးထုိးခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဂဠဳန္ဦးေစာမွ ေျပာသည္။ ၿပီးလွ်င္ ----- ဂဠဳန္ဦးေစာ၊ သခင္ဗစိန္၊ ေစာဘဦးႀကီးတုိ႔ သံုးေယာက္တို႔သည္ အစုိးရအဖြဲ႔မွ ႏုတ္ထြက္ ခဲ့ၾကေတာ့သည္။ အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးလမ္းႏွင့္ ခြဲထြက္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္္္သည္။ အလိုေတာ္ရိတုိ႔၏ သြားရာလမ္း -----။
(၁၆)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီ (၉) ရက္။
အတြင္း၀န္႐ုံုး၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
အတြင္း၀န္ရုံးမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ (ဖ ဆ ပ လ) ဌာနခ်ဳပ္သို႔ တယ္လီဖုန္းဆက္၏။
“ဟယ္လုိ --- သခင္ႏုလား။ ခင္ဗ်ားနာမည္ အမတ္ေလာင္း စာရင္းထဲမွာ မေတြ႔ဘူး”
သခင္ႏုက ျပန္ေျပာ၏။ ဟုတ္တယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ က်ေနာ္ ေရြးေကာက္ပြဲ မ၀င္ဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းသည္ တယ္လီဖုန္းမွ သခင္ႏုအား ေဒါသႀကီးစြာႏွင့္ ေအာ္၍ေျပာ၏။
“ခင္ဗ်ား မ၀င္လုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ The Country is doomed. “
သခင္ႏုက တယ္လီဖုန္းခြက္အား ခ်လိုက္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေဒါသထြက္ေနစဥ္ သူႏွင့္ စကားေျပာ၍ မျဖစ္။
တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲက ဗမာျပည္၏ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ လြတ္လပ္၍ တရားမွ်တသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီး ျဖစ္သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ( ဖ ဆ ပ လ)မွ အေရြးခ်ယ္ ခံသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီမွလည္း ၀င္ေရာက္ အေရြးခ်ယ္ခံသည္။ ေကအင္ယူႏွင့္ ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ မ်ဳိးခ်စ္ပါတီတို႔မွ ေရြးေကာက္ပြဲအား မ၀င္ေရာက္။ သပိတ္ေမွာက္ၾကသည္။ သခင္စုိး၏ အလံနီ ကြန္ျမဳနစ္ ပါတီကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲအား ဆန္႔က်င္သည္။ ထားေတာ့ -----။ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အမတ္ ေနရာ (၁၈၂) ေနရာ ရွိသည့္အနက္ (ဖ ဆ ပ လ)မွ (၁၇၁) ေနရာ အႏုိင္ရသည္။ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက (၇)ေနရာ အႏုိင္ရရွိသည္။ ျပည္သူမ်ားက လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အသဲၾကားက မဲတျပားႏွင့္ သူတုိ႔ ယံုၾကည္ရာ ( ဖ ဆ ပ လ) သို႔ ဆႏၵျပဳခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္္သည္။
(၁၇)
၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ (၉)ရက္။
တုိင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
လႈိင္ျမစ္အတြင္း ျဖတ္သန္းလာသည့္ မုတ္သုန္မိုးသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ့ေပၚသို႔ တဖြဲဖြဲႏွင့္ မစဲေတာ့။ မိုးဖြဲမ်ားေအာက္၌ ရန္ကုန္ ၿမိဳ့သူၿမိဳ့သားမ်ားသည္ မဟာဗႏၵဳလ ပန္းျခံအတြင္း စုေ၀း၍ ေနၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္သည့္ (ဖ ဆ ပ လ) တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားသည္ မဟာ ဗႏၵဳလ ပန္းျခံအတြင္း စုရုံၿပီး တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ တည္ရွိရာ အတြင္း၀န္မ်ားရုံးသို႔ ခ်ီတက္ၾကမည္။ ပရိတ္သတ္ႀကီးသည္ (ဖ ဆ ပ လ) လႊတ္ေတာ္ အမတ္မ်ားအား ေထာက္ခံ အားေပးေနၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ပန္းႏုေရာင္ ေခါင္းေပါင္းႏွင့္ တုိက္ပံုအင္က်ီ အျဖဴေရာင္ ၀တ္ဆင္ၿပီး ပန္းႏုေရာင္ ခ်ိတ္အဆင္ ပုဆုိးအား ခါးတြင္ စည္းထားသည္။ ယခင္က ဘီဒီေအ စစ္ယူနီေဖာင္း အၿမဲ၀တ္ဆင္ေလ့ ရွိသည့္ ဗိုလ္္ခ်ဳပ္သည္ ပန္းႏုေရာင္ ေခါင္းေပါင္းႏွင့္ ထူးဆန္း၍ ေနသည္။ ပရိတ္သတ္ႀကီးသည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ( ဖ ဆ ပ လ) လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားအား ---- ။
“ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က်န္းမာပါေစ”
“ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က်န္းမာပါေစ” ဟု ေၾကြးေၾကာ္ေနၾကသည္။
နံနက္ (၁၁) နာရီအခ်ိန္တြင္ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေ၀း စသည္။ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေ၀း စသည့္အခါ၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေ၀းအတြင္း ေရွးဦးစြာ ထုိင္ရာမွ ထၿပီး -
“က်ေနာ္ အဆိုတခု တင္ခ်င္ပါတယ္။ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ အမတ္မ်ား ခင္ဗ်ား- ဒီေန႔ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေ၀းမွာ ထံုးစံအတုိင္း အစည္းအေ၀းကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္သြားရန္အတြက္ သဘာပတိ လိုပါတယ္။ ဒီလို သဘာပတီအျဖစ္ တင္ေျမွာက္ဖို႔ က်ေနာ္က ဘ႑ာေရး၀န္ႀကီး သခင္ျမကို အဆို တင္သြင္းပါတယ္”
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အဆုိအား မန္းဘခိုင္က ေထာက္ခံလိုက္သည္။
(၁၈)
ဂဠဳန္ဦးေစာက ယူဂႏၵာႏိုင္ငံမွ ျပန္ေရာက္ၿပီးသည္ႏွင့္ မ်ဳိးခ်စ္ပါတီအား ျပန္လည္ ဖြဲ႔စည္းေတာ့သည္။ (ဖ ဆ ပ လ) အတြင္း ေရာက္ေနၾကသည့္ မ်ဳိးခ်စ္ ပါတီ၀င္မ်ားအား ျပန္ေခၚသည္။ ဦးေစာ၏ အႀကံက ႀကီး၏။ ၁၉၄၆ ႏွစ္ဦးမွစ၍ ဦးေစာသည္ ႏို္င္ငံေတာ္ အာဏာအား ရယူႏိုင္ရန္ ႀကံခဲ့၏။ (ဖ ဆ ပ လ)အား ႏုိင္ငံေရးအရ အတုိက္အခံ လုပ္၏။ ၿဗိတိသွ် စစ္ဖက္ႏွင့္ ေပါင္း၍ ေသနတ္မ်ားအား စု၏။ အိႏၵိယစစ္တပ္ လွ်ပ္စစ္ႏွင့္ စက္မႈလက္မႈ အလုပ္ရုံတပ္မွဴး ေမဂ်ာယန္း ထံမွ ဆပ္မရွင္းဂန္း တလက္၊ ကာဘုိင္ သံုးလက္၊ စတင္းဂန္းတလက္၊ ေတာ္မီဂန္း ႏွစ္လက္၊ လူးဂါး ပစၥတို တလက္၊ ေျခာက္လံုးျပဴး တလက္ႏွင့္ က်ည္ဆံမ်ားအား ၀ယ္ယူခဲ့သည္။ ၿပီးေနာက္ သူ၏ ျမန္မာျပည္သိမ္း စီမံကိန္းအား ေရးဆြဲေတာ့သည္။
(၁) လက္နက္မ်ား စုေဆာင္းရန္
(၂) ခဲယမ္းမီးေက်ာက္မ်ား စုေဆာင္းရန္
(၃) ေငြေၾကး အေျမာက္အမ်ား စုေဆာင္းရန္
(၄) လက္နက္ ခဲယမ္းမ်ားကို မ်ဳိးခ်စ္ဂဠဳန္ တပ္ဖြဲ႔မ်ားထံ လွ်ဳိ၀ွက္ ျဖန္႔ခ်ီထားရန္
(၅) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကို သုတ္သင္ရွင္းလင္းရန္
(၆) နယ္မ်ားမွ အေရးပါေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုလည္း သုတ္သင္ရွင္းလင္းရန္
(၇) (ဖ ဆ ပ လ) စည္းရုံးေရး ဖရိုဖရဲ ျဖစ္လာေစရန္
(၈) (ဖ ဆ ပ လ) ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေသဆံုးသြားလွ်င္ (ဖ ဆ ပ လ) သည္ ျပည္သူ႔အေပၚ ၾသဇာ ရွိေတာ့မည္မဟုတ္
(၉) ထိုအခါ ဘုရင္ခံက မ်ဳိးခ်စ္ပါတီကို အာဏာအပ္လိမ့္မည္
(၁၀) မိ်ဳးခ်စ္ပါတီ အာဏာရလာလွ်င္ လူထုကို ဆြဲေဆာင္ စည္းရုံးႏိုင္မည္။
ဤကား ဦးေစာ၏ အာဏာသိမ္းေရး အနာဂတ္ေျမပံု လမ္းၫြန္(၁၀) ခ်က္ ျဖစ္သည္။ သို႔မဟုတ္---- ဦးေစာ၏ Road Map ------။
(၁၉)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ။
အမွတ္ (၂၂၆)၊ ဗိုလ္တေထာင္လမ္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
အဂၤလိပ္အရာရွိ ဗိုလ္ႀကီး ဗီဗီယန္းသည္ ဂဠဳန္ဦးေစာ၏လူ ဘၫႊန္႔အား ေဖာ္ေရြစြာ ႏႈတ္ဆက္၏။ ဘၫႊန္႔က ထုတ္ျပသည့္ စာရြက္အား ၾကည့္ၿပီး လက္မွတ္ထိုးလုိက္သည္။ အားလံုးက အတုမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ဘရန္းဂန္း ေသနတ္ ႏွစ္ရာႏွင့္ ေျပာင္းပို ႏွစ္ရာ ၊ မဂၢဇင္းက်ည္ကတ္ ရွစ္ရာ တုိ႔အား ထုတ္ယူျခင္း ျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ---- ကားနံပါတ္ အာဘီ ၃၁၁၅ ႏွင့္ ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ ေနအိမ္သို႔ သယ္ေဆာင္ သြားေတာ့သည္။ ရွစ္မိုင္လမ္း ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ ေနအိမ္သို႔ လက္နက္မ်ား သယ္ေဆာင္လာသည့္ ကားသည္ အခက္အခဲမရွိ ၀င္ေရာက္ခဲ့သည္။ ဂဠဳန္ဦးေစာမွ ဘၫႊန္႔အား ၾကည့္ၿပီး ----
“ဂဠဳန္ကြ” ဟူ၍ ေႂကြးေၾကာ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ---- လက္နက္မ်ားအား အင္းယားကန္ အတြင္း၌ စည္းပိုင္းမ်ားျဖင့္ ထည့္ၿပီး ဖြတ္၏။ အခ်ဳိ႔အား သာယာ၀တီ ခရိုင္ဖက္သို႔ ပို႔၏။ မ်ဳိးခ်စ္တပ္မ်ားအား လက္နက္ တပ္ဆင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အၾကမ္းဖက္၍ ႏို္င္ငံေတာ္ အာဏာအား ရယူရန္ ဂဠဳန္တို႔ ၾကံၾကေလၿပီ။
(၂၀)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (၁၆) ရက္။
အလံုလမ္း၊ ဘုရင္ခံေနအိမ္။
မုတ္သံုမိုးက သြန္းၿဖိဳး၍ ေနဆဲ။ ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ အႀကံအစည္အား ရန္ကုန္ၿမိဳ့သားမ်ား သိ၍ ေနၾကသည္။ ဂဠဳန္တပ္မ်ား လက္နက္ စုေနသည္ကို ရန္ကုန္အတြင္း ေျပာ၍ေနၾကသည္။ အတြင္း၀န္ရုံး၌လည္း ဤ သတင္းက ျပန္႔ႏွံ၍ေနသည္။ ၿဗိတိသွ် အာဏာပိုင္မ်ားလည္း သိၾကသည္။ ရဲမင္းႀကီးလည္း သိသည္။ မည္သို႔ လုပ္ၾကမည္နည္း။ မည္သူမွ် လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္မႈမရွိ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ေပ်ာ္ဘြယ္ ဦးျမႏွင့္အတူ ဘုရင္ခံ ဆာဟူးဘတ္ရန္႔စ္ထံသို႔ သြား၍ေတြ႔သည္။ ဂဠဳန္တပ္၏ အေျခအေနအား ရွင္းျပသည္။ ဘုရင္ခံမွ ထိေရာက္သည့္ အေရးယူမႈ မျပဳလုပ္ခဲ့။ ႏွာေစး၍ ေနေတာ့သည္။
ဇူလုိင္လ (၁၈) ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သခင္ႏုႏွင့္အတူ ဘုရင္ခံထံသို႔ ထပ္မံသြားေရာက္ၿပီး ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ လက္နက္ကိစၥမ်ားအား ေျပာျပျပန္သည္။ ဘုရင္ခံ၏ တုံ႔ျပန္မႈက အားမရ။ ဤသို႔ႏွင့္ ------။
(၂၁)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ (၁၉) ရက္။
ေအဒီလမ္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
ရန္ကုန္ၿမိဳ့က တညလံုး ေစြခဲ့သည့္ မိုးေၾကာင့္ စုိစြတ္၍ ေနသည္။ အင္းယားေရျပင္အား ျဖတ္တုိက္၍ လာေသာ ေလသည္ မိုးေငြ႔ေၾကာင့္ ေအးစိမ့္၍ေနသည္။ ဦးေစာသည္ မနက္ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေမာင္စုိး၊ သက္ႏွင္းႏွင့္ စိန္ႀကီးတုိ႔အား သူ႔အခန္းအတြင္းသို႔ ေခၚလုိက္၏။ သူ႔အခန္း အတြင္း၌ကား စတင္းဂန္း၊ ေတာ္မီဂန္းႏွင့္ အမွတ္ (၁၂) အဂၤလိပ္တပ္မေတာ္ ယူနီေဖာင္းမ်ားအား ပံုထားသည္။ ဦးေစာႏွင့္ ေမာင္စိုးတုိ႔ ေဆြးေႏြး၍ ေနသည္။ ပစ္ခတ္မည့္ သူမ်ားအတြင္း လူတေယာက္ လုိေန၏။ မည္သူကို ေရြးမည္နည္း ။ ေနာက္ဆံုး ဦးေစာမွ ရန္ႀကီးေအာင္အား ေရြးလိုက္သည္။ ရန္ႀကီးေအာင္က ဦးေစာ၏ ညီ၀မ္းကြဲမွ ေမြးေသာ ဦးေစာ၏ တူျဖစ္သည္။ အသက္မွာ (၁၆)ႏွစ္သာ ရွိေသး၏။ ရန္ႀကီးေအာင္အား ဦးေစာ၏ အခန္းတြင္းသို႔ ေခၚလုိက္၏။ စစ္ယူနီေဖာင္းမ်ားက ရန္ႀကီးေအာင္ထက္ ႀကီး၍ေနသည္။ ေတာ္မီဂန္း တလက္အား ရန္ႀကီးေအာင္သို႔ ေပးလုိက္သည္။ ေလ့က်င့္ထားၿပီး ျဖစ္သည့္အတြက္ ပစ္ခတ္မႈတြင္ ကြ်မ္းက်င္၍ ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ မိုးကမစဲေသး။ တဖြဲဖြဲႏွင့္ ရြာ၍ေကာင္းေနဆဲ။ ဦးေစာသည္ အခန္းအတြင္းမွ ထြက္သြားသည္။ ဘၫႊန္႔ႏွင့္ ခင္ေမာင္ရင္တို႔အား ဧည့္ခန္းအတြင္း ေတြ႔ၿပီး ရွင္းျပ၍ေနသည္။ ခင္ေမာင္ရင္က အတြင္း၀န္ရုံး၌ ဒီေန႔ ၀န္ႀကီးအစည္းအေ၀း ျပဳလုပ္ျဖစ္၊ မျဖစ္အား ေနာက္ဆံုး အတည္ျပဳခ်က္ ရယူရန္----။ ဘၫႊန္႔က လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌ သခင္ႏု သူ၏ ရုံးခန္းတြင္ ရွိ ၊ မရွိ စံုစမ္းရန္ ျဖစ္သည္။ ေအဒီလမ္း ဦးေစာ၏ေနအိမ္မွ ေဒါ့ဂ်စ္ အမ်ဳိးအစား ကားငယ္ေလးသည္ ၿမိဳ့အတြင္းသို႔ ေမာင္း၍ ထြက္သြားသည္။ ကားေပၚ၌ ဘၫႊန္႔၊ ခင္ေမာင္ရင္ႏွင့္ ေမာင္နီတုိ႔ ပါသြားသည္။
ဦးေစာ ဧည့္ခန္းအတြင္းမွ တယ္လီဖုန္း ျမည္္လာသည္။ မိုးသံေလသံမ်ား ေအာက္မွ တယ္လီဖုန္းသံသည္ စူးစူးရဲရဲ ----။ မိိစၧာတေကာင္ ေအာ္ဟစ္ေနသကဲ့သို႔ ----။
ဦးေစာသည္ တယ္လီဖုန္းအား ေကာက္၍ ကိုင္လုိက္သည္ ။ ခင္ေမာင္ရင္ႏွင့္ ဘၫႊန္႔တုိ႔ထံမွ တယ္လီဖုန္း ျဖစ္သည္။ အစုိးရအဖြဲ႔ အစည္းအေ၀းအား အတြင္း၀န္ရုံး၌ လုပ္ျဖစ္သည္။ သခင္ႏုကမူ သူ၏ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌ ရုံးခန္း၌ မရွိ။ ဦးေစာသည္ တယ္လီဖုန္းအား ခ်လိုက္သည္။
“ေအာင္ဆန္းတုိ႔ အစည္းအေ၀း လုပ္ျဖစ္တယ္။ ကဲ --- သြားၾကမယ္။ ထၾက၊ ျပင္ၾက”
ဂဠဳန္ဦးေစာမွ ေမာင္စိုး၊ သက္ႏွင္း၊ စိန္ႀကီးတုိ႔အား ေျပာလုိက္သည္။ မိုးက ဖြဲဖြဲႏွင့္ ရြာ၍ ေကာင္းေနဆဲ။ သုခသည္ ကင္းဗတ္ဖိနပ္အား စီးထားသည္။ သူက ပစ္ခတ္မည့္သူမ်ားအား ကား ျဖင့္ ေမာင္းပို႔ရမည္။ ပစ္ခတ္မည့္သူမ်ားက ေမာင္စုိး၊ သက္ႏွင္း၊ စိန္ႀကီးႏွင့္ ရန္ႀကီးေအာင္တုိ႔ ျဖစ္သည္။
(၂၂)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ (၁၉) ရက္
အတြင္း၀န္ရုံး၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
အဂၤလိပ္ ဗိသုကာ ဆရာမ်ား၏ လက္ရာ အုတ္ရုိးနီနီမ်ားျဖင့္ ထုထည္ႀကီးမားလွသည့္ အတြင္း၀န္ရုံး အေဆာက္အဦးႀကီးသည္ မိုးေရမ်ားေအာက္၌ ခန္႔ထည္၍ ေနသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သနပ္ခါးေရာင္ ပိုးေပ်ာ့ရင္ဖံုအက်ႌအား ၀တ္ထား၏။ ယခင္ေန႔မ်ားကဲ့သို႔ ဘီဒီေအ စစ္ယူနီေဖာင္းႏွင့္ မဟုတ္။ ဘန္ေကာက္လံုခ်ည္၊ ပိုးေပ်ာ့ ရင္ဖံုး၊ ပန္းႏုေရာင္ ေခါင္းေပါင္းႏွင့္ တဘာသာ ဆန္း၍ေနသည္။ ဂငယ္ပံုစံ စားပြဲရွည္၏ ထိပ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ထုိင္၏။ သခင္ျမ၊ ဦးဘ၀င္းစသည့္ ၀န္ႀကီးမ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ လက္၀ဲဖက္တြင္ ထုိင္ၾကၿပီး၊ လက္ယာဖက္ စားပြဲတြင္မူ ၀န္ႀကီး ဦးဗဂ်မ္း၊ ေပ်ာ္ဘြယ္ ဦးျမတုိ႔ ထုိင္ၾက၏။ ၀န္ႀကီး ေစာစံဖုိးသင္ႏွင့္ ခ်င္းအမ်ဳိးသား၀န္ႀကီး ၀မ္ကိုေဟာတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္က အစည္းအေ၀းသို႔ မတတ္ေရာက္ႏုိင္ၾက။ ခရီးလြန္ေနၾကသည္။ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းသည္လည္း ဥေရာပသို႔ ေရာက္ေန၍ အစည္းအေ၀းတြင္ မရွိ။
၁၀း ၃၇နာရီ -----။
အတြင္း၀န္ ဦးအံုးေမာင္သည္ ၀န္ႀကီး၏ကိုယ္စား ၎ဌာန အေျခအေနမ်ားအား သခင္ျမ၏ေဘးမွ မတ္တပ္ရပ္၍ အစီရင္ခံေႏသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သူ၏ အေရွ႔မ်က္ေစာင္းထိုးတြင္ ထုိင္၍ေနသည္။ သူ၏ အေရွ႔တည့္တည့္၌က ၀န္ႀကီး ဦးဗဂ်မ္းႏွင့္ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမတုိ႔ ရွိသည္။
အစည္းအေ၀းအတြင္းသို႔ ၿဗိတိသွ်အမွတ္ (၁၂) တပ္မေတာ္ ယူနီေဖာင္းႏွင့္ လက္နက္ကိုင္လူ (၄) ေယာက္ ၀င္၍လာသည္။ အတြင္း၀န္ ဦးအံုးေမာင္က မသိ။ သူ၏ ေနာက္ေက်ာဘက္မွ ၀င္လာျခင္းျဖစ္၍ မေတြ႔ရ။ အစည္းအေ၀းသို႔ ဆက္၍ အစီရင္ခံ တင္ျပ၍ ေနသည္။ ၀င္လာသူ ေလးေယာက္သည္ ဂငယ္ပံု စားပြဲထိပ္၀သို႔ သြား၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ၊ တည့္တည့္ အေနအထာ ----။ ေသနတ္မ်ားႏွင့္ ထုိး၍ ခ်ိန္သည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ထုိင္ရာမွ ထ၍ တား၏။ အသံမ်ားက လံုးေထြး၍ သြားေတာ့၏။
ေမာင္စုိးက အမိန္႔ေပး၏။
“ပစ္ ပစ္”
ေတာ္မီဂန္းျဖင့္ ရန္ႀကီးေအာင္သည္ ပစ္၏။ ယမ္းေပါက္ကြဲသံမ်ားက ဆူညံ၍ ေနသည္။ စိန္ႀကီး၏ ေသနတ္ေျပာင္း၀မွ မီးပြင့္မ်ားက ခုန္ေပါက္၍ ထြက္ေနသည္။ သက္ႏွင္း၏ ဘယ္ဘက္လက္ျဖင့္ ေပြ႔ကိုင္ထားေသာ စတင္းဂန္း ေသနတ္ငယ္သည္ ေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ ရမ္းခါ၍ ေနသည္။ သူ၏ ညာဖက္လက္ၫႈိးမွာမူ “ေထြကာ” ကြင္းအတြင္းရွိ ေမာင္းခလုတ္ငယ္အား ေကြး၍ ထားသည္။ မရပ္ေတာ့ -----။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ မတ္မတ္ ရပ္ေနရာမွ အေနာက္သို႔ လန္၍ က်သြားသည္။ သူထုိင္သည့္ ကုလားထုိင္ ေနာက္မီွမွ ကေဒါင္းရုပ္သည္ က်ည္သင့္၍ ပဲ့ထြက္သြားသည္။ တခ်က္ ----၊ ႏွစ္ခ်က္ ---- မေရမတြက္ႏုိင္ေတာ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ကုလားထုိင္ႏွင့္အတူ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ လဲ၍ က်သြားသည္။ ေသြးမ်ားက `တာ` က်ဳိးသည့္အလား။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ကိုယ္မွ ေသြးမ်ား သြန္းက်၍ ေနသည္။ ရန္ႀကီးေအာင္သည္ ၀ပ္ေနသည့္သူမ်ားအား မုဆုိးဒူးေထာက္ ထုိင္၍ ပစ္ျပန္၏။ ေတာ္မီဂန္း ေသနတ္သံမ်ားက ဆူညံ၍ ေနေတာ့သည္။ ယမ္းေငြ႔မ်ားက မႊန္ထူ၍ ေနေတာ့သည္။ ေသြးနံ႔ႏွင့္ယမ္းနံ႔ ေရာ၍သြားေတာ့၏။
ဦးရာဇတ္၏ သက္ေတာ္ေစာင့္ ရဲေဘာ္ ကိုေထြးသည္ ေသနတ္သံမ်ား ၾကား၍ ေျပးလာသည္။ ၀န္ႀကီးမ်ား အစည္းအေ၀း ျပဳလုပ္ေနသည့္ အခန္း၏အျပင္တြင္ ၿဗိတိသွ်အမွတ္ (၁၂) တံဆိပ္ တပ္ထားသည့္ စစ္ယူနီေဖာင္း၀တ္ ေသနတ္ကိုင္ ေလးေယာက္ႏွင့္ေတြ႔၏။ အံ့အားသင့္ေနေသာ ရဲေဘာ္ကိုေထြးအား ရန္ႀကီးေအာင္မွ ေတာ္မီဂန္းႏွင့္ ပစ္၏။ အတြင္း၀န္ရုံးက ယမ္းႏွင့္ေသြး လႊမ္း၍ သြားေတာ့သည္။ မိုးကမစဲေတာ့။ တဖြဲဖြဲႏွင့္ ေစြ၍ ေကာင္းေနဆဲပင္။
(၂၃)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ၊ ဇူလုိင္လ (၁၉) ရက္။
အတြင္း၀န္ရုံး၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
ယမ္းေပါက္ကြဲသည့္ အသံမ်ားသည္ မိုးသံေလသံတုိ႔ႏွင့္ ေရာေထြးၿပီး စီအုိင္ဒီ ရဲမင္းႀကီး ဦးထြန္းလွေအာင္၏ ရုံးခန္းအတြင္းသို႔ စီး၀င္၍ လာသည္။ စီအိုင္ဒီရဲမင္းႀကီး ဦးထြန္းလွေအာင္၏ ရုံးခန္းသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ရုံးခန္းေအာက္ တည့္တည့္တြင္ ရွိသည္။ ၿဗိတိသွ် တပ္မေတာ္၏ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကြပ္ကဲမႈ ဌာနခ်ဳပ္ေအာက္တြင္ ရွိသည့္ ေတာင္ပိုင္းတုိင္း တုိင္းမွဴး ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ နက္(ရွ္)ႏွင့္ ၿဗိတိသွ် စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ ႏုိက္ (၂) ဦးသည္ ရဲမင္းႀကီး ဦးထြန္းလွေအာင္ႏွင့္ စကားေျပာလ်က္ ရွိသည္။ ၿပီးလွ်င္ ---- အဂၤလိပ္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ႏွစ္ဦးသည္ ရဲမင္းႀကီး ဦးထြန္းလွေအာင္အား ႏႈတ္ဆက္၍ အခန္းတြင္းမွ ထြက္သြားၾကေတာ့သည္။ လွ်ဳိ႔လွ်ဳိ႔၀ွက္၀ွက္ ----။
(၂၄)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ (၁၉) ရက္။
ေအဒီလမ္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
စီအိုင္ဒီ ရဲမင္းႀကီး ဦးထြန္းလွေအာင္ႏွင့္ ဗုိလ္မွဴးေအးေငြ (ဒဂံုျမတ္ေလးႏြယ္) တုိ႔ ဦးေဆာင္သည့္ စစ္ရဲတပ္ႏွင့္ ေသာင္းက်န္းမႈ ႏွိမ္နင္းေရး တပ္ဖြဲ႔တုိ႔သည္ ေအဒီလမ္းရွိ ဦးေစာ၏အိမ္သို႔ ၀ိုင္းလုိက္ၾကသည္။ ဦးေစာျခံ၏ ျခံတံခါးအား လံုၿခံဳေရးတပ္မ်ားက ဖြင့္ခိုင္း၏။ မႈန္ႀကီးက မဖြင့္ေပး။ လံုၿခံဳေရး တပ္သားမ်ားအား ေသနတ္ႏွင့္ စတင္၍ ပစ္၏။ ပစ္ခတ္မႈက ခဏငယ္ အတြင္းၿပီး၏။ ၿခံအတြင္းသို႔ လံုၿခံဳေရးတပ္သားမ်ား စီးနင္း ၀င္ေရာက္သြားၾကၿပီး ျဖစ္သည္။ မႈန္ႀကီးက လက္တြင္ ဒဏ္ရာရ၏။ ဦးေစာက အေျခမပ်က္။ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလွ၏။ သူတုိ႔ အားလံုးအား ဖမ္းဆီးလုိက္ၾကသည္။ သူတို႔အား ရန္ကုန္ေထာင္ႏွင့္ အင္းစိန္ေထာင္တို႔တြင္ ခြဲ၍ ခ်ဳပ္ထားလိုက္ၾကသည္။
(၂၅)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၁) ရက္။
အင္းစိန္ စီအိုင္ဒီရုံး။
စီအိုင္ဒီမွ ရဲမွဴးႀကီး ဦးလွေအာင္သည္ ဘၫႊန္႔ ၊ ခင္ေမာင္ရင္ႏွင့္ ရန္ႀကီးေအာင္တို႔၏ေျဖာင့္ခ်က္ လက္ေရးမူအား ဦးေစာ၏အမႈအား ကိုင္တြယ္ စစ္ေဆးေနၾကသည့္ ရဲမွဴးႀကီး ဦးသိန္းအုန္း၊ ရဲအုပ္ ဦးထြန္းေမာင္၊ ဦးေအာင္ခ်ီ၊ ဦးကိုက္ုိႀကီးႏွင့္ ဒုရဲအုပ္ဦးႏြယ္တုိ႔အား ျပ၏။ တရားခံအခ်ဳိ႔အား ျပန္လည္ စစ္ေဆးရန္လိုသည့္ ေမးခြန္းတုိ႔အား ထုတ္ၾက၏။ သက္ႏွင္းႏွင့္ ေမာင္စိုးတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္က ေခါင္းမာခ်င္ၾကသည္။ အမွန္အတုိင္း မထြက္ဆုိခ်င္ၾကေသး။ ဂဠဳန္ဦးေစာကမူ ဟန္ေဆာင္မႈ ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ အခ်ိန္ဆြဲထားလုိ၏။ အဂၤလန္ကြ်န္းမွ ဆရာသခင္မ်ား၏ ကယ္တင္ခ်ိန္အား ေမွ်ာ္ေနဆဲ ျဖစ္၏။
(၂၆)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၅) ရက္။
အင္းစိန္ေထာင္၊ အထူးခံုရုံး။
ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ ရွမ္းေဘာင္ဘီ အနက္ေရာင္အား ၀တ္ဆင္၍ ထားသည္။ ေနကာမ်က္မွန္ အနက္ေရာင္အား တပ္ဆင္ထားၿပီး သူ႔မ်က္လံုး၏ အတြင္းသ႑ာန္အား ဖံုးကြယ္ထားရန္ ႀကိဳးစား၏။ တရားခံမ်ားထုိင္သည့္ ၀က္ၿခံအတြင္း၌ သူသည္ အိေျႏၵရရ ထုိင္၍ေနသည္။ ေမာင္စိုး၊သက္ႏွင္း၊ မႈန္ႀကီးတုိ႔က ဦးေစာ၏ေဘး ၀က္ၿခံငယ္ တခုအတြင္း၌ ထုိင္ေနၾကသည္။ မႈန္ႀကီး၏လက္က ေသနတ္ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ျဖတ္ပစ္ခဲ့ရသည္။ ရန္ႀကီးေအာင္၊ စိန္ႀကီး၊ ခင္ေမာင္ရင္ႏွင့္ သုခတုိ႔က သက္ႏွင္းတုိ႔၏ေဘး ၀က္ၿခံငယ္ တခုတြင္ ထိုင္ေနၾကသည္။ သီးသီးသန္႔သန္႔စီ ----။ သတင္းေထာက္မ်ားမွ ဓါတ္ပံုမ်ား ရိုက္ၾက၏။ အထူးခံုရုံးအဖြဲ႔၏ ဥကၠဌျဖစ္သူ တရားေရး၀န္ႀကီး ဦးေက်ာ္ျမင့္ႏွင့္ အဖြဲ႔၀င္မ်ားျဖစ္ေသာ ဦးေအာင္သာေက်ာ္ ၊ ဦးစီဘူးတုိ႔သည္ ရုံးခန္းအတြင္းသို႔ ၀င္လာၾကသည္။ တရားခံမ်ားအားလံုး မတ္တပ္ရပ္ၾက၏။ အထူးခံုရုံးအဖြဲ႔သည္ ႏို္င္ငံေတာ္ လုုုပ္ႀကံမႈႀကီး၏ တရားလိုျပသက္ေသ (၇၈) ဦးႏွင့္ တရားခံျပ သက္ေသ (၃၁) ဦးတုိ႔အား ရုံးေတာ္မွ ေခၚယူ စစ္ေဆး၏။ ဦးေစာမွ သူ႔အတြက္ ေရွ႔ေနအား ၀တ္လံုေတာ္ရ မစၥတာ ဗတားနစ္ႏွင့္ အဂၤလန္မွ ၀တ္လံုေတာ္ မစၥတာ ကာတဘင္းနက္တုိ႔ ႏွစ္ဦးအား ငွား၏။ မစၥတား ကာတဘင္းနက္က အဂၤလန္မွ ဘုရင္ေတာ္၀င္ ေကာင္စီ၀င္ တဦးလည္း ျဖစ္သည္။ က်န္သည့္ လူသတ္သမား တရားခံမ်ားအတြက္မူ သာယာ၀တီမွ ဦးသူငယ္အား ဦးေစာမွ ငွားေပးသည္။ (၃၇) ရက္တုိင္ ရုံးထိုင္၍ စစ္ေဆးၿပီးေနာက္ ဦးေစာႏွင့္ အေပါင္းအပါတုိ႔၏ ႏို္င္ငံေတာ္ လုပ္ႀကံမႈႀကီးအား ရုံးေတာ္မွ စီရင္ခ်က္ခ်ေတာ့သည္။ ေသဒဏ္ႏွင့္ တသက္တကြ်န္း ----။
(၂၇)
၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၈) ရက္။
အင္းစိန္ေထာင္။
ေထာင္ပိုင္ႀကီးသည္ ဦးေစာ၏ အခန္းေရွ႔မွ ေသာ့ခေလာက္ႀကီးအား ဖြင့္လုိက္သည္။ မီးေရာင္ မွိန္ပ်ပ်ေအာက္၌ ဦးေစာသည္ သံတုိင္အားကိုင္လ်က္ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ ရွိ၏။ ကုတ္အက်ႌအနက္ႏွင့္ ပိုးေပ်ာ့ ရွမ္းေဘာင္ဘီအရွည္အား ၀တ္ထားသည္။ တညလံုး အိပ္စက္ထားဟန္ မတူ။ မ်က္လံုးမ်ားက နီ၍ ေနသည္။ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ သံတုိင္အား ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေထာင္ပိုင္ႀကီးအား အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေမး၏။
"Any Message from London"
ေထာင္ပိုင္ႀကီးမွ ဦးေစာအား ၾကည့္ၿပီး တုိးၫွင္စြာ အေျဖေပး၏။
"No Nothing, Very Sorry ---"
အင္းစိန္ေထာင္၀င္း တခုလံုး တိတ္ဆိတ္၍ ေနသည္။ ဦးေစာ၏ အိမ္မက္က ၿပီးဆံုး၍ သြားသည္။ မရေတာ့ ----။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့သြားသည့္ ဦးေစာ၏ မ်က္ႏွာသည္ လူေသတဦးကဲ့သို႔ ----။ ေသြးေရာင္ ဆုတ္ေလ်ာ့ၿပီး ျဖဴေဖ်ာ့၍ ေနေတာ့သည္။ ေထာင္အာဏာပိုင္မ်ား၏ ေခၚရာသို႔ ဦးေစာသည္ လုိက္၍ ပါလာခဲ့သည္။ တလွမ္းခ်င္း ----။
အင္းစိန္ေထာင္ အုတ္ရုိးနီနီမ်ားေပၚ၌ က်ီးတို႔သည္ ငိုက္ျမည္း၍ ေနၾကသည္။ အာရုံက မေပၚေသး ---။ အေမွာင္ထုသည္ အင္းစိန္ေထာင္၀င္းႀကီးအား လႊမ္းၿခံဳ၍ မိုးထားဆဲ ----။
တလွမ္း ---၊ ႏွစ္လွမ္း ----။
တေရြ႔ေရြ႔ႏွင့္ ဦးေစာသည္ အင္းစိန္ေထာင္တုိက္ (၃)မွ ႀကိဳးစင္ဆီသို႔ ေထာင္အာဏာပိုင္မ်ား ေခၚယူရာအတုိင္း လုိက္ပါ၍ လာခဲ့သည္။ အသိမဲ့စြာ ----။ အင္းစိန္ေထာင္ ႀကိဳးစင္၀န္းက်င္၌ လွ်ပ္စစ္ မီးေရာင္မ်ားျဖင့္ လင္းလင္းပပ ----။ ေဘဘီေစာသည္ ဖခင္အား ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ ကန္ေတာ့၏။ ဦးေစာ၏ ရုပ္သြင္က အသက္ကင္းမဲ့သည့္ အရုပ္တခုကဲ့သို႔ ----။ ဦးေစာအား ေထာင္အာဏာပိုင္မ်ားက ေခၚ၍သြားသည္။ ႀကိဳးေပးသတ္မည့္သူအတြက္ ၀တ္ရုံအျဖဴႀကီးအား ဦးေစာအား စြပ္၍ ေပးၾကသည္။ ၿပီးလွ်င္ ---- ဦးေစာ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းအား ႀကိဳးႏွင့္ စည္း၏။ ေထာင္၀န္ထမ္းတဦးမွ ဦးေစာ၏ လည္ပင္းသို႔ ႀကိဳးကြင္းအား စြပ္သည္။ ၿပီးလွ်င္---- ဦးေစာ၏ ဦးေခါင္းအား အ၀တ္ျဖဴႏွင့္ စြပ္ရန္ ျပဳလုပ္၏။
ဦးေစာမွ ----
“ရပါတယ္။ က်ေနာ္ ရင္ဆုိင္ရဲပါတယ္” ဟု ေျပာသည္။ ေထာင္ပိုင္ႀကီးမွ လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္အရ ျပဳလုပ္ရေၾကာင္း ေျပာသည္။ ဦးေစာမွ မျငင္း ----။ သူ၏ ေဘးသို႔ ေနာက္ဆံုး ငဲ့၍ၾကည့္၏။ ေမာင္စိုး၊ သက္ႏွင္းႏွင့္ မႈန္ႀကီးတုိ႔က အ၀တ္ျဖဴအုပ္၍ ႀကိဳးေပးရန္ အသင့္ျဖစ္၍ ေနၾကၿပီ။
“ဂ်ဳိင္း”
မင္းဟန္
------------------------------
ကိုးကား ----
ကိုသန္း (ၾကည့္ျမင္တုိင္) ၏ ကိုယ္ေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရေသာ ႏို္င္ငံေတာ္ လုပ္ႀကံမႈႀကီး
ဦးႏု၏ တာေတစေနသား
သိန္းေဖျမင့္၏ ေတာ္လွန္ေရးကာလ ႏုိ္င္ငံေရး အေတြ႔အႀကံဳမ်ား
နတ္ေမာက္ဘုန္းေက်ာ္၏ ငမုိးမေသေသး ေဆာင္းပါး (ျမ၀တီမဂၢဇင္း၊ ၁၉၅၇ခုႏွစ္ ၊ ဇူလုိင္လ)
ေမာရစ္ေကာလစ္၏ Last And First in Burma
တကၠသိုလ္ေန၀င္း၏ လြတ္္လပ္ေရးဗိသုကာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
အင္ဒီဒီမွ ထုတ္ေ၀သည့္ ျမန္မာျပည္ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားႏွင့္ ျပည္သူတုိ႔ ႏုိင္ငံေရးအရ ပါ၀င္မႈ
Rest of your post
ၾကာသပေတးေန႔၊ ဂ်ဴလုိင္လ 17 2008 07:00 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္
(၆၁) ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္ ေဆာင္းပါး
“အမ်ဳိးသားသူရဲေကာင္း တေယာက္ဟာ ဒီတုိင္းျပည္မွာ သိပ္တာရွည္မခံဘူး။ ရန္သူမ်ားတယ္။ အမ်ားဆံုး သံုးႏွစ္ပဲ ခံမယ္။ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ --- ေနာက္ (၁၈) လထက္ မပိုဘူးလို႔ ယူဆတယ္”
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
(ေမာရစ္ေကာလစ္၏ Last And First in Burma စာအုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ ၂၆၉၊ ၂၇၀) မွ
ဆက္ဖတ္ရန္ အၿပည္႔အစံု ကို Click ႏွိပ္ပါ။
(၁)
၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၈) ရက္။
အင္းစိန္ေထာင္ ---။
“ဂ်ဳိင္း” ----။
က်ယ္ေလာင္သည့္ ေဒါက္ျဖဳတ္သံေၾကာင့္ အုတ္ရိုးနီနီေပၚမွ က်ီးမ်ားလန္႔၍ ထပ်ံကုန္ၾကသည္။ ေရာင္နီက မေပၚေသး။ အင္းစိန္ေထာင္၀င္းအတြင္း အေမွာင္ထုက ႀကီးစုိးေနဆဲ။ အင္းစိန္ေထာင္၏ ႀကိဳးစင္ရွိရာတြင္မူ လ်ပ္စစ္မီးေရာင္မ်ားေၾကာင့္ လင္းလင္းပပ ရွိ၍ေနသည္။ ေဒါက္ျဖဳတ္သံႏွင့္အတူ ႀကိဳးစင္ေပၚမွ ျဖဴျဖဴအရိပ္ ေလးခုသည္ ႀကိဳးစင္တြင္း အတြင္းသို႔ ရိပ္ခနဲ ထိုးဆင္းသြားသည္။ လ်ပ္တျပတ္ ----။ ႀကိဳးတုိင္မွ တြဲေလာင္းက်ေနသည့္ ႀကိဳးေလးေခ်ာင္းက ေလးလံသည့္ အရာ၀တၱဳမ်ားအား ဆြဲထားရသည့္အတြက္ “ တန္း” ၍ ေနသည္။ မလႈပ္ရွား ----။ ၿငိမ္သက္လ်က္။
အင္းစိန္ေထာင္ႀကီးႏွင့္ (၁၂) မိုင္ခန္႔ ေ၀းကြာသည့္ ရန္ကုန္ေထာင္ ႀကိဳးစင္အတြင္း၌လည္း က်ယ္ေလာင္သည့္ ေဒါက္ျဖဳတ္သံ --- ။ ၿပီးလ်င္ ---- ႀကိဳးစင္တုိင္မွ ႀကိဳးစင္တြင္း၊ အတြင္းသို႔ တြဲေလာင္းက်ေနသည့္ ႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းသည္လည္း ---။ မလႈပ္ရွား ---၊ ၿငိမ္သက္လ်က္ ---။
(၂)
၁၉၄၅ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၁၉) ရက္။
ေနသူရိန္ ကဇာတ္ရုံ ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔။
စစ္ၿပီးစ --- ရန္ကုန္ၿမိ့ဳသည္ နာတာရွည္ သူနာတေယာက္၏ နာလန္ထ လူနာကဲ့သို႔ ျဖစ္၍ေနသည္။ အားအင္ကမရွိ ။ ဟိုနားထိလည္းနာ၊ ဒီနားထိလည္းနာႏွင့္ အရာရာသည္ ယိုယြင္း၍ ေန၏။ ယမ္းေငြ႔မ်ားက အုပ္ဆိုင္းဆဲ။ လမ္းမထက္ ေသြးကြက္မ်ားက မုတ္သုန္မိုးအား အာခံ၍ ေနဆဲ။ မုတ္သုန္မိုးသည္ စစ္၏ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္တုိ႔အား မေဆးေၾကာ မသုတ္သင္ႏုိင္ေသး။ အုပ္မႈိင္းေသာ မိုးသားတိမ္ထုတုိ႔၏ ေအာက္၌ ေနသူရိန္ကဇာတ္ရုံၾကီးသည္ ယခင္က အထီးတည္း ။ ယခုမူ ----။
“(ဖ ဆ ပ လ) အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ့ ကိုယ္စား က်ေနာ္ ဒီလူထု အစည္းအေ၀းႀကီးမွာ အဆုိသံုးရပ္ကို တင္သြင္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမဦးစြာ ဗမာ့ တပ္မေတာ္သစ္ကို မ်ဳးိခ်စ္ ဗမာ့တပ္မေတာ္သားမ်ားႏွင့္သာ ဖြဲ႔စည္းသြားရန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယ အဆိုအေနနဲ႔ လြတ္လပ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ တရပ္ ေရးဆြဲႏိုင္ေရးအတြက္ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္္ေတာ္တရပ္ ေခၚယူသြားေရး ျဖစ္္ပါတယ္။ တတိယ အေနနဲ႔ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုး၊ လံုး၀လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံတခု ျဖစ္ဖုိ႔အတြက္ ႀကိဳးပမ္း လုပ္ေဆာင္ၾကတဲ့အခါမွာ အဖြဲ႔အစည္းေပါင္းစံု တုိင္းရင္းသားေပါင္းစုံ စည္းလံုးညီွညႊတ္ၾကဖုိ႔ လိုပါတယ္။ ---- ဒီအတြက္ အားလံုး ညီညီညႊတ္ညႊတ္နဲ႔ လုပ္ကိုင္သြားၾကရန္ ျဖစ္ပါတယ္။”
ေနသူရိန္ လူထု အစည္းအေ၀းပြဲႀကီးသို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွ တင္သြင္းေသာ အဆုိျပဳသံႏွင့္ ေထာက္ခံသည့္ ၾသဘာသံမ်ားသည္ ကဇာတ္ရုံႀကီးအတြင္းမွ လ်ံထြက္၍လာသည္။ `ဤမွ ---- ကန္ေတာ္ႀကီးေရျပင္ကို ျဖတ္တိုက္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံ တနံတလ်ားသို႔ ----။
ေနသူရိန္ လူထု အစည္းအေ၀းပြဲႀကီးက ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပြဲအား လက္နက္ကိုင္ တုိက္ပြဲမွ လူထုတိုက္ပြဲ သဏၭာန္ဆီသို႔ ခ်ဳိးေကြ႔လိုက္သည္။
(၃)
၁၉၄၅ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ( ၂)ရက္။
ကာလကတၱားၿမိဳ့ ၊ အိႏၵိယႏုိင္ငံ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေလာ့လူ၀ီ ေမာင့္ဘတ္တန္က ဗမာ့တပ္မေတာ္သစ္ ဖြဲ႔စည္းေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးရန္ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ႔ကို ဖိတ္ေခၚသည္။ သူက ၿဗိတိသွ် အစိုးရ၏ အေရွ့ေတာင္အာရွ မဟာမိတ္တပ္ေပါင္းစု စစ္္ေသနာပတိခ်ဳပ္။ ၿပီးေနာက္ ျမန္မာ့အေရးအား မွန္မွန္ကန္ကန္ အကဲျဖတ္ႏို္င္သည့္ စစ္ဘက္ အရာရွိတဦး ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔တြင္ ဘီဒီေအမွ ဗိုလ္လက်္ာ၊ ဗိုလ္ေဇယ်၊ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ၊ ဗိုလ္ေဇာ္မင္း၊ ဗုိလ္ေန၀င္း၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္တို႔ ပါၿပီး ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ ဦးဘေဘ၊ ဦးၫိုထြန္း၊ သခင္သန္းထြန္းႏွင့္ ေစာဘဦးႀကီးတုိ႔ ပါသည္။ အဖြဲ႔၏ေခါင္းေဆာင္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္္သည္။ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔သည္ ရန္ကုန္မွ ကာလကတၱား ----။ ကာလကတၱားမွတဆင့္ သိရီိလကၤာႏိုင္ငံ ကႏၷီသို႔ သြားၾကမည္။ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္ အဖြ႔ဲသည္ ကာလကတၲားတြင္ ခတၱနားသည္။ ထုိစဥ္က သခင္သိန္းေဖ (ဦးသိန္းေဖျမင့္) သည္ ကာလကတၲားတြင္ ရွိေနသည္။ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္သိန္းေဖ (ဦးသိန္းေဖျမင့္) ေတြ႔ဆံုၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အနာဂတ္အေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ အနာဂတ္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား မည္သည့္ အခန္းက႑မွ ပါ၀င္ေစမည္နည္း။ စစ္ေခါင္းေဆာင္လား။ ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္လား။ အျမင္ႏွစ္မ်ဳိး ကြဲ၍ေနသည္။ သခင္စိုး၊ သခင္သန္းထြန္း စသည့္ ကြန္ျမဳနစ္မ်ားက ေအာင္ဆန္းသည္ ႏို္င္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ တဦးရွိသင့္သည့္ အရည္အခ်င္း ေပါင္းစံုမရွိ။ ႏိုင္ငံေရး ပရိယာယ္ မကြ်မ္းက်င္။ လူမႈဆက္ဆံေရး ညံ့ဖ်င္းသည္။ ထုိေၾကာင့္ တပ္မေတာ္ထဲတြင္သာ ေနသင့္သည္။ ဤအျမင္ကို ဗိုလ္လက်ာ္ႏွင့္ သခင္သိန္းေဖ (ဦးသိန္းေဖျမင့္) တုိ႔က လက္မခံ။ ေအာင္ဆန္းသည္သာ အမ်ဳိးသားေရး အင္အားစု အေပါင္းကို ညီညႊတ္ေသာ တပ္ဦးတရပ္ ျဖစ္လာေစရန္ စြမ္းေဆာင္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္မႈ ေပးႏိုင္မည့္ တဦးတည္းေသာ ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္သည္။ ထုိေၾကာင့္ စစ္တပ္မွ ထြက္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးတြင္သာ တာ၀န္ယူရမည္။
အဆံုးအျဖတ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေပၚတြင္သာ တည္ေတာ့၏။ ဗမာ့မ်ဳိးခ်စ္ တပ္မေတာ္သစ္တြင္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္အဆင့္ႏွင့္ ( ဒုတိယ တပ္မေတာ္ စစ္ေဆးေရး အရာရွိခ်ဳပ္) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ရာထူးလက္ခံရန္ ေမာင့္ဘတ္တန္က လမ္းေၾကာင္းျပန္၏။ မည္သို႔နည္း ----။
(၄)
၁၉၄၅ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ (၁၉)ရက္။
အလံုလမ္း ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
ဘုရင္ခံ ဆာေဒၚမန္စမစ္သည္ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ (၁၆) ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဆင္းမလားမွ ျပန္လာျခင္း ျဖစ္ၿပီး ဘုရင္ခံသည္ ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္ၿပီး ေနာက္တေန႔မွာပင္ ၎၏အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပံုစံသစ္အား ထုတ္ျပန္ ေၾကျငာေတာ့သည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက မသစ္ဆန္း။ မဲျပာပုဆိုးပင္။ ဘုရင္ခံ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီကို အဖြဲ႔၀င္ (၁၅) ဦးႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းမည္။ ဘုရင္ခံအလုိက် ခန္႔ႏိုင္၏။ ထုတ္ပယ္ႏိုင္၏။ စကၠဴျဖဴစာတမ္း၏ အစြမ္းသတၱိျဖင့္ ကိုလိုနီိစနစ္အား ထိန္းသိမ္းရန္သာ ျဖစ္သည္။ မိုးေႏွာင္ရက္က်န္ ရန္ကုန္ၿမိဳ့က ၿငိမ္သက္လ်က္။
ဘုရင္ခံ ဆာေဒၚမန္စမစ္ႏွင့္ ( ဖ ဆ ပ လ) အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ေဆြးေႏြးပြဲက အခ်ိန္မၾကာ ---။ ဘုရင္ခံက (ဖ ဆ ပ လ) အား ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ အဖြဲ႔တြင္ ပါ၀င္ရန္ ကမ္းလွမ္းသည္။ (ဖ ဆ ပ လ) မွ ဘုရင္ခံအမႈေဆာင္ ေကာင္စီအား ၾကားျဖတ္ယာယီ အမ်ဳိးသား အစိုးရအေနျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းရန္ ရည္ရြယ္၏။ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ (၁၅)ေနရာတြင္ (၁၁) ေနရာအား (ဖ ဆ ပ လ) သို႔ ေပးရန္ ေတာင္းဆိုသည္။ ျပည္ထဲေရး ဌာနကိုလည္း (ဖ ဆ ပ လ) ေကာင္စီ၀င္ တဦးမွ တာ၀န္ယူမည္။ ဘုရင္ခံမွ ခ်က္ခ်င္း အေျဖမေပးႏိုင္။ မၾကာမွီ အေၾကာင္းျပန္ေပးပါမည္ဟု ယဥ္ေက်းစြာျဖင့္ ဆုိသည္။ ၿပီးၿပီ။ ေဆြြးေႏြးပြဲက ဤမွ်သာ ---။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္သန္းထြန္း၊ ႏွင့္ ဦးဘေဘတုိ႔ ဘုရင္ခံအား ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ဘုရင္ခံ၏ အိမ္ေတာ္မွ ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ အလံုလမ္းမႀကီးက စန္႔စန္႔ႀကီး ၀ပ္ဆင္း၍ ေနသည္။ မိုးစက္မ်ားက သူ႔အေပၚ၌ ခုန္ေပါက္၍ ေနၾကသည္။ တပါတ္ခန္႔ ၾကာသည့္အခါ၌ ဘုရင္ခံမွ အေၾကာင္းျပန္သည္။ ( ဖ ဆ ပ လ)၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားအား ျငင္းပယ္သည့္အေၾကာင္း ----။ ၿပီးလွ်င္ --- ဘုရင္ခံသည္ အလိုေတာ္ရိမ်ားႏွင့္ စကၠဴျဖဴစာတမ္းအား ထုဆစ္ေတာ့၏။ ဆာေပၚထြန္း နန္းရင္း၀န္ ျဖစ္လာသည္။
(၅)
၁၉၄၆ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ (၁၇-၂၃)ရက္။
ေရႊတိဂံု အလယ္ပစၥယံ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
ရာသီဥတုသည္ ရွင္း၍ေနသည္။ ေကာင္းကင္သည္ လင္း၍၊ လင္း၍ ----။ တိမ္ဆုိင္ တိမ္အုပ္မ်ား မရွိ။ ေနျခည္သည္ အတားအဆီးမရွိ ေျမကမၻာေပၚသို႔ ျဖန္႔က်က္၍ ဆင္းလာ၏။ ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ႀကီးသည္ ေနျခည္ႏွင့္ လိမ္းက်ံထားသျဖင့္ ေရႊအိုေရာင္ ၀င္းပ၍ ေနသည္။ ထိုးက်ေနသည့္ ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္၏ အရိပ္သည္ အဆုိတင္သြင္းေနသူ အေပၚသို႔ အုပ္မိုးထားသည္။ ဘီဒီေအ ယူနီေဖာင္းႏွင့္ (ဖ ဆ ပ လ) ဥကၠဌ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ ပထမအႀကိမ္ (ဖ ဆ ပ လ) ျပည္လံုးကြ်တ္ ညီလာခံႀကီးသို႔ အဆုိ တင္သြင္း၍ ေနသည္။
“ ---- ဟုတ္လား ။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ၿမိဳ့ေနဆင္းရဲသား၊ ကုန္သည္ပြဲစားမ်ားႏွင့္ တုိင္းရင္းသား အရင္းရွင္ လူတန္းစားေတြဟာ ---- ။ ဟုတ္လား----။ နယ္ခ်ဲ့ အရင္းရွင္ကို အျပဳတ္တုိက္ႏိုင္ဖို႔ ကိုယ့္ဆုိင္ရာ လူတန္းစား အဖြဲ႔အစည္းေတြ တည္ေထာင္ၿပီး လူတန္းစား ညီညႊတ္ေရးေတြ တည္ေဆာက္ၾကရမယ္။ အဲဒီ လူတန္းစား အဖြဲ႔အစည္း အသီးသီးက ကိုယ္စားးလွယ္ေတြနဲ႔ ---- ဟုတ္လား ----။ တသီးပုဂၢလ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ဒီ (ဖ ဆ ပ လ) တပ္ေပါင္းစုႀကီး အတြင္းမွာ ညီညႊတ္စြာနဲ႔ လုပ္ကိုင္ သြားၾကပါရန္ ဒီညီညႊတ္ေရးအဆိုကို တင္သြင္းပါတယ္ ----”
လက္ခုပ္သံမ်ားက ေရႊတိဂံု အလယ္ပစၥယံ အတြင္း၌ ဆူညံ၍ ေနေတာ့သည္။ အဆိုအား ကန္႔ကြက္သူမရွိ အားလံုး ေထာက္ခံၾကသည္။ လူတန္းစား ညီညႊတ္ေရး ၊ ၿပီးလွ်င္ တပ္ေပါင္းစုႀကီးအတြင္း ညီညႊတ္ေရး၊ ထိုမွ အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးဆီသို႔ ----။
ရဟန္း၊ သံဃာ၊ လူထုလူတန္းစား ၊ စုစုေပါင္း ေလးသိန္းေက်ာ္ တက္ေရာက္ၾကသည့္ အႀကီးမားဆံုး ႏိုင္ငံေရး အစည္းအေ၀းပြဲႀကီး ျဖစ္သည္။
“ဒိုမီနီယံ အလိုမရွိ”
“လံုး၀လြတ္လပ္ေရး ခ်က္ခ်င္းေပး”
“တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ အျမန္ေခၚ”
(၆)
၁၉၄၆ ခုႏွစ္ မတ္ (၂၇)ရက္။
အလံုလမ္း၊ ဘုရင္ခံေနအိမ္၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
(ဂ်ပန္ကင္ဒို ဓါးရွည္သည္ အေပၚသို႔ ေျမွာက္၍ တက္သြားသည္။ ေျပာင္လက္ေသာ ကင္ဒုိဓါးရွည္သည္ ေနေရာင္ေအာက္၌ လင္းလက္သြား၏။ ခဏတာအတြင္း ဓါးရွည္သည္ ေအာက္သို႔ စုိက္ဆင္းလာၿပီး ခုတ္ပိုင္းလိုက္သည္။ တိခနဲ ျပတ္မသြား---။ သထံုုခရိုင္၊ ေပါင္ၿမိဳ့နယ္မွ အဂၤလိပ္သူလွ်ဳိ သဲျဖဴကုန္းရြာ၏ ကုလားသူႀကီးသည္ အေရွ႔သို႔ ငိုက္၍ လဲက်သြားသည္။ သို႔႔ေသာ္ ခ်က္ခ်င္း မေသ။ အဂၤလိပ္သူလွ်ိ၏ အသက္က ျပင္းလွသည္။
ေသြးစြန္းေနေသာ ကင္ဒုိဓါးရွည္အား ဓါးအိမ္အတြင္းသို႔ ထုိးသြင္းလုိက္ရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အသက္ျပင္းလြန္းလွသည့္ အဂၤလိပ္သူလွ်ဳိ ကုလားသူႀကီးအား ေသနတ္ႏွင့္ ပစ္သတ္ရန္ သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားအား အမိန္႔ေပးလုိက္သည္။ အနိဌာရုံျမင္းကြင္းအား ၾကည့္ရႈေနၾကေသာ ပရိတ္သတ္ႀကီးသည္ အဂၤလိပ္သူလွ်ဳိတဦး ေသဒဏ္ စီရင္ျခင္းအေပၚ၌ ေက်နပ္၍ ေနၾကသည္။)
ဘုရင္ခံ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ ဒု-ဥကၠဌ ဆာရိုက္၀ုိက္စ္သည္ ဘီအုိင္ေအ စစ္ေၾကာင္းမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့စဥ္ အေပါင္ၿမိဳ့နယ္ မုတၱမ ေဘာလံုးကြင္းအတြင္္း သဲျဖဴေခ်ာင္း ရြာသူႀကီးအား သတ္မႈႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား တရားစြဲဆုိႏိုင္ရန္ အခ်က္အလက္ဖုိင္တြဲကို အစည္းအေ၀းတြင္ ဖတ္ျပ၍ ေနသည္။
အလံုလမ္း ဘုရင္ခံ၏ အိမ္ေတာ္၌ ျပဳလုပ္ေသာ အစည္းအေ၀း ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုရင္ခံကိုယ္တုိင္က မတက္ေရာက္။ ေမၿမိဳ့သို႔ အနားယူ သြားေန၏။ ၿဗိတိသွ် စစ္ဘက္မွ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဘရစ္ႏွင့္ သူ၏ စစ္ဦးစီး အရာရွိႀကီးမ်ား၊ ပုလိ္ပ္မင္းႀကီးႏွင့္ အရပ္ဖက္ အဂၤလိပ္ အရာရွိႀကီးမ်ား တက္ေရာက္ၾကသည္။
အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး တုိက္ပြဲ၏ တပ္ဦးတြင္ ရွိေနသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္မွ ဖယ္ရွားႏိုင္ရန္ လူသတ္မႈျဖင့္ ေထာင္သြင္း ဖမ္းဆီးႏိုင္ရန္ ၾကံစည္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
ျမန္မာျပည္ပုလိပ္မင္းႀကီး မစၥတာ ခ်က္တယ္လ္က -----
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို စီအုိင္ဒီိက ဖမ္းတာနဲ႔ ျမန္မာျပည္ သူပုန္ထၾကမွာပဲ။ ေနာက္ၿပီး စစ္အတြင္းက က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ ျပစ္မႈေတြကို အေထြေထြ လြတ္ၿငိမ္ခ်မ္းသာခြင့္ေပးဖို႔ လန္ဒန္မွာ အခု စဥ္းစားေနၾကၿပီး မၾကာခင္ ဥပေဒ ထြက္လာမယ္။ ဒီေတာ့ မၿပီးစီးေသးဘဲ ဆိုင္းငံ့ထားသင့္တယ္”
ပုလိပ္မင္းၾကီး၏ ေဆြးေႏြးခ်က္အေပၚ တပ္မေတာ္ ေသနာပတိခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘရစ္ကလည္း ေထာက္ခံ၏။
“ဟုတ္တယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ဖမ္းတာနဲ႔ လူထုႀကီးက သူပုန္ထၾကမွာပဲ။ အထူးသျဖင့္ ေက်းလက္ေဒသေတြမွာ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး တု႔ံျပန္ၾကလိမ့္မယ္။ ေနာက္ၿပီး --- ဗမာ့ တပ္မေတာ္အတြင္းမွာ ရွိေနတဲ့ တပ္မေတာ္သား ေလးေထာင္၊ ငါးေထာင္က က်ဳပ္တုိ႔ကို စတုိက္မွာပဲ။ သူတုိ႔မွာ လက္နက္ အျပည့္အစံု ရွိတယ္။ စစ္ပညာ ရွိတယ္။ စစ္ပြဲ အေတြ႔အႀကဳံ ရင့္က်က္ေနၿပီ ျဖစ္တယ္။ ဆရာစံ ဂဠဳန္တပ္လိုမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး -----“
အစည္းအေ၀း ခန္းမအတြင္း တိတ္ဆိတ္၍ သြားသည္။ အားလံုးက ေတြးဆ၍ ေနၾကသည္။ ေနမ၀င္ အင္ပါယာႀကီးအတြက္ -----။
(၇)
၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၂၀)ရက္။
အမွတ္ (၂၅) တာ၀ါလိန္လမ္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေနအိမ္၏ အေပၚထပ္တြင္ (ဖ ဆ ပ လ) အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔အစည္းအေ၀း ထုိင္ေနၾကသည္။ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသည္ ေျပာင္းလဲ ျဖစ္ေပၚလ်က္ ရွိ၏။ ရန္ကုန္ၿမိဳ့သည္ မၿငိမ္သက္။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ေမလ (၁၄) ရက္ေန႔တြင္ အင္းစိန္ခရိုင္၊ ထန္းတပင္ ၿမိဳ့၌ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားအား တားျမစ္မိန္႔ကို ဖီဆန္၍ စစ္ေရး ေလ့က်င့္သည္ ဟူ၍ အစိုးရက ဖမ္းသည္။ မေက်နပ္ၾက။ မတရားေသာ အမိန္႔အာဏာႏွင့္ ဖိႏွိပ္ျခင္းဟု ျမင္ၾကသည္။ ေမလ (၁၈) ရက္ေန႔တြင္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားက မတရားဖမ္းဆီးမႈအား ကန္႔ကြက္သည့္ စီတန္းလွည့္လည္ ဆႏၵျပပြဲႀကီးအား က်င္းပၾကသည္။ လယ္သမားမ်ား ပါသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ပါသည္။ ရဟန္း၊ သံဃာမ်ားလည္း ပါၾကသည္။ မတရား အမိန္႔အာဏာ ဟူသမွ် တာ၀န္အရ ဖီဆန္၍ ျပျခင္းျဖစ္၏။ ပုလိပ္အဖြဲ႔က ပစ္ခတ္ေတာ့သည္။ ဆႏၵျပသူ လယ္သမားႀကီးသံုးဦး ေသဆံုးၿပီး (၁၅)ဦးခန္႔ ဒဏ္ရာရၾကသည္။ ဤမွစ၍ တုိင္းျပည္သည္ မၿငိမ္သက္ေတာ့ ----။ အာဏာ ဖီဆန္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚ၍ လာေတာ့သည္။ လူထု သိန္းႏွင့္ခ်ီ၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ့တြင္ ဆႏၵျပၾကသည္။ (ဖ ဆ ပ လ)၏ ဦးေဆာင္မႈ ေအာက္၌ စနစ္တက် လူထုတုိက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲလ်က္ ရွိသည္။
လူထု၏ အက်ပ္အတည္းက ႀကီးမားလွသည္။ မတရားသည့္ အမိန္႔အာဏာေအာက္ မလူးသာ မလႈပ္သာ ရွိေနသည့္အျပင္ အေျခခံ စားသံုးကုန္ ေစ်းႏႈန္းက အဆမတန္ တက္၍လာသည္။ ဂ်ပန္ ေငြစကၠဴမ်ားအား တရားမ၀င္ ေၾကျငာလိုက္သျဖင့္ ေငြေၾကး အက်ပ္အတည္း ျဖစ္ရသည္။ လက္နက္ပုန္းမ်ားက ေနရာအႏွံ ----။ လုယက္မႈ၊ ဓါးျပတုိက္မႈတုိ႔က တုိး၍လာသည္။ လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရးက လံုၿခဳံ ေခ်ာေမြ႔မႈမရွိ။ ျပည္သူလူထုသည္ က်ီးလန္႔စာ၊ စားဘ၀ေရာက္၍ ေနသည္။
အေျခအေန အရပ္ရပ္အား ဘုရင္ခံ ဆာေဒၚမန္စမစ္ႏွင့္ ဆာေပၚထြန္း အစုိးရသည္ မည္သို႔မွ် မေျဖရွင္းႏိုင္။ အက်ပ္ေတြ႔၍ ေနသည္။
(ဖ ဆ ပ လ) ဗဟို အလုပ္မႈေဆာင္ အဖြဲ႔သည္ လက္ရွိ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ႏုိင္ငံေရး အေျခအေနမ်ားကို ရႈျမင္ရာ၌ မကြဲလြဲ။ အျမင္တူညီၾက၏။ ေရွ႔လုပ္ငန္းစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သူေရးဆြဲထားသည့္ စီမံခ်က္အၾကမ္းအား ဗဟို အလုပ္မႈေဆာင္မ်ားသို႔ ဖတ္ၾကားျပေနသည္။
“ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရး ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ ကန္႔ကြက္ပြဲအတြက္ “
၁။ ၾသဂုတ္လ (၂၅) ရက္ မတိုင္မွီ စီတန္း လမ္းေလွ်ာက္ပြဲ လုပ္ႏုိင္က လုပ္ေစလိုသည္။ မျဖစ္ႏုိင္က အစည္းေ၀းပြဲ လုပ္ေစလိုသည္။
၂။ အထက္ပါ ကန္႔ကြက္ပြဲမွာ အာဏာဖီဆန္ေရး မဟုတ္ေသးသျဖင့္ လက္ရွိ ဥပေဒမ်ားကို ေဖာက္ဖ်က္ျခင္း စေသာ ကိစၥမ်ဳိး မလိုေသးပါ။
၃။ ေႂကြးေႀကာ္သံမ်ားမွာ ေအာက္ပါအတုိင္း ျဖစ္သင့္ပါသည္။
- ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ ဥပေဒေတြ ပယ္ဖ်က္
- ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ အမိန္႔ေတြ ပယ္ဖ်က္
- ကာကြယ္ေရးဥပေဒ အလိုမရွိ
- လက္္တေလာ ဥပေဒ ေတြ အလိုမရွိ
- သတင္းစာေတြ မခ်ဳပ္ခ်ယ္ႏွင့္
- ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ေတြကို လႊတ္ေပး
(၈)
၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၂၀)ရက္။
စက္တင္ဘာလ (၅) ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ ပုလိပ္အစည္းအရုံးမွ ဦးေဆာင္၍ ပုလိပ္သပိတ္ႀကီးအား စတင္သည္။ စက္တင္ဘာ (၁၅) ရက္ေန႔တြင္ စာတုိက္အမႈထမ္းမ်ား သပိတ္ေမွာက္ၾကျပန္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ---- ေၾကးနန္း၊ မီးရထား၊ စည္ပင္သာယာ စေသာ အစုိးရဌာနမ်ား လိုက္၍ သပိတ္ေမွာက္ၾကေတာ့သည္။ ၀န္ထမ္းေပါင္းစံု သပိတ္ႀကီး -----။ သပိတ္ႀကီးေၾကာင့္ နယ္ခဲ့်အစုိးရ ယႏၱရားႀကီး ပ်က္မည္ကဲ့သို႔ ျဖစ္၍လာသည္။ ဘုရင္ခံသစ္ ဆာဟူးဘတ္ရန္႔စ္သည္ မေျဖရွင္းတတ္။ အက်ပ္ေတြ႔၍ ေနသည္။ မည္သို႔ ကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းမည္နည္း။ ဘုရင္ခံသစ္သည္ စက္တင္ဘာ (၁၇) ရက္ေန႔တြင္ ဆာေပၚထြန္း အစိုးရအဖြဲ႔ကို ဖ်က္သိမ္းလုိက္သည္။ ဘုရင္ခံ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီသစ္ ဖြဲ႔စည္းေရးအတြက္ ဆားဟူးဘတ္ရန္႔စ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေတြ႔သည္။ ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီသစ္တြင္ (ဖ ဆ ပ လ) ကိုယ္စားလွယ္ အေရအတြက္ တုိးေပးမည့္အေၾကာင္္း ကမ္းလွမ္း၍လာသည္။
ထုိအခ်ိန္၌ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္လည္း ယူဂႏၵာေထာင္မွ ျပန္ေရာက္၍ ေနၿပီ။ အလိုေတာ္ရိေဟာင္းႀကီး ဦးေစာအားလည္း ဘုရင္ခံသစ္က ေခၚ၍ေတြ႔သည္။ ဘုရင္ခံ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီသစ္ ဖြဲ႔စည္းေရးအား ေဆြြးေႏြးသည္။ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီသစ္တြင္ ပါ၀င္ရန္ ဘုရင္ခံက ဦးေစာအား ကမ္းးလွမ္းသည္။ ဦးေစာက မျငင္း။ သေဘာတူမႈ ရသြားေတာ့သည္။
ဘုရင္ခံအိမ္၀င္း အတြင္းမွ ျပန္ထြက္လာေသာ ဦးေစာ၏ကားသည္ အလံုလမ္းအတုိင္း ေမာင္းႏွင္္၍ လာခဲ့သည္။ သူရိယ သတင္းစာတုိက္သို႔ ေရာက္သည့္အခါ ကားရပ္ၿပီး သတင္းတိုက္အတြင္းသို႔ ဦးေစာ ၀င္၍သြားသည္။ သူရိယ သတင္းစာတုိက္မွ ျပန္ထြက္လာေသာ ဦးေစာ၏ကားေနာက္၌ အစိ္မ္းေရာင္ ဂ်စ္ကားတစင္း လုိက္ပါ၍လာၿပီ။ ဦးေစာက သတိမထားမိ။ ျပည္လမ္းအတုိင္း ေမာင္းႏွင္လာၾကေသာ ကားႏွစ္စင္းသည္ နီးသြားလိုက္၊ ေ၀းသြားလုိက္ႏွင့္ ေျမနီကုန္း အ၀ိုင္းႀကီးအနီးသို႔ ေရာက္၍လာသည္။ အစိမ္းေရာင္ဂ်စ္ကားသည္ အရွိန္ျမွင့္ၿပီး ဦးေစာ၏ကားအား ေက်ာ္တတ္သည္။ ကားႏွစ္စီး ေဘးခ်င္းယွဥ္မိသည္ႏွင့္ အစိမ္းေရာင္ဂ်စ္ကားေပၚမွ ဦးေစာအား ေသနတ္ႏွင့္ ပစ္ေတာ့သည္။ တခ်က္ -------။ ဦးေစာကား၏ မွန္ကို ထိသည္။ မွန္မ်ား ေၾကမြ လႊင့္စင္ကုန္၏။ ေနာက္တခ်က္ ထပ္ပစ္သည္။ ဦးေစာအား မထိ။ ဦးေစာက ကားအတြင္း၀ပ္၍ ေနလိုက္ၿပီ ျဖစ္သည္။ တတိယ တခ်က္ ထပ္ပစ္ျပန္သည္။ ၿပီးလွ်င္ အရွိန္ႏွင့္ေမာင္း၍ ထြက္သြားေတာ့သည္။ ဦးေစာတုိ႔၏ကားက အေ၀းတြင္ က်န္ခဲ့ၿပီ။
(၉)
၁၉၄၆ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၂၃)ရက္။
အမွတ္ (၁၀) ၊ ေဒါင္းနင္းလမ္း၊ လန္ဒန္ၿမိဳ့။
ရန္ကုန္တြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ႏုိင္ငံေရး မၿငိမ္သက္မႈမ်ားအား လန္ဒန္ရွိ ေလဘာအစုိးရသည္ သူ၏ တပ္အင္အားႏွင့္ ေခ်မႈန္းလို၏။ (ဖ ဆ ပ လ) ႏွင့္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးရန္ ဆႏၵမရွိ။ လြတ္လပ္ေရးေပးရန္ မစဥ္းစား။ ကိုလိုနီစနစ္ကိုသာ အခိုင္အမာႏွင့္ တည္ေဆာက္ ခ်င္ေနၾကသည္။ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ေတာင္းဆုိ တုိက္ပြဲ၀င္ေနမႈအား စစ္အင္အား ႏွင့္ ႏွိမ္နင္းလိုေလသည္။ သို႔ေသာ္ ျဖစ္ႏိုင္ ၊ မျဖစ္ႏုိင္ ခ်ိန္ဆ၍ ေနၾကသည္။ ေဒါင္းနင္းလမ္းမွ ၿဗိတိသွ် စစ္ဦးစီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားထံသို႔ ထင္ျမင္ခ်က္ ေတာင္း၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားမွ ေဒါင္းနင္းလမ္း အမွတ္ (၁၀)သို႔ ၎တုိ႔၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားအား အစီရင္ခံ တင္ျပၾက၏။
“ဒုတိယ ကမၻာစစ္ႀကီးတြင္ ကမၻာ့ အေရွ႔တလႊားသို႔ သြားေရာက္ကာ ေလးႏွစ္နီးပါး ၾကာေအာင္ ရန္သူ ဂ်ပန္မ်ားအား တုိက္ခိုက္ရၿပီးမွ စစ္ႏုိင္ေသာ ၿဗိတိသွ်စစ္တပ္မ်ားႏွင့္ ၿဗိတိသွ် လက္ေအာက္ခံ အာဖရိကတုိက္သား တပ္မ်ားသည္ အိမ္ျပန္ခ်င္ေနၾကသည္။ ျမန္မာ အမ်ဳိးသား စစ္တပ္ႏွင့္ တသားတည္း စည္းလံုးညီညႊတ္လ်က္ရွိေသာ ျပည္သူလူထု အင္အားႀကီးကို ၿဖိဳခြင္း အႏိုင္ယူရန္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာဖြယ္ရွိသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ မိုးရာသီ ရႊံႏြံမ်ားအတြင္း၌ ၿဗိတိသွ် စစ္သားမ်ားက ေလးငါးႏွစ္ ဆက္၍ စစ္တုိက္ေနလိုေသာ စိတ္ဓါတ္ မရွိေတာ့ၿပီ။ ထုိ႔အျပင္ အိႏၵိယျပည္ႀကီးသည္ မၾကာမီေသာ ကာလအတြင္း၌ လြတ္လပ္ေရး ရသြားေတာ့မည္။ ဤအေျခအေန၌ အိႏၵိယျပည္၏ ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ဂႏၵီ၊ ေန႐ူး အစရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပြဲကို ႏွိမ္နင္းရန္အတြက္ အိႏၵိယ စစ္တပ္မ်ားအား အသံုးခ်ျခင္းကို ခြင့္ျပဳၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ထုိေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံအား အသားတၾကည္ႏွင့္ လြတ္လပ္ေရး ေပးလုိက္ျခင္းသည္သာလွ်င္ အေကာင္းဆံုး နည္းလမ္း ျဖစ္သည္”
(၁၀)
၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ၊ စက္တင္ဘာလ (၂၆)ရက္။
စက္တင္ဘာ (၅) ရက္ေန႔မွ စတင္ခဲ့ေသာ “စက္တင္ဘာ အေရးေတာ္ပံုႀကီး” သည္ အားေကာင္း၍ သာလာ၏။ ဘုရင္ခံသည္ (ဖ ဆ ပ လ) အား အမႈေဆာင္ ေကာင္စီသစ္တြင္ ပါ၀င္ရန္ ကမ္းလွမ္းေနေသာ္လည္း (ဖ ဆ ပ လ) ၏ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားအား ေစ်းဆစ္၍သာ ေနေလသည္။ မလုိက္ေလ်ာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဘုရင္ခံအား ---
“က်ဳပ္ေတာင္းတာ ေအးေအးေဆးေဆး မေပးရင္ လူထုကို က်ဳပ္ထိန္းႏုိင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ထ ခ်ကုန္လိမ့္မယ္”
ဟူ၍ တဖက္မွ အားကိုျပ၍ ၿခိမ္းေျခာက္၏။ တဖက္မွ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားကို ေအးေဆးစြာႏွင့္ ရရွိႏိုင္ရန္ ေစ့စပ္ ၫွိႏႈိင္း၏။ အေလ်ာ့အတင္း လုပ္ၾက၏။ စက္တင္ဘာလ (၂၉) ရက္ေန႔တြင္ လူထုသိန္းႏွင့္ခ်ီ၍ စကၠဴျဖဴစာတမ္း ကန္႔ကြက္ပြဲ ျပဳလုပ္မည္ဟု ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ေၾကျငာလုိက္၏။ ဘုရင္ခံ တင္းမထားႏုိင္ေတာ့။ ေလ်ာ့ေပးရေတာ့သည္။
ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီအား (၁၁) ဦးႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းမည္။ (ဖ ဆ ပ လ) မွ (၇)ဦး ပါ၀င္မည္။ ေကာင္စီကို အစုိးရအဖြဲ႔ ပံုသ႑ာန္ႏွင့္ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္မည္။ ဘုုရင္ခံက အမႈေဆာင္ေကာင္စီ၏ သဘာပတိ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဒုတိိယ သဘာပတိ၊ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားေရးဌာနကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္္ဆန္းက တာ၀န္ယူၿပီး ေတာင္တန္းေဒသမ်ားကို ဘုရင္ခံမွ တုိက္ရိုက္ တာ၀န္ခံမည္။
ဘုရင္ခံႏွင္ (ဖ ဆ ပ လ) တို႔ ၫွိႏႈိင္း၍ ရသြားၾကၿပီ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အစုိးရ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ တာ၀န္ကို အလံုလမ္း၊ ဘုရင္ခံေနအိမ္၌ လက္မွတ္ေရးထိုး ရယူခဲ့ၿပီးေနာက္ တာ၀ါလိန္းလမ္း ေနအိမ္သို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ပါ၀င္ေသာ အစုိးရ၊ ညီၫႊတ္ေသာ (ဖ ဆ ပ လ)ႏွင့္ လူထုသည္ ယာယီ အမ်ဳိးသားအစုိးရအျဖစ္ အခ်ဳပ္အခ်ာ အာဏာပိုင္ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္သို႔ အေရာက္ ခ်ီတက္ေတာ့မည္။
(၁၁)
၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ (၄) ရက္။
အမွတ္ (၂၅) ၊ တာ၀ါလိန္းလမ္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေနအိမ္ အေပၚထပ္၌ (ဖ ဆ ပ လ) အလုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔အစည္းအေ၀း ျပဳလုပ္ေနသည္မွာ ႏွစ္ရက္ရွိၿပီ။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မခ်ႏိုင္ေသး။ မေန႔ညကလည္း သန္းေခါင္ေက်ာ္မွ အစည္းအေ၀း ရပ္နားလုိက္ရသည္။ လူေတြက ပန္း၍ေန၏။ (ဖ ဆ ပ လ) အဖြဲ႔မွ ဘုရင္ခံ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီအစုိးရ အဖြဲ႔တြင္၀င္ၿပီး တလေက်ာ္ေက်ာ္ ကာလအတြင္း (ဖ ဆ ပ လ) အေနျဖင့္ ေနာက္တဆင့္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ လန္ဒန္ အစုိးရကို ေတာင္းဆိုမည့္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ မေန႔ညက သခင္ႏုသည္ (ဖ ဆ ပ လ) ဗဟို အလုပ္မႈေဆာင္ အဖြဲ႔သို႔ အဆိုတရပ္ တင္၍ ေဆြးေႏြးသည္။
ၿဗိတိသွ် အစုိးရ အေနႏွင့္ ျမန္မာျပည္၏ လြတ္လပ္ေရးကို တႏွစ္အတြင္း ေပးပါမည္ဟု ၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ (၃၁) ရက္ေန႔ မတုိင္မွီ လန္ဒန္ရွိ ေလဘာအစိုးရက ေၾကျငာေပးရန္။
ၿဗိတိသွ်အစုိးရက မေၾကျငာေပးပါက ဘုရင္ခံ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီ အစိုးရအဖြဲ႔မွ (ဖ ဆ ပ လ) ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ႏႈတ္ထြက္မည္။ ၿပီးလ်ွင္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အႏုနည္းျဖင့္ အာဏာဖီဆန္ေရး တုိက္ပြဲမ်ား ဆင္ႏႊဲသြားမည္။
သခင္ႏု၏ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားအား ဆုိရွယ္လစ္ပါတီမွ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ေထာက္ခံသည္။ ဦးဘေဘတုိ႔က ကန္႔ကြက္၏။ က်န္လူမ်ားမွာေတာ့ မည္သည့္ သေဘာထားမွ မေျပာၾက။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ သေဘာထားအား သိခ်င္ၾကပံုရ၏။ သူ႔သေဘာထားအား ေဆြးေႏြးလုိက္ပါက က်န္လူမ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ သေဘာထားအတုိင္း ရပ္တည္ၾကမည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေထာက္ခံပါက သေဘာမတူေသာ္လည္း ေထာက္ခံၾကမည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ကန္႔ကြက္ပါက ေထာက္ခံခ်င္ေသာ္လည္း သူတုိ႔ ကန္႔ကြက္ၾကမည္။ ထိုေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သူ႔၏ သေဘာထားအား အရင္ မတင္ျပျခင္း ျဖစ္္သည္။ ဤသို႔ႏွင့္ မေန႔က အစည္းေ၀းသည္ ညနက္ သန္းေခါင္ေက်ာ္ခဲ့၏။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟူ၍ မခ်မွတ္ႏို္င္ခဲ့။ ဒုတိယည ဗဟို အလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ အစည္းအေ၀း စသည္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွစ၍ ေဆြးေႏြးေတာ့သည္။
“လြတ္လပ္ေရးဟာ အေရးအႀကီးဆံုး ျပႆနာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီျပႆနာကို ဦးစားေပးၿပီး ေဆာင္ရြက္ရမယ္။ ဒီလို ဦးစားေပးၿပီး မေဆာင္ရြက္ရင္ လြတ္လပ္ေရးကို က်ေနာ္တုိ႔ မ်က္ေျခပ်က္သြားမယ္။ ဒီလြတ္လပ္ေရး ေပးပါမယ္လို႔ ၿဗိတိသွ်အစုိးရကို ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ (၃၁) ရက္ေန႔မတိုင္မီ ေၾကျငာခိုင္းရုံနဲ႔ မလံုေလာက္ဘူး။ မေၾကျငာရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ဘာလုပ္မယ္ဆုိတာ ပါရမယ္။ အဲဒါမပါရင္ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ၿဗိတိသွ်အစုိးရက ဖုိင္တြဲခ်င္လည္း တြဲထားလိုက္မယ္။ စကၠဴစုတ္ထဲ့တဲ့ ျခင္းထဲကို စုတ္ပစ္ၿပီး ထည့္ခ်င္ ထည့္ထား လိုက္လိမ့္မယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ၿဗိတိသွ် အစုိးရက မေၾကျငာရင္ က်ေနာ္တို႔ ဘာလုပ္မယ္ ဆိုတာကို ထည့္ရမယ္။ မထည့္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ အာဏာ ဖီဆန္တယ္ဆုိတာ မလုပ္ရင္ မျဖစ္လုိ႔ လုပ္ရတာ လြယ္တဲ့ကိစၥ မဟုတ္ဘူး။ အိႏၵိယမွာ မဟတၱမဂႏၵီဟာ အႏုနည္း အာဏာဖီဆန္ဖို႔ သူ႔လူေတြကို ၫႊန္ၾကားတယ္။ လူတခ်ဳိ႔သာ နားေထာင္တယ္။ တခ်ဳိ႔က နားမေထာင္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ဗမာေတြက သိပ္စိတ္ဆပ္တယ္။ အႏုနည္းနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ထိ အာဏာ ဖီဆန္ႏို္င္မလဲ ဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ရမွာပဲ။ အိႏၵိယမွာ တခ်ဳိ႔လူေတြဟာ အၾကမ္းဖက္လာတဲ့အခါ ဂႏၵီဟာ အာဏာဖီဆန္ေရးကို ရုပ္သိမ္းပစ္လုိက္ရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ လူေတြက က်ေနာ္တို႔စကားကို နားမေထာင္ဘဲ အၾကမ္းဖက္လာရင္ အာဏာဖီဆန္ေရးကို ခ်က္ခ်င္း ရပ္ပစ္ရမွာပဲ ----“
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေဆြးေႏြးၿပီးသည့္ေနာက္ (ဖ ဆ ပ လ) အလုပ္မႈေဆာင္အဖြဲ႔မွ သခင္ႏု၏ အဆုိကို မကန္႔ကြက္ၾကေတာ့။ အားလံုးမွ ေထာက္ခံလုိက္ၾကသည္။ (ဖ ဆ ပ လ) အလုပ္ အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔အစည္းအေ၀းကား ၿပီးေလၿပီ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ့က ၿငိမ္သက္စြာ လဲေလ်ာင္း၍ ေနသည္။ တခါတခါ တာ၀ါလိန္းလမ္းမေပၚမွ ေမာင္းႏွင္သြားေသာ ေမာ္ေတာ္ကားသံမ်ားအား ၾကားရသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ ၀င္လာသည္။ သမီးငယ္ မစုက မိခင္၏ေဘး၌ ႏွစ္ႏွစ္ၿခဳိက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္၍ ေနေလၿပီ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ေနသည့္ သမိီးငယ္ မစု၏ နဖူးျပင္သို႔ ညင္သာစြာ နမ္းလုိက္၏။
(၁၂)
၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ (၂၀) ရက္။
ေလာင္း၀စၥလမ္း၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ ဌာနခ်ဳပ္။
ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအား (ဖ ဆ ပ လ)အတြင္းမွ ထုတ္ပယ္ ပစ္လုိက္ၿပီးသည့္ေနာက္ (ဖ ဆ ပ လ) တြင္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္အဖြဲ႔ႏွင့္ ဆုိရွယ္လစ္ ပါတီတုိ႔သာလွ်င္ အင္အားႀကီးမားစြာႏွင့္ က်န္ရိွခဲ့ေတာ့သည္။ (ဖ ဆ ပ လ) အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီး အတြင္း၌ အဖြဲ႔အစည္း အလံမ်ားအား တိုးေ၀ွ႔၍ စုိက္ထူေနၾကသည္။ (ဖ ဆ ပ လ) အတြင္း စစ္ေရးအရ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္အဖြဲ႔ ရွိပါလ်က္ႏွင့္ ဆုိရွယ္လစ္ပါတီက လယ္သမား ရွပ္နီတပ္အား စင္ၿပိဳင္ေထာင္၏။ ျပည္ထဲေရးဌာနသည္ ဆုိရွယ္လစ္ ပါတီ၀င္မ်ားအား ေသနတ္လိုင္စင္ ထုတ္ေပးသည္။ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားကိုမူ မထုတ္ေပး။ ထိုစဥ္က ျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကီးက ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း ျဖစ္သည္။ သူက ဆုိရွယ္လစ္ပါတီမွ ေခါင္းေဆာင္။ ဤျပႆနာမ်ဳိးက ခရိုင္တုိင္း၌ ျဖစ္ေပၚ၍ေန၏။ ျပႆနာက ႀကီး၍သာ လာသည္။ မေပါက္ကြဲၾကမွီ ေစ့စပ္ ေျဖရွင္းေပးရန္ လိုေပမည္။ သခင္ႏုက ေမၿမိဳ့တြင္ ေရာက္ေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ေၾကးနန္းရိုက္၍ ရန္ကုန္သို႔ အျမန္ျပန္လာရန္ ေခၚလိုက္သည္။ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ႏွင့္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီတုိ႔ ညီၫႊတ္ေရးအတြက္ (ဖ ဆ ပ လ)က ေစ့စပ္ေရး ျပဳလုပ္ေပးသည္။
ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္အဖြဲ႔ ဌာနခ်ဳပ္၀င္းတ၀ိုက္ လူမ်ား တျဖည္းျဖည္း စံုလာၾကၿပီ။ ေယာလံုခ်ည္အကြက္ ရင္ဖံုးအက်ႌႏွင့္ ဆရာဦးဘခ်ဳိသည္ ၫႈိးငယ္ေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားအား လွမ္း၍ ၾကည့္ေနသည္။ ဆရာခ်ဳိမွာ တုိင္းျပည္အတြက္ စုိးရိမ္စိတ္ ၀င္ေနသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ထုိင္ေနရင္း သခင္ႏုႏွင့္ ရယ္ေမာ၍ စကားေျပာေန၏။ တခါ တခါ ဆရာဦးဘခ်ဳိကို လွမ္း၍ စကားေျပာသည္။ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီမွ ခရိုင္ တာ၀န္ခံမ်ားလည္း စံုၿပီ။ ျပည္္သူ႔ရဲေဘာ္မွ ခရိုင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားလည္း စံုၾကၿပီ။ သခင္ႏုကစ၍ ေစ့စပ္ေရးစကား ေျပာသည္။ ၿပီးေနာက္ ဗိုလ္စိန္မွန္၊ ဦးဗေဆြတို႔က ေျပာၾကသည္။ ညီၫႊတ္ၾကရန္ အေၾကာင္းမ်ားအား ႏႈတ္ဖ်ားမွ ေျပာေနၾကသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ စကားေျပာရန္ ရယ္ေမာကာ ထ၍လာသည္။ သူ႔လက္ထဲတြင္ ဒုိင္ယာရီ စာအုပ္ငယ္ေလးအား ကိုင္ထားသည္။ သူ႔ေရွ႔ရွိ ဆိုရွယ္လစ္ ပါတီ၀င္မ်ားႏွင့္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားအား ၾကည့္ၿပီး တံုးတိစကားအား ဆုိေလ၏။
“ ---- မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာစကားမ်ားေနဖို့ ရွိလဲ။ မင္းတုိ႔ အလကား စကားမ်ားေနတာပဲ။ ဒီေလာက္ မိုက္တြင္းမနက္ၾကနဲ႔။ ငါသာ အာဏာရွင္လုပ္ခ်င္ရင္ မင္းတုိ႔ကို ခြစီးထားရုံပဲ။ ရဲေဘာ္ေတြထဲကလည္း ေသာက္သံုးမက်ေကာင္ေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဆုိရွယ္လစ္ထဲကလည္း ဘ၀င္ျမင့္ၿပီး အလကား အထင္ႀကီးေနတာေတြ တပံုႀကီးပဲ။ ေျပာခ်င္ေသးတာက ငါဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္လုိက္ မရွာဘူး။ ကိုယ္ယံုၾကည္ခ်က္အတုိင္း လုပ္သြားမွာပဲ။ တခ်ဳိ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ရာထူးေပး အာဏာေပးၿပီး ေနာက္လုိက္ စုေနၾကတယ္။ ငါဘယ္ေတာ့မွ ဒီလုိမလုပ္ဘူး။ ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္အတုိင္း လုပ္သြားမွာပဲ။ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္လုိက္မေမြးလုိ႔ အခုလည္း တေယာက္တည္း၊ ထီးထီးပဲ”
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ စကားဆံုးသည္ႏွင့္ ျပန္၍ ထုိင္လိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ သခင္ႏုႏွင့္ ရယ္ေမာ၍ စကားေျပာေန၏။ ေမွာင္ရိပ္က သန္း၍ လာေလၿပီ။ စိန္ေ၀လ်ံ တူရိယာအဖြဲ႔မွ `ညီၫႊတ္ေရး ေသြးဗိမာန္` သီခ်င္းသံသည္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ ဌာနခ်ဳပ္၀င္းအတြင္း ပ်ံႏွံ႔၍ ေနသည္။
(၁၃)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ၊ ဇန္န၀ါရီလ (၂၇) ရက္။
အမွတ္ (၁၀) ၊ ေဒါင္းနင္းလမ္း၊ လန္ဒန္ၿမိဳ့။
ေဒါင္းနင္းလမ္း အမွတ္ (၁၀)က ၿဗိတိသွ်၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တုိ႔ ေနထုိင္ရာအိမ္ ျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္ ဗိသုကာ ဆန္ေသာ သာမန္တုိက္ႀကီးမွ်သာ။ ထူးထူးျခားျခား ထည္၀ါ ခန္႔ညားျခင္းမ်ား မရွိလွ။ အျပင္ဖက္မွ ျမင္ရေသာ အျမင္ျဖစ္၏။ အတြင္း၌မူ ခမ္းနား၏ ၊ ထည္၀ါ၏၊ ခန္းလံုးျပည့္ ခင္းထားေသာ ေကာေဇာႀကီးမ်ား။ ၿဗိတိသွ် ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္၊ ၿဗိတိသွ် ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းတုိ႔ႏွင့္ ပါတ္သတ္ စပ္ဆုိင္ေသာ ပန္းခ်ီကားမ်ား၊ ဓါတ္ပံုႀကီးမ်ားအား အခန္းနံရံမ်ားတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲ၍ ထားသည္။ အစည္းအေ၀း ခန္းမက က်ယ္၀န္းၿပီး ခမ္းနားသပ္ရပ္ သန္႔ရွင္း၏။ ပရိေဘာဂမ်ားသည္လည္း ေခတ္မီပံုစံမ်ား မဟုတ္။ ၀ိတုိရိယ ဘုရင္မေခတ္ ပရိေဘာဂ အသံုးအေဆာင္မ်ား ျဖစ္သည္။ ထုထည္ႀကီးသည္။ ခိုင္ခန္႔သည္။ ၿပီးလွ်င္ ---- ေတာ္၀င္ဆန္ၿပီး လက္ရာေျမွာက္လွ၏။ ဤေနရာတြင္ပင္ ၿပီးခဲ့သည့္ ဇန္န၀ါရီ (၁၃) ရက္ေန႔မွ စ၍ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္ေသာ ျမန္မာ့ ကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ႔ႏွင့္ ၿဗိတိသွ်အစုိးရတုိ႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ----။ ယခုမူ အၿပီးသတ္ သေဘာတူညီခ်က္ပင္ ရရွိခဲ့ၿပီ။
လန္ဒန္ ရာသီဥတုက ညေနပိုင္းသို႔ ေရာက္လာသည္ႏွင့္ ေအးခဲ၍ လာေတာ့သည္။ စႏုိးေခၚ မိုးပြင့္မ်ားက အဆက္မျပတ္ သိပ္သည္းစြာ က်လ်က္ရွိသည္။ သေဘာတူညီခ်က္တြင္က အပိုဒ္ (၉) ပိုဒ္သာ ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ---- ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး အတြက္မူ အာမခံခ်က္ ရွိသည္။ စည္းေႏွာင္မႈ ခိုင္ခန္႔၏။ အျပင္တြင္ ေအးခဲေနေသာ္လည္း အစည္းအေ၀း ခန္းမတြင္းတြင္မူ ေႏြး၍ေနသည္။ (ဖ ဆ ပ လ) ကိုယ္စားလွယ္ သခင္ျမႏွင့္ ဦးဘေဘတုိ႔က သေဘာတူညီခ်က္ အပိုဒ္ (၈) အပိုဒ္ခြြဲ (ခ)ႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ထပ္၍ ေဆြးေႏြြးေစလုိသည္။ အပိုဒ္ (၈) အပိုဒ္ခြဲ(ခ) က ----
“နယ္ျခားေဒသရွိ တုိင္းရင္းသားမ်ား၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအား ၎တို႔၏ ဆႏၵသေဘာထားကို ေရွးဦးစြာ ေမးျမန္းရမည္။ ယင္းသို႔ ဆႏၵ သေဘာထား ေမးျမန္းျခင္းကို ေရွ႔လ (၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ) ပင္လံုၿမိဳ့၌ က်င္းပမည့္ အစည္းအေ၀းတြင္ ျဖစ္ေစ ေမးျမန္း၍ ဆႏၵသေဘာထား ယူရမည္။ ေမးျမန္းရမည့္ အခ်က္က ေတာင္တန္းေဒသ ျပည္နယ္မ်ား အေနႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အစုိးရႏွင့္ ဆက္ဆံေရးကို မည္သည့္ပံုစံျဖင့္ ဆက္ဆံလုိေၾကာင္း ၎တုိ႔၏ ဆႏၵသေဘာထားကို ေမးျမန္းရန္ပင္ ျဖစ္သည္”
အဓိပၸါယ္က ေတာင္တန္းေဒသ တုိင္းရင္းသားမ်ား အေနျဖင့္ ျမန္မာတုိ႔ အင္ပါယာအတြင္း ဒိုမီနီယံ အဆင့္ႏွင့္ ေနမလား။ ဒါမွမဟုတ္ ခြဲထြက္ၿပီး သီးျခား လြတ္လပ္ေရး ရယူမလား။ ဟူ၍ သေဘာထား ေတာင္းခံရန္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္ကို သခင္ျမႏွင့္ ဦးဘေဘတို႔မွ စုိးရိမ္စိတ္ျဖင့္ ဘ၀င္မက်ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကမူ” ဒီကိစၥအတြက္ ဘာမွမပူၾကပါနဲ႔ ပင္လံုက်ရင္ ၾကည့္ပါ။ အဂၤလိပ္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္သလုိ မျဖစ္ပါဘူး” ဟု ေျပာၿပီး ထပ္ေဆြးေႏြးရန္ မလိုေတာ့ဟု ဆုိသည္။ ဤတြင္ ----- သေဘာတူစာခ်ဳပ္က လက္မွတ္ ေရးထိုးရန္သာ က်န္ေတာ့၏။ ၿပီးၿပီ။ သို႔ေသာ္ ---- ဂဠဳန္ဦးေစာႏွင့္ သခင္ဗစိန္တို႔ ႏွစ္ဦးက စာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္မ်ားကို သေဘာမတူ၍ လက္မွတ္ ေရးမထုိးႏိုင္ဟု တစခန္း ထလာၾကသည္။ သူတို႔က (ဖ ဆ ပ လ) ကိုယ္စားလွယ္မ်ားမဟုတ္။ အလိုေတာ္ရိမ်ား ျဖစ္၏။ ျငင္းဆန္ျခင္းမွာ အပိုဒ္ (၈) အပုိဒ္ခြဲ (ခ) ေၾကာင့္လည္း မဟုတ္။ (ဖ ဆ ပ လ) ႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား တမင္ ဆန္႔က်င္ၾကျခင္းသာ ျဖစ္္သည္။ ဤစာခ်ဳပ္က ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးသို႔ သြားရာလမ္း ျဖစ္သည္။ ဤသည္ကို အလိုေတာ္ရိမ်ား မေလွ်ာက္လို။ လြတ္လပ္ေရးက အလိုေတာ္ရိမ်ား၏ ႏုိင္ငံေရး သခၤ်ဳိင္းေျမျဖစ္ၿပီး ဤစာခ်ဳပ္က သူတုိ႔အတြက္ ေသဒဏ္ စီရင္ခ်က္မ်ဳိး ျဖစ္၏။ ဤသည္ကို အက္တလီတို႔ကလည္း သိ၏။ သို႔ျဖင့္ စာခ်ဳပ္အား ဂဠဳန္ဦးေစာႏွင့္ သခင္ဗစိန္တို႔ ႏွစ္ဦးမွ သေဘာမတူေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ႏွင့္ လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီး ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ၾကသည္။
“ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္”
(၁၄)
၁၉၄၇ခုႏွစ္ ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၅)ရက္။
(ဖ ဆ ပ လ) ဌာနခ်ဳပ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက တုိ္င္းျပည္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အပင္ပန္းခံႏိုင္သူ ျဖစ္၏။ ေဖေဖာ္၀ါရီလ(၂) ရက္ေန႔တြင္ လန္ဒန္မွ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္ေရာက္ခဲ့သည္။ ၿပီးလွ်င္ ---- ရွမ္းျပည္သို႔ ခရီးထြက္ျပန္သည္။ မနား ---။ ပင္လံုတြင္ တုိင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ေတြ႔သည္။ ေစာ္ဘြားႀကီးမ်ားႏွင့္ ေတြ႔၏။ ဒူး၀ါးႀကီးမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြး၏။ တုိင္းရင္းသား လူထု ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ၫွိႏႈိင္း၏။ ကိုလိုနီ စနစ္ေအာက္မွ လြတ္လပ္ေရး ရယူရာတြင္ ျမန္မာမ်ားႏွင့္အတူ လက္တြဲၿပီး ေအးေအးပူပူ အတူတူ ေသြးစည္း၍ လြတ္လပ္ေရးႀကီးအား ရယူသင့္ေၾကာင္္း စည္းရုံး၏။ တင္ျပ၏။ တုိင္းရင္းသား ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကလည္း သေဘာတူ လက္ခံၾက၏။ ဤသို႔ႏွင့္ပင္လံု၌ ျပည္ေထာင္စု စာခ်ဳပ္ႀကီးအား ခ်ဳပ္ဆိုႏို္င္ခဲ့ေတာ့သည္။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္-----။
ၿဗိတိသွ်အစိုးရမ်ား အံ့အားသင့္၍ သြားေတာ့သည္။ ျပည္တြင္း အလိုေတာ္ရိမ်ား မ်က္ႏွာ ပ်က္ခဲ့ၾကသည္။ ၿဗိတိသွ်တုိ႔မွ ေအာင္ဆန္း - အက္တလီ စာခ်ဳပ္တြင္ သြင္းခဲ့ေသာ အပိုဒ္ (၈) အပိုဒ္ခြဲ(ခ) ႏွပ္ေၾကာင္းကား ထင္သလုိ ျဖစ္မလာခဲ့။ ၿဗိတိသွ်တုိ႔၏ ခံစစ္ကုန္းမ်ား ၿပိဳေလၿပီ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္အား ခ်ဳပ္ဆုိၿပီးသည္ႏွင့္ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္တြင္ လူထုအား ရွင္းျပသည္။ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္ႏွင့္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္တုိ႔ အေၾကာင္း-----။ ၿပီးလွ်င္ ---- (ဖ ဆ ပ လ) ဦးစီးအဖြဲ႔ အစည္းအေ၀း ေခၚျပန္သည္။ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၅) ရက္။ (ဖ ဆ ပ လ) ဌာနခ်ဳဳပ္၌ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္၏ အႏွစ္သာရအား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွ ဦးစီးအဖြဲ႔ အစည္းအေ၀းတြင္ ရွင္းျပသည္။
“ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္အရ ျမန္မာျပည္က ရရွိခဲ့ေသာ အခ်က္မ်ားက အဘယ္နည္း။ ၾကားျဖတ္ အစုိးရသည္ အမ်ဳိးသား ၾကားျဖတ္အစိုးရ အာဏာကို ရရွိခဲ့သည္။
ၿဗိတိသွ်ပါလီမန္က ဥပေဒျပဳ ျပဳလုပ္ေပးျခင္းက မဟုတ္ေပ။ ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ တုိင္းျပည္အာဏာပုိင္ အခြင့္အေရး ရခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
ၾကားျဖတ္ အစုိးရသည္ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ ႏို္င္ငံျခားေရး ဌာနမ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္သည္။ ႏိုင္ငံျခားသို႔ သံတမန္မ်ား ေစလႊတ္ႏို္င္ခြင့္ ရွိသည္။
တိုင္းရင္းသား စစ္တပ္မ်ားကို လံုး၀ အုပ္ခ်ဳပ္ႏို္င္ၿပီး ႏိုင္ငံျခား စစ္တပ္မ်ားမွာက ၾကားျဖတ္အစုိးရ လက္ေအာက္မွာ မရွိေသး။
တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္သည္ ၁၉၃၅ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဥပေဒအရ ေရြးေကာက္ျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ပဲ အရြယ္ေရာက္သူတုိင္း မဲဆႏၵေပး၍ ႏိုင္ငံသားမ်ားသာ ၀င္ေရာက္ အေရြးခံႏို္င္ေသာ လႊတ္ေတာ္ ျဖစ္ရေပမည္။
တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္သည္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္ ၊ မပိုင္ကိုက မဆံုးျဖတ္ရေသး။ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ ရွိသလားဆိုတာ လူထုအင္အား အေပၚမွာ တည္တယ္။”
(၁၅)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၉) ရက္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
ဘုရင္ခံေဟာင္း ဆာေပၚထြန္း၊ ဂဠဳန္ဦးေစာ၊ ေဒါက္တာဘေမာ္တို႔မွ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုအၿပီး တပါတ္အၾကာတြင္ ျပဳလုပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကိုလိုနီစနစ္ႏွင့္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပြဲအတြင္း ပင္လံု ခံစစ္ကုန္းအား ၿဗိတိသွ်တုိ႔ လက္လႊတ္ၿပီး ကာလအတြင္း ျဖစ္သည္။ ဦးေစာမွ ေအာင္ဆန္းအား စြပ္စြဲ တုိက္ခိုက္ေတာ့သည္။
ေအာင္ဆန္းသည္ ကိုလိုနီအစုိးရႏွင့္ ေစ့စပ္ၿပီး အမ်ဳိးသား လြတ္လပ္ေရးအား သစၥာေဖာက္သည္ဟု သတင္းစာ ဆရာမ်ားအား ေျပာသည္။ ဦးေစာမွ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္အား ေဒါင္းနင္းလမ္း ေနအိမ္၌ လက္မွတ္ေရးထုိးစဥ္ ေအာင္ဆန္းသည္ အက္တလီအား မလြန္ဆန္ႏိ္ုင္၍ ေရးထိုးခဲ့ရေၾကာင္း လက္မွတ္ထိုးစဥ္ ေအာင္ဆန္းသည္ လက္တုန္တုန္ႏွင့္ ေရးထုိးခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဂဠဳန္ဦးေစာမွ ေျပာသည္။ ၿပီးလွ်င္ ----- ဂဠဳန္ဦးေစာ၊ သခင္ဗစိန္၊ ေစာဘဦးႀကီးတုိ႔ သံုးေယာက္တို႔သည္ အစုိးရအဖြဲ႔မွ ႏုတ္ထြက္ ခဲ့ၾကေတာ့သည္။ အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးလမ္းႏွင့္ ခြဲထြက္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္္္သည္။ အလိုေတာ္ရိတုိ႔၏ သြားရာလမ္း -----။
(၁၆)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီ (၉) ရက္။
အတြင္း၀န္႐ုံုး၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
အတြင္း၀န္ရုံးမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ (ဖ ဆ ပ လ) ဌာနခ်ဳပ္သို႔ တယ္လီဖုန္းဆက္၏။
“ဟယ္လုိ --- သခင္ႏုလား။ ခင္ဗ်ားနာမည္ အမတ္ေလာင္း စာရင္းထဲမွာ မေတြ႔ဘူး”
သခင္ႏုက ျပန္ေျပာ၏။ ဟုတ္တယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ က်ေနာ္ ေရြးေကာက္ပြဲ မ၀င္ဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းသည္ တယ္လီဖုန္းမွ သခင္ႏုအား ေဒါသႀကီးစြာႏွင့္ ေအာ္၍ေျပာ၏။
“ခင္ဗ်ား မ၀င္လုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ The Country is doomed. “
သခင္ႏုက တယ္လီဖုန္းခြက္အား ခ်လိုက္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေဒါသထြက္ေနစဥ္ သူႏွင့္ စကားေျပာ၍ မျဖစ္။
တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲက ဗမာျပည္၏ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ လြတ္လပ္၍ တရားမွ်တသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီး ျဖစ္သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ( ဖ ဆ ပ လ)မွ အေရြးခ်ယ္ ခံသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီမွလည္း ၀င္ေရာက္ အေရြးခ်ယ္ခံသည္။ ေကအင္ယူႏွင့္ ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ မ်ဳိးခ်စ္ပါတီတို႔မွ ေရြးေကာက္ပြဲအား မ၀င္ေရာက္။ သပိတ္ေမွာက္ၾကသည္။ သခင္စုိး၏ အလံနီ ကြန္ျမဳနစ္ ပါတီကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲအား ဆန္႔က်င္သည္။ ထားေတာ့ -----။ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အမတ္ ေနရာ (၁၈၂) ေနရာ ရွိသည့္အနက္ (ဖ ဆ ပ လ)မွ (၁၇၁) ေနရာ အႏုိင္ရသည္။ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက (၇)ေနရာ အႏုိင္ရရွိသည္။ ျပည္သူမ်ားက လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အသဲၾကားက မဲတျပားႏွင့္ သူတုိ႔ ယံုၾကည္ရာ ( ဖ ဆ ပ လ) သို႔ ဆႏၵျပဳခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္္သည္။
(၁၇)
၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ (၉)ရက္။
တုိင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
လႈိင္ျမစ္အတြင္း ျဖတ္သန္းလာသည့္ မုတ္သုန္မိုးသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ့ေပၚသို႔ တဖြဲဖြဲႏွင့္ မစဲေတာ့။ မိုးဖြဲမ်ားေအာက္၌ ရန္ကုန္ ၿမိဳ့သူၿမိဳ့သားမ်ားသည္ မဟာဗႏၵဳလ ပန္းျခံအတြင္း စုေ၀း၍ ေနၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္သည့္ (ဖ ဆ ပ လ) တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားသည္ မဟာ ဗႏၵဳလ ပန္းျခံအတြင္း စုရုံၿပီး တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ တည္ရွိရာ အတြင္း၀န္မ်ားရုံးသို႔ ခ်ီတက္ၾကမည္။ ပရိတ္သတ္ႀကီးသည္ (ဖ ဆ ပ လ) လႊတ္ေတာ္ အမတ္မ်ားအား ေထာက္ခံ အားေပးေနၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ပန္းႏုေရာင္ ေခါင္းေပါင္းႏွင့္ တုိက္ပံုအင္က်ီ အျဖဴေရာင္ ၀တ္ဆင္ၿပီး ပန္းႏုေရာင္ ခ်ိတ္အဆင္ ပုဆုိးအား ခါးတြင္ စည္းထားသည္။ ယခင္က ဘီဒီေအ စစ္ယူနီေဖာင္း အၿမဲ၀တ္ဆင္ေလ့ ရွိသည့္ ဗိုလ္္ခ်ဳပ္သည္ ပန္းႏုေရာင္ ေခါင္းေပါင္းႏွင့္ ထူးဆန္း၍ ေနသည္။ ပရိတ္သတ္ႀကီးသည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ( ဖ ဆ ပ လ) လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားအား ---- ။
“ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က်န္းမာပါေစ”
“ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က်န္းမာပါေစ” ဟု ေၾကြးေၾကာ္ေနၾကသည္။
နံနက္ (၁၁) နာရီအခ်ိန္တြင္ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေ၀း စသည္။ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေ၀း စသည့္အခါ၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေ၀းအတြင္း ေရွးဦးစြာ ထုိင္ရာမွ ထၿပီး -
“က်ေနာ္ အဆိုတခု တင္ခ်င္ပါတယ္။ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ အမတ္မ်ား ခင္ဗ်ား- ဒီေန႔ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေ၀းမွာ ထံုးစံအတုိင္း အစည္းအေ၀းကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္သြားရန္အတြက္ သဘာပတိ လိုပါတယ္။ ဒီလို သဘာပတီအျဖစ္ တင္ေျမွာက္ဖို႔ က်ေနာ္က ဘ႑ာေရး၀န္ႀကီး သခင္ျမကို အဆို တင္သြင္းပါတယ္”
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အဆုိအား မန္းဘခိုင္က ေထာက္ခံလိုက္သည္။
(၁၈)
ဂဠဳန္ဦးေစာက ယူဂႏၵာႏိုင္ငံမွ ျပန္ေရာက္ၿပီးသည္ႏွင့္ မ်ဳိးခ်စ္ပါတီအား ျပန္လည္ ဖြဲ႔စည္းေတာ့သည္။ (ဖ ဆ ပ လ) အတြင္း ေရာက္ေနၾကသည့္ မ်ဳိးခ်စ္ ပါတီ၀င္မ်ားအား ျပန္ေခၚသည္။ ဦးေစာ၏ အႀကံက ႀကီး၏။ ၁၉၄၆ ႏွစ္ဦးမွစ၍ ဦးေစာသည္ ႏို္င္ငံေတာ္ အာဏာအား ရယူႏိုင္ရန္ ႀကံခဲ့၏။ (ဖ ဆ ပ လ)အား ႏုိင္ငံေရးအရ အတုိက္အခံ လုပ္၏။ ၿဗိတိသွ် စစ္ဖက္ႏွင့္ ေပါင္း၍ ေသနတ္မ်ားအား စု၏။ အိႏၵိယစစ္တပ္ လွ်ပ္စစ္ႏွင့္ စက္မႈလက္မႈ အလုပ္ရုံတပ္မွဴး ေမဂ်ာယန္း ထံမွ ဆပ္မရွင္းဂန္း တလက္၊ ကာဘုိင္ သံုးလက္၊ စတင္းဂန္းတလက္၊ ေတာ္မီဂန္း ႏွစ္လက္၊ လူးဂါး ပစၥတို တလက္၊ ေျခာက္လံုးျပဴး တလက္ႏွင့္ က်ည္ဆံမ်ားအား ၀ယ္ယူခဲ့သည္။ ၿပီးေနာက္ သူ၏ ျမန္မာျပည္သိမ္း စီမံကိန္းအား ေရးဆြဲေတာ့သည္။
(၁) လက္နက္မ်ား စုေဆာင္းရန္
(၂) ခဲယမ္းမီးေက်ာက္မ်ား စုေဆာင္းရန္
(၃) ေငြေၾကး အေျမာက္အမ်ား စုေဆာင္းရန္
(၄) လက္နက္ ခဲယမ္းမ်ားကို မ်ဳိးခ်စ္ဂဠဳန္ တပ္ဖြဲ႔မ်ားထံ လွ်ဳိ၀ွက္ ျဖန္႔ခ်ီထားရန္
(၅) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကို သုတ္သင္ရွင္းလင္းရန္
(၆) နယ္မ်ားမွ အေရးပါေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုလည္း သုတ္သင္ရွင္းလင္းရန္
(၇) (ဖ ဆ ပ လ) စည္းရုံးေရး ဖရိုဖရဲ ျဖစ္လာေစရန္
(၈) (ဖ ဆ ပ လ) ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေသဆံုးသြားလွ်င္ (ဖ ဆ ပ လ) သည္ ျပည္သူ႔အေပၚ ၾသဇာ ရွိေတာ့မည္မဟုတ္
(၉) ထိုအခါ ဘုရင္ခံက မ်ဳိးခ်စ္ပါတီကို အာဏာအပ္လိမ့္မည္
(၁၀) မိ်ဳးခ်စ္ပါတီ အာဏာရလာလွ်င္ လူထုကို ဆြဲေဆာင္ စည္းရုံးႏိုင္မည္။
ဤကား ဦးေစာ၏ အာဏာသိမ္းေရး အနာဂတ္ေျမပံု လမ္းၫြန္(၁၀) ခ်က္ ျဖစ္သည္။ သို႔မဟုတ္---- ဦးေစာ၏ Road Map ------။
(၁၉)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ။
အမွတ္ (၂၂၆)၊ ဗိုလ္တေထာင္လမ္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
အဂၤလိပ္အရာရွိ ဗိုလ္ႀကီး ဗီဗီယန္းသည္ ဂဠဳန္ဦးေစာ၏လူ ဘၫႊန္႔အား ေဖာ္ေရြစြာ ႏႈတ္ဆက္၏။ ဘၫႊန္႔က ထုတ္ျပသည့္ စာရြက္အား ၾကည့္ၿပီး လက္မွတ္ထိုးလုိက္သည္။ အားလံုးက အတုမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ဘရန္းဂန္း ေသနတ္ ႏွစ္ရာႏွင့္ ေျပာင္းပို ႏွစ္ရာ ၊ မဂၢဇင္းက်ည္ကတ္ ရွစ္ရာ တုိ႔အား ထုတ္ယူျခင္း ျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ---- ကားနံပါတ္ အာဘီ ၃၁၁၅ ႏွင့္ ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ ေနအိမ္သို႔ သယ္ေဆာင္ သြားေတာ့သည္။ ရွစ္မိုင္လမ္း ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ ေနအိမ္သို႔ လက္နက္မ်ား သယ္ေဆာင္လာသည့္ ကားသည္ အခက္အခဲမရွိ ၀င္ေရာက္ခဲ့သည္။ ဂဠဳန္ဦးေစာမွ ဘၫႊန္႔အား ၾကည့္ၿပီး ----
“ဂဠဳန္ကြ” ဟူ၍ ေႂကြးေၾကာ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ---- လက္နက္မ်ားအား အင္းယားကန္ အတြင္း၌ စည္းပိုင္းမ်ားျဖင့္ ထည့္ၿပီး ဖြတ္၏။ အခ်ဳိ႔အား သာယာ၀တီ ခရိုင္ဖက္သို႔ ပို႔၏။ မ်ဳိးခ်စ္တပ္မ်ားအား လက္နက္ တပ္ဆင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အၾကမ္းဖက္၍ ႏို္င္ငံေတာ္ အာဏာအား ရယူရန္ ဂဠဳန္တို႔ ၾကံၾကေလၿပီ။
(၂၀)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (၁၆) ရက္။
အလံုလမ္း၊ ဘုရင္ခံေနအိမ္။
မုတ္သံုမိုးက သြန္းၿဖိဳး၍ ေနဆဲ။ ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ အႀကံအစည္အား ရန္ကုန္ၿမိဳ့သားမ်ား သိ၍ ေနၾကသည္။ ဂဠဳန္တပ္မ်ား လက္နက္ စုေနသည္ကို ရန္ကုန္အတြင္း ေျပာ၍ေနၾကသည္။ အတြင္း၀န္ရုံး၌လည္း ဤ သတင္းက ျပန္႔ႏွံ၍ေနသည္။ ၿဗိတိသွ် အာဏာပိုင္မ်ားလည္း သိၾကသည္။ ရဲမင္းႀကီးလည္း သိသည္။ မည္သို႔ လုပ္ၾကမည္နည္း။ မည္သူမွ် လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္မႈမရွိ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ေပ်ာ္ဘြယ္ ဦးျမႏွင့္အတူ ဘုရင္ခံ ဆာဟူးဘတ္ရန္႔စ္ထံသို႔ သြား၍ေတြ႔သည္။ ဂဠဳန္တပ္၏ အေျခအေနအား ရွင္းျပသည္။ ဘုရင္ခံမွ ထိေရာက္သည့္ အေရးယူမႈ မျပဳလုပ္ခဲ့။ ႏွာေစး၍ ေနေတာ့သည္။
ဇူလုိင္လ (၁၈) ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သခင္ႏုႏွင့္အတူ ဘုရင္ခံထံသို႔ ထပ္မံသြားေရာက္ၿပီး ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ လက္နက္ကိစၥမ်ားအား ေျပာျပျပန္သည္။ ဘုရင္ခံ၏ တုံ႔ျပန္မႈက အားမရ။ ဤသို႔ႏွင့္ ------။
(၂၁)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ (၁၉) ရက္။
ေအဒီလမ္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
ရန္ကုန္ၿမိဳ့က တညလံုး ေစြခဲ့သည့္ မိုးေၾကာင့္ စုိစြတ္၍ ေနသည္။ အင္းယားေရျပင္အား ျဖတ္တုိက္၍ လာေသာ ေလသည္ မိုးေငြ႔ေၾကာင့္ ေအးစိမ့္၍ေနသည္။ ဦးေစာသည္ မနက္ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေမာင္စုိး၊ သက္ႏွင္းႏွင့္ စိန္ႀကီးတုိ႔အား သူ႔အခန္းအတြင္းသို႔ ေခၚလုိက္၏။ သူ႔အခန္း အတြင္း၌ကား စတင္းဂန္း၊ ေတာ္မီဂန္းႏွင့္ အမွတ္ (၁၂) အဂၤလိပ္တပ္မေတာ္ ယူနီေဖာင္းမ်ားအား ပံုထားသည္။ ဦးေစာႏွင့္ ေမာင္စိုးတုိ႔ ေဆြးေႏြး၍ ေနသည္။ ပစ္ခတ္မည့္ သူမ်ားအတြင္း လူတေယာက္ လုိေန၏။ မည္သူကို ေရြးမည္နည္း ။ ေနာက္ဆံုး ဦးေစာမွ ရန္ႀကီးေအာင္အား ေရြးလိုက္သည္။ ရန္ႀကီးေအာင္က ဦးေစာ၏ ညီ၀မ္းကြဲမွ ေမြးေသာ ဦးေစာ၏ တူျဖစ္သည္။ အသက္မွာ (၁၆)ႏွစ္သာ ရွိေသး၏။ ရန္ႀကီးေအာင္အား ဦးေစာ၏ အခန္းတြင္းသို႔ ေခၚလုိက္၏။ စစ္ယူနီေဖာင္းမ်ားက ရန္ႀကီးေအာင္ထက္ ႀကီး၍ေနသည္။ ေတာ္မီဂန္း တလက္အား ရန္ႀကီးေအာင္သို႔ ေပးလုိက္သည္။ ေလ့က်င့္ထားၿပီး ျဖစ္သည့္အတြက္ ပစ္ခတ္မႈတြင္ ကြ်မ္းက်င္၍ ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ မိုးကမစဲေသး။ တဖြဲဖြဲႏွင့္ ရြာ၍ေကာင္းေနဆဲ။ ဦးေစာသည္ အခန္းအတြင္းမွ ထြက္သြားသည္။ ဘၫႊန္႔ႏွင့္ ခင္ေမာင္ရင္တို႔အား ဧည့္ခန္းအတြင္း ေတြ႔ၿပီး ရွင္းျပ၍ေနသည္။ ခင္ေမာင္ရင္က အတြင္း၀န္ရုံး၌ ဒီေန႔ ၀န္ႀကီးအစည္းအေ၀း ျပဳလုပ္ျဖစ္၊ မျဖစ္အား ေနာက္ဆံုး အတည္ျပဳခ်က္ ရယူရန္----။ ဘၫႊန္႔က လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌ သခင္ႏု သူ၏ ရုံးခန္းတြင္ ရွိ ၊ မရွိ စံုစမ္းရန္ ျဖစ္သည္။ ေအဒီလမ္း ဦးေစာ၏ေနအိမ္မွ ေဒါ့ဂ်စ္ အမ်ဳိးအစား ကားငယ္ေလးသည္ ၿမိဳ့အတြင္းသို႔ ေမာင္း၍ ထြက္သြားသည္။ ကားေပၚ၌ ဘၫႊန္႔၊ ခင္ေမာင္ရင္ႏွင့္ ေမာင္နီတုိ႔ ပါသြားသည္။
ဦးေစာ ဧည့္ခန္းအတြင္းမွ တယ္လီဖုန္း ျမည္္လာသည္။ မိုးသံေလသံမ်ား ေအာက္မွ တယ္လီဖုန္းသံသည္ စူးစူးရဲရဲ ----။ မိိစၧာတေကာင္ ေအာ္ဟစ္ေနသကဲ့သို႔ ----။
ဦးေစာသည္ တယ္လီဖုန္းအား ေကာက္၍ ကိုင္လုိက္သည္ ။ ခင္ေမာင္ရင္ႏွင့္ ဘၫႊန္႔တုိ႔ထံမွ တယ္လီဖုန္း ျဖစ္သည္။ အစုိးရအဖြဲ႔ အစည္းအေ၀းအား အတြင္း၀န္ရုံး၌ လုပ္ျဖစ္သည္။ သခင္ႏုကမူ သူ၏ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌ ရုံးခန္း၌ မရွိ။ ဦးေစာသည္ တယ္လီဖုန္းအား ခ်လိုက္သည္။
“ေအာင္ဆန္းတုိ႔ အစည္းအေ၀း လုပ္ျဖစ္တယ္။ ကဲ --- သြားၾကမယ္။ ထၾက၊ ျပင္ၾက”
ဂဠဳန္ဦးေစာမွ ေမာင္စိုး၊ သက္ႏွင္း၊ စိန္ႀကီးတုိ႔အား ေျပာလုိက္သည္။ မိုးက ဖြဲဖြဲႏွင့္ ရြာ၍ ေကာင္းေနဆဲ။ သုခသည္ ကင္းဗတ္ဖိနပ္အား စီးထားသည္။ သူက ပစ္ခတ္မည့္သူမ်ားအား ကား ျဖင့္ ေမာင္းပို႔ရမည္။ ပစ္ခတ္မည့္သူမ်ားက ေမာင္စုိး၊ သက္ႏွင္း၊ စိန္ႀကီးႏွင့္ ရန္ႀကီးေအာင္တုိ႔ ျဖစ္သည္။
(၂၂)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ (၁၉) ရက္
အတြင္း၀န္ရုံး၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
အဂၤလိပ္ ဗိသုကာ ဆရာမ်ား၏ လက္ရာ အုတ္ရုိးနီနီမ်ားျဖင့္ ထုထည္ႀကီးမားလွသည့္ အတြင္း၀န္ရုံး အေဆာက္အဦးႀကီးသည္ မိုးေရမ်ားေအာက္၌ ခန္႔ထည္၍ ေနသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သနပ္ခါးေရာင္ ပိုးေပ်ာ့ရင္ဖံုအက်ႌအား ၀တ္ထား၏။ ယခင္ေန႔မ်ားကဲ့သို႔ ဘီဒီေအ စစ္ယူနီေဖာင္းႏွင့္ မဟုတ္။ ဘန္ေကာက္လံုခ်ည္၊ ပိုးေပ်ာ့ ရင္ဖံုး၊ ပန္းႏုေရာင္ ေခါင္းေပါင္းႏွင့္ တဘာသာ ဆန္း၍ေနသည္။ ဂငယ္ပံုစံ စားပြဲရွည္၏ ထိပ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ထုိင္၏။ သခင္ျမ၊ ဦးဘ၀င္းစသည့္ ၀န္ႀကီးမ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ လက္၀ဲဖက္တြင္ ထုိင္ၾကၿပီး၊ လက္ယာဖက္ စားပြဲတြင္မူ ၀န္ႀကီး ဦးဗဂ်မ္း၊ ေပ်ာ္ဘြယ္ ဦးျမတုိ႔ ထုိင္ၾက၏။ ၀န္ႀကီး ေစာစံဖုိးသင္ႏွင့္ ခ်င္းအမ်ဳိးသား၀န္ႀကီး ၀မ္ကိုေဟာတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္က အစည္းအေ၀းသို႔ မတတ္ေရာက္ႏုိင္ၾက။ ခရီးလြန္ေနၾကသည္။ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းသည္လည္း ဥေရာပသို႔ ေရာက္ေန၍ အစည္းအေ၀းတြင္ မရွိ။
၁၀း ၃၇နာရီ -----။
အတြင္း၀န္ ဦးအံုးေမာင္သည္ ၀န္ႀကီး၏ကိုယ္စား ၎ဌာန အေျခအေနမ်ားအား သခင္ျမ၏ေဘးမွ မတ္တပ္ရပ္၍ အစီရင္ခံေႏသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သူ၏ အေရွ႔မ်က္ေစာင္းထိုးတြင္ ထုိင္၍ေနသည္။ သူ၏ အေရွ႔တည့္တည့္၌က ၀န္ႀကီး ဦးဗဂ်မ္းႏွင့္ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမတုိ႔ ရွိသည္။
အစည္းအေ၀းအတြင္းသို႔ ၿဗိတိသွ်အမွတ္ (၁၂) တပ္မေတာ္ ယူနီေဖာင္းႏွင့္ လက္နက္ကိုင္လူ (၄) ေယာက္ ၀င္၍လာသည္။ အတြင္း၀န္ ဦးအံုးေမာင္က မသိ။ သူ၏ ေနာက္ေက်ာဘက္မွ ၀င္လာျခင္းျဖစ္၍ မေတြ႔ရ။ အစည္းအေ၀းသို႔ ဆက္၍ အစီရင္ခံ တင္ျပ၍ ေနသည္။ ၀င္လာသူ ေလးေယာက္သည္ ဂငယ္ပံု စားပြဲထိပ္၀သို႔ သြား၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ၊ တည့္တည့္ အေနအထာ ----။ ေသနတ္မ်ားႏွင့္ ထုိး၍ ခ်ိန္သည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ထုိင္ရာမွ ထ၍ တား၏။ အသံမ်ားက လံုးေထြး၍ သြားေတာ့၏။
ေမာင္စုိးက အမိန္႔ေပး၏။
“ပစ္ ပစ္”
ေတာ္မီဂန္းျဖင့္ ရန္ႀကီးေအာင္သည္ ပစ္၏။ ယမ္းေပါက္ကြဲသံမ်ားက ဆူညံ၍ ေနသည္။ စိန္ႀကီး၏ ေသနတ္ေျပာင္း၀မွ မီးပြင့္မ်ားက ခုန္ေပါက္၍ ထြက္ေနသည္။ သက္ႏွင္း၏ ဘယ္ဘက္လက္ျဖင့္ ေပြ႔ကိုင္ထားေသာ စတင္းဂန္း ေသနတ္ငယ္သည္ ေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ ရမ္းခါ၍ ေနသည္။ သူ၏ ညာဖက္လက္ၫႈိးမွာမူ “ေထြကာ” ကြင္းအတြင္းရွိ ေမာင္းခလုတ္ငယ္အား ေကြး၍ ထားသည္။ မရပ္ေတာ့ -----။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ မတ္မတ္ ရပ္ေနရာမွ အေနာက္သို႔ လန္၍ က်သြားသည္။ သူထုိင္သည့္ ကုလားထုိင္ ေနာက္မီွမွ ကေဒါင္းရုပ္သည္ က်ည္သင့္၍ ပဲ့ထြက္သြားသည္။ တခ်က္ ----၊ ႏွစ္ခ်က္ ---- မေရမတြက္ႏုိင္ေတာ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ကုလားထုိင္ႏွင့္အတူ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ လဲ၍ က်သြားသည္။ ေသြးမ်ားက `တာ` က်ဳိးသည့္အလား။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ကိုယ္မွ ေသြးမ်ား သြန္းက်၍ ေနသည္။ ရန္ႀကီးေအာင္သည္ ၀ပ္ေနသည့္သူမ်ားအား မုဆုိးဒူးေထာက္ ထုိင္၍ ပစ္ျပန္၏။ ေတာ္မီဂန္း ေသနတ္သံမ်ားက ဆူညံ၍ ေနေတာ့သည္။ ယမ္းေငြ႔မ်ားက မႊန္ထူ၍ ေနေတာ့သည္။ ေသြးနံ႔ႏွင့္ယမ္းနံ႔ ေရာ၍သြားေတာ့၏။
ဦးရာဇတ္၏ သက္ေတာ္ေစာင့္ ရဲေဘာ္ ကိုေထြးသည္ ေသနတ္သံမ်ား ၾကား၍ ေျပးလာသည္။ ၀န္ႀကီးမ်ား အစည္းအေ၀း ျပဳလုပ္ေနသည့္ အခန္း၏အျပင္တြင္ ၿဗိတိသွ်အမွတ္ (၁၂) တံဆိပ္ တပ္ထားသည့္ စစ္ယူနီေဖာင္း၀တ္ ေသနတ္ကိုင္ ေလးေယာက္ႏွင့္ေတြ႔၏။ အံ့အားသင့္ေနေသာ ရဲေဘာ္ကိုေထြးအား ရန္ႀကီးေအာင္မွ ေတာ္မီဂန္းႏွင့္ ပစ္၏။ အတြင္း၀န္ရုံးက ယမ္းႏွင့္ေသြး လႊမ္း၍ သြားေတာ့သည္။ မိုးကမစဲေတာ့။ တဖြဲဖြဲႏွင့္ ေစြ၍ ေကာင္းေနဆဲပင္။
(၂၃)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ၊ ဇူလုိင္လ (၁၉) ရက္။
အတြင္း၀န္ရုံး၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
ယမ္းေပါက္ကြဲသည့္ အသံမ်ားသည္ မိုးသံေလသံတုိ႔ႏွင့္ ေရာေထြးၿပီး စီအုိင္ဒီ ရဲမင္းႀကီး ဦးထြန္းလွေအာင္၏ ရုံးခန္းအတြင္းသို႔ စီး၀င္၍ လာသည္။ စီအိုင္ဒီရဲမင္းႀကီး ဦးထြန္းလွေအာင္၏ ရုံးခန္းသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ရုံးခန္းေအာက္ တည့္တည့္တြင္ ရွိသည္။ ၿဗိတိသွ် တပ္မေတာ္၏ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကြပ္ကဲမႈ ဌာနခ်ဳပ္ေအာက္တြင္ ရွိသည့္ ေတာင္ပိုင္းတုိင္း တုိင္းမွဴး ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ နက္(ရွ္)ႏွင့္ ၿဗိတိသွ် စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ ႏုိက္ (၂) ဦးသည္ ရဲမင္းႀကီး ဦးထြန္းလွေအာင္ႏွင့္ စကားေျပာလ်က္ ရွိသည္။ ၿပီးလွ်င္ ---- အဂၤလိပ္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ႏွစ္ဦးသည္ ရဲမင္းႀကီး ဦးထြန္းလွေအာင္အား ႏႈတ္ဆက္၍ အခန္းတြင္းမွ ထြက္သြားၾကေတာ့သည္။ လွ်ဳိ႔လွ်ဳိ႔၀ွက္၀ွက္ ----။
(၂၄)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ (၁၉) ရက္။
ေအဒီလမ္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။
စီအိုင္ဒီ ရဲမင္းႀကီး ဦးထြန္းလွေအာင္ႏွင့္ ဗုိလ္မွဴးေအးေငြ (ဒဂံုျမတ္ေလးႏြယ္) တုိ႔ ဦးေဆာင္သည့္ စစ္ရဲတပ္ႏွင့္ ေသာင္းက်န္းမႈ ႏွိမ္နင္းေရး တပ္ဖြဲ႔တုိ႔သည္ ေအဒီလမ္းရွိ ဦးေစာ၏အိမ္သို႔ ၀ိုင္းလုိက္ၾကသည္။ ဦးေစာျခံ၏ ျခံတံခါးအား လံုၿခံဳေရးတပ္မ်ားက ဖြင့္ခိုင္း၏။ မႈန္ႀကီးက မဖြင့္ေပး။ လံုၿခံဳေရး တပ္သားမ်ားအား ေသနတ္ႏွင့္ စတင္၍ ပစ္၏။ ပစ္ခတ္မႈက ခဏငယ္ အတြင္းၿပီး၏။ ၿခံအတြင္းသို႔ လံုၿခံဳေရးတပ္သားမ်ား စီးနင္း ၀င္ေရာက္သြားၾကၿပီး ျဖစ္သည္။ မႈန္ႀကီးက လက္တြင္ ဒဏ္ရာရ၏။ ဦးေစာက အေျခမပ်က္။ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလွ၏။ သူတုိ႔ အားလံုးအား ဖမ္းဆီးလုိက္ၾကသည္။ သူတို႔အား ရန္ကုန္ေထာင္ႏွင့္ အင္းစိန္ေထာင္တို႔တြင္ ခြဲ၍ ခ်ဳပ္ထားလိုက္ၾကသည္။
(၂၅)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၁) ရက္။
အင္းစိန္ စီအိုင္ဒီရုံး။
စီအိုင္ဒီမွ ရဲမွဴးႀကီး ဦးလွေအာင္သည္ ဘၫႊန္႔ ၊ ခင္ေမာင္ရင္ႏွင့္ ရန္ႀကီးေအာင္တို႔၏ေျဖာင့္ခ်က္ လက္ေရးမူအား ဦးေစာ၏အမႈအား ကိုင္တြယ္ စစ္ေဆးေနၾကသည့္ ရဲမွဴးႀကီး ဦးသိန္းအုန္း၊ ရဲအုပ္ ဦးထြန္းေမာင္၊ ဦးေအာင္ခ်ီ၊ ဦးကိုက္ုိႀကီးႏွင့္ ဒုရဲအုပ္ဦးႏြယ္တုိ႔အား ျပ၏။ တရားခံအခ်ဳိ႔အား ျပန္လည္ စစ္ေဆးရန္လိုသည့္ ေမးခြန္းတုိ႔အား ထုတ္ၾက၏။ သက္ႏွင္းႏွင့္ ေမာင္စိုးတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္က ေခါင္းမာခ်င္ၾကသည္။ အမွန္အတုိင္း မထြက္ဆုိခ်င္ၾကေသး။ ဂဠဳန္ဦးေစာကမူ ဟန္ေဆာင္မႈ ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ အခ်ိန္ဆြဲထားလုိ၏။ အဂၤလန္ကြ်န္းမွ ဆရာသခင္မ်ား၏ ကယ္တင္ခ်ိန္အား ေမွ်ာ္ေနဆဲ ျဖစ္၏။
(၂၆)
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၅) ရက္။
အင္းစိန္ေထာင္၊ အထူးခံုရုံး။
ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ ရွမ္းေဘာင္ဘီ အနက္ေရာင္အား ၀တ္ဆင္၍ ထားသည္။ ေနကာမ်က္မွန္ အနက္ေရာင္အား တပ္ဆင္ထားၿပီး သူ႔မ်က္လံုး၏ အတြင္းသ႑ာန္အား ဖံုးကြယ္ထားရန္ ႀကိဳးစား၏။ တရားခံမ်ားထုိင္သည့္ ၀က္ၿခံအတြင္း၌ သူသည္ အိေျႏၵရရ ထုိင္၍ေနသည္။ ေမာင္စိုး၊သက္ႏွင္း၊ မႈန္ႀကီးတုိ႔က ဦးေစာ၏ေဘး ၀က္ၿခံငယ္ တခုအတြင္း၌ ထုိင္ေနၾကသည္။ မႈန္ႀကီး၏လက္က ေသနတ္ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ျဖတ္ပစ္ခဲ့ရသည္။ ရန္ႀကီးေအာင္၊ စိန္ႀကီး၊ ခင္ေမာင္ရင္ႏွင့္ သုခတုိ႔က သက္ႏွင္းတုိ႔၏ေဘး ၀က္ၿခံငယ္ တခုတြင္ ထိုင္ေနၾကသည္။ သီးသီးသန္႔သန္႔စီ ----။ သတင္းေထာက္မ်ားမွ ဓါတ္ပံုမ်ား ရိုက္ၾက၏။ အထူးခံုရုံးအဖြဲ႔၏ ဥကၠဌျဖစ္သူ တရားေရး၀န္ႀကီး ဦးေက်ာ္ျမင့္ႏွင့္ အဖြဲ႔၀င္မ်ားျဖစ္ေသာ ဦးေအာင္သာေက်ာ္ ၊ ဦးစီဘူးတုိ႔သည္ ရုံးခန္းအတြင္းသို႔ ၀င္လာၾကသည္။ တရားခံမ်ားအားလံုး မတ္တပ္ရပ္ၾက၏။ အထူးခံုရုံးအဖြဲ႔သည္ ႏို္င္ငံေတာ္ လုုုပ္ႀကံမႈႀကီး၏ တရားလိုျပသက္ေသ (၇၈) ဦးႏွင့္ တရားခံျပ သက္ေသ (၃၁) ဦးတုိ႔အား ရုံးေတာ္မွ ေခၚယူ စစ္ေဆး၏။ ဦးေစာမွ သူ႔အတြက္ ေရွ႔ေနအား ၀တ္လံုေတာ္ရ မစၥတာ ဗတားနစ္ႏွင့္ အဂၤလန္မွ ၀တ္လံုေတာ္ မစၥတာ ကာတဘင္းနက္တုိ႔ ႏွစ္ဦးအား ငွား၏။ မစၥတား ကာတဘင္းနက္က အဂၤလန္မွ ဘုရင္ေတာ္၀င္ ေကာင္စီ၀င္ တဦးလည္း ျဖစ္သည္။ က်န္သည့္ လူသတ္သမား တရားခံမ်ားအတြက္မူ သာယာ၀တီမွ ဦးသူငယ္အား ဦးေစာမွ ငွားေပးသည္။ (၃၇) ရက္တုိင္ ရုံးထိုင္၍ စစ္ေဆးၿပီးေနာက္ ဦးေစာႏွင့္ အေပါင္းအပါတုိ႔၏ ႏို္င္ငံေတာ္ လုပ္ႀကံမႈႀကီးအား ရုံးေတာ္မွ စီရင္ခ်က္ခ်ေတာ့သည္။ ေသဒဏ္ႏွင့္ တသက္တကြ်န္း ----။
(၂၇)
၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၈) ရက္။
အင္းစိန္ေထာင္။
ေထာင္ပိုင္ႀကီးသည္ ဦးေစာ၏ အခန္းေရွ႔မွ ေသာ့ခေလာက္ႀကီးအား ဖြင့္လုိက္သည္။ မီးေရာင္ မွိန္ပ်ပ်ေအာက္၌ ဦးေစာသည္ သံတုိင္အားကိုင္လ်က္ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ ရွိ၏။ ကုတ္အက်ႌအနက္ႏွင့္ ပိုးေပ်ာ့ ရွမ္းေဘာင္ဘီအရွည္အား ၀တ္ထားသည္။ တညလံုး အိပ္စက္ထားဟန္ မတူ။ မ်က္လံုးမ်ားက နီ၍ ေနသည္။ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ သံတုိင္အား ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေထာင္ပိုင္ႀကီးအား အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေမး၏။
"Any Message from London"
ေထာင္ပိုင္ႀကီးမွ ဦးေစာအား ၾကည့္ၿပီး တုိးၫွင္စြာ အေျဖေပး၏။
"No Nothing, Very Sorry ---"
အင္းစိန္ေထာင္၀င္း တခုလံုး တိတ္ဆိတ္၍ ေနသည္။ ဦးေစာ၏ အိမ္မက္က ၿပီးဆံုး၍ သြားသည္။ မရေတာ့ ----။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့သြားသည့္ ဦးေစာ၏ မ်က္ႏွာသည္ လူေသတဦးကဲ့သို႔ ----။ ေသြးေရာင္ ဆုတ္ေလ်ာ့ၿပီး ျဖဴေဖ်ာ့၍ ေနေတာ့သည္။ ေထာင္အာဏာပိုင္မ်ား၏ ေခၚရာသို႔ ဦးေစာသည္ လုိက္၍ ပါလာခဲ့သည္။ တလွမ္းခ်င္း ----။
အင္းစိန္ေထာင္ အုတ္ရုိးနီနီမ်ားေပၚ၌ က်ီးတို႔သည္ ငိုက္ျမည္း၍ ေနၾကသည္။ အာရုံက မေပၚေသး ---။ အေမွာင္ထုသည္ အင္းစိန္ေထာင္၀င္းႀကီးအား လႊမ္းၿခံဳ၍ မိုးထားဆဲ ----။
တလွမ္း ---၊ ႏွစ္လွမ္း ----။
တေရြ႔ေရြ႔ႏွင့္ ဦးေစာသည္ အင္းစိန္ေထာင္တုိက္ (၃)မွ ႀကိဳးစင္ဆီသို႔ ေထာင္အာဏာပိုင္မ်ား ေခၚယူရာအတုိင္း လုိက္ပါ၍ လာခဲ့သည္။ အသိမဲ့စြာ ----။ အင္းစိန္ေထာင္ ႀကိဳးစင္၀န္းက်င္၌ လွ်ပ္စစ္ မီးေရာင္မ်ားျဖင့္ လင္းလင္းပပ ----။ ေဘဘီေစာသည္ ဖခင္အား ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ ကန္ေတာ့၏။ ဦးေစာ၏ ရုပ္သြင္က အသက္ကင္းမဲ့သည့္ အရုပ္တခုကဲ့သို႔ ----။ ဦးေစာအား ေထာင္အာဏာပိုင္မ်ားက ေခၚ၍သြားသည္။ ႀကိဳးေပးသတ္မည့္သူအတြက္ ၀တ္ရုံအျဖဴႀကီးအား ဦးေစာအား စြပ္၍ ေပးၾကသည္။ ၿပီးလွ်င္ ---- ဦးေစာ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းအား ႀကိဳးႏွင့္ စည္း၏။ ေထာင္၀န္ထမ္းတဦးမွ ဦးေစာ၏ လည္ပင္းသို႔ ႀကိဳးကြင္းအား စြပ္သည္။ ၿပီးလွ်င္---- ဦးေစာ၏ ဦးေခါင္းအား အ၀တ္ျဖဴႏွင့္ စြပ္ရန္ ျပဳလုပ္၏။
ဦးေစာမွ ----
“ရပါတယ္။ က်ေနာ္ ရင္ဆုိင္ရဲပါတယ္” ဟု ေျပာသည္။ ေထာင္ပိုင္ႀကီးမွ လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္အရ ျပဳလုပ္ရေၾကာင္း ေျပာသည္။ ဦးေစာမွ မျငင္း ----။ သူ၏ ေဘးသို႔ ေနာက္ဆံုး ငဲ့၍ၾကည့္၏။ ေမာင္စိုး၊ သက္ႏွင္းႏွင့္ မႈန္ႀကီးတုိ႔က အ၀တ္ျဖဴအုပ္၍ ႀကိဳးေပးရန္ အသင့္ျဖစ္၍ ေနၾကၿပီ။
“ဂ်ဳိင္း”
မင္းဟန္
------------------------------
ကိုးကား ----
ကိုသန္း (ၾကည့္ျမင္တုိင္) ၏ ကိုယ္ေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရေသာ ႏို္င္ငံေတာ္ လုပ္ႀကံမႈႀကီး
ဦးႏု၏ တာေတစေနသား
သိန္းေဖျမင့္၏ ေတာ္လွန္ေရးကာလ ႏုိ္င္ငံေရး အေတြ႔အႀကံဳမ်ား
နတ္ေမာက္ဘုန္းေက်ာ္၏ ငမုိးမေသေသး ေဆာင္းပါး (ျမ၀တီမဂၢဇင္း၊ ၁၉၅၇ခုႏွစ္ ၊ ဇူလုိင္လ)
ေမာရစ္ေကာလစ္၏ Last And First in Burma
တကၠသိုလ္ေန၀င္း၏ လြတ္္လပ္ေရးဗိသုကာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
အင္ဒီဒီမွ ထုတ္ေ၀သည့္ ျမန္မာျပည္ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားႏွင့္ ျပည္သူတုိ႔ ႏုိင္ငံေရးအရ ပါ၀င္မႈ
Rest of your post
No comments:
Post a Comment